[RPG] Holiday Madness • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

Begin:
Het vliegtuig is net geland en de jongens zijn weer terug in het regenachtige London, terwijl de bagage voor hun gehaald word kunnen zij zich al een baan uit het vliegveld wagen. Waar hun familie en vrienden -niet te vergeten de paparazzo en fans- al aan het wachten zijn. Maar sommigen hebben hele andere plannen dan rustig vakantie vieren, misschien gebeuren er dingen die de rest van hun leven bepalen. Worden geheimen die maandenlang verborgen misschien wel onthuld, niemand weet het.

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 16:49 ]

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

"Wauw, dat was echt heel erg geloofwaardig." zei ze sarcastisch en schudde haar hoofd. 'Ja, dat vind ik nou ook.' probeerde ik serieus te zeggen, maar dat lukte niet echt. Ze schudde opnieuw haar hoofd en keek me aan. "Nou.. Ja." glimlachte ze. Ik rolde met mijn ogen. "Je weet dat je het mij kan vertellen. Ik ben je uitlaatklep of wat dan ook. Heb je je geld verspild in een stripclub?" vroeg ze met een grijns. Ik keek haar met grote ogen aan. 'Nee, wat denk jij wel niet van me?' vroeg ik serieus, maar ik kon mijn grinnik niet onderdrukken. "Wat het ook is, het kan me niet schelen. Ik wil het gewoon weten en je bent niet van me af tot ik het weet, dat weet je zelf." zei ze en knikte. 'Nope, er is helemaal niets, ga daar maar van uit. En je helpt het echt niet als je zo blijft zeuren. Dan vertel ik zowieso nooit wat, en dat hoeft eigenlijk nu ook niet, want ik heb niets te verbergen, maar het is vrij irritant.' ratelde ik aan een stuk door en knikte.

How far is far

Louis Tomlinson
'Lang niet tegen iedereen hoor,' verliet mijn mond op het volume waar we de hele tijd al op spraken. Waarschijnlijk wist de jongen dat ook wel, want er waren moment dat ik aardig uit kon vallen tegen iemand, ook al zou ik tegen hem altijd lief blijven doen. Een zachte zucht verliet mijn mond door de vermoeidheid, die langzaam toenam, maar ik weigerde rustig aan te doen en mijn ogen te sluiten, hoe aannemelijk het ook klonk nu ik weer oud en vertrouwd Marcel in mijn armen kon sluiten. Daarbij waren er ook leukere dingen, die er voor zorgde dat mijn energie en vrolijkheid langzaam toenamen. Een voorbeeld daarna waren de sleutels, die ik in de jongen zijn handen drukte, maar vooral zijn reacties deden mij laten lachen. 'Natuurlijk meen ik dit. Jij, ik samen in hartje Londen,' antwoordde ik met een grijns, die alleen maar breder door de woorden dat ik geweldig was, maar zeker het feit dat ik zijn lippen op de mijne voelde. Dit antwoord was voor mij meer dan duidelijk. Ik plaatste nog een klein kusje op zijn lippen, om de woorden 'Weet ik toch, baby boo, alleen lang niet zo geweldig als jou,' erachter aan te gooien, om me daarna op Alaska te richten, die zich dramatisch op ons had laten vallen. 'Ik heb jou ook heel erg gemist,' zei ik zachtjes, om Marcel voor een seconde los te laten en mijn armen om mijn beste vriendin heen te slaan. 'Maar ik ben er weer en zal voorlopig ook nog wel even blijven.' voegde ik eraan toe, want de eerste komende weken hadden we toch vrij gekregen. Misschien goed ook, want er stond ons nog genoeg te wachten. Bij haar laatste vraag keek ik heel onschuldig, om mijn blik weer op de jongen te richten. Aan hem de eer het te zeggen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Marcel Styles
Zacht zuchtte hij, als teken dat de vermoeidheid een beetje op hem in begon te werken. Hij antwoordde toch met een grijns, die later alleen maar breder werd, waarna hij me nog een kusje gaf en ik met mijn ogen rolde om de bijnaam. Ik keek op toen Alaska zich op ons neer liet ploffen en grinnikte zacht. Alaska was een van de weinige mensen die ik oprecht mocht en waartegen ik vrijuit kon praten zonder verlegen te worden. De jongen liet me even los om haar in een knuffel te kunnen trekken. Bij haar vraag vroeg ik me af hoe ze dat zo snel te weten was gekomen, en kwam tot de conclusie dat ze zich waarschijnlijk verveelde en naar ons op zoek was gegaan en het toen had gezien. Louis keek haar met onschuldige ogen aan om mij vervolgens aan te kijken. Hij liet het dus aan mij over, oké, prima. 'Ja,' antwoordde ik grijnzend. 'Al ben ik bang dat ik hem moet gaan dragen,' vervolgde ik, doelend op het feit dat hij er als een wrak uitzag. Natuurlijk zou hij daartegen gaan protesteren, maar hij had hier niets tegen in te brengen. Ik was het wel gewend dat hij dingen wou doen ook al kon hij elke seconde instorten, en elke keer gaf hij uiteindelijk toch op en liet zich meenemen.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Tomlinson
Ik grinnikte zachtjes toen de jongere krullenbol rolde met mijn ogen door de bijnaam die ik hem gaf. Toch zou deze niet verdwijnen, want ik vond hem wel bij hem passen. 'Wilde je mee gaan kijken zo meteen?' vroeg ik zachtjes aan de jongen met glimmende oogjes, wetende dat ik niet kon wachten om opnieuw zijn gezicht te zien. 'Ik wil natuurlijk wil weten of je het wat vind en alles qua inrichting je ook bevalt. Als dat namelijk niet het geval is, moeten we kijken wat we eraan gaan veranderen.' Mijn blik wisselde al snel tussen Marcel en Alaska, maar nam de moeite niet om me onder Marcel uit te wurmen, omdat ik wist dat ik anders zo nog wel is op de grond kon liggen, omdat ik dan mijn steuntje kwijt was. Daarbij was het ook niet nodig en ik stiekem ook bij mijn eerdere woorden bleef aangezien het prima leek te gaan. Bij haar laatste vraag ging mijn, inmiddels onschuldige, blik terug naar Marcel, die ook al snel het antwoord gaf. Bij de woorden die volgde, wilde ik protesteren en verdween mijn grijns ietwat, maar de woorden bereikte mijn mond niet waardoor ik de jongen maar gewoon een kusje op zijn wang gaf. Daarbij pakte het toch altijd hetzelfde uit. 'Je bent lief en dankjewel. Maar ik vind het minder leuk dat uitgerekend jij me een wrak vind,' grinnikte ik zachtjes, om de jongen op zijn neus te tikken en me daarna weer tegen hem en Alaska aan nestelde. 'Ach, ik wil je ondanks wat je zegt, straks wel alles laten zien.' zei ik. 'En ik weet niet wat je planning is, maar je komt ook snel, toch?' Het laatste was eerder gericht op mijn beste vriendin.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Jessie Rose Parker

Zayn schuift de ring om mijn vinger en ik kan niks zeggen. De ring is prachtig. Ik knuffel Zayn. 'Ik hou van je. En de ring is prachtig,' zeg ik. Ik kijk naar hem. 'Nog over het vliegveld, ik bedoel... Denk je dat ze het door hadden? Want het was misschien iets te duidelijk toen ik naar die baby wees,' zeg ik in paniek. Ik ben bang dat het zo meteen overal in het nieuws staat, en dan laten ze ons niet meer met rust. Niet dat we het nog lang geheim kunnen houden, want mijn buik begint al aardig rond te worden. Ik glimlach. In het begin vond ik het heel eng, maar dat was ook vooral omdat ik niet wist of mensen het erg zouden vinden. Nou ja, met mensen bedoel ik dan vooral Zayn. Ik knuffel hem en ga op zijn schoot zitten.

