• Een paar jongens met ieder hun eigen problemen, zitten al voor korte of langere tijd opgenomen in een psychiatrische kliniek. Het bestuur van de kliniek heeft een nieuw project bedacht, dat misschien de jongens zou kunnen helpen. Vanaf nu zitten ze niet meer in hun eentje op een kamer, maar delen ze er één met z'n vijven. Zal dit hen helpen? Of komen er alleen maar meer problemen van? En hoe zit het met hun gevoelens? Krijgen ze een hekel aan elkaar, of ontstaat er bij sommigen een grote liefde?


    Rollen:
    -Zayn Malik (Knetterdisco)
    -Louis Tomlinson (Bergling)
    -Harry Styles (KhaIeesi)
    -Niall Horan (AmazaynLOVE)
    -Liam Payne (PresIey)

    Regels:
    -Geen oneliners, minstens 150 woorden per post. Je kan wel eens een slechte dag hebben, maar laat het niet te vaak gebeuren.
    -Niet de personages van anderen besturen
    -Gebruik alsjeblieft leesbare grammatica en spelling
    -Liefst mensen met een beetje ervaring
    -Blijf actief, liefst elke dag, reageer je zeven dagen niet zonder een reden, lig je eruit
    -OOC in het praattopic, anders tussen () of []
    -Naamsveranderingen doorgeven
    -Alleen Knetterdisco maakt de nieuwe topics aan

    Begin:
    Het lijkt een gewone dag in de inrichting, maar na een sessie met hun therapeut krijgen de jongens te horen dat ze vandaag een nieuw kamer krijgen die ze zullen delen met vier wildvreemde jongens die ze nog nooit hebben gezien.

    [ bericht aangepast op 20 feb 2014 - 13:33 ]

    Liam Payne.

    Hij begon alleen maar meer te grijnzen, en stopte niet toen ik hem smeekte te stoppen. Na een tijdje stopte hij er mee, en kwam naast me liggen. 'Dank je.' grinnikte ik. Hij draaide zich naar me toe en glimlachte naar me. "Is het niet tijd om te gaan slapen?" vroeg hij een beetje in het algemeen. 'Ik denk het wel.' zei ik gapend, en ging beter in bed liggen. 'Maar ik kan je wel vertellen dat je die kietel aanval vroeg of laat terug krijgt' zei ik grinnikend met gelijk een gaap er achteraan.

    Sorry, kort.


    How far is far

    Zayn Malik
    Liam stemde in en ging wat beter liggen, en ik trok de deken maar over ons heen. Hij dreigde dat ik de kietelaanval terug zou krijgen, en ik keek hem geamuseerd aan. "Oké, succes!" grinnikte ik. Ik had de neiging om dichter tegen hem aan te gaan liggen, maar dat deed ik niet. Liam zou het waarschijnlijk niet accepteren, en bovendien kon het niet omdat de anderen er dan weer over zouden gaan zeiken. Eigenlijk hadden Liam en ik, vooral ik, het er eigenlijk wel naar gemaakt. Stiekem vond ik de vijandigheid tussen ons en Louis en Jantje best wel grappig. Niet iets wat echt was om leuk te vinden, maar toch was het zo.
    Ik draaide me bij Liam weg en keek naar Niall. "Waarom was je eigenlijk zo laat?" vroeg ik nieuwsgierig.

    -er klopt niets aan deze post volgens mij maar oké. Ik heb geen idee of Niall het al heeft gezegd maargoed.

    Hodor = KhaIeesi de l is een hoofdletter i


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Edward Styles
    Ik had Louis beter in de gaten moeten houden. Want als ik me niet had laten meevoeren door zijn spelletje, lag ik nu niet onderop hem, zonder me ook maar te kunnen bewegen. Mijn ogen waren groot en ik slaakte een zacht piepje. Ik moest toegeven dat ik het niet zo fijn vond om geen kant meer op te kunnen en bij ieder ander had ik het uitgegilt van angst. Maar ik vertrouwde Louis nu al meer dan wie dan ook en vertrouwde er dan ook op dat hij me geen pijn zou doen. Wat hij wel zou kwam me pas iets te laat binnen en pas toen ik het besefte was Louis zijn aanval al gestart. Meteen gilde ik het uit van het lachen en probeerde ik mijn lichaam in alle mogelijke hoeken te draaien om zijn handen en vingers te ontwijken. Mijn handen duwde ongecontroleerd tegen zijn borstkas, als ik tenminste niet met mijn ellebogen zijn handen aan het proberen weg te duwen was. De tranen van het lachen schoten al snel in mijn ogen, terwijl ik piepend tussen de ademstoten door, gilde dat hij moest stoppen. Mijn voeten trapte in het matras en ik probeerde hem van me af te rodeoen. Niet dat ik ook maar een klein beetje beweging in zijn lijf kreeg, maar het ging automatisch. Net als het lachen. Het kietelde zo.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Liam Payne.

    Zayn trok de deken over ons heen. Toen ik dreigde met de kietelaanval keek hij me geamuseerd aan. "Oké, succes!" grinnikte hij. 'Ik zou maar bang zijn.' grinnikte ik. Eigenlijk wou ik helemaal nog niet slapen, ik ben nog lang niet moe. Zayn draaide zich bij me weg en keek naar Niall. "Waarom was je eigenlijk zo laat?" vroeg hij nieuwsgierig. Eigenlijk was ik daar ook wel benieuwd naar. Waarschijnlijk werd hij weer aangezien als Frederik. 'Zayn, ik verveel me weer.' verkondigde ik. Waarschijnlijk vind iedereen me hier nu ontzettend irritant. Ik heb zo mijn momenten waar op ik gewoon irritant ben. 'En ik kan ook niet slapen, want ik ben klaar wakker.' zei ik daarna.


    How far is far

    Louis Tomlinson
    De schok en verassing die in zijn ogen te lezen waren zacht gezegd erg vermakelijk, en zelfs nog meer toen ik daadwerkelijk mijn echte plan uitvoerde. Harry mocht het dan wel goed proberen om zichzelf onder me uit te krijgen of mij juist van hem af, maar beide ging hem niet bepaald makkelijk af. Je zou toch echt verwachten dat de jongen sterker zou zijn aangezien hij minimaal een halve kop groter was dan ik. Niet dus. Grinnikend ging ik dus vol goede moed door, hij kreeg het toch nooit voor elkaar. Dat was me wel duidelijk. Tussen zijn gejaagde gelach door begon hij me te smeken om te stoppen, en als ik ergens niet tegen kon was het wel gesmeek. 'Genade?' vroeg ik grijnzend, terwijl ik het tempo iets verlaagde zodat hij tenminste normaal kon ademhalen. Toen bedacht ik me dat hij best wel mocht werken voor zijn genade. 'Misschien voor een kusje?' vervolgde ik heel onschuldig, wetend dat ik sowieso mijn zin kreeg. Hij mocht er wel voor werken dus ik ging wat meer rechtop zitten en bleef door gaan met mijn acties, zodat het nu een stuk moeilijker was voor hem om mij lippen te bereiken. Aan dit soort dingen kon ik wel wennen, het was namelijk erg amuserend en tijd dodend. Al moesten we straks wel echt gaan slapen, anders waren we morgenochtend zombies bij het ontbijt, wat om acht uur was. Achterlijk vroeg als je het mij vroeg. Twaalf uur klonk veel beter.


    Because I love him, do I need another reason?

    Harry Edward Styles
    Hij moest stoppen. Het kietelde zo en ik kon er alles behalve tegen. Ik smeekte, piepten en kronkelde maar niets leek te werken om het gevoel te laten stoppen. Ik had Louis bijna niet gehoord, door mijn eigen gepiep, maar meteen sloeg ik mijn ogen weer open. Het kietelen werd iets minder, maar mijn lichaam reageerde er niet anders op. Met groot opgezeten ogen knikte ik wild. Genade. Ik wilde gewoon dat hij stopten. Ik bleef maar lachen, terwijl ik het helemaal niet zo grappig vond. Mijn ogen had ik weer dichtgeknepen omdat Louis nog altijd niet was gestopt, maar deze vlogen voor de tweede keer open toen Louis met een voorwaarde kwam. De druk op mijn bovenbenen werd groter, omdat hij meer naar achter ging zitten en vuil keek ik hem aan. Ik voelde me enorm hopeloos zo. Hij was gemeen tegen mij en nu moest ik lief tegen hem doen. Hij moest gewoon stoppen. Ik probeerde zijn arme weg te duwde en mijn bovenlichaam omhoog te trekken. Louis zat veelte ver weg en ik had het gehad. Ik gaf een hard rug aan zijn shirt waardoor hij wel naar voren moest komen. Razendsnel drukte ik een heel klein kusje op zijn lippen waarna ik hem nog net niet met grof geweld van me afduwde.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Ergens vond ik het echt heel erg handig om te weten dat hij niet tegen kietelen kon, dat kon nog van pas komen later. Omdat ik nog wel een beetje genadig was gaf ik hem een kans om uit mijn greep te komen met een voorwaarde. Zijn ogen vlogen weer open toen ik de voorwaarde uitsprak, maar ik maakte het Harry wel een stuk moeilijker door rechter te gaan zitten en een tikje achterover. Hij keek me wat vuil aan, waardoor ik alleen maar in de lach schoot. Die kant was ik van hem niet gewend en stiekem vond ik het wel grappig. Na een zeer mislukte poging van hem om mijn armen weg te halen ging hij over op een volgend plan, wat wel werkte. Ik liet een piep horen toen hij me ruw van zich afduwde, en beduusd zat ik nu naast hem. 'Dat bedoelde ik niet,' mompelde ik zielig met pruillipje. Wat pruilend en verontwaardigd keek ik hem aan, waarna ik net zo zielig onder de dekens kroop en op mijn zij ging liggen, met mijn rug naar hem toe. Dat zou hem wel leren. Ik kon er niet tegen om zomaar afgewimpeld te worden en dat liet ik merken ook. Dan ging ik net zo lang in de zielige modus totdat degene in kwestie bijna moest smeken om vergiffenis, en ik kon achterlijk lang volhouden. Succes ermee dan maar.


    Because I love him, do I need another reason?

    Harry Edward Styles
    Uitgeput bleef ik even naar het plafon kijken. Mijn borstkas ging hard op en neer en ik wist niet eens meer wat ik nou precies aan het doen was. Ik kantelde mijn hoofd naar Louis die beledigd van me af ging liggen. Hij kroop onder de dekens en deze greep ik meteen vast. Ik snapte er niets van. Oke, misschien was het niet heel aardig geweest, maar iemand bijna dood kietelen was ook niet aardig. Daarbij had ik hem gewoon et kusje gegeven waar hij om gevraagd had. Ik kroop snel onder de dekens en negeerde het feit dat Louis nu boos op me was. Ik tilde zijn arm op en legde mijn hoofd op zijn zij. Ik legde zijn arm over mijn schouders neer en sloeg mijn eigen arm om zijn middel. Ik wilde niet dat hij boos op me was. Hij moest me lief vinden en me knuffelen. Zachtjes begon ik het slaapliedje te zingen terwijl ik de dekens nl wat hoger op trok.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Ik had besloten Harry vanaf nu compleet te gaan negeren, maar dat was een stuk lastiger dan ik had gedacht. De jongen wurmde zich onder mijn arm en legde zijn hoofd op mijn zij, zodat hij mijn arm rond zijn schouders kon slaan. Dat was al moeilijk te weerstaan, en werd daarna ondraagbaar door zijn arm rond mijn middel en het slaapliedje dat hij zachtjes begon te neuriën. Met een zucht gaf ik me over en draaide me weer naar hem terug. Vlug nestelde ik me stevig tegen hem aan met mijn hoofd tegen zijn borst, dat was het enige voordeel van het feit dat hij een stuk langer was. Toch kroop ik heel kort omhoog om een laatste kusje op zijn lippen te plantten en weer ging liggen zoals net. Ik sloeg mijn arm en been om hem heen om hem dichtbij me te kunnen houden. 'Tevreden?' mompelde ik slaperig. Het was simpelweg onmogelijk om lang boos te blijven op de jongere jongen, daarvoor was hij te knuffelig en onschuldig. Bovendien ontwetend, maar dat liet ik er even buiten. De hand die niet over hem heen lag greep voorzochtig de stof van zijn slaapshirt vast, kk had altijd wat houvast nodig 's nachts. Anders werden mijn dromen geteisterd door de meest gruwelijke dingen die een mens zich kan bedenken.


    Because I love him, do I need another reason?

    Harry Edward Styles
    Ik wist niet of wat ik deed wel van Louis mocht. Misschien was hij wel zo boos dat hij me straks het bed uit zou schoppen en ik op de vloer moest slapen. Maar dat was niet echt iets waar ik diep over nadacht toen ik zijn aandacht weer opzocht. Ik vond het veelte fijn om dicht bij hem te zijn. Gelukkig liet hij me al snel toe en wisselde de rollen zig om. Louis kroop tegen mijn borst en het was iets wat onwennig. Toch had ik er al snel vreden mee en knorde ik tevreden. Ik was gestopte met neuriën en slaakte nu een gaap. Het was duidelijk te merken dat mijn bedtijd allang geweest was. Met mijn voeten tilde ik de dekens iets op, zodat ik deze op mijn eigen manier onder mijn voeten kon gooien en deze dus goed ingepakt zaten. Ik werd namelijk helemaal gek als er perongelijk een voet buiten de dekens lag. Alsof ik dan zo mijn bed uitgetrokken kon worden door een monster.
    Ik was werkelijk uitgeput en het zou misschien tien seconde duren voordat ik echt was vertrokken.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Louis Tomlinson
    Voldaan en nu echt volledig gesloopt kroop ik wat dichter tegen Harry zijn warme lijf aan. Normaal sliep ik pas rond middernacht of zelfs nog later, maar na vandaag met al zijn gebeurtenissen kon ik echt niet meer. Al had ik het niet anders gewild, want als dit de begeleiders nooit dit besluit hadden genomen was ik deze jongen niet ontmoet. Bewoners hier kregen namelijk buiten de kantine absoluut geen contact, en Harry stond toch al onder speciaal toezicht dus was ik hem daar ook niet tegengekomen. Het been dat nog vrij was krulde ik op richting mijn borst om de warmte dichterbij mezelf te kunnen houden. Ik kon er echt niet tegen als een deel van mijn lijf koud was terwijl de rest warm was. Voor waarschijnlijk de laatste keer deze avond sloot ik mijn ogen en glimlachte even toen ik hem hoorde gapen. Het was schattig en stiekem hoopte ik dat ik morgenochtend eerder wakker was dan hij, want dan kon ik hem nog even zien slapen. Dat leek me pas adorabel, al klonk het een beetje stalkerig. Niet dat die gedachte me iets uitmaakte, het kon me sowieso niet boeien hoe ik overkwam op anderen. Behalve dan misschien Harry, aangezien hij verder de enige was waar ik serieus om gaf. Wat die andere drie sukkels dachten kon me niks schelen.

    (Skippen naar de volgende ochtend? Dan heeft iedereen wel weer wat te doen.)


    Because I love him, do I need another reason?

    Zayn Malik
    "Laten we maar gewoon gaan slapen," zuchtte ik. Ik had Liam genegeerd, enkel kort gegrinnikt. Zonder de reactie van anderen af te wachten sloeg ik de deken weer van me af en liep naar de deur, op de plaats waar het lampenknopje zat. Even stond ik te aarzelen, maar ik wist dat ik geen keus had. Nog even keek ik de kamer in om me te oriënteren, toen drukte ik de lamp uit. Het was meteen stikdonker, en aarzelend zette ik wat stappen naar de plek waar Liams bed moest staan. De stemmen die ik vaak in mijn hoofd hoorde werden meteen luider, maar ik probeerde ze te negeren. "Li?" zei ik aarzelend. Ik tikte iemand aan, aarzelde weer even. "Li? Ben jij dat?"

    [ik ben voor!]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    (Tomles went Bergling)


    Because I love him, do I need another reason?