Why do I love you? X One Direction X Speeltopic 2. - Speeltopics

Harry, Louis, Liam Niall en Zayn (De punkversies.) maken al een aantal jaar duidelijk dat in de school hun regels gelden, en als je slim bent houd je je ook aan die regels. Ook al is vrijwel iedereen hun slachtoffer, ze hebben zo hun vaste groepje dat ze het leven extra zuur maken, een groep van vijf meisjes. Het getreiter is op een gegeven moment zo erg, dat de meisjes bijna niet meer naar school durven. Maar op een dag slaat haat over op liefde...

Rollen:

De jongens:
Zayn Javadd Malik: KilliOfDurin
Niall James Horan: Knetterdisco
Louis William Tomlinson: Knetterdisco
Harry Edward Styles: Tenacious
Liam James Payne: Kendizzzzle

De meisjes:
Meisje Liam. Mackenzie Zoë Reaser: Imagines
Meisje Harry. Tauriel Wendy Smith: KilliOfDurin
Meisje Zayn. Nicoletta Hope Martin: Kayal
Meisje Niall. Anna Jane "AJ" Valentine: Whisperings
Meisje Louis. Lily McAllister:CrazyGirlxx

[ bericht aangepast op 10 jan 2014 - 22:51 ]

---

How far is far

[Het sneeuwde toch? Bij Harry en Tauriel heeft er net een sneeuwstorm plaatsgevonden]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Persoonlijk vond ik het heel schattig dat ze moest blozen om een eigenlijk indirect complimentje van mijn moeder. En ik zwoor op het graf van mijn dode hamster dat ze expres tijd aan het rekken was, die ging ze vanavond terugkrijgen. Zuchtend zette ik mijn nu compleet lege kopje op de salontafel en plaatste daar vervolgens mijn benen ook op. In deze positie deed het toch een stuk minder pijn. Zacht hummend draaide ik een lok van haar haren rond een van mijn vingers en speelde er wat mee. Ik moest toch iets doen tegen de verveling? Haar vraag deed me weer verrast opkijken. 'Omdat ze kan zien dat ik je oprecht mag, dat heb ik niet zo vaak met meisjes die ik mee naar huis neem. Daarbij ben je erg beleefd en vriendelijk, en mijn moeder, overbezorgd mens dat het is, wil alleen het beste voor me,' legde ik uit. Zo was het altijd gegaan. Als ik iemand mee naar huis nam observeerde ze hun altijd zorgvuldig, tenzij het nacht was en ik het heel sneaky deed, wat ook meestal het geval was. Als ze niet bij haar bevielen zei ze er niks van, maar keek me dan de hele tijd aan met een blik die me gek maakte. Ze had gewoon het beste met me voor, dat wist ik ook wel, soms was het gewoon uitermate irritant.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry ging met zijn voeten op de tafel en ik ging wat fijner tegen hem aan zitten. Ik bloosde wat toen Harry met mijn haar speelde. Maar toen kwam toch weer een vraag boven. Voorzichtig stelde ik hem. Ik snapte er namelijk niets van. Zijn uitleg deed me verbaasd opkijken. Had hij nou net gezegd dat hij me echt mocht? En zijn moeder ook? Ik vond het allemaal maar heel verwarrend. Ik was dit echt niet gewend. Al helemaal niet van hem. Het deed me op een of andere manier toch goed om te weten dat iemand wel om me gaf. Hoe kortstondig dit ook mocht zijn. Op dat moment riep zijn moeder dat het eten klaar was. Ik keek even naar Harry en dronk mijn mok thee leeg. Ik ging rechtop zitten en ging staan. "Het ruikt heerlijk, mev... Anne." zei ik vriendelijk tegen haar waarna ze knikte. Ik keek even om naar Harry. Ik voelde me nogsteeds ongemakkelijk. Aan de tafel waren vier borden waren gedekt. Achter een van de borden zat een meisje dat wat ouder was dan Harry. "Ik ben Gemma." zei ze met een glimlach. "Tauriel." zei ik zachtjes met een knikje. Ik kreeg een knikje terug. "Ben jij mijn broertje's laatste stoot?" vroeg ze ongegeneerd. Mijn wangen werden knalrood en ik keek beschaamd weg terwijl ik mijn hoofd schudde. Waren ze in dit gezin allemaal zo enorm direct? Ik schaamde me er snel door dood, hoe lief ze het ook bedoelden.

---

Bowties were never Cooler

[Kan je er wat mee?]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Mijn antwoord verraste haar duidelijk, dat was makkelijk te zien. Ergens begreep ik dat ook wel, die woorden kwam je bij ook niet elke dag tegen. Terwijl ik nog bezig was met me een beetje kinderachtig bezighouden met haar haren was het eten blijkbaar al klaar. Waar ik nu eigenlijk geen zin in had, ik zat hier echt prima. Zuchtend stond ik op met het kopje weer in mijn handen en ging op een sjoktempo naar de eettafel. Ik nam plaats tegenover mijn zus, met haar nu blauwe en paarse haren. Persoonlijk vond ik het haar fantastisch staan, al was onze moeder het daar niet echt mee eens. Ik luisterde mee hoe Tauriel en zij zich aan elkaar voorstelden en mijn ogen vernauwden zich door haar laatste opmerking. 'Gemma, stom kind,' bromde ik en boog me over te tafel heen om haar een tik tegen haar voorhoofd te geven. Onschuldig en pruilend trok ze zich terug, haar verdiende loon. Ik schoof de nog lege stoel naast me wat achteruit als teken dat Tauriel kon gaan zitten, en het verbaasde me dat ze dat nog niet eerder had gedaan. Mijn moeder kwam nu ook aan de andere kant van de tafel zitten en zei dat we zelf mochten opscheppen. Dus vanzelfsprekend was ik de eerste met een stuk zalm op mijn bord, het grootste stuk natuurlijk. Daarna deed ik ook niet al te zuinig met de groeten, maar zuinig genoeg zodat ik zeker wist dat er zat over bleef voor Tauriel. Want zo gulzig was ik nou ook weer niet.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ondanks haar felgekleurde haar leek Harry's zus Gemma me een aardig meisje. Toch wist ze me door haar directheid best te shokkeren en me weer in ernstige ongemakkelijkheid te brengen. Harry kwam inmiddels aangesjokt en verdedigde me gelukkig een beetje tegenover zijn zus. Toen hij een stoel uitschoof liep ik er naartoe en ging naast hem zitten. Zijn moeder schoof ook aan en zei dat we mochten beginnen. Voor ik ook maar een vin kon verroeren was Harry al druk bezig met opscheppen. Ik keek eerst even wat het voor eten was. Toen schepte ik voorzichtig een klein stukje vis op en wat groeten, ongeveer de helft van wat hij had. Ik at niet zo veel. Dat had ik ook niet nodig. Hij blijkbaar wel want zijn bord was afgeladen vol met eten en hij was nogsteeds een dunne bonestaak. Als dit was wat hij elke dag at, was het zeker vreemd. Maar hij was een jongen, dus ik zou er niet van op moeten kijken. Toen ik eten had stak ik een stukje groente in mijn mond en kauwde rustig. het smaakte echt heel erg lekker. Ik slikte het door en keek naar Anne. "Het is heel erg lekker." zei ik met een glimlachje. Ze knikte dankbaar voor we allebei verder gingen met eten. Het was dan geen avondeten wat ik gewend was, het was zeker wel gezellig en huiselijk. Langzaam at ik mijn groentes en vis. Ik genoot er echt van. Normaal waren het gewoon gekookte aardappelen, gekookte groenten en een klein beetje vlees. Dit was echt vele malen lekkerder.

---

Bowties were never Cooler

Tauriel Wendy Smith
Ik at rustig het heerlijke eten van Anne op. Als ze dit iedere dag zou maken, was Harry's aanbod zo slecht nog niet. Nogsteeds vond ik het te veel en het was waarschijnlijk onmogelijk omdat ik nog geen 18 was, maar goed. Toen iedereen klaar was met eten vroeg ik aan zijn moeder of ik moest helpen met afruimen, maar ze wees het af en zei dat Gemma het wel zou doen. Ik stond op en keek naar de jongen met de pluizige bruine krullen naast me. "Zullen we nog even naar je kamer gaan? Ik heb nog een uurtje voor ik naar huis moest. Als ik hier namelijk optijd weg ging kon ik misschien nog optijd in mijn kamer zijn voor de hel echt losbrak. Anders zou ik alsnog genoeg tijd hebben om wel voldoende slaap te krijgen nadat de hel was losgebarsten. Daar rekende ik eigenlijk op. De woede van mijn ouders kon ik eigenlijk niet ontduiken en Harry had het met zijn goede bedoelingen alleen maar aangewakkerd. Morgen zou ik tuurlijk weer in het zwembad liggen en naar school gaan, maar in welke staat was de grote vraag. ik had vaker dan eens met wonden en striemen in het bad gelegen. Nu kon ik dat eigenlijk niet goed gebruiken, maar waarschijnlijk zou het wel zo zijn. Mijn ouders waren zeker niet van de zacht handige maatregelen. Dat wist de krullenbol ook wel. Toch wilde ik neit dat hij me straks naar huis zou lopen. Dan kon ik me ten minste op het ergste geweld voorbereiden en bleef hij buiten kijf. Als hij morgen dan nog met me wilde omgaan zou hij het wel merken wat er was gebeurt en anders zou hij het tegen me gebruiken. Dat wist ik vrij zeker.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Je kon inderdaad wel zeggen dat ik dol was op vis, en niet zo'n klein beetje ook. Groenten vond ik altijd minder, maar het hoorde er nu eenmaal bij. Ondanks dat ik wel het grootste stuk had pikte ik een stukje van mijn zus toen ze even afgeleid was en propte het snel in mijn mond, om vervolgens onschuldig verder te gaan met mijn eigen bord. Gelukkig had ze niks door, en mijn moeder zei er niks van. Dat was altijd een soort geheime samenwerking tussen ons geweest. Nadat ik als laatste klaar was met mijn overvolle bord stak ik mijn tong uit naar Gemma omdat zij moest afruimen. Ik keek op naar Tauriel die al was opgestaan en knikte als antwoord op haar vraag. Nu stond ik zelf ook op en pakte haar hand weer vast zodat ik haar weer mee naar boven kon trekken. Een uurtje was niet veel, maar het was tenminste iets. Daarbij kon ik haar morgen nog altijd ontvoeren van school, ik was toch niet echt van plan geweest om morgen te gaan. En als het vanavond te erg was geworden, wat het waarschijnlijk werd, kwam ze sowieso wel hierheen. Ondertussen had ik Tauriel al meegesleurd naar mijn kamer en sloot de deur achter me, niet echt om een bepaalde reden, ik kreeg er gewoon de zenuwen van als hij open bleef staan. 'Als je nog even wil douchen moet je het zeggen, aangezien ik niet aanneem dat -dat thuis nog gaat,' stelde ik voor. Het zou niet echt een probleem vormen, en als zij dat prettig vond was het alleen maar mooi meegenomen. 'Sorry voor de zooi, trouwens.' Het was niet echt heel erg rommelig hier, maar af en toe slingerde er wel eens een cd of kledingstuk rond.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Al gou had Harry mijn hand gepakt en sleurde me mee naar boven. Ik liep, eerder rende, in gehaaste pas mee. Ik was vanmiddag al wel in zijn kamer geweest, maar niet zo lang. Eigenlijk alleen om wat kleren te leen te krijgen die ik nu aan had. Eenmaal in zijn kamer ging ik voorzichtig op zijn bed zitten, wat vrij was van rondslingerende spullen, en keek rond. Zijn kamer was wat groter dan de mijne, maar niet veel. Er lagen versprijd door de kamer allerlei cd's en een aantal kledingstukken. Ach, erg rommelig was het niet. Toen hij begon over douchen schudde ik mijn hoofd. "Dat doe ik morgen in het zwembad wel." Dan kon ik mooi voor ik mijn badpak aan deed en het water in ging het bloed van mijn rug wassen in een van de douchehokjes. Hij had inderdaad wel gelijk dat het thuis niet zou gaan, maar zolang de straf vers was wilde ik dat zoizo niet, omdat dat nog veel meer pijn deed. Ik schudde mijn hoofd bij zijn woorden. "Maakt niet uit. Zo rommelig is het niet. Zal ik morgen trouwens je kleren teruggeven? Ik zie alleen geen tijd om ze veilig te wassen, sorry." Ik keek even recht inde felle hhypnotiserende groene ogen van de krullenbol. Zijn ogen waren echt heel mooi als ze niet op standje psychopaat stonden. Zoizo was hij niet heel lelijk, maar hoe hij tot vandaag tegen me had gedaan schrok me heel erg af. Ik plukte wat aan mijn haren en bedacht me toen iets. "Wil je nog een uurtje doorgaan met je vragenrondje, of heb je een nieuw spelletje bedacht? Anyway jij bent aan de beurt." zei ik met een klein glimlachje. Ja, aan zo'n gezellige huiselijke sfeer, zelfs in een slaapkamer, kon ik zeker wennen. Jammer dat het morgen waarschijnlijk weer zoals van ouds was en ik onzichtbaar zwaar toegetakelt naar school zou gaan om weer zwaarder toegetakelt te worden door de pluizenbol hier. Daar wilde ik alleen nu nog niet aan denken. Dat kwam morgen wel.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was misschien niet heel erg slim geweest om de trap op te rennen, dat was toch best wel pijnlijk geweest. Zuchtend liet ik mezelf naast haar op het bed vallen en bleef ook liggen, dat leek me wel handig. Ik knikte even toen ze haar antwoord gaf, dat kon natuurlijk ook en ik ging haar niet dwingen. Daarnaast leek het me ook dat zij dat fijner vond dan bij een soort van vreemde te doen. 'Nee, is prima hoor. Ik heb toch nog zat kleren,' mompelde ik. Ik plukte wat afwezig aan haar, of mijn, shirt. Verveling sloeg nu weer toe dus was ik blij met het onderwerp dat ze weer omhoog bracht. Al moest ik dan wel even nadenken over een vraag, een hele willekeurige maar oké. 'Wat is je lievelingsdier? Wild en voor in huis.' Het was echt een hele standaard vraag, bijna overgebruikt zelfs, maar dat maakte me niet zoveel uit. Ik was benieuwd hoe erg ze er morgen aan toe zou zijn, want ik had er nooit bewust op gelet. Nu dus wel, en ik had geen idee wat ik kon verwachten. Ik wist alleen wat ik haar zelf altijd aandeed, wat niet bepaald lieflijk was. Op dat punt was ik bijna net zo sadistisch als Zayn, wat echt heel erg was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Harry kwam naast me liggen en begon aan het shirt te plukken dat ik aan had. Ik glimlachte en aaide zacht en voorzichtig door zijn zachte krullen. Ik stelde voor om weer wat te doen. Hij hoefde zijn kleren gelukkig niet gewassen terug. Anders had ik het alsnog niet kunnen doen. Ik stelde voor weer wat te gaan doen. Het was wel leuk om nog wat te doen voor een uurtje behalve alleen maar hangen en wat ongemakkelijk naast elkaar op een bed zitten. Bij zijn vraag dacht ik even na terwijl ik door zijn krulletjes bleef aaien. "Een kat en een adelaar." zei ik met een glimlachje. Ik keek even naar de groene ogen van Harry. Ze waren echt heel mooi. "Je hebt mooie ogen." mompelde ik zachtjes. Ik bloosde toen ik merkte wat ik gezegd had. "Sorry." mompelde ik zacht. Ik sloeg mijn ogen weg. Dacht even na over een vraag. Hmmm. "En die van jou?" vroeg ik toen maar. Ik keek toen weer weg en keek zijn kamer rond. Het was echt een leuke kamer, al was het niet helmaal mijn smaak. Ik liet me achterover op zijn bed vallen en bleef zijn zachte krullen aaien. Ik lag zo wel best en vond het eigenlijk zelfs jammer dat ik zo weg moest om thuis op m'n flikker te krijgen.

---

Bowties were never Cooler

(Tomles went Bergling)

Harry Styles
Tevreden zuchtte ik toen ze met haar hand door mijn haren ging, het voelde geruststellend. Dat kon ik goed gebruiken, want ik zat in de stress door de gedacht haar straks terug naar die plek te laten gaan. Iets wat ik absoluut niet wilde. Daarom was het ook fijn om afgeleid te worden door het stomme spelletje. Haar antwoord had ik ergens wel kunnen verwachten, vooral over de kat dan. Een ietwat verraste, scheve grijns verscheen op mijn gezicht dankzij haar compliment. 'Het is schattig als je bloost,' mompelde ik zacht, haar verontschuldiging negerend. Voor een compliment vond ik niet dat iemand zich hoorde te verontschuldigen, juist niet zelfs. Het was iets aardigs, dus hoefde dit niet. Ik dacht even na over de vraag die ik teruggekaatst kreeg terwijl zij naast me kwam liggen. 'Kat en hert denk ik,' antwoordde ik. De kat was vanzelfsprekend en een hert gewoon omdat, nou ja, het dier was zo elegant en vederlicht, maar straalde toch een ontzettende kracht uit. Dat bewonderde ik. Een onschuldig uiterlijk maar met het hart van een leeuw. Ik draaide me op mijn zij en drapeerde een van mijn benen over de hare, zodat ze gevangen zou zitten. Mijn beurt weer. 'Heel zeker weten dat je straks gaat?' vroeg ik zachtjes, want ik had nog steeds een hele kleine hoop dat ze bleef. Waarschijnlijk ging het niet gebeuren, maar proberen kon geen kwaad.

---

Because I love him, do I need another reason?

Tauriel Wendy Smith
Ik bloosde alleen maar erger bij zijn lieve woordjes. Ik wist dat hij makkelijk meisjes inpakte, maar ik kon niets eraan doen dat ik erop reageerde. Ik was gewoon niet aan positieve aandacht gewend. Ik wende dus snel de aandacht af door hem naar zijn favourite dieren te vragen. Ik luisterde stil terwijl het rood langzaam van mijn wangen verdween. Ik had eerlijk gezegd deze dieren niet achter hem gezocht. Vooral het hert was voor mij een verrassing. Herten waren statig en grotendeels vreedzaam. Harry voor zover ik wist niet, al begonnen die gedachten langzaam te veranderen. Ik ging rustig achterover liggen en genoot even van de rust terwijl ik Harry's haren aaide. Ik voelde een been over mijn benen gaan, wat een fijne warmte over mijn benen gaf. Bij zijn vraag beet ik even op mijn onderlip en ik draaide mijn hoofd naar hem toe. Ik wist het echt niet zeker, maar ik had toch geen andere keus? Ik was 17 en zij waren mijn ouders. Ik kon moeilijk tegen ze in gaan... Dat deed ik nu al, maar anders zou ik echt grote problemen hebben. Nu had ik die al, maar niets vergeleken met dat. "Ja. Anders gaat het echt mis." zei ik met een zucht. Ik wilde niet weg, maar het kon gewoon niet anders. Voor nu nog wel, maar daarna jammer genoeg moest ik naar huis. Ik wikde echt niet, maar het moest.

---

Bowties were never Cooler

(wow sorry ik was deze rpg totaal vergeten)

Niall Horan
"Anders vat je kou," zei ik bezorgd. Haar wenkbrauwen schoten omhoog. "Dé Niall Horan is bezorgd?" grinnikte Anna. Ik keek haar even vaag aan en kon een glimlachje niet onderdrukken. "Ja, mag dat niet?" Even was ik stil, terwijl ik haar in een opwelling in een knuffel trok. "Ik ben gewoon veel om je gaan geven," flapte ik eruit. Daarna liet ik haar weer los. Snel draaide ik me weer om naar de deur, om mijn rode wangen te verbergen. Waarom ik bloosde wist ik eigenlijk niet. Ik weet niet waar ik last van had, maar mijn gedachten over Anna waren totaal veranderd sinds vandaag. "Zullen we gaan?" vroeg ik toen.

[ bericht aangepast op 28 feb 2014 - 22:21 ]

---

Bowties were never Cooler