RPG - Het epische verhaal - Speeltopics

Oorspronkelijk is dit verhaal begonnen op Hyves, maar omdat die er helaas mee gaat stoppen, willen we hier graag verder gaan.
Iedereen is natuurlijk vrij om mee te doen, maar we zitten dankzij Hyves' faillissement dus wel midden in het verhaal! Hopelijk hebben jullie hier begrip voor.

De wereld was een zooitje en hoewel Morgan dat probeerde op te lossen, was iedereen eigenlijk alleen maar bezig elkaar uit te moorden en opnieuw de macht te grijpen.

De tijd wordt weer teruggedraaid en iedereen wordt opnieuw wakker. Dit keer bevinden ze zich echter niet meer op Zweinstein. Ze worden wakker in een doodnormaal gezin, waarvan de ouders denken dat het hun eigen kinderen zijn.

Het blijkt zelfs dat ze hun toverkracht zijn kwijtgeraakt en als normale tieners naar school moeten.

Meer uitleg en het inschrijftopic vind je hier

Personages

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 18:49 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Geïrriteerd keek Brian naar de journalisten die zich om de bus verdrongen. Het geflits maakte hem agressief. Hij had nooit veel met de pers opgehad en zeker niet in situaties als deze, waar ze meer gebaat waren bij hulp.
Hij blikte weer op de bus, waar reddingswerkers hem uitgetrokken hadden. Brandweermannen trachtten het ontstane brandje te blussen en de vastzittende mensen te bevrijden. Met een apparaat sneden ze de bus aan gort, om beter bij Aenea en Ignatius te komen, evenals als enkele anderen die hij niet bij naam kende.
Tot zijn opluchting zag hij dat Moon in veiligheid was gebracht en nu in eenr ambulance naar het ziekenhuis werd vervoerd.

Every villain is a hero in his own mind.

'Fijn dat je ongedeerd bent!' zei Daisy toen ze Brian zag. Ze was opgelucht dat ze weer iemand zag die ze kende.
'Ik dacht even dat het met ons gedaan was.'

Terwijl Ardaneus en Sykes wachtten tot de medewerker hun kledij had gehaald, keek Ardaneus naar het nieuws dat op tv was. Er was ergens een busongeluk gebeurd en dat werd nu live gerapporteerd. Mensen werden in ambulances gestopt en weggevoerd, de bus werd open gezaagd door brandweerlieden en politieagenten zetten de weg af. Toen zag hij achter de journaliste ineens het rode haar van Brian.
'Sykes!' riep hij, en hij wees op de televisie.
'Dat is 'm!'

Debbie wist niet hoe ze hier was beland of waar maar raakte aan de praat met een aardige jongen, ze trakteerde hem op koffie. De jongen die Luuk heten vertelde dat hij was beroeft.
'Wat erg voor je zeg, je mag anders wel tijdelijk bij mij crashen. Mijn ouders zijn toch nooit thuis.' Bood Debbie aan, de jongen was zeker niet verkeerd. Hij had een ruw uiterlijk wat hem woest aantrekkelijk maakte, ze glimlachte lief naar hem. Debbie wist niet waarom, maar blijkbaar was deze pub of cafe van haar ouders, ouders die ze nooit eerder gezien had. Ze was hier een paar weken geleden gekomen. Zonder ook maar enig idee. Het laatste wat ze nog wist was dat Clive haar en Amalia hun in de fik had gestoken.
Voordat Luuk antwoord kon geven vroeg er iemand in het cafe aan Debbie of het geluid harder kon van het nieuws. 'Een ogenblikje Luuk.' Debbie zette de tv harder en iedereen zijn aandacht ging naar het beeld van een busongeluk.
'Vanochtend is er een groep leerlingen omgekomen bij het busongeluk van vandaag. De politie, brandweer en ambulances zijn druk bezig de ravage dat u achter mij ziet te verhelpen. Er zijn meerdere leerlingen in levensgevaar, zeker twintig leerlingen zwaargewond.' De nieuws reporter rattelde maar door over de ernstige situatie. Op de achtergrond stonden een jongen en meisje te knuffelen, blij dat ze het ongeluk overleefd hadden.
'Wat vreselijk.' Debbie liep naar de bar toe, schonk nog een kopje koffie voor zichzelf in en deed er een flinke scheut tia maria bij.

Alassëa kreeg door een ambulancebroeder een kapje over haar mond en neus gedrukt, waar ze door moest ademhalen.

Hermes voelde hoe het bloed over zijn wang omlaag liep en moest in een ambulance gaan zitten. Ze maakten de wond naast zijn oog schoon met alcohol. Het brandde en hij klemde zijn kaken op elkaar. Omdat de wond niet al te diep was konden ze die ter plekke lijmen.

Luuk staarde naar het beeldscherm en herkende Daisy en Brian. Eerst dacht hij dat hij het zich verbeeldde, want de laatste keer dat ze er zo uit zagen, was toen hij nog een kind was. Toch wist hij dat ze het waren, omdat ze bij elkaar stonden.
Geschokt luisterde hij naar het commentaar van de nieuwslezer. Veel gewonden, enkele doden…
Hij wist dat Moon ook in de bus zou zitten. Zou ze nog leven? Of was hij te laat?
Kippenvel kroop langs zijn ruggengraat.
De wanhopig uitdrukking op zijn gezicht ontging Debby niet.
‘Gaat het?’
‘Ik ken die mensen van vroeger,’stamelde hij, maar hij kon niet te veel over zichzelf bloot geven. Ze zou het niet begrijpen als hij zei dat die bus vol zat met voormalige tovenaars.
‘Ze – ze komen ook uit dit dorp.’
Dat moest wel.

-

Sykes zat vast gekluisterd aan het televisiescherm. Ardaneus had gelijk.
Het was niet te missen: dat was Brian, samen met Daisy, al zagen ze er beiden piepjong uit – net als hij.
Hij haalde een hand door zijn haar en hoorde toen de naam van het dorpje waar de school vandaan kwam.
‘Ottery St. Catchpole,’ herhaalde hij. ‘Daar moeten we naartoe.’

-

‘Anders ik wel.’
Hij keek met gemengde gevoelens naar Daisy.
‘Ik ben bang dat dat niet voor je broer geldt.’

Every villain is a hero in his own mind.

Tomas tilde het bewusteloze meisje naar een groot voertuig met zwaaiende lichten. Zodra hij haar aan het personeel had afgegeven, werd hij naar buiten gestuurd, omdat er instortingsgevaar in de tunnel was.
Met een ongemakkelijk gevoel zakte hij buiten in het gras neer. Adrienne kwam bij hem zitten en pakte afwezig zijn hand. Ze was nog stiller dan normaal.
Hij dacht even aan het meisje waar hij tijdens de busreis naar had gekeken. Hij wist niet of ze het overleefd had. Het was een chaos geweest en het vooruitzicht haar nooit meer te zien, gaf hem een onverklaarbaar somber gevoel.

Every villain is a hero in his own mind.

Daisy voelde een opluchting en tegelijkertijd een brok in haar keel. De heerser, die miljoenen mensen het leven zuur had gemaakt, was dood. Maar hij was ook haar broer geweest.
'Dat is spijtig,' besloot ze toen te zeggen, ' het had anders gekund. Maar we zijn in ieders geval weer van een kwaad verlost.'


-

Ardaneus knikte.
'Dan moeten we zo zorgen dat we wat geld verdienen, en daarna een weg naar Ottery vinden.'

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 16:51 ]

Een beetje verstrooid struinde Gaara rondom het wrak, terwijl hij uitzag naar Emmy en Claire. Beiden had hij nog niet gezien en hij wist niet of dat hem zorgen baarde of juist niet. Misschien dat ze samen inmiddels aan naar buiten gebracht waren, want behalve elkaar hadden ze niet zoveel.
Ze hadden echter ook naast elkaar in de bus gezeten en misschien betekende dat wel dat ze allebei gewond waren geraakt – of erger.

-

Brian was blij dat ze het zo oppakte. Hij wist dat Ignatius zijn zusje nooit ontzien was, maar het bleef een familieband.
‘Daar heb je gelijk in. Hopelijk is hij de enige.’
Al mocht Nick best met hem mee het graf in gaan.
Graag zelfs.

-

Sykes knikte. Hij had geen flauw idee hoeveel ze met een avondje borden schrobben zouden verdienen, maar het was in ieder geval een begin.

Every villain is a hero in his own mind.

'Ja ze zijn van de plaatselijke school hier, het jaarlijkse schoolreisje.' Debbie vroeg zich af hoe ze dit wist, de laatste tijd wist ze dingen van haar vorige leven maar ook dingen van haar "nieuwe" leven. Ze herkende een docent Spaans en de bus met het schoolembleem erop. Debbie vroeg zich af hoe oud de jongen dan was, hij kende die kinderen van vroeger. Misschien uit de buurt waar hij woonde, ze liet het gaan. 'Kan ik nog wat voor je inschenken?' Debbie probeerde de aandacht er van af te halen, maar dat zou niet werken. Misschien zou wat drinken wel helpen.

Een medewerker overhandigde hen de uniformen van het keukenpersoneel en Ardaneus en Sykes trokken ze aan, waarna ze naar de keuken werden begeleid waar een hele lading aan vies servies in de wasbak lag.

-

Daisy knikte, al moesten Aenea, Nick en Peaches ook nog boeten, maar Peaches was hier nu niet. En Aenea en Nick hoefden niet te sterven. Ze moesten terecht gesteld worden zodra ze terugkwamen. Als ze ooit terugkwamen.
'Zeg,' vroeg ze toen, 'denk je dat we verdoemd zijn? Er zijn al zoveel ongelukken gebeurd met de mensen hier. Zijn we verdoemd? Komen we ooit nog terug?'

‘Ja, dat is goed,’ antwoordde Luuk ietwat onverschillig, terwijl hij nog steeds naar de televisie staarde, ook al was er inmiddels ander nieuws op beeld. 'Werk je hier ook?'
Hij vond het een beetje onbeleefd om verder niets meer te zeggen en het was hem opgevallen dat ze heel makkelijk met het personeel om ging.'

-

‘Ik weet het niet,’ zei Brian eerlijk. Hij vond ook vreemd dat hen opeens zoveel ongelukken overkwamen. ‘Misschien wil iemand zich wreken. Dat zou verklaren waarom Ignatius dood is, maar Sam… zij was vrij onschuldig.’
Over de anderen kon hij niets zeggen, die kende hij onvoldoende om er een uitspraak over te doen.

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 17:08 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Daisy knikte.
'Ik heb gewoon het gevoel dat het niet pluis is.'

[ bericht aangepast op 5 nov 2013 - 17:12 ]

Quinn klampte zich aan Hermes vast die was geholpen door een Heler. Haar enkel deed pijn en er zat een grote bult op. Ook haar hoofd klopte, maar ze wilde Hermes niet loslaten.

~ ~

Li zat in het gras en staarde verdoofd naar de tunnel. Zijn keel brandde door de rook die hij had ingeademd en hoewel hij wel wilde, had hij niet de kracht om Moon of Megan te zoeken. Hij wist dat hij hier zou blijven zitten en sterven als niemand hem mee zou nemen en op dit moment vond hij dat ook niet zo erg. Er zat bloed op zijn kleren en hij had een flinke schaafwond op zijn rug en heup. Zijn kleren waren daar helemaal weggescheurd.

~ ~

Noha kon deze gebeurtenis geen ramp noemen na wat haar als tiener was overkomen en werd samen met Megan bij een ambulance gecontroleerd en verzorgd. Ze keek om zich heen en was doodsbang dat Li opnieuw bij hen was weggerukt en hoopte dat hij buiten was.

~ ~

Geno was direct buiten westen geraakt door de klap en werd op een brancard naar een ambulance gereden die niet veel later met gierende banden wegreed.

~ ~

Ook Van moest naar het ziekenhuis. Hij kreeg een provisorisch gebonden mitella om zijn linkerarm omdat deze gebroken bleek te zijn. Hij bloedde ook flink aan een wond in zijn rechterbeen en werd daarom een van die vreemde voertuigen in geholpen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes