Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 2. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 22:51 ]

How far is far

Harry Styles
Met pijn en moeite kwamen we stukje bij beetje steeds verder de heuvel op, waarna het nog ongeveer twaalf minuutjes lopen was naar mijn huis. Zodra we de goede straat insloegen was het eerst wat ik zag een welbekende rode auto. Het was een klein ding, maar goed genoeg voor mijn moeder. Tauriel wachtte bij de deur en ik viste de sleutel uit mijn jaszak om vervolgens de deur met een zwaai open te gooien. 'Mam, ik ben thuis, en we hebben een gast,' riep ik door het huis heen. Ik gebaarde dat Tauriel binnen moest komen en liep zelf alvast naar de keuken. Daar stond ze haar boodschappen uit te pakken en lui als ik was legde ik mijn hoofd op haar schouder en keek toe. 'En wie is onze gast? Een van de jongens?' vroeg ze terwijl ze onverstoorbaar verder ging. Ik schudde mijn hoofd en hopte op het aanrecht, waardoor ik de pijn die het veroorzaakte moest verbergen. 'Nee, een vriendin van school,' reageerde ik kortaf, wetende dat ze dan niet verder zou gaan vragen. Verveeld ging ik weer van het aanrecht af en krulde me op -op de bank in de woonkamer. Van naast de bank greep ik een deken en de afstandsbediening, ik wikkelde mezelf in de deken en zette de televisie aan. 'Tauriel, kom je nog? Ze bijt niet hoor,' riep ik weer, waarna ik moest grinniken omdat ik mijn moeder hoorde mompelen dat ze daar nog niet zo zeker van was.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry maakte de deur open en riep naar binnen. Zelf stapte ik nog wat onzeker binnen en trok de deur dicht. Harry was inmiddels verdwenen en ik was hier alleen. Ik deed mijn jas uit en hing die op. Ook mijn schoenen deed ik uit en zette onder de kapstok. Ik hoorde Harry roepen. Ik slikte even en liep toen op kousevoetjes de kamer in. Zijn moeder stond in de keuken. Ik liep voorzichtig naar haar toe. "Goedemiddag, mevrouw. Ik ben Tauriel. Ik ken Harry van school. Ik hoop dat het geen probleem is dat ik hier ben en blijf eten. Anders ga ik gewoon zo weer naar huis." zei ik zacht en licht gespannen. Ik had haar even aangekeken met voorstellen, maar daarna had ik toch wel omlaag gekeken. Nu pas herrinderde ik me dat ik hier nog gewoon haar zoon z'n kleren aan had. Die zou vast ook wel denken. Ik keek even over mijn schouder naar Harry die op de bank tv lag te kijken. Ik hoopte dat zijn moeder me zou mogen. Vanochtend had het me niets kunnen schelen. Ik had nooit kunnen bedenken dat dit zo zou gaan lopen. Vanochtend vroeg was Harry nog mijn persoonlijke duivel geweest, terwijl hij nu richting vriend was gegaan. Best raar eigenlijk dat nu we meer van elkaar wisten we veel beter met elkaar om konden gaan. Zo bleek maar dat als je elkaar leerde kennen, vijanden lang niet altijd vijanden meer waren. Want dan hadden mensen opeens heel veel gemeen. Wat erg verrassend was, net als bij Harry en ik.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Terwijl ik wat rond zapte keek ik met een half oog toe hoe Tauriel zich voorstelde aan mijn moeder en rolde met mijn ogen om haar nervositeit. Mijn moeder stelde nooit onnodige vragen, tenzij ze dacht dat er echt iets heel vreemds aan de hand was. 'Natuurlijk is dat geen probleem, ik ga je echt niet die storm weer insturen,' lachte ze zacht, zeg nooit dat ze geen engel is. 'En noem me alsjeblieft Anne, anders voel ik me zo oud.' Ik had er wel weer genoeg van om alleen te zitten, dus schuifelde ik met moeite en de deken nog steeds om me heen naar de twee toe. Een deel van de deken sloeg ik om Tauriel heen, die moest het op z'n minst ook een beetje koud hebben, en daarbij was het toch een tweepersoons dekbed. 'Je bent ook oud,' zei ik plagend en trok het meisje met me mee terug naar de bank. Voor ik daar kon komen voelde ik nog een tik tegen mijn achterhoofd. Zuchtend liet ik me daar weer op vallen zodat ik me op kon krullen. De vermoeidheid was niet gezakt en de warmte dat dit alles bracht hielp er niet tegen. Als ze deze deken te weinig vond kon ik altijd nog een aparte voor haar halen zodat we niet hoefden te delen, ook al was het zo wel prettig.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik glimlachte toen zijn moeder me zo lief en open ontving. "Heel erg bedankt, Anne." zei ik met een glimlach. Niet veel later voelde ik een deken om me heen en keek op naar Harry. Zijn woorden zorgden dat mijn ogen groot werden. "Harry, dat zeg je niet tegen je moeder." zei ik met lichte shock in mijn stem tegen hem voor hij me meevoerde naar de bank. Ik kwam tegen de opgekrulde jongen aan liggen en trok de deken iets beter om ons heen. Het was heerlijk warm door de warme deken en Harry's warme lichaam. Het voelde gewoon heel fijn en veilig zo warm onder de deken. Ik hoorde zijn moeder uit de keuken vragen of we thee wilden bij het eten. "Alstublieft." zei ik terwijl het huis langzaam vulde met de geuren van het avondeten. Ik keek naar Harry zijn slaperige gezicht. Zo was hij echt net een klein engeltje, al werd hij als hij wakker was een duiveltje voor velen. Niet lang terug ook van mij. Ik drukte een zacht kusje op zijn voorhoofd. Daarna liet ik mijn hoofd tegen zijn schouder zakken en zuchtte content. Dit was veel beter dan een afmatting thuis. Heel erg veel beter. Het was eigenlijk een verschil tussen dag en nacht. Een warm dekentje of stokslagen. Ikwist wel wat ik liever had... En dat had ik zeker bnu, al zou ik straks alsnog het andere krijgen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Persoonlijk vond ik het erg grappig om te zien hoe ze schrok om een simpel plagerijtje tegen mijn moeder. 'Te laat, al gezegd,' grijnsde ik voor we weer terug naar de bank gingen. Door alle warmte, van de deken, haar en een beetje mezelf, zou ik zo in slaap kunnen vallen. Tenminste, als ik niet wist dat er eten aan zat te komen. 'Ik ook,' mompelde ik op de vraag. Iets warms te drinken maakte het plaatje helemaal af, behalve dan het feit dat er hier geen open haard was. Dat deed me gelijk denken aan die overdreven kleffe romantische film, daar had ik zo'n hekel aan. Als het sub-genre komedie was kon je nog proberen me over te halen het te kijken, anders weigerde ik gewoon. Ik glimlachte licht toen ik een kusje op mijn voorhoofd voelde en bedacht me dat we nooit het vragen spel afgemaakt hadden. 'Wat is je favoriete serie?' vroeg ik uit het niets. Standaard vraag, maar leuk om te weten. Wie weet hadden we dezelfde. Ik hield van series die je de "doorsnee" jongen echt nooit zou zien kijken, ik had gewoon een aparte smaak in dat soort dingen. Qua boeken was het precies hetzelfde verhaal, ach, je kon niet alles hebben. Dan zag je maar weer hoeveel jij en je beste vrienden eigenlijk verschilden, en toch beste vrienden waren. Het leven kon soms raar lopen, daar was ik het levende voorbeeld van.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry begon tegen me steeds meer te relaxen... En ik eigenlijk ook. Het was hier heerlijk warm en huiselijk. Ik vond het heel erg fijn. Ik begon ook langzaam een klein beetje weg te dommelen. Iets waarvan ik nooit had gedacht dat ik het ooit met Harry in de buurt zou doen. Nu lag ik notabene tegen hem aan onder een deken met zijn kleren aan te doezelen. Ik werd weer helemaal wakker bij zijn vraag. Ik dacht diep na. "Ik heb de laatste jaren weinig tijd gehad voor de tv. Toch maak ik graag een klein beetje tijd voor Doctor Who? en Sherlock als ze op tv zijn. En sport als het op te is. En jij?" Het