Spoiler alert: you will save yourself

Jacelyn Caverà Merrald

'Ja, dat vind ik nou ook.' zei hij. Ik geloofde dat hij probeerde geloofwaardig te klinken, maar dat is voor de zoveelste keer mislukt. 'Nee, wat denk jij wel niet van me?' vroeg hij serieus, maar kon een grinnik niet onderdrukken. Ik glimlachte even. ''Ik ben nou eenmaal je beste vriendin, het zou me niets verbazen sinds jij twintig bent.'' grinnikte ik. 'Nope, er is helemaal niets, ga daar maar van uit. En je helpt het echt niet als je zo blijft zeuren. Dan vertel ik zowieso nooit wat, en dat hoeft eigenlijk nu ook niet, want ik heb niets te verbergen, maar het is vrij irritant.' Mijn mond werd een rechte streep en ik keek hem weer aan, zonder enige emotie in mijn ogen. Mijn houding werd recht en een zucht verliet mijn lippen. ''Oké, je hoeft mij niks te vertellen. Ik wilde alleen een goede vriendin zijn en je helpen, maar sinds je mij zat bent, kan ik ook gewoon weg.'' zei ik en glimlachte sarcastisch, een glimlach die helemaal niet gemeend is. ''Of heb je nog een woordje te zeggen?'' zei ik.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
Ik glimlachte over de ring en ging rechtop zitten zodat Harley van me af ging en ik haar in mijn armen kon sluiten. Een zacht kusje drukte ik op haar voorhoofd. Toen ze weer over de baby begon werd ik weer heel stil. Ik schudde alleen mijn hoofd. Ik wist echt nog niet wat ik hiervan moest denken en of ik er blij mee moest zijn. Maar hoe kon het? We hadden het toch veilig gedaan... Of wacht. De laatste keer waren we zo zat als het maar niet zijn kon. Het was de nacht voor mijn vertrek geweest en ik herrinderde me er niets meer van. "Maar... Dan ben je dus al bijna 3 maanden zwanger?" zei ik zacht nu het zelf ook tot me door drong dat ik over 6 maanden echt vader zou worden. Maar was het wel van mij? Ik was 3 maanden weg geweest. Nee, dat mocht ik niet denken. Jessie zou nooit vreemd gaan. Of toch? Het is toch wel van mij?" vroeg ik toen heel zacht en licht angstig. Al dit babygedoe maakte me diep van binnen doodsbang. Ik wist echt niet of ik het aankon en daarbij was ik 10 van de 12 maanden weg. Hoe kon ik dan ooit een goede vader voor mijn kind zijn?

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Ze glimlachte even. ''Ik ben nou eenmaal je beste vriendin, het zou me niets verbazen sinds jij twintig bent.'' grinnikte ze. 'Nee, dat is niets voor mij.' grinnikte ik. Nee, mij zou je daar niet vinden. Ik ging veel liever iets met mijn vrienden doen. Haar mond werd een rechte streep en ze keek me weer aan, zonder enige emotie in haar ogen. Haar houding werd recht en een zucht verliet haar lippen. ''Oké, je hoeft mij niks te vertellen. Ik wilde alleen een goede vriendin zijn en je helpen, maar sinds je mij zat bent, kan ik ook gewoon weg.'' zei ze en glimlachte sarcastisch. ''Of heb je nog een woordje te zeggen?'' zei ze. 'Jace, sorry, ik bedoel het niet zo, het is alleen een beetje moeilijk om het te vertellen. En ik ben je niet zat, hoe kom je daar nou weer bij?' zei ik.

How far is far

Jessie Rose Parker

'Maar... Dan ben je dus al bijna 3 maanden zwanger?' vraagt Zayn. Ik knik. 'Ik weet het al een tijdje, alleen ik durfde je niks te vertellen omdat ik bang was voor je reactie,' zeg ik. 'Het is toch wel van mij?' vraagt hij heel zacht en een beetje bang. Ik kijk hem verward aan. Ergens voel ik iets van verdriet omdat hij me niet vertrouwt. Maar ik weet dat het gewoon is omdat alles nog onwerkelijk is. 'Ja. Daar ben ik honderd procent zeker van, Zayn. Waarom zou ik ooit iemand anders boven jou verkiezen? Ik hou van je,' zeg ik. Ik kan een eenzame traan niet stoppen. Ik veeg de traan niet weg omdat ik hem niet los wil laten. Ik verstop mijn gezicht in zijn shirt. Ik weet niet of hij doorheeft dat ik nu gewoon zo graag wil dat we een normaal gezin zijn. Nou ja, normaal zou je het niet kunnen noemen. Hij is een wereldster en is vaak weg. Maar ik heb er heel veel voor over om met hem samen te blijven.

Spoiler alert: you will save yourself

Jacelyn Caverà Merrald

'Jace, sorry, ik bedoel het niet zo, het is alleen een beetje moeilijk om het te vertellen. En ik ben je niet zat, hoe kom je daar nou weer bij?' Ik keek hem aan en schudde zachtjes mijn hoofd. ''Omdat je je zo gedraagt, het is voor mij alsof je mij zat bent.'' zei ik en zuchtte zacht. Ik wilde hem helemaal niet kwijt, maar als hij mij zat was kon ik er ook niks aandoen. ''Blijkbaar ben ik een slechte vriendin.'' zei ik en haalde onverschillig mijn schouders op. Als Liam echt niet meer met mij om wilde, kon ik net zo goed weggaan, maar mijn gevoel zei dat ik nog hier moest blijven en dat was puur omdat ik zijn weerwoord wilde weten. ''Ik wil je echt niet kwijt, maar het is vrij nutteloos als je mij niet vertrouwt op mijn woord. Je hebt me al zoveel geheimen verteld, waarom deze specifieke dan niet?'' vroeg ik en keek naar de grond in plaats van naar hem zelf.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze keek me aan en schudde zachtjes haar hoofd. ''Omdat je je zo gedraagt, het is voor mij alsof je mij zat bent.'' zei ze en zuchtte zacht. ''Blijkbaar ben ik een slechte vriendin.'' zei ze en haalde onverschillig haar schouders op. 'Nee, je bent juist de aller beste vriendin.' zei ik. ''Ik wil je echt niet kwijt, maar het is vrij nutteloos als je mij niet vertrouwt op mijn woord. Je hebt me al zoveel geheimen verteld, waarom deze specifieke dan niet?'' vroeg ze en keek naar de grond. Ik zuchtte. Ik pakte haar pols, en sleepte haar mee naar een plek waar mijn familie me niet kon horen. 'Als je het dan echt wilt weten, het gaat namelijk over jou.' zei ik. 'Jace, het is niet echt makkelijk om te zeggen, en waarschijnlijk vind je me nu stom, maar ik moet je wat zeggen.' zei ik. 'Ik vind je al best lang leuk, zeg maar leuker dan vrienden.' zei ik nogal onhandig. Ik ben hier echt slecht in.

How far is far

Jacelyn Caverà Merrald

'Nee, je bent juist de aller beste vriendin.' zei hij. Ik knikte kort. Hij sleepte me mee naar een plek waar zijn familie ons niet kon horen, was het zo gênant dan? 'Als je het dan echt wilt weten, het gaat namelijk over jou.' Ik fronste. Over mij? Maar ik was een doodnormaal meisje die ja.. Normaal was en gewoon naar de universiteit ging. 'Jace, het is niet echt makkelijk om te zeggen, en waarschijnlijk vind je me nu stom, maar ik moet je wat zeggen.' Ik glimlachte licht en keek hem toen afwachtend aan. 'Ik vind je al best lang leuk, zeg maar leuker dan vrienden.' Ik slikte, meende hij dat nou echt? ''Maar.. Maar waarom ik?'' vroeg ik zacht en fronste mijn wenkbrauwen. Ik bedoel, ja - ik heb hem een hele tijd leuk gevonden en het is nooit weggegaan, maar ik kon niet geloven wat er uit zijn mond kwam. ''Meen je dat echt?'' vroeg ik, nog steeds vol ongeloof. Ik wilde eerst zijn antwoorden, voor ik echt toegaf dat ik hem überhaupt leuk vond.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze knikte kort toen ik zei dat ze juist mijn aller beste vriendin is. Ze fronste toen ik zei dat het over haar ging. Ze glimlachte en keek me afwachtend aan. ''Maar.. Maar waarom ik?'' vroeg ze zacht en fronste haar wenkbrauwen. 'Omdat je gewoon het liefste, en leukste meisje bent dat ik ken.' zei ik. ''Meen je dat echt?'' vroeg ze. 'Ja, ik meen het echt.' zei ik. Ze keek een beetje met ongeloof naar me. Ik kon het niet echt uitleggen waar om ik haar zo leuk vind. Van de een op andere dag vond ik haar gewoon leuker dan al die andere meisjes. Waarschijnlijk zou ik boze fans op me krijgen als ze te horen kregen dat ik Jace leuk vind. Maar ik mag dan wel beroemd zijn, ik ben ook gewoon Liam, een normale jongen. Ik word soms gek van al die aandacht, en dan wou ik het liefst dat ik gewoon thuis zat, en weer gewoon bij mijn familie was.

How far is far

Jacelyn Caverà Merrald

'Omdat je gewoon het liefste, en leukste meisje bent dat ik ken.' Ik voelde mijn wangen gloeien en glimlachte. ''Dat is lief.'' grinnikte ik. 'Ja, ik meen het echt.' Dat was de bevestiging. ''Euhm, Liam?'' mompelde ik en friemelde wat met mijn vingers terwijl ik naar de grond keek. ''Een paar jaar geleden vond ik je al leuk en het is nog niet echt weggespoeld. Maakt dat je blij?'' mompelde ik en keek even naar hem, maar toen keek ik weer naar de grond. Ik was niet bepaald zelfverzekerd over mezelf en glimlachte even licht. Nog steeds was ik erg onzeker over mezelf, maar dat kwam omdat ik vroeger werd gepest door verscheidene mensen. Ik kon het niet negatief zien, sinds het mij veel sterker heeft gemaakt. Mijn hersens hadden nog steeds Liam's worden nog niet verwerkt, maar wat als de fans uitvonden dat hij mij leuk vond? Ik dacht misschien te overdreven en te ver, maar ik had geen zin om met haat overspoeld te worden.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Haar wangen gloeiden, en ze glimlachte. ''Dat is lief.'' grinnikte ze. ''Euhm, Liam?'' mompelde ze en friemelde wat met haar vingers en ze keek naar de grond, en ik keek haar aan. ''Een paar jaar geleden vond ik je al leuk en het is nog niet echt weggespoeld. Maakt dat je blij?'' mompelde ze en keek even naar me. 'Echt?' vroeg ik. Ik had geen idee dat ze mij ook leuk vond. Ze keek weer naar de grond en glimlachte even licht. En op dat moment maakte ik waarschijnlijk het meest impulsieve besluit van mijn leven, niet wetend of het goed zou aflopen maar dat kon me nu helemaal niks schelen. Eerst doen en later spijt krijgen. Voorzichtig plaatste ik mijn vingers onder haar kin en duwde ze wat omhoog, zodat ze me nu aankeek. En voor ik wist wat ik echt aan het doen was had ik mijn lippen al op de hare geplaatst.

How far is far