[RPG] Holiday Madness • One Direction • Topic 1 - Speeltopics

Begin:
Het vliegtuig is net geland en de jongens zijn weer terug in het regenachtige London, terwijl de bagage voor hun gehaald word kunnen zij zich al een baan uit het vliegveld wagen. Waar hun familie en vrienden -niet te vergeten de paparazzo en fans- al aan het wachten zijn. Maar sommigen hebben hele andere plannen dan rustig vakantie vieren, misschien gebeuren er dingen die de rest van hun leven bepalen. Worden geheimen die maandenlang verborgen misschien wel onthuld, niemand weet het.

[ bericht aangepast op 8 jan 2014 - 16:49 ]

Because I love him, do I need another reason?

- Violet Skyler Todd.
Opnieuw was er gegil te horen, en mijn gezicht brak door in een glimlach. Eindelijk, daar waren de bruine krullen waar ik op had zitten wachten. Mijn telefoon viel echter uit mijn handen toen ik zag dat Harry en Ben op elkaar afsprintten en elkaar omhelsden. En een kus gaven. Een steek ging door mijn hart. Hij had het me niet verteld, en dat kwetste me. Ook brak het me dat dat dus betekende dat hij niks voor mij voelde. Wat dacht ik ook. Ik was zijn beste vriendin, niet meer. Ik pakte mijn telefoon op, en liep met een ietwat gebroken glimlach op mijn beste vriend af, terwijl ik ongemakkelijk wachte tot hij uitgeknuffeld was met Ben. 'Hey Harry,' zei ik. Toen hij uitgeknuffeld was omhelsde ik hem, nogmaals ietwat ongemakkelijk.

[ bericht aangepast op 5 jan 2014 - 19:32 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Brooklin "Brook" Tomlinson

Zoals altijd was de drukte me iets te erg geworden en was ik me gaan verstoppen op de wc’s. Ik had iets tegen drukte’s ik werd er humeurig van en kreeg er een slecht gevoel door. Ik haalde het boek dat ik altijd bij had uit mijn tas en begon te lezen maar natuurlijk was ik veel te zenuwachtig om echt te kunnen begrijpen wat er stond. Ik was ten eerste heel blij om mijn grote broertje terug te zien hij was misschien een klein kind soms maar hij was de enige waar ik echt eigenlijk goed mee kon praten buiten Niall dan maar met Lou kon ik ook praten over mijn onzeker heid over de relatie met Niall en met nou ja met ben kon ik niet echt praten. Niet dat ik niet van Ben hield maar we verschilde heel veel en hij was meestal veel te druk voor mij. Maar de grote reden waarom ik zenuwachtig was was omdat Niall terug kwam. Ik makten me zo zorgen wie weet kwam hij zo naar me en zij ‘Brook het spijt me maar ik hou niet meer van je.’ Van de gedachte zelf al werd ik verdrietig en ik probeerde het van me af te schudden. Het is niet dat we elkaar niet meer hadden gesproken ofzo we hadden vaak geskypt maar dat was niet het zelfde natuurlijk. Ik zuchte en ging met mijn hand door mijn haar. Niemand wist waar ik was toen het te druk werd ben ik er gewoon zo snel mogelijk van door gegaan. Ik had al een hele hoop gegil gehoord dus ik had wel het gevoel dat ze al terug zouden zijn. Ik zuchten nog is stak mijn boek in mijn tas en liep het wc uit. Ik leunde tegen de muur en keek of ik al iemand zag of eerlijk gezegd zocht ik gewoon naar het blonde haar van Niall.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Jacelyn Caverè Merrald

