[RPG] Holiday Madness • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

Rollenverdeling;

Jongens:
-Niall James Horan; gereserveerd: Magicales
-Harry Edward Styles; Immence
-Louis William Tomlinson; Magicales
-Liam James Payne; Kendizzzzle
-Zayn Javadd Malik; KiliOfDurin

Familie en vrienden van de jongens: VOL
- Marcel Styles: Tenacious
- Benedict 'Ben' Thomas Tomlinson: KiliOfDurin
- Violet Skyler Todd: After
- Jacelyn Caverrà Merrald Woodley
- Brooklin "Brook" Tomlinson JustLovegood
- Jessie Rose Parker: Taundriel
- Alaska Bell Wilson AIaska

Regels:
-Minimaal 5 of 6 regels vol schrijven. Dit om de inspiratie hoog te houden.
-Maximaal 2 personages per persoon.
-Geen perfecte personages, iedereen heeft wel slechte gewoonte's
-16+ mag maar houd het netjes.
-Als je offtopic gaat, zet het tussen haakjes; [ ], { } of ( ).
-Meld als je een tijdje niet kunt reageren en naamsveranderingen.
-Topics worden alleen aangemaakt door Tenacious en Magicales, tenzij dat is aangegeven.
-Het is geen sneltrein!

Begin:
Het vliegtuig is net geland en de jongens zijn weer terug in het regenachtige London, terwijl de bagage voor hun gehaald word kunnen zij zich al een baan uit het vliegveld wagen. Waar hun familie en vrienden -niet te vergeten de paparazzo en fans- al aan het wachten zijn. Maar sommigen hebben hele andere plannen dan rustig vakantie vieren, misschien gebeuren er dingen die de rest van hun leven bepalen. Worden geheimen die maandenlang verborgen misschien wel onthuld, niemand weet het.

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 16:49 ]

---

Because I love him, do I need another reason?

Jacelyn Caverà Merrald

'Echt?' Ik knikte even, ik voelde zijn vingers onder mijn kin en die werd omhoog geduwd zodat ik recht in zijn ogen keek. Ik slikte even, zo had ik het gevoel dat zijn ogen recht door mijn ziel keken. Voor ik het wist, voelde ik zijn lippen op de mijne. Het klonk misschien erg cliché, maar ik voelde mijn buik tintelen van geluk en ik had mijn armen in zijn nek geplaatst. Zachtjes kuste ik hem terug en glimlachte tegen zijn lippen aan. Een paar jaar geleden had ik hiervan gedroomd, ook al was het dan nogal gênant. Ik wilde onze hechte vriendschap niet breken. "Ik houd van je." Mompelde ik tegen zijn lippen. Dat zeiden we toch al tegen elkaar, maar toch met een andere betekenis dan deze. Dit was gewoon liefde en dit gevoelde wilde ik nooit meer kwijt. Ik voelde me veilig bij hem.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze knikte even als bevestiging. Ze had inmiddels haar armen in mijn nek geplaatst, en zacht kuste ze me terug. Ze voelde dus blijkbaar hetzelfde voor mij. Op dit moment voelde ik dat ik eindelijk in al die maanden echt gelukkig ben. Tuurlijk was het optreden leuk, en ik ben ook dol op de fans, en ik vond het geweldig samen met de jongens, maar ik had Jace en mijn familie zo ontzettend gemist dat ik nu gewoon alleen al ontzettend blij was dat ik hun zag, en dan voelde Jace ook hetzelfde voor mij. "Ik houd van je." mompelde ze me tegen mijn lippen. 'Ik ook van jou' mompelde ik nu tegen haar lippen met een brede glimlach. Tuurlijk houd ik al mijn hele leven van haar, maar toen was het vriendschappelijk, en nu was het toch anders. Mijn lippen bevonden zich nog steeds op die van haar, en dat vond ik helemaal niet erg.

---

How far is far

Jacelyn Caverà Merrald

Dit was een leuke welkomscadeau voor hem, dacht ik zo. Ik kietelde hem in zijn nek en grijnsde. Het moment was gewoon vaag voor mezelf, ik had dit me nog geen eens voorgesteld. "Ik ook van jou." Ik glimlachte opnieuw en zuchtte gelukzalig. Raar genoeg voelde ik duizenden ogen op me branden, dus ik trok even weg en keek hem aan. "Zullen we naar huis gaan? Ik heb zo het gevoel dat ze het rond gaan Twitteren en dan heb ik geen zin om hier in het openbaar te gaan janken, weet je?" Vroeg ik zacht en beet op mijn lip. Mijn verleden had me al genoeg pijn gedaan en op dit moment wilde ik alleen maar positief naar de wereld kijken. Mijn mobiel begon abnormaal te vibreren in mijn zak, toen wist ik dat het was begonnen en klampte me vast aan Liam. "Hoe zit het nou tussen ons?" Vroeg ik met een lichtje grinnik.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Marcel Styles
Hij grinnikte even toen ik met mijn ogen rolde en vroeg of ik zo mee wou gaan kijken. 'Natuurlijk. Heel graag zelfs.' Ik klonk nu heel rustig, maar stiekem was ik er net zo opgewonden over als hij leek. Vanzelfsprekend zou ik hem niet laten rijden, hoe graag hij ook zou willen bewijzen dat hij echt niet moe was, ik had geen idee hoever het precies was en wou het liefst nog niet dood. Ik knikte even bij zijn woorden die volgde, wetend dat hij echt wel iets leuks had uitgekozen waar ik het sowieso mee eens zou zijn. 'Het is vast prachtig.' Zoals ik had voorspeld verdween zijn grijns iets en wou hij duidelijk gaan protesteren, maar deed het niet en drukte een kusje op mijn wang, waarna hij nog wat zei en zacht grinnikte. Bij de tik op mijn neus keek ik hem verontwaardigd aan, maar ook dat verdween al snel toen de jongen zich tegen mij en Alaka aan nestelde, als hij zich zo kwetsbaar opstelde kon ik nooit lang boos op hem zijn. 'Ik zei niet dat -dat slecht was, ik wil alleen maar dat je straks je verdiende rust krijgt,' zei ik zacht, en keek bij de laatste vraag het meisje naast me eventjes aan, om me daarna weer op de vermoeide jongen te richten. Ergens was het verbazend dat de fans ons nog niet allang hadden gevonden, meestal was het binnen een minuut raak als een van de jongens gespot was. Niet dat het zo erg was, dit korte momentje van rust was ook wel prettig.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.

Ze kietelde me in mijn nek en grijnsde. Ik grinnikte even. Ze glimlachte opnieuw, en zuchtte gelukzalig toen ik zei dat ik ook van haar houd. Ze trok zich even weg, en keek me aan. "Zullen we naar huis gaan? Ik heb zo het gevoel dat ze het rond gaan Twitteren en dan heb ik geen zin om hier in het openbaar te gaan janken, weet je?" vroeg ze zacht en beet op haar lip. 'Ja, tuurlijk.' zei ik, en pakte haar bij haar hand om mijn ouders gedag te zeggen. Toen ik dat had gedaan begon Jace haar mobiel abnormaal te trillen in haar broekzak, en klampte zich aan me vast. "Hoe zit het nou tussen ons?" vroeg ze met een lichte grinnik. 'Goeie vraag. Vind jij dat we nu vriendje en vriendinnetje zijn?' vroeg ik grinnikend. Dat klinkt eigenlijk stom, maar het is de enigste manier om het uit te leggen.

---

How far is far

Jacelyn Caverà Merrald

'Ja, tuurlijk.' Zei hij en pakte mijn hand vast om me naar zijn ouders mee te trekken en hun gedag te zeggen. Ik had geluk dat ik zijn ouders al kende en ze mij wel mocht, althans dat hoopte ik. 'Goeie vraag. Vind jij dat we nu vriendje en vriendinnetje zijn?' Ik lachte en keek hem hoofdschuddend aan. "Dat klonk echt vaag en grappig, maar ik vind het goed." Glimlachte ik en trok hem naar buiten via een zij-uitgang, zo kon niemand ons tenminste vinden. "Wie gaat rijden?" Vroeg ik en haalde mijn sleutels uit mijn broekzak. Mijn mobiel begon weer te vibreren en ik werd er langzamerhand echt gek van. Een geërgerde kreun verliet mijn mond en pakte mijn mobiel toch maar uit uit mijn zak. Zonder enige bedoeling kwam ik op Twitter. Ik scrolde nogal ongewild tussen mijn mentions en mijn adem slokte in mijn keel. Ik beet hard op mijn lip om mijn uitbarsting te voorkomen en keek met een zwakke glimlach Liam aan.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze lachte en keek me hoofdschuddend aan. "Dat klonk echt vaag en grappig, maar ik vind het goed." ik knikte. 'Ja, het klonk heel vaag, ik weet het.' lachte ik. Ze trok me naar buiten via een zij-uitgang, waar niemand ons kon zien. "Wie gaat rijden?" vroeg ze en haalde haar sleutels uit haar broekzak. 'Ik wil wel rijden.' stelde ik voor. Haar mobiel begon weer te als een achterlijke te trillen. Een geërgerde kreun verliet haar mond, en ze pakte toch maar haar mobiel. Ze beet hard op haar lip toen ze scrolde. 'Wat is er? is de Twitter aanval begonnen?' vroeg ik best geïrriteerd. Hoe zijn ze ooit achter Jace haar Twitter gekomen? 'Wil je anders dat ik iets zeg op Twitter? misschien laten ze je dan met rust.' Ik wil echt niet dat Jace met al die haatberichtjes lastig gevallen word. Ik bedoel zij heeft ook een leven en ik ook. Ik heb zo'n hekel aan die haatberichtjes, laat ons lekker gelukkig zijn. Ik pakte mijn mobiel en keek nu ook op Twitter. Ik was ook zo'n 1000 keer getagd of zo. Ik moet iets doen om te zorgen dat Jace niet van die gemene berichten krijgt, moer ik heb eigenlijk geen idee hoe.

---

How far is far

Louis Tomlinson
Een paar stralende oogjes samen met een brede grijns, waar mijn mondhoeken bijna van scheurde, en een paar uitgestoken armen, als teken dat ik een knuffel wilde, was het resultaat bij de woorden van Marcel en het feit dat hij überhaupt met me samen wilde wonen. De jongen betekende alles voor me en dit zou dan ook het begin van iets groots worden. Natuurlijk wist ik dat het straks eerst een zoektocht zou worden, omdat Marcel me nooit zou laten rijden, wat misschien ook best verstandig van hem was. Sowieso was het verstandig om wel eens tegen me in te gaan, omdat het anders nog wel eens mis had kunnen gaan. 'Net als dit allemaal en vooral jou,' om een kusje op zijn lippen te drukken. Nu ik hem weer terug, of bij me had, kon ik gewoonweg niet van Marcel afblijven. Dat moesten ze me maar niet kwalijk nemen, want ik had hem lang genoeg moeten missen.
De verontwaardigde blik liet me heel onschuldig kijken, om mijn tong uit te steken waarna deze alweer verdween. 'Wat zou ik toch ook zonder jou moeten?' vroeg ik zachtjes. 'Maar dat ik mijn rust krijgt, betekent niet dat ik je dadelijk niet meer uit ga uithoren, of andersom als je daar nog behoefte aan hebt,' Mijn blik ging heel even naar het meisje naast ons, om daarna mijn blik weer terug te laten glijden naar de jongen.
'Dan halen we mijn koffer--' Ik viel stil, mijn ogen werden groot, om Marcel nog steeds aan te kijken. 'Uh, volgens mij ligt die nog ergens in het midden van het vliegveld, als Ben deze ergens halverwege ook heeft laten liggen,' Die jongen was net als mij, misschien nog wel wat erger ook. En als hij iemand tegen was gekomen, net als mij, dat vreesde ik dat ik mijn spullen zo nog eens kon zijn zoeken. Ik was het eigenlijk helemaal vergeten. Ik beet op mijn lip, maar nam niet de moeite om overeind te komen. Ik wilde nog niet dat dit korte momentje over was, ook al wist ik dat we die zo terug konden halen.

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 13:43 ]

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

KiliOfDurin schreef:
Benedict Thomas Tomlinson
Opeens hoorde ik een nieuwe vlaag van gegil. Ik keek hoopvol springend de kant van het gegil op en zag een paar springerige krullen die ik uit duizenden herkende. Ik liet Louis's koffer prompt uit mijn handen kletteren en rende zijn kant op om mijn armen om hem heen te slaan. En dat was eigenlijk het hele verhaal van hoe mijn familie en de rest van de wereld te weten kwam dat ik wat met Harry had. Ik keek met een glimlach naar hem op en ging op mijn tenen staan om hem zacht een kusje op zijn wang te geven. Ik voelde zijn stoppels tegen mijn lippen, maar daardoor was het niet minder fijn om dit weer te kunnen doen. "Ik jou ook. Heel erg." Even keek ik hem recht aan in zijn heldere groene ogen. "Ik ben gewoon blij om je weer vast te kunnen houden." mompelde ik zacht voor ik mijn gezicht in zijn borst verbork en zijn heerlijke geur opsnoof. Hoe raar het misschien ook klonk, dit had ik het meest gemist: Zijn warmte en zijn geur. de kleinde dingetjes die Harry echt uniek maakten. Niemand kon daar tegenop voor mij. Onze broers zouden inmiddels wel weer samen verdwenen zijn, maar ik vond het zo erg nog niet om hier gewoon met hem te staan zolang het kon.

Zayn Malik
Ik zag het verdriet in haar ogen bij mijn vraag of het kindje wel echt van mij was. Die vraag had ik niet moeten stellen, maar anders zou die aan mijn hart zijn blijven knagen. Ik glimlachte lichtjes bij haar antwoord en kuste de traan die over haar wang rolde weg. Eigenlijk direct erna verstopte de haar gezicht in mijn shirt. "Niet huilen, lieverd. Het is niet dat ik je niet vertrouw, maar ik ben toch 3 maanden weg geweest en meestal verwacht je dan wel een bericht je als je vriendin zwanger blijkt te zijn." Ik drukte een kus op haar haren en hield haar dicht tegen me aan. "Ik hou zo veel van je." mompelde ik terwijl ik naar de ondergetekende muren keek. Hier was alles in stift gedaan, boven best wel wat in graffiti. Ik wist echt niet wat ik anders had moeten doen om deze plek echt eigen te maken. Zoveel had ik namelijk niet, verrassend genoeg, zeker niet dingen die me aan thuis deden denken. Wel allemaal kleine aandenkens van alle plekken van de wereld waar ik was geweest. Die stonden allemaal op een paar planken boven de TV. Ik duwde Jessie een klein stukje van me af en drukte ook een kusje op haar licht bolle buik. "En van jou ook, Pukkie." mompelde ik zacht voor ik weer naar Jessie keek. "Weet je al wanneer je bent uitgerekent?" vroeg ik voorzichtig. Langzaam begon het voor mij toch echt te dagen dat ik vader werd en ik werd er erg nerveus van.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Caverà Merrald

'Ik wil wel rijden.' stelde hij voor. Ik knikte. ''Mij best.'' Ik gooide mijn sleutels naar hem toe en glimlachte even. 'Wat is er? is de Twitter aanval begonnen?' vroeg hij en ik kon de irritatie in zijn stem herkennen. Ik knikte langzaam en zuchtte. ''Maak je geen zorgen, je weet dat ik het onderhand al gewend.'' mompelde ik. Als ik nou zou uitbarsten, zou het een combinatie zijn van verdriet en woede. Verdrietig dat iemand zulke dingen over iemand kunnen zeggen en woede dat ze het gewoon durven te zeggen. Ik bedoel, zeg het dan gelijk in mijn gezicht. 'Wil je anders dat ik iets zeg op Twitter? misschien laten ze je dan met rust.' Ik schudde mijn hoofd en beet weer op mijn lip. ''Laat maar gewoon, ik wil zo snel mogelijk naar huis, want als ik nu uitbarst van woede en verdriet gaan ze me nog belachelijker maken.'' zei ik en zuchtte diep. Ik friemelde weer opnieuw aan mijn vingers en liep toen toch naar Liam toe om hem opnieuw een knuffel te geven. ''Ik kan hier niet tegen, maar ik kan het mezelf ook niet veroorloven om hier te gaan huilen.'' fluisterde ik zacht en sloot mijn ogen voor een paar seconden.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze knikte op mijn voorstel dat ik zou rijden. ''Mij best.'' zei ze, en gooide de sleutels naar me toe en glimlachte even. 'Dank je.' zei ik en ving de sleutels. Ze knikte langzaam en zuchtte toen ik vroeg of de Twitter aanval gestart was. Ik zuchtte. Kunnen ze haar nu al niet met rust laten? ''Maak je geen zorgen, je weet dat ik het onderhand al gewend.'' mompelde ze. 'Maar ik maak me er zorgen om. Ik wil niet dat jij je rot voelt door die gemene haatmailtjes van hun.' zei ik. Ze schudde haar hoofd en beet weer op haar lip toen ik voorstelde of ik iets op Twitter moest zetten. ''Laat maar gewoon, ik wil zo snel mogelijk naar huis, want als ik nu uitbarst van woede en verdriet gaan ze me nog belachelijker maken.'' zei ze en friemelde weer opnieuw aan haar vingers, en liep toen naar mij toe om me een knuffel te geven. Ik knuffelde haar terug. ''Ik kan hier niet tegen, maar ik kan het mezelf ook niet veroorloven om hier te gaan huilen.'' fluisterde ze zacht, en slaat haar ogen voor een paar seconden. 'We gaan ook naar huis, en van mij mag je best huilen.' zei ik.

---

How far is far

Jacelyn Caverà Merrald

Hij ving de sleutels op en bedankte me, waarna ik een korte knik teruggaf. 'Maar ik maak me er zorgen om. Ik wil niet dat jij je rot voelt door die gemene haatmailtjes van hun.' Ik schudde mijn hoofd. ''Liam, ik meen het. Maak je er nou geen zorgen over,'' mompelde ik en keek hem aan. De knuffel deed me goed, ik voelde me weer veilig en gewoon rustiger. ''We gaan ook naar huis en van mij mag je best huilen.'' Ik schudde mijn hoofd. ''Dat wil ik niet, ik wil niet zwak lijken. Ik kan sterk zijn als ik wil, maar nu brokkelt het stuk voor stuk af.'' Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen weer. ''Wiens huis?'' vroeg ik en haalde mijn armen weg van zijn middel. Ik haalde een hand door mijn haren en keek hem aan. ''Zullen we het er gewoon niet meer over hebben en een leuke dag doorbrengen? Nu ben ik er toch.'' grinnikte ik en wiebelde mijn wenkbrauwen.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Harry Edward Styles
Ben beantwoordde mijn omhelzing meteen. 'Ik jou ook. Heel erg,' fluisterde hij als antwoord, nadat hij een zacht kusje op mijn wang had gedrukt. 'Ik ben gewoon blij om je weer vast te kunnen houden,' mompelde hij terwijl hij in mijn ogen keek. Hij verborg zijn gezicht zacht in mijn borst.
'Ik ook, je wil niet weten hoe lang ik hier naar verlangt heb tijdens de tour,' fluister ik terug.
Ik hoor een stem achter mij, die ik uit duizenden herken. 'Hey Harry.'
De stem komt van mijn beste vriendin. Ik maak me voorzichtig los van Ben en druk een kusje op zijn lippen, om even te glimlachen en mij vervolgens om te draaien. Mijn armen sla ik om Violet heen. 'Hi, little. Ik ben blij je weer te zien,' zeg ik glimlachend tegen haar. Haar heb ik ook erg gemist, mijn beste vriendin, mijn steun en toeverlaat en waar ik altijd de grootste lol mee kan hebben. Ik druk haar even dicht tegen mij aan en laat haar dan na een tijdje weer los. Het gevoel om mijn dierbaren eindelijk weer te kunnen zien en vast te kunnen houden, is gelukzalig. Nu mijn broertje nog vinden, al heb ik zo'n vermoeden bij wie hij uithangt en dat het misschien daardoor nog even duurt voor ik hem zie. Maar dat moet dan maar zo zijn, ik heb nu in ieder geval Ben en Violet alweer dicht bij me en dat maakt al veel goed.

---

"Family don’t end in blood”

Alaska Bell Wilson.

'Ja,' antwoord Marcel grijnzend. 'Al ben ik bang dat ik hem moet gaan dragen,' vervolgt hij, waardoor er een glimlach op mijn gezicht verschijnt. Louis ziet er inderdaad moe uit. 'Je bent lief en dankjewel. Maar ik vind het minder leuk dat uitgerekend jij me een wrak vind,' grinnikt hij, waarna hij tikt op Marcel's neus. Hij nestelt zich weer tegen mij aan en ik sla mijn armen om hem heen. Ik heb hem zo gemist. 'Ach, ik wil je ondanks wat je zegt, straks wel alles laten zien.' zegt hij dan. 'En ik weet niet wat je planning is, maar je komt ook snel, toch?' Ik knik enthousiast. Louis en Marcel zijn toch wel echt goeie vrienden, Louis ken ik dan al wat langer maar toch. Marcel is slim en ik vind onze conversaties leuk, maar hij kan ook heel gezellig zijn. 'Ik zei niet dat -dat slecht was, ik wil alleen maar dat je straks je verdiende rust krijgt,' zegt Marcel zachtjes waarna hij zijn blik op mij richt. 'Ik vind dat hij gelijk heeft, Lou. Je bent pas net thuis. Maar misschien kan je ook gewoon vanavond uitrusten,' zeg ik. 'Of niet,' grijnzend kijk ik de twee aan. Misschien wordt dat wel een romantisch avondje, ze hebben elkaar heel lang niet gezien. 'Dan halen we mijn koffer-- Uh, volgens mij ligt die nog ergens in het midden van het vliegveld, als Ben deze ergens halverwege ook heeft laten liggen,' ik grinnik zachtjes. 'Ben was volgens mij héél blij om Harry weer te zien,' grijns ik.

Benedict Thomas Tomlinson
Ik glimlachte bij zijn woorden. "Je bent nog lang niet van me af, lieverd." mompelde ik met een glimlach tegen zijn borst. Toen hoorde ik een bekende stem. Ik keek op en zag Violet. Een klein kusje van Harry maakte mijn hart helemaal van slag. Met mijn hand pakte ik de zoom van zijn shirt. Ik was best bang dat hij weer zou verdwijnen. Ik had te lang zonder hem en mijn broer moeten doen. Ik voelde een hand op mijn schouder en keek om. Daar stond mijn moeder. Ik bloosde en hield Harry's shirt stevig vast. "Je vind hem echt leuk, of niet, Benny?" Ik bloosde nog roder en knikte. "Dat had je gewoon kunnen zeggen hoor, schat. Dan hadden Harry en Marcel's moeder en ik wat kunnen regelen voor kerst." Ik keek haar aan met een voorzichtige glimlach. Ik begon weer te stuiteren. "Rustig, Benny. We regelen wel wat. Maar wees voortaan alsjeblieft eerlijk." Ik knikte en gaf haar met een arm een knuffel. "Hup, terug naar je vriendje. En laat voortaan de koffer van je broer niet zomaar staan. Nu staat die bij mij, maar je moet je niet zo laten afleiden." Ik glimlachte dankbaar. "Dank je, mam." Toen ik zag dat Harry Violet weer los had gelaten sloeg ik mijn arm om zijn middel en prikte zacht in zijn zij. Ik zag Harry wat rondkijken. Die zocht vast Marcel. "Die is Boo aan het aflebberen, schat." zei ik tegen hem, voor ik nog een kus op zijn wang drukte.

---

Bowties were never Cooler