RPG - Het epische verhaal - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Personages

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 18:49 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'We gaan terug,' antwoordde Hermes haar.
'En je zal goed verzorgd worden en het zal weer beter gaan. En we zijn samen, dus je hoeft je niet druk te maken.'
Hij drukte Quinn tegen zich aan.
'Het komt goed.'

'Ik hoop het...' Quinn sloot haar ogen en viel ondanks de pijn em de spanning in slaap.

~~

Noha ging weer bij Megan zitten, maar had niet de behoefte om wat te zeggen. Haar hoofd deed pijn en ze had haar nek verrekt. Ook was haar pols uit de kom geschoten. Deze was wel weer teruggezet, maar de pijn was vreselijk.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Ik ben echt heel blij dat je nog leeft,' fluisterde Megan zacht. Ze legde haar hand heel even op Noha's knie.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Schrijf je ook met Claire en Emmy?(:

Luuk knikte begrijpend. Eigenlijk wilde hij naar het ongeluk toe, maar waarschijnlijk zou hij alleen maar in de file terecht komen.
Hij keek even naar buiten, waar het begon te schemeren. Moon zou hij vandaag waarschijnlijk niet meer vinden.
'Weet jij een plaats waar ik gratis onderdak zou kunnen krijgen?' vroeg hij hoopvol.

-

Sykes geloofde niet dat deze bussen hetzelfde functioneerden als de voertuigen waarmee hij vroeger wel eens gereisd had, maar vond dat ze maar het beste konden kijken hoever ze kwamen. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat hij in de wildernis moest overnachten.
Ze hielden een bus aan en vroegen de bestuurder hoe ze het makkelijkste bij hun bestemming konden komen, maar hij vertelde hen dat die locatie zo ver weg was dat ze beter een taxi konden bellen.

Every villain is a hero in his own mind.

Toen de bus weer weg was ging Ardaneus midden op de straat zitten.
'Hoe moeten we in godsnaam een taxi bellen? Misschien is het beter als we lopen. Of misschien kunnen we wel met mensen meerijden! Steeds een stukje en dan weer bij een ander in stappen tot we ons doel bereikt hebben.'

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:16 ]

'We kunnen toch niet iedereen hier achterlaten?' vroeg Claire met grote ogen.
'Nou, ik zie niet in waarom niet,' zei Emmy direct opstandig. 'Niemand kijkt ook naar jou om!'

[ bericht aangepast op 6 nov 2013 - 15:43 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Daisy stapte de nieuwe bus in die hen weer naar huis zou brengen en ging zitten. Ze hoopte dat Brian bij haar kwam zitten, want die kende ze, en gaf haar nu een gevoel van veiligheid.

Noha knikte. 'Ik vraag me alleen af voor hoe lang,' mompelde ze.

[Het kan aan mij liggen, maar volgens mij staat Wense niet bij de cel indeling

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Gaara was het volledig met Emmy eens. 'Degene die ons wil doden, zal eerder achter de grote groep aangaan dan achter ons!'
Hij vond het geen probleem om iedereen achter te laten, want verder kende hij toch niemand.

-

'Laten we dat dan maar doen.'
Hij kon het niet helpen dat hij een beetje terneergeslagen was door het nieuws, ook al waren Brian en Daisy nog steeds in leven.
Even dacht hij aan zijn vrouw. Was zij dan eindelijk dood?

-

Brian ging inderdaad naast Daisy zitten en tuurde uit het raam. Hij vond het maar niets om weer in dit fragiele wagentje te gaan zitten, dat Ignatius zo plotsklaps had gedood. Al zou hij eigenlijk om die reden van dit ding moeten houden.
Misschien koos hij er nu voor om Nick om de zeep te helpen.

Every villain is a hero in his own mind.

'Eerlijk gezegd kan het me niet zo veel schelen. Ik was liever dood gebleven, in de eerste plaats,' zuchtte Megan.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ja, ik vind dat hij gelijk heeft,' hoor,' zei Emmy, toen Claire hen een beetje onzeker aan keek. 'Het enige dat ik hier nog heb gezien is dood en verderf. Ik wil hier maar wat graag weg.'
'Nou...' Claire keek nog even aarzelend achterom. 'Goed dan. Alleen, hoe komen we terug? Ik kan amper lopen op mijn voet.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Daar had ze een goed punt. Eens te meer wenste Gaara dat hij zijn gluediamond bij zich had, die er voor had gezorgd dat hij nooit voor verrassingen kwam te staan. Dan had hij allang ontrafeld welk imbeciel plan erachter school. Misschien moest hij terugkeren naar zijn vuurtoren. Misschien was dat wel het enige dat hen bescherming bood.
Hij blikte weer even op Claire. Eigenlijk was het alleen maar een blok aan zijn been, maar hij wist dat het aan hem zou gaan vreten als hij haar achterliet. Hij kon het niet.
Hij wees naar de bus waar een paar anderen al waren ingestapt. 'Laten we in ieder geval teruggaan naar het dorp. Misschien kunnen we daar dan een plan bedenken, als de rest er niet bij is.'

Every villain is a hero in his own mind.

Emmy zag Claire nog steeds aarzelen, maar schudde vastberaden haar hoofd. 'Laten we gewoon gaan. Kom op.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Vanuit zijn ooghoeken keek Gaara naar Emmy. Hoewel hij haar eerst een irritante lastpost had gevonden, was ze duidelijk doortastender dan haar zus en Gaara merkte dat ze ook een zekere invloed over haar uitoefende, want Claire begaf zich inderdaad naar de bus toe.
Ze stommelden naar binnen en Gaara ging achter de twee meiden zitten. De bus was maar half gevuld door de vele gewonden en anderen die weigerden nog een bus in te stappen. Gaara geloofde echter niet dat nogmaals hetzelfde zou gaan gebeuren en hij was bij toen het voertuig in beweging kwam en ze terugreden naar het dorp.

Every villain is a hero in his own mind.

'Weet je wel echt zeker dat ik bij jouw ouders terecht kan?' vroeg Emmy ernstig.
'Natuurlijk wel,' zei Claire, niet overtuigd. 'Ik laat je niet alleen.'
Emmy sloeg haar armen over elkaar en staarde naar haar knieen. 'Ik wil niet weer van je gescheiden worden.'
'Dat gebeurt echt niet, ik beloof het.'


Mmmmm ik weet niet zo veel ;(

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?