'Ja, ik ken het verhaal maar al te goed.' grinnikte hij. Ik rolde met mijn ogen, ja misschien was mijn wekker iets te oud. 'Je hebt helemaal geen make-up nodig.' zei hij. Ik was eenmaal een perfectionist en dat had nou zijn nadelen. "Maar ik wil er perfect uitzien, ook al kan ik dan niet zijn." Lachte ik zachtjes. Mijn ogen moesten er echt moe uitzien, ik was pas een half uur uit bed en me toen toch echt gehaast naar hier. 'Bijna niet.' Grinnikte hij op mijn vraag hoe hij het heeft overleefd zonder mij. Ach ja, Liam en ik kenden elkaar al bijna onze hele leven en ik kon niet zonder hem. 'Ja mevrouw, ik zal me in het vervolg scheren.' Zei hij lachend, maar ik rolde toch met mijn ogen. "Als je dat maar beloofd." Zei ik serieus, een grijns doorbrak mijn lippen en ik moest even grinnikken. Ik sloeg mijn arm om zijn schouder heen, nou voor zover ik kon, want ik was niet de langste. "En nog wat beleefd? Leuke meiden ontmoet?" Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen en grinnikte even.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Niall Horan
'Het is goed om weer terug te zijn en ik heb jou ook gemist,' murmelde ik zachtjes toen mijn moeder me bijna liet stikken in een stevige knuffel en begon te vertellen hoe blij ze wel niet was dat ik weer veilig aan was gekomen. Mijn blik ging ondertussen gewoon het vliegveld rond opzoek naar degene waar ik op dit moment een knuffel van wilde. Opzoek naar een glimp van Brook. Begreep me niet verkeerd, want mijn moeder was een schat en ik had haar gemist, net als de fans waar ik net langs was gelopen en de aandacht had geschonken, maar ik wilde nu gewoon naar mijn vriendin toe, om haar een verstikkende knuffel te geven en nooit meer los te laten. Een zachte zucht rolde over mijn lippen, maar blijkbaar hard genoeg dat mijn moeder het hoorde, om me naar achteren te duwen en haar handen op mijn schouders te leggen. 'Ga haar maar zoeken schat, we zien je straks wel,' zei ze zacht waarop ik dankbaar knikte en niet wist hoe snel ik me uit de voeten moest maken. Zoekend keek ik om me heen, mijn capuchon over mijn blonde, met deels lila, lokken te zetten. Ik wist dat het meisje hier ergens in de buurt moest zijn, want iedereen stond hier. Nog geen moment na die gedachten verscheen een grijns op mijn gezicht door degene die in mijn gezichtsveld verscheen, om op mijn tenen in haar richting te lopen. Eenmaal achter haar wikkelde ik mijn armen om haar heen, om dicht tegen haar aan te gaan staan. 'Op wie wacht je?' fluisterde ik zachtjes in haar oor. 'En is het erg als ik ook blijf wachten? Of wacht je heel misschien op mij, omdat je me gemist heb, net als ik jou gemist heb?' voegde ik eraan toe.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam Payne.

Ze rolde met haar ogen toen ik zei dat ik het verhaal met de wekker maar al te goed ken. "Maar ik wil er perfect uitzien, ook al kan ik dan niet zijn." lachte ze. Jacelyn is nou eenmaal een perfectionist. 'Je ziet er al perfect uit zo.' zei ik. Ik vind echt dat ze die gezichtstroep moet lozen. Ik heb een hekel aan meisjes met té veel make-up. Nou heeft Jacelyn gelukkig nooit té veel op, maar het idee alleen al. Ze rolde weer met haar ogen toen ik zei dat ik me de volgende keer wel zou scheren. "Als je dat maar beloofd." zei ze series. 'Ik beloof het.' zei ik. Een grijns doorbrak uiteindelijk haar lippen, en ze moest even grinniken, waardoor ik ook moest grinniken. Ze sloeg haar armen over mijn schouders heen, voor zover het kon, want ik ben langer dan haar. "En nog wat beleefd? Leuke meiden ontmoet?" zei ze, en ze wiebelde even met haar wenkbrauwen en grinnikte. 'Hmm, we hebben bijna elke dag een concert gegeven, en voor de rest nog een beetje daar de verschillende steden gelopen. En voor de rest heb ik niet echt iets meegemaakt.' zei ik. 'En misschien..' zei ik, en wiebelde met mijn wenkbrauwen. Het is leuk om mensen nieuwsgierig te maken.

