• In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
    Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'


    Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
    Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.


    Alle regels:
    Regels RPG:
    -OOC plaats je tussen haakjes of iets.
    -16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
    -een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
    -Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door aan een van ons (MissAlice of Patholoog).
    -Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeren' wij je personage of verwijderen wij je personage van de RPG.
    Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
    -Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
    -Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
    -Alleen MissAlice en ik(Patholoog) openen nieuwe topics. Pas als er na 12 uur niemand van ons online is geweest, mag je een topic openen, maar dan wordt de link in een reactie op de story geplaatst én er wordt een melding gemaakt in onze gastenboeken.
    -Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
    -Vragen of tips (nodig), laat van je horen!

    Regels binnen het huis:
    (-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
    -het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
    -Het huis mag alleen verlaten worden onder toestemming van de leiding. Dus of je nu even voor een wandeling wilt gaan of naar het dorp, eerst toestemming vragen aan de begeleiding. En áls het mag, moeten jullie met minimaal twee personages zijn.
    -Als er iets is met je personage, áltijd naar de leiding komen, als is het maar voor een paracetamol.


    Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

    Personages: (0/20 vrij)
    Docenten:
    -Gregor McEwan - MissAlice
    -Anna Sharp - Patholoog

    Jongens (10)
    -John Hunter Bell - KiliOfDurin
    -Ethan Brooks - Patholoog
    -Jeremy Devoné - Appelboompje
    -Tyler Jason Devoné - Roww
    -Thomas William 'Loki' Laufreyson - KiliOfDurin
    -Pete David Mikaelson - Roww
    -XXXX
    -XXXX
    -XXXX
    -James Yaser - MissCastle

    Meisjes (10)
    -Melody Black - MissCastle
    -Rose Black - Patholoog
    -Dena Fields - Patholoog
    -Lizzy Franklyn - MissCastle
    -Delilah Gerson - MissAlice
    -XXXX
    -Denise Kate Parks - Roww
    -Abigail Narelle Pierce - Appelboompje
    -Laurinda Tiana Pearl - Appelboompje
    -XXXX


    De groepen
    Groep 1:
    -Denise Parks
    -John Hunter Bell
    -Tyler Devoné
    -Dena Fields
    -XXXX

    Groep 2:
    -Ethan Brooks
    -Jeremy Devoné
    -Thomas 'Loki' Laufreyson
    -XXXX
    -Rose Black

    Groep 3:
    -XXXX
    -Abigail Pierce
    -XXXX
    -Delilah Gerson
    -Lizzy Franklyn


    Groep 4:
    -James Yaser
    -Melody Black
    -Pete Mikaelson
    -Laurinda Pearl
    -XXXX


    De kamerindeling:

    Kamer 1: XXXX, XXXX, John Hunter Bell, Dena Fields.
    Kamer 2: Thomas 'Loki' Laufreyson, James Yaser
    Kamer 3: Abigail Pierce, XXXX
    Kamer 4: Tyler Devoné, Rose Black, Ethan Brooks, XXXX
    Kamer 5: Pete Mikaelson, Jeremy Devoné, Lizzy Franklyn, Delilah Gerson
    Kamer 6: Denise Parks, Laurinda Pearl
    Kamer 7: Melody Black, XXXX
    Kamer 8: Miss Sharp en mister McEwan..


    Het huis:
    Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
    *
    Tweede verdieping rechts:
    -slaapkamer (2) 7
    -slaapkamer (2) 6:
    -badkamer
    Tweede verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer 5
    -slaapkamer (4) met badkamer 4.
    *
    Eerste verdieping rechts:
    -slaapkamer (2) 3
    -slaapkamer (2) 2.
    -badkamer
    Eerste verdieping links:
    -slaapkamer (4) met badkamer 1
    -bovenste deel bibliotheek
    *
    Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
    Begane grond links: Bibliotheek en keuken
    *
    Kelder: zwembad.


    Praattopic [4]
    De story

    Veel plezier
    Vragen kunnen altijd gesteld worden.


