Fresh Voices || One Direction || Speeltopic 1 - Speeltopics

Fresh Voices: Een Britse zangcompetitie, maar dan wat anders. Elke week is er een liveshow. De kandidaten worden geselecteerd op puur hun zangkunsten, maar hoe verder de competitie gaat, hoe belangrijker het totale plaatje toch wordt. Er zijn geen afvallers in deze race, maar elke week geven de coaches elke kandidaat punten en degene met totaal het hoogste aantal punten en de grootste vooruitgang in zijn of haar zang en performance, wint uiteindelijk een platencontract van ₤50.000,-. Door middel van solozang en battles worden de punten bepaald.
Voor dit nieuwe programma is de bekende Britse boyband One Direction gevraagd om als jury en coaches mee te werken en ze hebben ja gezegd. Elke kandidaat die wordt geselecteerd bij de audities komt onder de hoede van een van de jongens om van hun het klappen van de zweep in de muziekwereld te leren en alleen maar betere muzikanten te worden.
Het leukste aan het programma is misschien nog wel dat tussen de liveshows door op de website van het programma een live-stream te zien is vanuit de villa waarin de coaches en de kandidaten gedurende de gehele periode dat het programma op de TV wordt uitgezonden opgesloten zitten. Zo kunnen de kijkers ook zien wat er achter de schermen speelt: Wie elkaar niet kunnen luchten of zien en tussen wie het dikke mik is. Misschien zien ze zelfs wel liefde opbloeien en krijgen fans totaal andere kanten van hun idolen te zien.
[possibly bromance]

Rollen:
Coaches:
- Harry Edward Styles - Dobreva - 1,1
- Liam James Payne - KiliOfDurin - 1,1
- Niall James Horan - Reign - 1,4
- Zayn Javadd Malik - Hodor - 1,3
- Louis William Tomlinson - Phantasie - 1,1

Kandidaten:
- Samantha Elizabeth Sutherby - Bootin - 1,2
- Gabriëlla 'Gaby' Cheyenne Hughes - Lilarry - 1,3
- Noah Mary-Ann White - xMeCrazyMofo - 1,2
- Alexandra "Alex" Faith Smith - Kendizzzzle - 1,2
- Lily Mclaren - 1DMEGAFAN - 1,2
- Jacelyn Evalanté Aguilera - Daddario - 1,6
- Marico Phoebe Collins - Esmelle - 1,8
- Aidan Luke Laighleis - KiliOfDurin - 1,2
- Mike 'Mickey' Flynn Laighleis - Phantasie - 1,3
- Gordian Will Gibson - Schuld - 1,3
- Austin Justice Wakefield - xMeCrazyMofo - 1,5
- Matthew Jared Tommo - Hodor - 1,5
- Christofer ''Chris'' Port - Bootin - 1,7
- James Parker - 1DMEGAFAN - 1,6
- Samuel Matthew Grant - xZiall - 1,7

De kamers:[Elke kamer heeft een eigen badkamer]
Harry + Louis -> kamer 1
Samantha + Lily -> kamer 2
Gaby + Phoebe -> kamer 3
Noah + Jace -> kamer 4
Zayn + Samuel -> kamer 5
Alex + James -> kamer 6
Aidan + Mike -> kamer 7
Gordian + Matthew -> kamer 8
Austin + Chris -> kamer 9
Liam + Niall -> kamer 10

Coaches:
Harry: Noah, Matthew, James
Liam: Alex, Phoebe, Chris
Louis: Lily, Gaby, Samuel
Niall: Samantha, Aidan, Austin
Zayn: Jace, Mike, Gordian

Regels:
- Minimaal 4 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Het blijft zo lang herfst als dat deze RPG duurt, misschien dat het rond Kerst verandert in zoiets, maar voorlopig niet
- Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan. Reservatie telt tot dat de rol HELEMAAL af is, dus niet voor de helft invullen. Later aanpassen mag wel.
- Minimaal eens per 3 dagen schrijven. Haal je dit niet: Graag doorgeven
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorloofd.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Alleen HelloSweety en Beanies maken nieuwe speel, rollen en kletstopics aan.
Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

Begin:
Alle kandidaten komen aan bij de villa net buiten Inverness. Ondertussen zijn de coaches druk bezig met een plan van aanpak. De eerste liveshow is over een week en elke kandidaat moet een duet en een solo zingen met als thema: films en musicals. Om 10 uur moet elke kandidaat aanwezig zijn. Om 11 uur komen de coaches hun kandidaten ongeveer ophalen, als ze een plan van aanpak hebben. Dan krijgen ze ook de kamerindeling te horen. De coaches zijn al bekend door de audities[the voice style]

[ bericht aangepast op 29 dec 2013 - 15:43 ]

---

Bowties were never Cooler

Alex Faith Smith:

Ik zat nog steeds buiten een beetje te niksen, en om me heen te staren. Ik heb altijd al van de natuur gehouden, en zat dan ook liever buiten dan binnen. Toen zag ik dat er ineens een jongen naar buiten kwam lopen, met een mooie gitaar, en zich liet neervallen op het gras. Even later merkte hij mij ook op. Hij glimlachte en zei 'Hey. Ik ben Sam. Ik zit bij Louis, bij wie zit jij?'. Ik glimlachte 'Hey, Ik ben Alexandra, maar je mag me Alex noemen. En ik zit bij Liam' Zei ik vriendelijk, en ik liep naar hem toe en plofte naast hem neer op het gras. 'Mooie gitaar.' Glimlachte ik. 'Kan je een beetje goed spelen?' Vroeg ik aan de jongen die dus Sam heet.

---

How far is far

[Waar zijn de lads? Liam is desperately aan het stressen]

---

Bowties were never Cooler

(Ik post morgenochtend wel. Want ik zit op mijn mobiel en die heeft kuren.)

---

Because I love him, do I need another reason?

[Okay. Thanks]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles

Nerveus ijsbeerde ik door mijn en Louis' kamer. De kandidaten konden hier elke seconde zijn en we hadden nog niet echt bepaald een plan van aanpak. Liam, die op Louis' bed zat, stond zuchtend op. 'Dus, hoe gaan we het doen?' vroeg hij, duidelijk net zo nerveus als elk van ons. Vooral de duetten zaten mij erg dwars, het was gemeen om iemand twee keer op te laten gaan, maar het was ook oneerlijk als ze met een van ons een duet deden. Ik wist dat ik nu niet echt hielp met mij geijsbeer, maar ik kon er echt niks aan doen, het ging vanzelf. Filmmuziek zou ons eerste thema worden, en dat was niet bepaald het makkelijkste dat we hadden kunnen nemen, dus het werd ook erg spannend wat daarvan zou komen.
'We kunnen ehm...' begon ik, waarna ik mijn hoofd schudde. 'Nee, laat maar. Slecht idee.' Ik begon nu echt goed te stressen, wat betekende dat ik waarschijnlijk zou snauwen naar de kandidaten terwijl ze dat helemaal niet verdienden. Ik had zelf drie goede in mijn team, al zei ik het zelf. Ik zuchtte even, de trilling te horen in mijn ademhaling en keek de vier jongens in de kamer hulpeloos aan.

---

Because I love him, do I need another reason?

[Het kan dat ik dit weekend niet tot weinig reageer want ik zit in Limburg voor een weekend.]

Liam Payne
Harry was duidelijk ook erg nerveus. Zijn geijsbeer maakte me alleen maar zenuwachtiger. Ik stond op en vroeg wat we konden doen. Ik drukte mijn vingers tegen elkaar en begon ook te ijsberen. Filmmuziek was het eerste thema en echt geen makkelijk thema. Ik was bang voor de andere thema's. Harry begon te praten, maar kapte zichzelf af. Er was duidelijk een trilling van stres in zijn stem te horen. Ik hield mezelf stil en legde mijn handen op zijn schouders. "Wat dacht je, Hazza? Zo vreemd kan het niet zijn." vroeg ik aan hem. Ik was ten einde raad. Normaal was ik degene die met oplossingen kwam, als Paul dat niet deed. Nu was hij er niet en was mijn hoofd soep, dus elk idee konden we wel gebruiken, hoe vreemd ook. Mijn ogen stonden vrij wild. De anderen hadden ook nog niets ingebracht en ik had al wat auto's horen komen en gaan. Die zouden in de grote hal zitten terwijl wij in het oude bediendencomplex zaten waar alle kamers in ruime slaap en badkamers waren verandert aan een lange gang met deuren aan een kant en ramen aan de andere kant met een deur naar de grote hal. Boven in het huis lagen oefenruimtes en een badkamer. Beneden een grote keuken en woonkamer. Ik bleef Harry verwachtingsvol aankijken. Als zijn idee goed was konden we het snel uitwerken en dan onze kandidaten leren kennen en laten settelen in de kamers.

