RPG - The House in the mountains [speeltopic] [11] - Speeltopics

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

Alle regels:


Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (0/20 vrij)


De groepen


De kamerindeling:


Het huis:


Praattopic [4]
De story

Veel plezier
Vragen kunnen altijd gesteld worden.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 9:48 ]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Dena Fields
Hunter hielp zelf een beetje door zijn broek nog meer omlaag te trekken. Het had me eigenlijk niet moeten verbazen, het enigste waar Hunter aan kon denken was seks. Zijn hand gleed daarna mijn broek in. Dat was niet de juiste kant op. Hij wreef over mijn slipje en ik voelde mij nog natter worden. Ik had moeite om me te beheersen. Het was eigenlijk absurd. Twee mensen die elkaar probeerden te laten klaarkomen en zelf er niets van wilde weten. Hunter kreunde zacht. Ik beschouwde iedere kreun een ster bij mijn werk. Zijn vingers bleven op de natte plek liggen terwijl zijn duim over mijn clitoris ging. Met moeite kon ik mijn genot onderdrukken. Ik wilde hem laten smeken, maar dit was veel te lekker. Misschien had ik zelf niet beseft dat het voor mij ook moeilijk zou worden. Ik had nu de keuze tussen stoppen en naar onder gaan om te eten -ik werd nog hongerig door mijn opwindendheid- of doorgaan en genieten. Ik besloot klein te beginnen en te kijken hoe Hunter zou reageren. Plotseling haalde ik mijn hand uit zijn broek en manouvreerde mij -tot mijn spijt- vrij van Hunter's greep.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

(Mijn personage staat in de spoiler)

Yune van Therme
Ik liep in gedachten verzonken het laatste stukje naar het huis toe. Nerveus frunnikte ik met mijn vrije hand aan de binnenkant van mijn jas, wat als ik het daar echt verschrikkelijk vond of wat als ze mij verschrikkelijk vonden. Wat me nog veel erger leek om eerlijk te zijn, ergens wilde ik per direct de skilift terug naar beneden nemen. Ik zuchtte zachtjes terwijl ik de omgeving in me op nam, ik kon maar beter hopen op het beste. Nog nooit had ik zo'n omgeving gezien of zoveel sneeuw en nog nooit had ik in een skilift gezeten, best een leuke ervaring trouwens. Ik stak mijn hand uit om te voelen of de voordeur op slot zat of niet, en gelukkig voor mij was dat niet het geval. Zachtjes beet ik op mijn lip en verstevigde mijn greep op het handvat van mijn koffer voor ik naar binnen liep, ik zette mijn koffer een eindje van de andere koffer vandaan. Ik bekeek het groepje mensen dat een stukje bij me vandaan stond. Een van hen zou dan ook wel nieuw zijn. 'Hoi?' zei ik vertwijfelt.

[ bericht aangepast op 15 nov 2013 - 22:44 ]

John Hunter Bell
Ik zag in haar ogen hoe moeilijk ze het plots kreeg door mijn kleine actie. Missie geslaagd. Zij wilde mij laten smeken, maar ze mocht best weten dat ik de rollen zo kon omdraaien als ik zou willen. Plots haalde ze haar handen weg en schoof zo'n stuk weg dat mijn hand ook uit haar broek gleed. Dat dacht ik dus niet. Zolang ik vrij mijn armen en benen kon bewegen ging zij echt nergens heen behalve dichter bij me of opzoek naar iets om het nog spannender te maken. Ik greep haar trui en trok haar op het bed. "Waar denkt het popje dat ze heen gaat? Dit spelletje begint net leuk te worden en nadat dit krolse katje mij heeft laten smeken kan ik denk ik wel ervoor zorgen dat jij hetzelfde pad van onderwerping gaat bewandelen, popje." Me echt onderwerpen aan haar zou nooit gebeuren, maar als ze het goed speelde kon ze me wel laten smeken. Dat kon ze zeker. Al helemaal als ik haar niet afleidde, maar om dit alles wat op te rekken deed ik dat dus lekker wel. Het maakte namelijk niets uit wanneer we terug zouden komen en of we voor morgen terug zouden komen. Niemand zou ons twee toch vitaal missen.

---

Bowties were never Cooler

Enface schreef:

Geslacht: Vrouw
Naam: Yune van Therme
Leeftijd: 16
Uiterlijk: Ze heeft van zichzelf vrij lang blond haar wat in losse slagen valt. Verder heeft ze bruine ogen en is ze niet erg groot van stuk.
Haar lengte ligt zo ongeveer rond de 1u.67.
Innerlijk: Yune is oorspronkelijk niet echt een mensen-mens, ze is vrij terughoudend en angstig naar mensen toe en zal liever eerst de situatie en tijdje aankijken voor ze zich erin mengt. Dit betekent echter niet dat ze op haar mond gevallen is, in tegendeel zelfs. Op haar gemak is Yune best begripvol en enthousiast en doet ze haar best om zo vrolijk mogelijk te zijn. Toch heeft ze na een dag echt haar rust nodig om tot haar zelf te komen. Verder kan Yune niet heel goed omgaan met nieuwe situaties omdat ze zich daar niet op heeft kunnen voorbereiden. Op dat moment kan ze heel geïrriteerd en nors reageren. Ze heeft de neiging om te veel na te denken waardoor ze behoorlijk chaotisch en vergeetachtig is.
Historie (evt.): Yune is vooral toen ze wat jonger was mishandeld door haar stiefvader, de moeder van Yune durft zich er niet over uit te spreken en laat het maar gebeuren. Tegenwoordig weet Yune beter wanneer ze haar mond moet houden en is de situatie wat rustiger. Toch heeft ze hierdoor haar vertrouwen in mensen verloren, en schrikt ze van aanrakingen soms heeft ze dat zelf niet eens door maar spant ze zich alleen aan. De band met haar vader is echter wel goed, ondanks dat hij er niets van af weet.
Extra: Ze kan zich moeilijk ontspannen waardoor ze niet stil kan stil zitten.

(Mijn personage staat in de spoiler)

Yune van Therme
Ik liep in gedachten verzonken het laatste stukje naar het huis toe. Nerveus frunnikte ik met mijn vrije hand aan de binnenkant van mijn jas, wat als ik het daar echt verschrikkelijk vond of wat als ze mij verschrikkelijk vonden. Wat me nog veel erger leek om eerlijk te zijn, ergens wilde ik per direct de skilift terug naar beneden nemen. Ik zuchtte zachtjes terwijl ik de omgeving in me op nam, ik kon maar beter hopen op het beste. Nog nooit had ik zo'n omgeving gezien of zoveel sneeuw en nog nooit had ik in een skilift gezeten, best een leuke ervaring trouwens. Ik stak mijn hand uit om te voelen of de voordeur op slot zat of niet, en gelukkig voor mij was dat niet het geval. Zachtjes beet ik op mijn lip en verstevigde mijn greep op het handvat van mijn koffer voor ik naar binnen liep, ik zette mijn koffer een eindje van de andere koffer vandaan. Ik bekeek het groepje mensen dat een stukje bij me vandaan stond. Een van hen zou dan ook wel nieuw zijn. 'Hoi?' zei ik vertwijfelt.

Me likes Yune :p wil ze misschien vriendjes worden met Delilah, die is namelijk ook maar wat mensenschuw met dr Boulemie

Gregory McEwan
Anna riep me en ik was onderweg naar de eetkamer, iedereen zat al aan tafel toen ik uiteindelijk arriveerde, ik was opeens echt heel moe geworden na al die stress over de verdwijning, de verdwijning waar Anna niks van mocht weten.
"Mevrouw had geroepen?" geeuw ik, terwijl ik op een stoel neerplof.
Ik kijk de tafel rond en tel koppen, er ontbreekt iemand... Drie personen... Twee ervan weglopers en één ervan mysterieus en bijna onzichtbaar, daarom viel ze zo op bij mij.
"hee, waar is Delilah jongens? "

( pfoee ik ben bekaf van al dat studeren, naja hoop dat het esn beetje een goed stukje is !)

---

You can't buy happiness, but you can buy books, and that's kind of the same thing

Sam Davis
Ik liep mee naar het prikbord en ik ging de lijst zo'n drie keer af. Nergens stond mijn naam. 'Wist mevrouw Sharp dat je nu terug ging komen? Misschien heeft zij een andere kamerindeling.' Ik vond het wel een beetje raar. Waarom stond ik er niet op? Was ze me soms vergeten? 'Ze wist wel dat ik zou komen. Ik weet het niet, ik vind het raar. Ik heb wel een kamer nodig, anders moet ik vannacht buiten slapen, denk ik,' zei ik glimlachend. 'Weet je toevallig waar mevrouw Sharp is? Dan loop ik wel naar haar toe.'

James Yaser
"Dus, waarom zit jij dan eigenlijk hier?" vroeg Denise. Ik dacht even na en begon toen te vertellen: "Ik had je dus gezegd dat ik in een pleeggezin heb gezeten en ben weggelopen, dat ik toen een tijdje op straat heb geleefd. In dat tijdje is veel gebeurd. Maar ik zal je eerst het begin vertellen. Toen ik op de basisschool en middelbare school zat werd ik veel gepest. Halverwege mijn derde jaar op de middelbare school ik na schooltijd een van de pester bij me gekomen, toen leefde ik al op straat. Hij zei dat hij en de andere jongens zouden stoppen met pesten als ik iets voor hem deed. Ik wilde maar al te graag dat ze zouden stoppen, dus ik zei ja. Hij gaf mij een klein pakketje en zei tegen mij dat ik het moest afleveren bij een bepaald adres, ik kende de stad inmiddels uit mijn hoofd dus ik deed het. Ze stopten inderdaad met pesten, maar de jongen kwam steeds weer terug met pakketjes. Ze werden steeds groter en ik moest steeds gevaarlijkere dingen doen. Na een tijdje begon hij mij te bedreigen en zei dat ik ook moest inbreken bij mensen en dat heb ik ook gedaan. Na een tijdje was ik hem zat, toen was ik al van de middelbare school af, dus had ik ook al lang geen last meer van pester. Ik zei het hem ook, maar hij wilde het niet, dus begonnen we te vechten. Ik brak twee van z'n armen en een been. Hij was ook halfbewusteloos naar het ziekenhuis. Toen ben ik opgepakt door de politie. Ik heb toen twee jaar in de gevangenis gezeten voor poging van moord. Maar omdat ik zoveel gevaarlijke dingen moest doen was ik zelf ook verslaafd geraakt aan de drugs en de alcohol. Toen ik uit de gevangenis kwam leefde ik nog twee jaar op straat, altijd halfbezoten en volgespoten met drugs. Toen was ik een meisje tegengekomen wat ik leuk vond. Maar zei dat ze alleen iets met mij wilde als ik afkickte, dus ik ben afgekickt. Daarna wilde die slet alsnog niets met me hebben, maar daar niet over gesproken. Daarna ben ik bij mijn moeder ingetrokken, maar omdat ik soms nog wat agressief reageerde, zei ze tegen mij dat ik hier naar toe moest, om alle dingen te verwerken, zei ze." ik vertelde aan een ruk door. "Nou, dat was mijn verhaal. Je snap wel als je me nu gaat verachten, ik bedoel het is niet niets wat ik heb gedaan. Ik begrijp het als je bang voor me bent.

(Sorry, voor de überlange post.)

[ bericht aangepast op 16 nov 2013 - 20:25 ]

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Melody Black
Toen ik klaar was met eten, wilde ik terug naar mijn kamer. Maar toen zag ik een meisje in de gang staan, wat nogal alleen was. Die zou wel wat hulp kunnen gebruiken, dacht ik. Ik liep naar haar toe en zei: "Hallo, ik ben Melody Black. Je was zeker wat laat onderen, of was je verdwaald? Heb je ergens hulp mee ik kan je wel helpen." Zo, die kon al niet meer misgaan. Want zij had niet onze akkefietje tussen Rose en mij gezien. Als ik die slet nog een keer zag, dan kwam ze er niet van langs zonder wat blauwe plekken. Gebroken botten zouden hier vast en zeker niet mogen.

(Ze heeft het tegen Yune)

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

(nogmaals bedankt KLAINEISBACK! )

Yune van Therme
Net toen ik op het punt stond om zelf maar op iemand af te stappen kwam er een bruinharig meisje naar me toegelopen, ik glimlachte opgelucht. 'Hallo, ik ben Melody Black. Je was zeker wat laat onderen, of was je verdwaald? Heb je ergens hulp mee ik kan je wel helpen.'. Thank god, ze had niets beters kunnen zeggen op dit moment. 'Hey, Yune van Therme', ik gebaarde kort naar mijn spullen, 'Ik ben net aangekomen, dus als je me zou kunnen vertellen waar slaap en of ik me nog ergens moet aanmelden of iets?' vroeg ik haar. Ik haalde een hand door mijn haren, ik had er echt een hekel aan dat ik niet wist wat te doen en dat ik haar om hulp moest vragen. Maar ik zag er waarschijnlijk nog veel stommer uit als ik maar bleef staan of zelf zou gaan rond lopen.

Melody Black
"Hey, Yune van Therme." zei Yune. "Ik ben net aangekomen, dus als je me zou kunnen vertellen waar ik slaap en of ik me nog ergens moet aanmelden of zoiets?"
"Tja, ik ben hier zelf ook pas net. En ik had je naam nog niet zien staan op de lijst van kamers enzovoort. Maar er lopen hier twee leiders rond. Een knappere man en een vrouw, die er streng uitziet. Misschien kun je naar hen toegaan en dan kun je direct vragen waar je slaapt, is dat geen goed idee? Zal ik met je mee gaan zoeken?" Als ik met haar mee ging dan kon ik misschien nog wat oogjes wenken met die mannelijke leiding, misschien was die wel vrouwengek. Ik hoopte dat niet alle mannen en jongens hier in huis een vrouwenangst hadden.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Yune van Therme
"Tja, ik ben hier zelf ook pas net. En ik had je naam nog niet zien staan op de lijst van kamers enzovoort. Maar er lopen hier twee leiders rond. Een knappere man en een vrouw, die er streng uitziet. Misschien kun je naar hen toegaan en dan kun je direct vragen waar je slaapt, is dat geen goed idee? Zal ik met je mee gaan zoeken?" vroeg Melody. Fantastisch, echt alles wat ik wilde was gewoon rustig even wat tekenen of mijn spullen uit pakken maar zonder kamer werd dat nogal lastig vermoedde ik zo. Ik plukte een beetje aan het armbandje wat ik aan mijn pols droeg en knikte, 'Graag. Jij enig idee waar we moeten beginnen met zoeken?' vroeg ik. Ik bewoog onrustig wat op mijn benen, 'Hoe eh, zijn die man en vrouw eigenlijk. Buiten knap en streng?'

[ bericht aangepast op 16 nov 2013 - 22:42 ]

Denise Parks
Aandachtig luister ik naar het verhaal wat James me aan één stuk door verteld. Het is best rot voor hem dat hij dit alles heeft moeten doorstaan.
"Nou, dat was mijn verhaal. Je snap wel als je me nu gaat verachten, ik bedoel het is niet niets wat ik heb gedaan. Ik begrijp het als je bang voor me bent" zegt hij dan tegen me als hij uitverteld is.
"Bang.. misschien, maar dat was ik al" begin ik zacht terwijl ik mijn schouders op haal "En je verachten, nee. Ik snap je wel. Ik heb mensen gekent die veel ergere daden begaan zijn, zoals je vrouw vermoorden omdat ze weet dat je je bloedeigen dochter misbruikt. Dat van jou is niks vergeleken dat.. jij hield van iemand, of dacht van iemand te houden en deed wat zij wilde dat je deed zodat jullie samen konden zijn.. Oké, die relatie eindigde niet goed, maar alles er omheen eindigde wel goed" vertel ik hem zacht.
"Iemands armen en been breken is logisch als ze je gaan bedreigen en je dingen laat doen die totaal nergens op slaan voor vrede.. dat noem ik geen vrede. Die jongen had het verdient" ga ik rustig verder. Als die jongen zo tegen een andere jongen deed, zal hij vast niet goed zijn voor meisjes.
"Trouwens.. wil je weten waarom ik hier zit? Niet alleen voor mijn problemen. Ook grotendeels om mijn veiligheid. Die man waar ik het net over had komt binnenkort vrij wegens goed gedrag, en ik weet zeker dat hij mij zal terugpakken voor die twee jaren gevangenis" zeg ik dan nuchter, en hoe rustig mijn stem ook klinkt, mijn ogen stralen de pure angst uit die deze man me geeft. Ik weet inmiddels dat hij in staat is te moorden zonder schuldgevoel, dus ik weet ook dat als hij mij vind ik er waarschijnlijk geweest ben.. de gedachten die door mijn hoofd suizen worden me inmiddels te veel en langzaam rolt de eerste traan over mijn wang.
"Ik wil niet dood" mompel ik zacht terwijl meerdere tranen volgen. Waarom vertelde ik dit allemaal aan deze jongen, iemand die ik amper een half uur ken..

Lol, ik heb echt het idee dat dit een enorme onzin post is x'd
Maargoed, ik schrijf zo wel een stukje met Ty en Peteyy ;P

[ bericht aangepast op 17 nov 2013 - 12:54 ]

---

Little do you know

Melody Black
"Graag. Jij enig idee waar we moeten beginnen met zoeken? Hoe, eh, zijn die man en vrouw eigenlijk. Buiten knap en streng?" vroeg Yune.
"Ik denk dat we het beste kunnen zoeken in de woonkamer en als ze daar niet zijn, op hun slaapkamer, toch? De mannelijke leiding is een beetje speels en heel aardig lijkt me. En die vrouwelijke leiding, lijkt me goed in orde houden. Maar ik heb nog niet zo goed kennis met hun gemaakt." Het lukte me steeds moeilijker om aardig te zijn, maar ik hield vol. Ik kon me straks wel gaan af reageren op Rose.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

James Yaser
Ze vertelde me dat ze niet bang voor me was en dat ze me niet verachtte, maar ik zag toch een twinkeling van angst in haar ogen. Ze had het ook over iets ergers.
Ze vertelde me van een man die uit de gevangenis kwam, wegens goed gedrag. Ik zag heel goed hoe bang ze voor hem was. Ik zie dat er tranen over haar wangen rolden terwijl ze zei: "Ik wil niet dood."
Ik pakte een pakje zakdoekjes uit mijn zak en gaf het aan haar. Ik wilde haar een knuffel geven, maar aangezien ze bang was voor me, kon ik dat niet maken.
"Wat erg voor." zei ik dus maar. "Maar zolang je hier bent, ben je toch veilig?" Ik hoopte voor haar dat die man niet achter haar aan zou komen.
"Ik zal je beschermen, wat er ook gebeurd." zei ik, ik wist niet waar dat vandaan kwam, ik bedoel, ik was niet verliefd op haar en normaal zij dat alleen tegen meisjes waar ik verliefd op was. Maar ik voelde een bijzondere vriendschap opkomen.

---

~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

Dena Fields
Hunter greep mijn trui vast en trok mij op bed. 'Waar denkt het popje dat ze heen gaat? Dit spelletje begint net leuk te worden en nadat dit korlse katje mij heeft laten smeken kan ik denk ik wel ervoor zorgen dat jij hetzelfde pad van onderwerping gaat bewandelen, popje.' Mijn lach was vol en hoonend. 'Oh lieverd, denk jij nu werkelijk dat ik mij mee laat voeren in die denigrerende seksspelletjes?' Ik lachte weer. 'En als je nu smeekt, waarom kun je me dan niet gewoon laten gaan?' Ik boog me voorover tot vlak bij zijn oor. 'Of kun je me niet laten gaan?' Ik gaf hem een klein kusje op zijn oorlel en ging toen weer rechtop zitten. Hunter dacht toch werkelijk niet dat hij mij zou kunnen overwinnen. Oh nee, ik was hier veel te koudbloedig voor. Hunter daarentegen was te zeer verblindend door zijn fascinatie voor seks. Hij zou mij nooit gedomineerd krijgen, tenzij ik echt moe was of daar zin in had. Misschien zou ik dat ooit wel eens laten doen, als beloning voor zijn smeken. Maar dan had hij wel eerst moeten smeken.



Ethan Brooks
Vaag kon ik me herinneren dat mevrouw Sharp langs me heen naar boven liep, maar ik wist het niet meer zeker. 'Ze heeft vast en zeker aan je gedacht,' stelde ik Sam gerust. 'Ze kijkt zeker per avond wie er is en wie niet. Weet je wat, ik stel voor dat wel naar haar slaapkamer gaan, ik meende dat ik haar naar boven zag lopen.' Ik glimlachte geruststellend, hoopte ik, en liep toen naar boven, naar de derde verdieping, waar de kamer van mevrouw Sharp en meneer McEwan was. Ik klopte voorzichtig op de deur. 'Kom binnen,' was het antwoord en ik opende de deur.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Yune van Therme
"Ik denk dat we het beste kunnen zoeken in de woonkamer en als ze daar niet zijn, op hun slaapkamer, toch? De mannelijke leiding is een beetje speels en heel aardig lijkt me. En die vrouwelijke leiding, lijkt me goed in orde houden. Maar ik heb nog niet zo goed kennis met hun gemaakt." zei Melody. Ik knikte begrijpend, ze klonken niet heel verkeerd. 'Dan doen we dat' zei ik. Tot zo ver mijn pogingen om een gesprek aan te knopen, het was niet dat ze echt onaardig deed maar het was ook niet zo dat ik me uitgenodigd voelde om meer te vragen. Niet dat ik dat ooit voelde, maar nu minder als anders. De deur waarvan ik gokte dat het de woonkamer was stond open dus besloot ik daar maar heen te lopen. In de deuropening keek verbaasd de ruimte door, wauw. Dit was echt heel mooi, maar helaas was er niemand waarvan ik dacht dat het een leiding zou kunnen zijn. Ik draaide me een beetje om 'Niet hier geloof ik. Weet jij waar hun slaapkamer is?' vroeg ik met tegenzin. Ik voelde me zo dom.