    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ topic verplaatst door een moderator ]

    [ bericht aangepast op 11 nov 2013 - 9:48 ]


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Loki Laufeyson
    ik grijnsde een beetje bij haar woorden en liep met haar mee naar haar kamer. De kamer was voor de helft rommelig en voor de helft nog schoon, maar of ik in het bovenste of onderste bed moest wist ik nou ook niet echt. "Welk bed mag ik?" vroeg ik aan haar terwijl ik voorzichtig naar het raam liep en uitkeek over de prachtige besneeuwde bergwanden. Het was echt prachtig hier. Jammer dat dit geen vakantie was en dat Sharp ons de hele tijd op onze lip zat. Anders kon dit echt een geweldige vakantie zijn. Ik draaide me weer om naar Abs en keek haar aan met een lichte sprankel in mijn grijze ogen.


    Bowties were never Cooler

    Abigail Pierce
    "Bovenste bed" Hehehe, als die zo lang was kon hij ook wel bovenin gaan slapen. Daarbij kwam dat ik gewoon te lui was om elke keer tdat bovenste ben in en uit te klimmen dus ik had een paar dagen terug bij aankomst direct het onderste bed al geclaimt. Daar kwam niemand meer aan of je moest wel een heel goed excuus hebben.
    " voel je thuis' Grinnik ik waarna ik me op de onderste helft laat ploffen en richting Loki kijk, ik sta op en pak zijn arm vast waar ik mijn tanden zacht inzet waarna ik hem weer los laat en even bedenkelijk kijk. " als sharp jou niet op eet doe ik dat misschien wel' en ik loop terug naar het bed en laat me er opnieuw op ploffen .


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    John Hunter Bell
    Ik voelde Dena rillen onder mijn vingers. De master strikes again. Na zoveel meiden wist je welke knoppen je moest indrukken, al was zij wel een dame die ook wist hoe ze mij moest bespelen, wat het heel interessant maakte. Bij haar woorden grijnsde ik en ik dacht even na over haar voorstel terwijl ze door mijn zwarte krulken ging. Aan de ene kant zou een herhaling van gister echt geweldig zijn, aan de andere kant wilde ik wel eens zien wat ze in huis had. "En wat als ik je wel eens wil zien proberen om mij aan het smeken te krijgen, popje?" vroeg ik met een wenkbrauwwiebel. "Dat lijkt me namelijk wel erg interessant. Dat is namelijk nog nooit iemand gelukt." Nee, meestal smeekten de meiden, ofwel om meer ofwel om het rustiger aan te doen. Maar toch vaak het eerste en het tweede ging ook vaak over in het eerste als je wist hoe een dame te bespelen. Ja, meiden waren net muziekinstrumenten. Als je ze wist hoe ze te bespelen kon je er alles mee wat je wilde, zoals ik, maar als je je er geen raad mee wist kwam je nergens, zoals kleine Johnny boy. Maar aangezien die ergens anders achteraan ging maakte dat nu ook niet zo veel meer uit. Bij haar rommelende buik grijnsde ik. "Waar ben je dan hongerig naar, popje?" Hele slechte pick-up line, ik wist het, maar ik kon het gewoon niet laten.

    Melody Black
    "Ja." zei Ethan niet op zijn gemak. Waarom waren de jongens hier niet zoals alle andere jongens in de rest van de wereld? Waarom konden deze jongens niet goed tegen vrouwelijke aandacht?
    "Was het leuk bij Rose in de groep? Ik kan me voorstellen dat ze je de oren van het hoofd heeft gekletst. Daar kan ik me soms nodeloos aan vervelen. Maar ja, te stoppen is ze niet. Vind jij het vervelend als mensen blijven praten en praten, zonder dat je er tussen komt? Of ben je iemand die dat nauwelijks interesseert?"
    Over Rose praten was een makkelijke weg om een gesprek te beginnen. Ik nam nog een slok van mijn drinken. Ik voelde het hete spul langs mijn keel glijden. Misschien moest ik hem vragen of hij een slokje wilde. Nee, dat zou ik het zielige kuikentje nog niet aan doen.


    Ethan Brooks
    'Rose was aardig tegen mij,' zei ik kortaf. Het meisje begon me te irriteren. Zíj was een en al praatjes. Ik keek weer terug naar het vuur. Ze maakte me nerveus. Niet op zo'n manier zoals haar nicht dat deed, dat was goed nerveus. Nee, dit Melody-meisje maakte me eerder bang. 'En als je het niet erg vindt, ga ik plaats nemen aan de tafel,' zei ik daarna zachtjes, waarna ik wachtte op antwoord omdat ik het anders gemeen vond.

    Dena Fields

    'En wat als ik je wel eens wil zien proberen om mij aan het smeken te krijgen, popje?' vroeg Hunter. 'Dat lijkt me namelijk wel erg interessant. Dat is namelijk nog nooit iemand gelukt.' Ik lachte hoog. Nee, dan kende hij mij nog niet. 'Waar ben je hongering naar, popje?' vroeg hij daarna. Ik beet speels op mijn lip. 'Wat denk je?' vroeg ik hem verleidelijk. Ik rolde van het bed af. 'Eten natuurlijk!' Ik deed mijn trui uit zodat ik alleen nog maar in mijn beha stond. Ik zag Hunter's blik al in zijn ogen, maar hij kon alleen maar kijken. Voor nu. Ik bukte me en pakte het koffer onder mijn bed vandaan. Langzaam -zodat ik extra lang in mijn beha stond- zocht ik naar een laag uitgesneden truitje. Als Hunter wilde spelen, zou hij dat krijgen. Ik kreeg hem wel aan het smeken.


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Loki Laufeyson
    Ik knikte bij haar woorden en legde mijn spullen op het bovenste bed. Zo kon ik wel fijn mijn benen over de rand hangen zonder problemen. Ik trok een wenkbrauw op toen ze in mijn arm beet, maar grinnikte toch bij haar woorden. "Dat is de slechtste openingszin die ik ooit heb gehoord." zei ik met een grijns op mijn gezicht voor ik mijn larzen losknoopte en op het bovenste bed klom. Daar begon ik rustig mijn kleren en mijn andere spulletjes op de twee planken boven het bed te leggen. Er was meer dan genoeg plek en zo had Abby de kast voor zichzelf, wat zij vast ook prettig vond. Ik pakte daarna mijn schetsblok en begon te tekenen terwijl ik op mijn bed lag. Mijn voeten en de helft van mijn onderbenen hingen over de rand van het bed.

    John Hunter Bell
    Ik trok een wenkbrauw op bij haar woorden. "Ik heb wel wat voor je." zei ik met een wenkbrauwwiebel. Met mijn ogen volgde ik haar bewegingen. Ze had echt een heel erg mooi lijfje en het feit dat ze in haar BH stond liet me niet onberoerd, maar ik kon me toch nog best goed inhouden. Ik wist wat ze probeerde en zou waarschijnlijk wat geduld moeten hebben. Daarbij was dit nou niet echt iets waar ik al door begon te kwijlen. Ik kreeg er alleen wat meer zin in, maar heel erg bijzonder was dit niet. Ook hoefde ik me nog geen douchende oma's voor te stellen om genante situaties te voorkomen, nee. Dat kwam waarschijnlijk straks allemaal nog, maar nu kon ik het allemaal nog aan met een scheve grijns op mijn gezicht.


    Bowties were never Cooler

    abigail Pierce

    Ik zie Loki naar boven klimmen en even later zie ik niks anders meer over de rand heen hangen dan 2 voeten met daarbij 2 onderbenen en ik grinnik. "Moet ik die er ook af bijten?" waarna ik zelf mijn schetsblok pak en een aantal tekenpotloden. Ook ik ga liggen en begin met het grove schetsen van een gezicht.


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Loki Laufeyson
    Ik grinnikte zacht bij haar woorden en stopte even met tekenen. "Ga je gang." zei ik rustig voor ik verder ging met het tekenen van een of ander ding waar ik mee bezig was. Het zou een bed moeten worden voor op mijn dormatory op de universiteit, maar het mechanisme kreeg ik nog niet helemaal uitgedacht. Ik wist dat het moest kunnen, maar hoe precies zat ik nog op te puzzelen. Vooral hoe de bewegende elementen konden worden vastgezet en daarna weer worden bewogen zonder teveel moeite te moeten leveren was een groot probleem. Ik beet even op de achterkant van mijn potlood en begon toen aan een nieuwe schets. later zou ik misschien een proefversie bouwen om te kijken wat het beste werkte.


    Bowties were never Cooler

    Abigail Pierce
    Ik begin zachtjes te lachen en schets ondertussen gewoon rustig verder aan mijn schets dat steeds meer de vorm van een gezicht krijgt. Ik begin langzaamaan met de ogen hun echte vorm te geven en begin ze in de kleuren met verschillende schaduwen. "Ik zal Sharp vertellen dat ze jou als eerst mag koken, jij smaakt prima"


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Melody Black
    "Rose was aardig tegen mij. En als je het niet erg vind, ga ik plaats nemen aan tafel." zei Ethan. Waarop ik ik bedenkend antwoordde: "Ja ja, doe maar, ik denk dat ook wel wat ga eten." Ik stond op en ging zonder hem aan tafel zitten, als hij me niet mocht. Dan ging hij niet naast mij zitten, hij kon in ieder geval niet vermijden dat hij bij me aan tafel moest. Ik moest eens gaan zoeken naar jongens die wel van meisjes hielden, niet die zielige nietsnutten, zoals die hier zaten. Misschien was de mannelijke leiding wel iets, ik had een glimp van hem opgevangen en hij was echt een cutie-boy. Ik schepte wat op mijn bord, nam een slok van mijn drinken, wat ik had meegenomen en pakte de chilisaus die op tafel stond en goot het flink over mijn eten. Ik was gek op chilisaus, ik kon nauwelijks zonder. Ik begon te eten en genoot toen het hete spul mijn keel afging.


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    VitaIncoluma schreef:
    Lizzy Franklyn (aangezien Ella er niet meer is.)
    Ik lag nog op mijn kamer gitaar te spelen toen de honger begon op te spelen. Ik wist dat ik het niet lang zou vol kunnen houden, dus ik kleedde me om. Ik deed een legerbroek en een vest met een ruime capuchon aan. Ik trok de capuchon ver over mijn hoofd zodat ik niet op zou vallen en begaf me naar de weg naar onderen. Toen ik de gang in sloop, deed iemand de voordeur open en een jongen kwam naar binnen en zei: "Ik ben het, Sam. Ik ben weer terug!" Ik schrok me dood, want ik had hem niet gezien. Van schrik drukte ik me angstig tegen de muur, afwachtend wat de jongen zou doen. Ik hoop dat hij me niet gezien had en dat ik gewoon door kon sluipen naar de keuken voor iets te eten.


    Sam Davis
    Ik liep een stukje door en opeens zag ik daar een meisje stokstijf tegen de muur aan staan, alsof ze onzichtbaar probeerde te zijn. Mislukt. Ik had het meisje nog niet gezien, dus ik besloot meteen kennis te maken. 'Ik ben Sam, maar dat heb je waarschijnlijk net al gehoord. En wie mag jij zijn?' vroeg ik zo vriendelijk mogelijk. Toen ik haar zag, vroeg ik me af of er nog meer nieuwe mensen waren in dit huis. Er was niemand die vrolijk op me af kon rennen, roepend dat ze me gemist hadden. Er was niet eens iemand die naar mij toe liep om me te begroeten, of om te kijken wie ik was. De enige die er was, was dit meisje die mij probeerde te ontwijken. Meteen twijfelde ik of het wel zo'n slimme beslissing was om terug te gaan naar dit huis.

    Loki Laufeyson
    Ik was net halverwege een oplossing die alles zou verhelpen, in theorie, toen haar stem door mijn gedachten kwam. De berekening op het papier liet ik voor wat het was en ik hing mezelf over de rand van het bed om naar haar te kunnen kijken. "Ik heb gezegd dat jij me mag eten, niet die heks van een Sharp. Die mag het lekker bij McEwan houden." Ja, daar zag iedere blinde gek toch wel doorheen dat er iets speelde tussen die twee, al waren het maar friends with benefits, ze waren veel closer dan collega's of zelfs vrienden. Ik ging weer achterover met mijn hoofd op het kussen liggen en keek naar de berekening. Ik ging eroverheen en paste nog wat dingen aan voor ik verder ging met rekenen. Ik was nou niet echt een wiskunde nerd, maar als dit niet mogelijk was zou ook dit ontwerp de prullenbak in moeten.


    Bowties were never Cooler

    Lizzy Franklyn
    Ongelukkig genoeg voor mij had Sam mij gezien en dus liep hij naar mij toe, hij zei tegen mij: "Ik ben Sam, maar dat heb je waarschijnlijk net al gehoord. En wie mag jij zijn?" Ik herkende hem vaag van de mensen die onder aan de lift stonden en ik hoopte dat hij mij niet gezien had. Ik dook verder in elkaar om hem duidelijk te maken dat ik eigenlijk niet met hem wilde praten en zo liefst zo snel mogelijk hier weer weg was met wat eten. Zodat ik niet uitstierf van de honger. Maar ik fluisterde toch: "Lizzy." om beleefd te zijn, wat ik van mijn moeder geleerd, dat je altijd beleefd moet zijn, dan gaan ze uiteindelijk wel vanzelf weg. Ik trok de capuchon onopvallend nog ietsje verder over mijn hoofd.


    ~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

    [Ik heb geen idee wat er allemaal gebeurd is, lol.]

    Sam Davis
    Ik merkte al meteen dat het meisje eigenlijk niet met mij wilde praten. 'Lizzy,' zei ze zachtjes. Ze trok haar capuchon nog verder over haar hoofd heen, wat het nog duidelijker maakte dat ik weg moest. 'Volgens mij heb ik jou eerder gezien, toen ik hier voor het eerst was. Maar toen hebben we niet gepraat, geloof ik.' zei ik lachend. Ik wist eigenlijk al dat het toch weinig zin had om tegen haar te praten, omdat ze zo gesloten leek. In haar eigen wereld. Misschien klopte dit wel helemaal niet en had ik gewoon vooroordelen, zoals altijd. Meestal kloppen mijn vooroordelen toch wel. Ik was benieuwd.

    Abigail Pierce
    Loki komt met zijn hoofd naar beneden en verteld me over Sharp en McEwan waarna ik instemmend knik. "Die mag het lekker bij McEwan houden... Gadverdamme Loki die dingen wil ik niet weten." zijn hoofd was inmiddels al weer weg maar hij hoorde me toch wel, hij lag immers boven me. "Lokii? Wat dooeeeeee je?" vraag ik hem op de zelfde manier als dat irritante poppetje op televisie altijd doet, Isabella hete ze geloof ik... Geen idee die programma's waren verleden... Maar die irritante dingen, die zinnetjes die blijven gewoon té lang hangen.


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

    Loki Laufeyson
    Ik grinnikte bij haar woorden en ging rustig verder met het narekenen van de kracht op veren als ik die zou gebruiken. Ik rekende rustig verder tot ze weer begon te spreken. Gelukkig was ik net klaar toen ze het vroeg. "Een bed ontwerpen voor mijn universiteitskamer." zei ik rustig. Dit zou nog wel eens kunnen werken. Al zou het misschien wel handiger zijn met zelfblokkerende schanieren zijn, al was het daar weer de vraag of ze het zouden houden. Achja, dat was voor latere zorg. Ik legde mijn boekje weg en sprong soepeltjes van mijn bed zonder aan de trap te denken. Ik ging aan haar bed zitten in kleermakerszit. "Wat doe je?" vroeg ik in hetzelfde irritante stemmetje als zij daarnet.


    Bowties were never Cooler

    Abigail Pierce
    Ik zie Loki naar beneden springen en gaan zitten waarna hij mijn zin herhaalt en ik grinnik terwijl ik me blijf focussen op mijn portret. " Portretje maken" Ik begon met het invullen van de lippen van het onbekende meisje dat zo op papier verschenen was. Het was geen bestaand persoon maar dat hoefde ook niet, vele van mijn portretten waren mensen die zo vanuit mijn potlood op papier verschenen. Mijn blok leg ik weg met de potloden erbij en een onafgemaakte tekening. " Geen zin meer, wat gaan we doeeeeeeeeeeen?" vraag ik grinnikend waarna ik hem aankijk.


    You didn't even hear me out , You never gave a warning sign