waren geen standaard meisjesseries, maar dat waren ook de boeken niet die ik las. Ik hield meer van science fiction en detectives en sprookjes. Ik aaide zacht door zijn krullen. Ze waren echt heel lief en springerig. Ik was best benieuwt wat zijn favoriete shows waren. Na vandaag kon het voor mij echt alles zijn. Hij was zo anders dan ik had verwacht. Ik legde mijn hoofd weer tegen zijn nek. Zijn krullen kriebelden plezierig aan mijn gezicht. Zo kon ik prima nog wel een tijdje blijven liggen. Zolang ik nu niet op hoefde te staan, deed ik dat ook niet. Harry was te lekker warm en comfortabel.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Nieuwsgierig wachtte ik op haar antwoord, weigerend mijn ogen open te doen. Toch schoten ze in een keer open toen ik daadwerkelijk antwoord kreeg. Gelijk was ik klaarwakker en hyper, maar wou me niet bewegen omdat ik te lekker lag. Als dat niet zo was geweest had ik zeker op en neer staan springen van vreugde. 'Doctor Who,' knikte ik enthousiast. Ik had het van het begin af aan gevolgd en kon simpelweg niet meer stoppen met kijken. 'En Supernatural,' voegde ik eraan toe. Dat was toch wel de meest badass serie die er was. Het verbaasde me dat zij het eerstgenoemde ook keek, of eigenlijk niet en was het logisch als je er wat langer over na dacht. Mijn plotselinge hyperheid verdween wat toen ze met haar hand door mijn haar ging en haar hoofd tegen mijn nek legde. Het gaf een kalmerend effect wat ik niet erg vond. Ik snoof wat zodra de geur van de vis en de groente zich duidelijk door het huis verspreidde en zuchtte even. Als je mij achter het fornuis zou zetten zou ik het binnen drie seconden hebben laten aanbranden, daarom mocht ik het niet eens proberen. Het enige dat veilig kon bereiden was gebakken ei, niet meer en niet minder. Haar vraag terug beschouwde ik niet als een echte vraag dus was ze nog aan de beurt.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik voelde hem direct opspannen bij mijn woorden. Hij leek er erg vrolijk van te worden. Zijn volgende woorden deden mijn hoofd schudden. "Nee, sorry. Dat mag ik niet zien van mijn ouders." zuchtte ik. Ik aaide zacht door zijn haren en verstopte mijn gezicht in zijn nek. Ik ademde zijn geur in en relaxte nog wat meer. Tot nu toe was de geur van zijn deo en aftershave waren vroeger een tegen van pijn, nu vreemd genoeg van veiligheid en warmte. Ik drukte een zacht kusje in zijn nek en luisterde naar zijn hartslag die ik onder mijn oor hoorde. Ik glimlachte en gleed met mijn vingers over zijn jas die hij nog aan had. "Misschien moet je boven een trui aan gaan doen." mompelde ik afwezig. Dat hij hier met een jas aan lag, was misschien wel wat vreemd. Niet dat ik wilde dat hij opstond. Ik lag hier veels te lekker. Hij was zo lekker warm. Alleen als zijn moeder zijn met verband ingewikkelde romp zou zien zou die het vast niet fijn vinden en vragen gaan stellen. "Bedankt dat ik hier mag zijn." mompelde ik zacht in zijn oor. Ik was er echt heel dankbaar voor. Wat warmte deed me goed en thuis kreeg ik dat niet. Al jaren niet meer. Nooit was ik helenaal gewenst geweest. Mijn ouders hadden liever een jongen gehad. Dat samen met mijn bisexueliteit hoefde ik nu echt niet meer te wachten op warmte. Nalatigheid als ik geluk had. Maar hier in het huis waren de mensen warm en vriendelijk.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik maakte een teleurgesteld geluidje toen ze zei dat ze het niet mocht kijken. 'Het is geniaal en wij gaan het morgen samen kijken,' zei ik vastberaden, er vanuit gaand dat ze hier toch wel zou zijn. Bijna dommelde ik weer weg maar schrok op met een piepend geluid omdat ze me een kusje in mijn nek had gegeven. In mijn herinneringen betekende dat toch iets heel anders dan dat we nu aan het doen waren. 'Eh, ja, goed idee,' mompelde ik en wilde van de bank af kruipen. Tot ze nog iets zacht fluisterde. 'Graag gedaan hoor.' Ik kroop van de bank af en liet de deken bij haar achter. Nog een beetje beduusd schraapte ik mijn keel en keek haar nog even verward aan, waarna ik naar boven verdween. Ik ging mijn jas beneden echt niet uit doen, dan had ik een probleem. Op mijn kamer deed ik heel langzaam de jas uit oom onnodige pijn te voorkomen en gooide het ding op mijn bureaustoel. Van het voeteneind van mijn bed pakte ik een zwarte coltrui, aangezien er niks anders warms in de buurt lag. Die deed ik al net zo langzaam aan en trippelde weer naar beneden. Ik zuchtte even diep en kroop weer onder de deken. Een momentje later kwam mijn moeder de thee brengen die ik gretig aanpakte en haar kort bedankte. Nu kon ik tenminste helemaal wegkruipen zonder op iets te hoeven wachten.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Plots maakte hij een piepend geluidje toen mijn lippen zijn nek raakten. Ik bedoelde er vrij weinig mee. Ik werd gewoon wat aanhankelijker als ik me eenmaal op mijn gemak voelde. Wel maakte ik er in mijn hersens een aantekening van om dat toch maar niet meer te doen. Misschien was het toch niet zo gepast. Harry leek er wat door afgeleid. Ik ging zelf ook wat rechtop zitten, maar nogsteeds wel tegen zijn warme lichaam aan. Het was erg fijn om warmte te voelen van iemand die je geen pijn deed. Ik glimlachte bij zijn woorden en kroop bijna helemaal onder de deken toen hij eronder vandaan stapte. Hij keek me verward aan, maar zelf wist ik ook niet zo goed wat te doen. Vanuit de keuken begon zijn moeder een kort gesprekje met me. Dat ik anders was dan degenen die haar zoon tot nu toe mee naar huis had genomen. Op een of andere manier gaf het me een vreemd goed gevoel, maar wel met een bittere nasmaak. Harry was al vrij snel terug en kroop weer bij me onder de deken, die ik weer over ons beiden verdeelde. Niet veel later kwam zijn moeder aan met twee mokken thee. Ik nam er een dankbaar aan en bedankte haar ook ten zeerste. Ik nam voorzichtig een slokje en nestelde me nog iets beter tegen Harry's warme lichaam aan onder de deken met mijn benige handen stevig om de mok heen geslagen. Toen zijn moeder weer weg liep keek ik naar Harry. "Wat vind je eigenlijk het grootste nadeel als je leven als pestkop? Op het feit na dat een van je vrienden je net probeerde te vermoorden..." Mijn stem was niet meer dan een stil gefluister. Zijn moeder hoefde dit allemaal niet te weten. Toch was ik wel benieuwt. Dat was namelijk een aspect van het leven waar ik nog nooit enig deel van had gezien.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Halverwee de trap naar beneden ving ik eendeel van een gesprek op tussen Tauriel en mijn moeder. En die laatste kennende voorspelde dat niet veel goeds. 'Maham,' riep ik klagend ik de richting van de keuken. Brommend kroop ik weer onder de deken maar werd iets vrolijker van de thee. Lichtelijk opgewekt nipte ik wat van de thee, voorzichtig omdat ik vandaag niet drie keer mijn tong wou verbranden. Er was al genoeg verbrand in het algemeen. Met een hand hield ik de mok vast zodat ik mijn vrije arm om het meisje heen kon slaan, onder de deken natuurlijk. Erboven was te koud. Haar vraag verbaasde me, en zorgde ervoor dat ik diep na moest denken. Ik kon niet zeggen dat de angst van de doelwitten een nadeel was, dan zou ik liegen. Dat voelde in mijn ogen nog steeds goed, op bepaalde mensen na dan. De macht die het gaf was zeker geen nadeel, en nu ik alle delen ervan naging, kon ik niet eens iets bedenken dat géén voordeel was. Triest eigenlijk. Op misschien een klein dingetje na. 'Als ik sommige dingen zie,' fluisterde ik, en trok de hals van haar shirt iets naar beneden zodat de littekens zichtbaar werden. 'En dat is mijn schuld, dan ga ik compleet kapot van binnen. Dan besef ik weer heel even wie ik ben en doe me dan hetzelfde aan. Dat schakelt het gevoel uit waarna ik doodleuk weer verder ga,' ging ik zachtjes verder. Het pesten op zich vond ik geen probleem, maar als ik zulke emotionele ravage zag ging ik net zo kapot als degene die ik het had aangedaan.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik voelde hoe hij zijn arm onder de deken om me heen sloeg en ik nestelde me nog wat beter tegen hem aan. Ik voelde me hier op een vreemde manier thuis. Terwijl ik langzaam mijn gloeiendhete thee dronk bedacht ik me dat ik nog een vraag mocht stellen. Mijn vraag leek hem te verrassen en het bleef dan ook lang stil. Ik wist hoe fijn het kon zijn om tegenop gekeken te worden, dat gebeurde bij het zwemmen door de jongeren ook, maar de trainsters zorgden altijd dat je met twee benen in de lucht en je hoofd onderwater bleef staan. Uiteindelijk gaf hij dan toch antwoord. Zijn antwoord was zacht, maar toen hij de kraag van het shirt wat ik aan had omlaag trok verstarde ik compleet. Had ik hem dan toch de verkeerde info gegeven? Dit wilde ik niet. Maar toch, nog voor ik iets kon zeggen nam hij een voor mij onverwachte wending. Ik liet met een hand mijn mok los en legde die op zijn arm van de hand die de kraag van het shirt omlaag hield. "Niet doen. Daar wordt niemand beter van. Daarbij kan je ook zonder angst de school besturen. Je hebt charmes en charisma. Bijna elk meisje wat je aankijkt valt als een blok voor je. Dat pesten heb je echt niet nodig." zei ik zacht en waarheidsgetrouw. Als ik zou vragen in de pauze aan de hele school wie met hem naar bed zou willen zou 80 a 90% van de meisjes en nog eens 10% van de jongens hun handen opsteken. Daarbij had zelfmutalatie weinig zin. Ik wist ook wat voor een goede uitlaat klep het was, maar ik wist ook hoe verschrikkelijk het was om na een goede periode weer terug te vallen. Voorzichtig haalde ik zijn hand weg, nu ik merkte dat hij met de hiel van zijn hand toch licht tegen mijn borst aan wreef. Ik legde zijn hand op mijn been en sloot toen mijn hand weer om de mok in mijn andere hand. Ik ging rustig door met het thee drinken, weggedoken onder de deken tegen de warme jongen naast me aangenesteld.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik lachte zacht om haar verstarring toen ik de kraag iets naar beneden haalde. 'Zo bedoel ik het toch niet, ik ben Zayn niet.' Bedankt voor het vertrouwen. Ik begreep haar uitleg wel, maar dat was gewoon niet hoe het werkte. Ik schudde mijn hoofd. 'Dan gaan mensen je aardig vinden en denken dat ze je kunnen gebruiken. Of erger, ze winnen je vertrouwen puur en alleen een of ander vies klusje voor ze te doen.' Ik wist waar ik het over had, ik sprak immers uit ervaring. Langzaam keek ik naar beneden hoe ze mijn hand weghaalde en besefte wat de oorzaak daarvan moest zijn. Vlug mompelde ik een verontschuldiging en keek weer weg. Normaal gesproken was ik echt niet verlegen om dit soort acties, maar aangezien deze hele dag niet normaal was werd dit een uitzondering. Afwezig richtte ik me op mijn thee, verzonken in gedachten over alles en nog wat. Dat bleef een tijdje zo, tot ik begreep dat de beurt weer aan mij was om een vraag te stellen. 'Wat is het ergste eraan? Om gepest te worden?' sprak ik zacht zonder haar aan te kijken. De blik die ik nu van haar verwachtte wilde ik niet zien, de pijn. Ergens had ik het me altijd afgevraagd, maar was nooit geïnteresseerd genoeg om het ook daadwerkelijk uit te zoeken. Nog steeds niet reagerend nam ik een slok van de thee en hoopte dat de vraag niet al te heftig was.

[ bericht aangepast op 25 jan 2014 - 0:35 ]

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Bij mijn vraag schudde Harry zijn hoofd. Zijn woorden die volgden waren aan de ene kant begrijpelijk, maar aan de andere kant ook erg pijnlijk. Ik pakte zijn hand van mijn borst af en legde die weg op mijn been, terwijl ik zei: "Jij wil dus geen vrienden die je echt aardig vinden?" Het was lastig voor te stellen. Zelfs ik had dat soort mensen en ik had ze maar al te hard nodig door alle pesterijen. Ik sloot mijn tweede hand weer rond mijn mok en ging langzaam door met thee drinken. Dat deed ik tot zijn vraag mijn trommelvliezen raakte. Het ergste. Wat was het ergste? Ik was talloze keren uitgescholden, in elkaar geslagen en vernedert, maar wat was het ergste? In mijn ogen was de pijn van pure marteling te lezen terwijl ik terug dacht aan alles.Na een tijdje schraapte ik zacht mijn keel. "Het gevoel van waardeloosheid. Dat ik niemand en niets waard ben. Dat ik nog beter kan worden ingeslapen dan door kan leven. Thuis is dat al lang zo, maar sinds het op school ook is, is het alleen maar akeliger. Het kost echt veel moeite om ook maar uit bed te komen voor nog een dag. Eigenlijk heb ik dat tijden ook alleen voor mijn trainingen gedaan, voor meer niet. School en thuis waren, en zijn nogsteeds, een pure hell." Ik zuchtte. Mijn stem was al snel in mijn zachte uitleg gaan trillen van pijn. Ik sloot mijn ogen even en nam nog een slok thee om terug te komen naar het hier en nu. Ondanks ons verleden waande ik me hier nu toch veilig. Vooral zijn moeder die in de keuken stond en zijn actie net bij Zqyn hadden daar erg aan meegeholpen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Haar vraag liet me even bitter lachen, waarna ik mijn hoofd weer schudde. De top was eenzaam dat had ik maar te accepteren, dat had ik al jaren geleden gedaan. De jongens waren wel vrienden, op Zayn na dan. Alsnog was de enige die ik van hun echt vertrouwde Louis, die kende ik al zo verschrikkelijk lang. Terwijl ik van mijn thee bleef nippen wachtte ik in spanning op haar antwoord. Zoiets had ik al voelen aankomen, maar niet in zulke heftige mate. De pijn was te horen in haar stem en zeker te zien in haar ogen, en dus was het nu mijn beurt de thee weg te zetten. Beschermend sloeg ik beide armen om haar heen en legde mijn hoofd op haar schouder, en drukte telkens om de zoveel tijd een kusje op haar wang. 'Geloof me, als jij een ding niet bent, is het wel waardeloos. Ik weet dat ik het zelf talloze keren tegen je heb gezegd, dat neem ik terug. Ik neem alle negatieve dingen die ooit heb gezegd terug. Je bent slim, je bent sterk, je kan zoveel dingen waarvan ik alleen maar kan dromen dat ik het kan, en niet te vergeten: je bent alles behalve lelijk,' zie ik, dat laatste met een kleine grijns. Persoonlijk vond ik dat ik vreselijk was met peptalks, nu moest ik wel omdat het gewoon nodig was. Ik nam geen aanstalten om haar los te laten en mijn thee weer op te pakken, het was wel best zo.

Because I love him, do I need another reason?