How far is far

Alaska Bell Wilson.

Voor ik het weet zijn Louis en Marcel weg. Oke dan. Als ik me omdraai zie ik dat Ben in een knuffel verstrikt is met Harry. Lachend rol ik met mijn ogen. 'Ik denk dat hij blij is dat je terug bent,' grijns ik, om daarna weg te lopen, opzoek naar Louis. Mijn boek, 'The Fault in Our Stars' van John Green, valt uit mijn tas met wat geld. Ja great. Ik pak alles snel op en ga weer verder met mijn zoektocht. De Almachtige John Green is écht de beste boekenschrijver ter wereld. Zijn boeken zijn echt geweldig en ik lees ze altijd opnieuw. Zijn boeken maken mij soms echt aan het huilen. Ik ben weer eens sentimenteel bezig. Ik snuif de lucht op en spot dan Louis en Marcel. Ik glimlach als ik zie dat Louis Marcel een sleutel overhandigt. God, ik weet niet of dit een goed moment is om hen te storen, maar daar sta ik toch al bekend om. Great, just great. Mensen gaan trouwen of samen wonen en ik moet nog accepteren dat ik dat nooit zal kunnen – mede door mijn vader. Ik been snel naar de twee jongens toe en laat me dramatisch op hun vallen. 'Ik heb je zo erg gemist,' mompel ik terwijl ik Louis in een knuffel trek. Als Louis weer terug is heb ik echt vakantie – dan hoef ik geen kutsmoesjes te bedenken om niet meer thuis te komen. Ik laat Louis los en mijn blik glijd naar de sleutel. 'Gaan jullie samen wonen?' Kir ik vrolijk, terwijl ik de jongens één voor één aan kijk.

- Sorry dat Alaska jullie moment verpest. :W

-

[ bericht aangepast op 7 jan 2014 - 22:01 ]

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

Jacelyn Caverè Merrald

'Je ziet er al perfect uit zo.' Ik zuchtte. "Wat cliché zeg, Liam." Zei ik en glimlachte. Ik droeg meestal alleen een licht laagje foundation met wat eyeliner en oogpotlood, dat moest niet erg zijn, hoopte ik zo. 'Ik beloof het.' Ik knikte. "Als je die belofte niet nagaat, vermoord ik je." Zei ik en knikte. 'Hmm, we hebben bijna elke dag een concert gegeven, en voor de rest nog een beetje daar de verschillende steden gelopen. En voor de rest heb ik niet echt iets meegemaakt. En misschien..' Ik lachte even. "Gelopen? Lijkt me heel leuk hoor, de hele wereld af lopen voor een wereldtour." Lachte ik. Ik pruilde mijn lippen en keek hem zielig aan. "Vertel het me, alsje-alsjeblieft? Ik ben je beste vriendin, je kan me alles vertellen." Zei ik en pruilde mijn lip nog meer. Liam wist dat hij me kon vertrouwen, we kenden elkaar al heel lang, dus ja.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze zuchtte. "Wat cliché zeg, Liam." zei ze en glimlachte. 'Ja, ik weet het, maar het is wel waar.' lachte ik. Ze knikte toen ik mijn belofte deed. "Als je die belofte niet nagaat, vermoord ik je." zei ze. 'Met wat? Met je wekker?' vroeg ik lachend. Ze lachte even. "Gelopen? Lijkt me heel leuk hoor, de hele wereld af lopen voor een wereldtour." lachte ze. Ik zuchtte 'Nee, gewoon door de stad gelopen om te kijken of er wat te doen was. Nou ja, laat maar je weet wat ik bedoel.' zei ik lachend. Ze pruilde haar lippen en keek me zielig aan. "Vertel het me, alsje-alsjeblieft? Ik ben je beste vriendin, je kan me alles vertellen." zei ze en pruilde haar lip nog meer. 'Nee, het was een grapje.' zei ik lachend. Ik had helemaal geen meisje ontmoet, nou ja, wel meisjes, maar niet echt meisjes waar ik verliefd op ben. Het enigste meisje dat ik leuk vind is Jacelyn, maar dat weet zij niet, en dat wil ik eigenlijk ook wel zo houden aangezien ik het lef niet heb om het te zeggen.

How far is far

Jacelyn Caverè Merrald

'Ja, ik weet het, maar het is wel waar.' lachte hij. Ik glimlachte en voelde mijn wangen branden. "Dat was lief van je." Glimlachte ik. Ik haalde mijn haren voor mijn gezicht en zuchtte. 'Met wat? Met je wekker?' Vroeg hij lachend. Ik keek hem beledigd aan en gaf hem een klap tegen zijn arm. "Dat was nog niet aardig." Pruilde ik. 'Nee, gewoon door de stad gelopen om te kijken of er wat te doen was. Nou ja, laat maar je weet wat ik bedoel.' Ik grinnikte en knikte. Natuurlijk wist ik wat hij bedoelde, anders zou ik nogal dom zijn. Nou, ik ging namelijk wel naar de universiteit, dat scheelde al heel wat. Ik ging niet mijn hele leven aan niks spenderen, dan liever studeren en later geld verdienen. 'Nee, het was een grapje.' zei hij. Ik rolde met mijn ogen. "Ik zie het aan je dat je iemand in gedachten hebt.. Je vindt iemand leuk." Zei ik en wiebelde mijn wenkbrauwen. Nu was ik gewoon veel te nieuwsgierig. "Liam, vertel het me gewoon." Smeekte ik als een klein kind en zuchtte. "Anders praat ik niet meer tegen je." Ik kruiste mijn armen en keek hem triomfantelijk aan. Ik mocht dan wel achttien zijn, maar ik was mentaal gewoon een kind.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze glimlachte, en haar wangen kleurde rood. "Dat was lief van je." zei ze, en haalde haar haren voor haar gezicht weg en zuchtte. Ze keek me beledigd aan toen ik vroeg of ze me met haar wekker ging vermoorden, en gaf mijn een klap tegen mijn arm. "Dat was nog niet aardig." pruilde ze. 'Sorry.' lachte ik. Ze grinnikte en knikte nadat ik dat over dat lopen uitlegde. Ze rolde met haar ogen toen ik zei dat het een grapje was. "Ik zie het aan je dat je iemand in gedachten hebt.. Je vindt iemand leuk." zei ze en wiebelde met haar wenkbrauwen. Mijn wangen kleurde rood. 'Niet, ik denk aan helemaal niemand.' zei ik koppig. "Liam, vertel het me gewoon." smeekte ze als een klein kind, en zuchtte. 'Nee, er is niemand die ik leuk vind' lachte ik omdat ze als een klein kind smeekte. "Anders praat ik niet meer tegen je." zei ze en kruiste haar armen. 'Kom op Jace, er is echt niemand.' zei ik, en hoopte dat ze me geloofde.

How far is far

Jacelyn Caverè Merrald

Liam's wangen kleurden rood, wat een teken voor mij was dat hij is verbergde voor mij. 'Niet, ik denk aan helemaal niemand.' Zei hij. Ik lachte schamper en keek hem serieus aan. "Liam, zelfs ik kan zien dat je iemand leuk vindt.." Zei ik en glimlachte licht. Niet dat ik goed was met emoties bekijken, bij hem was het nogal overduidelijk dat hij iets te verbergen had. 'Kom op Jace, er is echt niemand.' Ik rolde met mijn ogen en keek hem serieus aan. "Je weet dat ik weet dat jij iets verzwijgt voor mij." Zei ik mer een engelachtige glimlach. "Maar.. Vertel het me nou gewoon of ik ga serieus niet meer tegen je praten voor je het me vertelt. Is er iets gebeurt tijdens de tour? Iets gebeurt dat ik niet weet en best erg is? Heb je een meisje zwanger gemaakt?" Vroeg ik en glimlachte. Ik zou heel hard lachen als hij degelijk iemand zwanger heeft gemaakt.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Liam Payne.

Ze lachte schamper, en keek me serieus aan. "Liam, zelfs ik kan zien dat je iemand leuk vindt.." zei ze en glimlachte licht. 'Nou, dan zie je dat toch echt fout.' zei ik nogal ongeloofwaardig. Ze rolde met haar ogen en keek me weer serieus aan. "Je weet dat ik weet dat jij iets verzwijgt voor mij." zei ze met een engelachtige glimlach. Ik grinnikte, dat klonk echt vaag. 'Nou, nee.' zei ik weer ongeloofwaardig. "Maar.. Vertel het me nou gewoon of ik ga serieus niet meer tegen je praten voor je het me vertelt. Is er iets gebeurt tijdens de tour? Iets gebeurt dat ik niet weet en best erg is? Heb je een meisje zwanger gemaakt?" vroeg ze en glimlachte. 'Wat? nee, tuurlijk niet.' zei ik. Dacht ze dat nou echt. Ik overwoog het even om te vertellen, maar dan zou ze me waarschijnlijk niet meer willen zien.

How far is far

Jacelyn Caverà Merrald

'Nou, dan zie je dat toch echt fout.' Zei hij. Dat kwam er nogal ongeloofwaardig uit. "Wauw, dat was echt heel erg geloofwaardig." Zei ik sarcastisch en schudde lachend mijn hoofd. 'Nou, nee.' Ik schudde opnieuw mijn hoofd en keek hem aan. "Nou.. Ja." Glimlachte ik. 'Wat? nee, tuurlijk niet.' Ik glimlachte even. Wat was mijn theorie toch fantastisch. Ik was nou eenmaal mentaal een kind van vier, ik was helemaal niet achttien. "Je weet dat je het mij kan vertellen. Ik ben je uitlaatklep of wat dan ook. Heb je je geld verspild in een stripclub?" Vroeg ik met een grijns. Oké, ik was misschien niet echt goed in mijn hoofd, maar als je mij nou nieuwsgierig maakte, kwam je niet makkelijk van me af tenzij je het mij gewoon vertelde. Wat nu de situatie was. "Wat het ook is, het kan me niet schelen. Ik wil het gewoon weten en je bent niet van me af tot ik het weet, dat weet je zelf." Zei ik en knikte.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Marcel Styles
'Nee, dat was je altijd al,' zei ik net zo zacht toen hij zijn hoofd tegen me aanlegde, beseffend hoe moe de jongen eigenlijk moest zijn. Zacht streek ik door zijn haar, en besloot dat ik ervoor ging zorgen dat hij zo snel mogelijk wat rust zou krijgen, hoe graag ik ook van alles aan hem wou vragen, dat was nu belangrijker. Bij de zachte woorden die doelden op de sleutels die ik niet veel later in mijn handen gedrukt kreeg keek ik hem vragend aan, waardoor hij onschuldig lachte en het snel vertelde in zijn enthousiasme met een brede glimlach. Met grote ogen keek ik hem aan, ik had veel verwacht, en daar viel dit absoluut niet onder. Even kon ik geen woord uitbrengen, maar dat betekende niet dat ik het niet ontzettend waardeerde. 'Meen je dit?' vroeg ik zachtjes, terwijl ik eigenlijk het antwoord wel wist. 'Lou, je bent geweldig,' bracht ik uit, voordat ik mijn lippen stevig op de zijne plaatste. Hij kon me zo gelukkig maken op dit soort momenten, hij had geen idee. Het feit dat hij überhaupt met mij wilde samenwonen was al onvoorstelbaar, want we wisten beide dat ik niet de aller makkelijkste was om mee samen te wonen. Maar dat alles nam niet weg dat ik dit dolgraag wilde, en sowieso nooit nee tegen hem kon zeggen.

Because I love him, do I need another reason?