---

Bowties were never Cooler

Ik probeer vandaag nog wat te schrijven goed?

---

''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

[Jup]

---

Bowties were never Cooler

Mickey Laighleis
Mijn broer was werkelijk een schat, maar zijn gestress zorgde toch wel voor een klein struikelblok. Al maakte hem dat al wel weer een stuk schattiger, en de aandacht gerichten, ondanks hij dan terugviel in het prachtige, niet voor iedereen te verstaande, Iers. Ik zou er dan ook voor zorgen dat ik zo veel mogelijk bij hem in de buurt was, ondanks ik niet bij hem in het team zat. Ik mocht de druktemaker zijn, maar ik durfde ook niet alles en al helemaal niet zonder mijn broer. Mijn steun in alles wat ik deed en degene die mij weer aanvulde.
Hij glimlachte weekjes bij mijn woorden, maar het leek dus blijkbaar niet het effect te hebben wat ik stiekem hoopte. 'Je weet dat ik altijd mijn beloftes nakom, dus ik maak deze ook waar, broertje. Dat beloof ik je en daar ga ik persoonlijk ook voor zorgen, ook al zitten we bij andere coaches, wat geen domme actie van je was,' Het vertrouwde Iers rolde over mijn lippen, maar wist dat ik zo toch echt over moest schakelen, iets wat mijn zwakke punt was, om meerdere redenen. Een zachte piep verliet mijn mond toen we uiteindelijk op de plaats van bestemming waren aangekomen, want dat betekende dat we er nu echt aan moest geloven. Zowel de strijd als dat we van elkaar gescheiden zouden worden. 'Dankjewel mam,' zei ik zachtjes, om haar na Aidan ook nog een knuffel te geven en mijn broer erna te volgend. De auto uit, om mijn koffer en rugzak ook te pakken en me weer naast de vertrouwde jongen te voegen. 'Het gaat goed komen, vertrouw we zoals je altijd al deed,' zei ik, want zijn hele houding was voor mij al duidelijk, maar ik wist dat hij zich wel zou redden. Hij moest er alleen zelf in geloven, want de jongen was tot meer in staat dat hijzelf wist. Ik kon het niet laten om mijn spullen op de grond te dumpen en mijn broer in een vertrouwde knuffel te trekken. Iets waar ik op dit moment wel behoefte aan had, want ondanks mijn zenuwen ver te zoeken waren, vond ik het diep van binnen toch ook wel eng. Niet dat het hardop uitgesproken zou worden, maar ik had het idee dat de helft me wel door zou hebben. 'We gaan er samen voor,'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Aidan Luke Laighleis
Ik wachtte zeer gespannen tot Mickey klaar zou zijn. Toen hij uiteindelijk zijn koffer en rugzak had kwam hij gelukkig weer naast me staan. Mam en pap reden weg en we bleven samen achter. Ik glimlachte een beetje bij zijn woorden. "Goed, ik vertrouw je. Maar ik zeg niet dat ik de anderen hier in vertrouwen zal nemen." Ik keek wat angstvallig naar het huis en voelde mijn hart bonken in mijn keel. Plots voelde ik twee bekende armen om me heen. Direct sloot ik mijn armen ook om hem heen en verborg mijn gezicht in zijn haren. Hoe stoer en koeltjes hij ook deed, ik voelde toch wat spanning in zijn lijf. Hij was dan wel de drukke stoere praatgraag, diep daaronder lag toch wat angst. Dezelfde angst die bij mij duidelijk zichtbaar was en waardoor ik vaak verlamd werd. Bij zijn woorden nam ik een klein stapje naar achter en ik glimlachte. "Altijd." zei ik zacht voor ik nog even mijn voorhoofd tegen het zijne duwde. Hierna liet ik hem los en draaide me naar het landhuis. Het was echt prachtig. Al kon ik door de spanning het niet heel erg warderen. Ik pakte mijn koffer weer op en keek naar Mickey. "Oo hoop van zegen." mompelde ik voor ik zijn hand pakte en schorvoetend richting de grote deur begon te lopen. Ons mam had ons bijden opgegeven voor audities. Ik wilde eerst niet, maar ze wisten me over te halen en met mijn gitaar om mijn schouders was ik het podium op geklomen. Toen ging het opzich wel, maar na het spelen toen ik moest gaan spreken klapte ik dicht. Mike zei weg dat het niet mijn foutwas, maar zo voelde het wel. Als ik niet was dichtgeklapt zaten we nu samen in plaats van appart. Bij de deur stokte mijn adem en ik wachtte tot hij de deur open zou doen. Mijn lichaam trilde er te erg voor. Ik vond dit echt heel erg eng om voor het eerst in mijn leven er straks alleen voor te staan.

[ bericht aangepast op 23 nov 2013 - 12:11 ]

---

Bowties were never Cooler

Mickey Laighleis
Ik keek naar onze ouders die weg reden en ik kwam tot de conclusie dat het moment dat onze weg scheidde steeds dichterbij kwam. Iets waardoor ik langzaam last kreeg van trillende handjes, want hoe koel ik overkwam, ik kon echt niet zonder mijn broer. Het zag er misschien uit dat ik mijn eigen hachje kon redden als een vrolijk zelfverzekerd iemand, maar dat kwam alleen omdat Aidan bij mij in de buurt was. Zoals iedereen in mijn omgeving wist, was ik niet iemand die heel snel zijn mond open zou trekken tot er een vertrouwd iemand in mijn buurt was. Ik keek naar mijn broer waardoor een klein glimlachje rond mijn lippen speelde. 'Ik heb ook niet gezegd dat je andere in vertrouwen moet nemen, maar mij wel,' zei ik, om mijn armen om de jongen heen te wikkelen en hem dicht tegen me aan te trekken. Ik was bang, bang voor alles wat er zou komen, maar ik hoopte dat onze coaches er ook doorheen zouden helpen. Zo niet, dan ging ik serieus opzoek naar mijn broer en het maakte me dan ook niet uit hoe of wat. Bij mijn woorden nam hij een klein stapje naar achteren en liet een glimlach zien. 'Dat is het enige wat ik wilde horen,' zei ik terwijl ik voor mijn ogen sloot waarna een zachte zucht mijn mond ontsnapte. Daarna moest ik er toch aan geloven om hem los te laten en me naar het prachtige landhuis te draaien. Hoe prachtig het ook was, samen met de redenen erachter, bracht het ook minder leuke dingen met zich mee. Ik tastte naar mijn koffer naast me, om deze net iets minder stevig vast te pakken, als dan de hand van Aidan. 'Zolang we elkaar hebben kunnen we alles aan,' murmelde ik, om langzaam mee te lopen. Ik voelde me nu een klein kind dat bang was voor het spookhuis. Zo zag het landhuis er voor mij op dit moment dan ook uit. De audities had ik minder erg gevonden en dat verliet dan ook zonder problemen, maar dit? Nee, dit ging hem niet worden. Mijn koffer liet ik weer los eenmaal voor de deur, om deze op de klink te leggen en bemoedigend naar de jongen naast me te glimlachen. Alleen voor ik de deur echt open gooide, zette mijn Mickey Mouse oren af, om deze bij mijn broer op te doen en nog wat breder te glimlachen. 'Perfect, zoals altijd,' grinnikte ik, om daarna de deur toch open te gooien en mijn koffer weer vast te pakken. Het allerliefste wilde ik me nu omdraaien en wegrennen, maar wist dat ik dat niet kon maken.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Iemand voor Phoebe?]

---

Reality's overrated.

[Misschien kan Phoebe naar Alex en Sam komen, buiten?]

---

How far is far

Iemand voor Austin en/of Noah?

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa