Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 2. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 22:51 ]

How far is far

Tauriel Wendy Smith
Hij wikde dus geen vrienden die hem echt aardig vonden. Dat was best heel triest. Ik keek even naar hem. "Je hebt er nu wel een." zei ik met een zwak glinlachje. Toch leek het universum me direct af te straffen voor mijn vertrouwen in deze jongen. Zijn vraag kwam hard aan en ik sloeg mijn ogen, gevult met pijn, neer. Ik dacht even na en antwoordde toen toch. De pijn en trillingen ib mijn zachte stem waren duidelijk te horen. Net toen ik weer een slokje thee wilde nemen voelde ik zijn twee warme sterke armen om me heen en zijn hoofd op mijn schouder. De kusjes die hij op mijn wang drukte lieten me lichtjes blozen. Aan zulk soort aandacht was ik toch echt niet gewend. Mijn wangen werden alleen maar roder bij zijn woorden. Zijn woorden waren zo lief... Maar waren ze ook waar? Ik keek Harry recht in zijn grote heldere groene ogen aan."Meen je dat?" vroeg ik zacht terwijl ik hem toch diep in zijn ogen bleef kijken. Ik wilde weten of hij niet aan het liegen was. Ik stelde me hier namelijk al de hele dag heel open op en ik wilde niet dat straks de hele school het allemaal zou weten. Ik wist dan wel dingen van hem, als hij terug was naar zijn oude zelf zou ik die toch echt niet naar buiten durven brengen.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik glimlachte lichtjes toen ze zei dat ik nu wel een vriend had. Het was heel lief, maar onnodig. 'Dankjewel,' zei ik op dezelfde zachte toon. Ik merkte hoeveel pijn mijn vraag haar deed, daarom probeerde ik haar te troosten op de enige manier die ik kon. Mijn armen om haar heen en haar zo dicht mogelijk tegen me aan houden. Het was schattig hoe ze bloosde als ik haar een kus gaf. Ze keek me recht aan, waarschijnlijk om te zien of ik loog of niet. 'Natuurlijk meen ik dat. Waarom zou ik erover liegen?' glimlachte ik. Met een arm liet ik haar los zodat ik mijn thee kon pakken, en leunde weer iets naar achteren. Zuchtend begon ik weer van de inmiddels lauwe vloeistof te drinken, en vroeg me af wanneer het eten klaar zou zijn. Dan wist ik hoelang we over dit soort onderwerpen konden praten zonder dat we gestoord zouden worden. Het was haar beurt weer, dus ik werd benieuwd welke pijnlijke subjecten we hadden overgeslagen. Ze vond er vast wel wat op, dan zaten we straks samen in tranen hier op de bank met mijn moeder niets wetend het eten bereidend. Dat kon nog leuk worden, sarcastisch bedoeld natuurlijk.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik glimlachte toen hij zei dat hij het meende en ik gaf hem voorzichtig toch een kusje op zijn wang. "Dank je." Hij wist niet hoeveel deze woorden, als ze echt gemeend waren, voor me deden. Al erg lang had ik dit soort dingen niet gehoord. Vaak niets of zelfs het tegenovergestelde. Om nu van iemand, die me zo vaak de grond in had geboort, te horen dat zijn vroegere woorden van geen waarde waren deed me heel erg goed. Ondertussen was Harry weer aan zijn thee begonnen en ook ik dronk verder. Ik wist dat het mijn beurt was om een vraag te stellen, maar ik wist eventjes niet wat. Daarbij zat ik zo veels te fijn tegen hem aan en wist ik niet hoe laat het avondeten zou zijn. Er waren vast nog genoeg vragen die ik kon stellen die heel pijnlijk waren. Maar wilde ik dat wel? Ik keek even naar de jongen met de bruine krullen naast me. "Je moeder zei dat ik anders was dan de anderen die je mee naar huis had genomen. Hoe anders?" Ik wist ook wel dat zijn vrienden onder de piercings en tatoos zaten, maar toch niet iedereen die hij mee naar huis nam? Had hij dan de laatste jaren geen enkel ander iemand dan sloeries of zijn brienden mee naar huis genomen. Het leek me sterk, maar ik wachtte geduldig zijn antwoord af voor uitsluitsel.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was prettig om te zien dat mijn woorden haar goed deden. Het was namelijk best lang geleden dat ik iemand op die specifieke manier blij had gemaakt. De vraag die erop was dan ook niet minder dan verwacht. 'Omdat jij wel enigszins beschaafd ben. Mijn moeder weet hoe ik echt in elkaar zit, en als ze dan zoiets zegt is het meestal omdat ze ons dan op elkaar vind lijken,' zei ik met een glimlachje. 'Of ze wil ons gewoon koppelen,' vervolgde ik zacht lachend. Dat was namelijk al meer dan eens voorgekomen hier, wat uiteindelijk toch bij one night stands bleven. Ik wist wel dat ze bezorgd om me was, maar ik kon toch echt prima zelf mijn liefdesleven regelen. Zuchtend hervatte ik het theedrinken, en bedacht me dat het eten klaarmaken meestal nooit zo lang duurde. Of ze was half net andere dingen bezig of ze was aan het luistervinken. Dat laatste hoopte ik toch echt niet voor haar want anders zou ik haar nooit meer iets vertellen over mijn privé leven. Zo simpel als dat. Ik had niet echt zin meer om een nieuwe vraag te bedenken en dat deed ik dus ook niet. Het enige wat ik wel deed was ne verder opkrullen en me dichter tegen Tauriel aannestelen, de kou was nog niet helemaal uit mijn lijf verdreven dus was dit wel fijn.

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik glimlachte een beetje bij zijn woorden, maar bloosde toch wel. Het was best een groot compliment en ik was blij dat ze me leek te mogen. Zijn volgende woorden deden me een seconde verstarren voor ik weer comfortabel tegen hem aan ging liggen. Hij leek het allemaal grappig te vinden, maar ik was lang niet zo comfortabel met mijn liefdesleven. Hij had niet vanaf het moment dat hij uit de kast was gekomen gehoord dat het fout was en hij naar hel zou gaan van iedereen die het wist. Langzaam ging hij verder met thee drinken, ik dus ook maar. Ik voelde hem nog iets dichter tegen me aan kruipen en kroop zelf ook dichter tegen hem aan. Hij was heerlijk zacht en warm en ik was maar wat blij dat hij geen pijnlijke vragen meer stelde. Voor nu in elk geval. Ik liet mijn ogen op een klok vallen en vroeg me even af hoe laat we zouden eten. Dat vond ik toch niet netjes om te vragen, dus ik bleef gewoon dicht tegen Harry's warme lichaam zitten en langzaam thee drinken. Nu ik weer wat comfortabeler was met de situatie werd ik weer nieuwsgieriger. Ondanks dat het niet mijn beurt was vroeg ik toen: "Waarom zou je moeder ons eigenlijk willen koppelen? Wie wil mij nou als schoondochter?" Ik kon het me oprecht niet meer voorstellen na al die jaren van pesten en mishandeling om wie ik was, zowel door haar zoon, tegen wie ik nu aan lag, als door mijn ouders, die me thuis stonden op te wachten. Situaties waren veranderd, maar ik leefde nogsteeds in angst... En dat zou niet zo snel veranderen.

[ bericht aangepast op 29 jan 2014 - 12:29 ]

Bowties were never Cooler

[aangepast]

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik trok haar dichter tegen me aan. Verschrikkelijk.. Mis je haar nog elke dag?'
'Elke dag. Ik denk er niet vaak aan, maar ik voel nog wel elke dag dat er iets mist.'
Ik knikte, dat gevoel had ik ook met mijn neef. We spraken bijna elke dag af, ik zag hem vaker dan mijn vrienden op school bijna. "Laten we iets anders gaan doen, voor de afleiding," opperde ik. "We kunnen wel.. Ja, weet ik veel. Hoe laat moet je eigenlijk naar huis? Het is al donker.. Wil je bij ons eten? Of heb je geen honger meer?" Ik grinnikte toen ik bedacht dat ik heel veel vragen op haar had afgevuurd. "Sorry. Als je wilt kan je hier eten, mijn ouders zijn er nu toch niet." Beter gezegd, ze waren er meestal nooit rond deze tijd. "Wil je dat? Anders kan ik wel meefietsen naar je huis. Ik wil niet dat jou wat overkomt.." Straks overkwam haar hetzelfde als haar zus ofzo! Onbewust trok ik haar nog even iets dichter tegen me aan, beschermend. Toen liet ik haar los. Onze relatie tot elkaar was in minder dan één dag totaal veranderd, en ik had me niet kunnen voorstellen dat ik ooit zo veel om haar zou geven als nu.

Anna Jane "AJ" Valentine


Niall antwoordde al snel op mijn vraag. 'We kunnen wel.. Ja, weet ik veel. Hoe laat moet je eigenlijk naar huis? Het is al donker.. Wil je bij ons eten? Of heb je geen honger meer?' Het was me helemaal niet opgevallen dat het al zo laat was, maar ja, buiten begon het al te schemeren. Waarschijnlijk moest ik nu toch echt wel naar huis, maar mijn ouders waren er niet, dus ze zouden er helemaal niks van merken. 'Wil je dat? Anders kan ik wel meefietsen naar je huis. Ik wil niet dat jou wat overkomt.' Hij wilde niet dat mij iets overkwam. Dat was het liefste wat iemand ooit tegen me had gezegd. Mijn ouders hadden natuurlijk vroeger nog wel eens dingen gezegd als "ik hou van je", maar verder eigenlijk niks. Dat iemand niet wilde dat mij iets overkwam, raakte een gevoelige snaar in me. Niall trok me nog wat dichter tegen zich aan, het voelde zo vertrouwd. De jongen liet me even los, zo ging het praten natuurlijk wat makkelijker. 'Nou…' begon ik, toen ik ineens een idee had gekregen. 'Ik heb nu jouw huis gezien, zou je het mijne ook willen zien? Mijn ouders zijn er ook niet, en we hebben nog wat restjes van de Chinees staan.' Ik glimlachte even toen ik aan het Chinese restaurantje aan de overkant dacht. Daar was het lekkerste eten in de wereld.

[ bericht aangepast op 30 jan 2014 - 20:37 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall Horan
"Ik heb nu jouw huis gezien, zou je het mijne ook willen zien? Mijn ouders zijn er ook niet, en we hebben nog wat restjes van de Chinees staan."
Ik glimlachte, verbaasde me erover dat ze mij in haar huis wilde. "Wil je dat wel dan?" vroeg ik voor de zekerheid. "Ik bedoel.. Vertrouw je me wel genoeg daarvoor? Ik ben niet de liefste geweest de afgelopen jaren, en ik kan me voorstellen dat je me niet zo graag bij jou thuis hebt zitten." Ik vond dat ze groot gelijk had als ze dat zou zeggen. Wat ik had gedaan was onvergeeflijk, maar ze moest eens weten hoeveel spijt ik daarvan had gekregen.

-sorry, kort. Inspiratieloos

[Whisperings, volgens mij heb je boven je post als achternaam Tomlinson staan ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

CrazyGirlxx schreef:
[Whisperings, volgens mij heb je boven je post als achternaam Tomlinson staan ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

[Hahaha, ]

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

Anna Jane "AJ" Valentine

Niall glimlachte, ik hoopte om de een of andere reden dat hij ja zou zeggen. Ik had nu eindelijk een andere Niall ontmoet. Een andere versie van de jongen, de versie die heel aardig was. Die met mij was gaan shoppen! 'Wil je dat wel dan?' vroeg Niall, wat ik toch wel erg lief vond. 'Ik bedoel..' vervolgde hij. Vertrouw je me wel genoeg daarvoor? Ik ben niet de liefste geweest de afgelopen jaren, en ik kan me voorstellen dat je me niet zo graag bij jou thuis hebt zitten.' Hij had wel gelijk, maar toch wilde ik hem uitnodigen om mijn huis te bezoeken. Ik knikte. 'Het is je allemaal vergeven hoor.' Ik verbaasde me over mijn eigen woorden. Meestal draafde ik nog heel lang door, maar dit keer niet. 'Maar dan moeten we wel nu gaan. Misschien barst die regenbui van net wel los, dan mogen we door een onweersbui fietsen.'

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Niall Horan
'Het is je allemaal vergeven hoor.'
Ik verbaasde me over haar woorden en schudde mijn hoofd. "Nee, dat is het niet! Wat ik heb gedaan is onvergeeflijk."
Ze negeerde me. 'Maar dan moeten we wel nu gaan. Misschien barst die regenbui van net wel los, dan mogen we door een onweersbui fietsen.'
Ik kon niets anders dan toegeven, en knikte dus. Al binnen een paar seconden had ik mijn jas aan en gaf ik, uit beleefdheid, AJ ook haar jas. Toen ik de deur opende sloeg meteen de sneeuw in mijn gezicht. "Wow," was het enige dat ik uit kon brengen en gooide meteen de deur weer dicht. "Misschien toch maar handschoenen en een muts. Wil jij die van mijn ouders lenen, mijn moeder vindt het niet erg. Anders heb je het zo koud." Ik wilde al naar de kapstok lopen en pakte er een warme sjaal en muts uit, ook een paar witte handschoenen hield ik Anna voor. "Anders vat je kou," zei ik bezorgd.

Anna Jane "AJ" Valentine

Niall knikte, het was ook niet te ontkennen dat de lucht er net onheilspellend uitzag. Al snel had de jongen zijn jas aangetrokken, waarna hij ook mijn jas aangaf. Deze nam ik van hem over en trok hem aan. Het was mijn beste jas, hij was donkerblauw met zilveren glittertjes en op sommigen plekken wat steentjes. Ik noemde ze altijd diamantjes, maar telkens als ik erover begon, zeurde mijn moeder dat ik niet zulke "flauwe kindertaal" moest gebruiken.
Niall deed de deur open en meteen kwam er een sneeuwbui hem tegemoet. Ik maakte me klein, maar vond het aan de andere kant ook geweldig. Ik was dól op sneeuw. 'Wow,' zei Niall enkel, waarna hij de deur sloot. 'Misschien toch maar handschoenen en een muts. Wil jij die van mijn ouders lenen, mijn moeder vindt het niet erg. Anders heb je het zo koud.' Ik bedacht me dat wat dikkere kleding geen verkeerd idee was, en knikte dan ook op wat Niall had gezegd. 'Heel erg bedankt.' De jongen liep naar de kapstok en kwam even later terug met een sjaal, muts en handschoenen. 'Dank je.' zei ik nogmaals, waarna ik dit alles aantrok. Het was me veel te groot, maar het beschermde me wel tegen de kou. 'Anders vat je kou,' zei Niall, waarna mijn wenkbrauwen direct omhoog schoten. 'Dé Niall Horan is bezorgd?' grinnikte ik, wachtend op zijn reactie.

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa