RPG - Het epische verhaal - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Personages

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 18:49 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Debbie glimlachte toen Ignatius haar een kus op op haar wang gaf.
'Oow, euhm ik zal kijken volgens mij hebben we ook nog maple sirup. Dat is zoo lekker, ik heb ook vers fruit. Euhm drink je koffie of thee bij het ontbijt? Ik kan ook nog een smoothie maken?' Zei Debbie terwijl ze naar de keuken liep. Luuk zat rustig te ontbijten gaf een nonchalant knikje dat als een soort goedemorgen moest dienen naar Ignatius.
'Bananensmoothies zijn goed tegen een kater.' Debbie grijnsde, ze wist als dreuzel wel bijzonder veel om te zorgen dat je zo min mogelijk last hadvan een kater. 'Je gooit er een paracetomol door heen en BOEM weg kater.' Ignatius krapte achter zijn oren en bedacht zich of ze gisteravond ook zo veel achter elkaar praten. Maar hij wist het niet zeker meer.

[ bericht aangepast op 13 nov 2013 - 23:36 ]

'Doe dan maar een bananensmoothie, koffie én thee. Door elkaar. Dan heb ik mijn dosis voor vandaag weer gehad.'
Hij ging op een stoel zitten en bekeek de jongen die tegenover hem zat aandachtig, terwijl hij op zijn ontbijt wachtte.

Debbie twijfelde, ze kon wel ijskoffiebananensmoothie maken. Ze schonk het kopje thee los voor hem.in en begon daarna met de eieren. 'Wil je er kaas of bacon door heen?' Vroeg Debbie terwijk ze de banaan in stukje sneed.

'Doe allebei maar. Het is best een tijdje geleden dat ik eieren met bacon en kaas op heb.'
Hij deed een schepje honing in de thee en roerde.

Na een paar minuten was het ontbijt vpor Ignatius klaar, Debbie had voor zichzelf yoghurt met versfruit en een wafel gemaakt. Ook zei had een ijskoffiebanenensmoothie erbij. Debbie liep maar Ignatius toe, Luuk was klaar meg ontbijten en ging douchen.
'Ik vknd het gisteravond erg leuk.' Debbie ging naast Ignatius zitten. Plots viel haar oog op iets dat uit zijn broekzak kwam en wou het pakken. Ignatius pakte met een snel reflex haar hand.'waarvoor heb je een stok ?' Debbie wist wat voor stok het was, het was niet gewoon een stok maar een toverstaf!

'Het is een mooi stukje handwerk dat ik cadeau heb gehad van vrienden. Ze waren helemaal gek van sprookjes en het leek ze leuk om dit te maken.'
Hij glimlachte weer even naar Debbie. Een dreuzel zou het toch niet begrijpen als hij zei dat het een toverstok was.
'En ik heb het meegenomen omdat ik het zonde zou vinden om het kwijt te raken.'

Debbie leek teleurgesteld, natuurlijk was het geen toverstok. Ze voelde zich zo stom, dreuzels speelde natuurlijk na of ze konden toveren.
'Ik geloof wel in magie.' Zdi ze abrupt zonder er bij na te denken. Hij zou haar misschien voor gek verklaren maar het was wel de waarheid. 'Ik bedoel waarom zou magie niet bestaan ?' Ze keek Ignatius niet aan en nam een slok van haar smoothie.

Ignatius grinnikte. Als ze eens wist.
'Waarom zou magie wél bestaan? Het is toch een raar idee dat een man met een stok kan zwaaien en alles kan regelen? Het zijn fantasieën die jullie dreuzels verzonnen hebben. Magie bestaat niet.'
Pas toen hij zijn zin had afgemaakt realiseerde hij zich zijn verspreking.

Debbie grijndse.
'Ha! Ik wist het je bent wel een tovernaar. Geweldig, dit moet het lot zijn dat wij elkaar zijn tegen gekomen. Ik ben een heks! Nou waz, nu ben.ik een dreuzel.' Debbie wist niet of ze het erg vond of niet, ze vond het bestaan wel lekker rustig. Geen rare dingen zouden er gebeuren. Ignatius knipperde even met zijn ogen, het nieuws moest even bezinken. 'Dit is fantastisch, er moeten vast meer tovernaars en heksen zijn hjer die dreuzel zijn geworden en zo zonder pardon naar deze wereld getoverd zijn!' Debbie werd enthausiast bij de gedachten, want ze was niet de enige die hier beland was en daar was ze erg blij om.

Ignatius legde zijn vinger op zijn lippen.
'Sst,' zei hij.
'Er zijn zeker meer tovenaars en heksen hier. Daarom ben ik ook hiernaartoe gekomen.'
Hij trok het meisje bij hem op schoot en deed zijn armen om haar heen.
'Maar het is van belang dat je aan niemand vertelt dat ik er ben. Dat je aan niemand vertelt dat ik een tovenaar ben.'
Zijn hand gleed weer even door haar haren.
'Goed?'

'Natuurlijk begrijp ik dat.' Debbie legde haar hoofd ol zijn schouder, het was fijn om bij Ignatius te zijn. Hij was lief, zorgzaam en mysterieus de mengelmoes die hem aantrekkelijk maakte en zijn uiterlijk was ook niet heel ernstig om naar te kijken, of het bed mee te delen. Debbie glimlachte lief en gaf hem een kus op zijn wang.
'Zullen we voor een tweede ronde gaan ? Volgens mij is Luuk klaar met douchen.' Ignatius keek hetmeisje aan, ze keek ondeugend. Heerlijk vond hij dit.

Luuk ontweek Ignatius zoveel mogelijk. Het was duidelijk dat Debby wel op hem gesteld was en daarom leek het hem beter om te vertrekken.
Hij bedankte Debby voor haar gastvrijheid en nam afscheid.
Doelloos zwierf hij weer door de straten, totdat hij bij een kiosk kwam waar hij een dagblad in zijn handen kreeg geduwd. Een snelle blik erop vertelde hem al waar de voorpagina mee volstond: het busongeluk. Hij bekeek de fotos aandachtig, maar zag Moon nergens. Gelukkig stond ze ook niet bij de overledenen. Zijn wenkbrauwen fronsten echter toen hij de vermelding van Ignatius' naam staan. Zou de krant ernaast zitten? De Ignatius van net had hem namelijk behoorlijk echt geleken. Of was de naam Ignatius veelvoorkomend in deze streek?
Hij liet die vraag voor wat het was toen hij een andere foto in het oog kreeg, waarop een Aziatische jongen op een brancard was afgebeeld. Ondanks dat het vijftien jaar geleden was dat hij de jongen voor het laatst had gezien, herkende hij hem direct. Het was Li, Moons grote liefde. Hoewel hij toentertijd weinig had begrepen van hun liefde, was hij er wel over na gaan denken toen hij ouder werd en had hij zich voorgenomen ook zo'n meisje te vinden die zijn wereld ondersteboven zetten. Helaas was dat tot op heden nog niet gebeurd.
Hij vroeg aan een voorbijganger waar hij het ziekenhuis kon vinden en liet zich erheen wijzen, terwijl hij zich afvroeg hoe Li en Moon op hem zouden reageren. Ze hadden hem voor het laatst gezien toen hij een jaar of tien was en inmiddels was hij ouder dan Moon. Hij kon zich nauwelijks voorstellen dat hij de leeftijd van zijn zus, zijn moederfiguur, had ingehaald. Het was gewoon bizar.

[ bericht aangepast op 14 nov 2013 - 17:07 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Jeffrey, wil je met Daisy schrijven? En Alicia, jij met Ablaze?

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Daisy knikte weer.
'Het is ook raar. Het lijkt net of iemand ons dood wilt.'

-

Ignatius grinnikte.
'Waarom bewaren we het niet voor later?'

[ bericht aangepast op 14 nov 2013 - 18:24 ]

'Ja, ja ja,' mompelde Noha. Ze schudde Megans kussen op, zodat ze beter kon liggen. 'Dus je wilt voor eeuwig een Dreuzel blijven?'


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes