• Avalerion or Alerion is a mythological bird. It was "rather small, yet larger than an eagle" and lived near the Hydaspes and the Indus according to European medieval geographers and bestiaries, which were possibly based on a description by Pliny. Only two of the birds were said to exist at a time. A pair of eggs was laid every 60 years; after hatching, the parents drowned themselves. Alerions have been seen in coats of arms, most often depicted as a bird with no beak and feathered stumps in place of legs or no legs at all.


    Alerion
    Ilerion


    Er broeit iets onder de mens. Iets groots. De regering kan het voelen. Zíj kunnen het voelen. Maar wie zijn zij? Straatkinderen. Voor de meeste mensen is dat wat zij zijn. Onbetekenend. Afval. Deze kinderen die hun ouders uit het oog of uit het hart verloren zijn. Kinderen van ouders die misschien zelfs dood zijn. Kinderen die er helemaal alleen voor stonden. Een klein getal werd misschien opgenomen in weeshuizen, wellicht geadopteerd. Maar geaccepteerd? Nee. Dat nooit helemaal. De kinderen waren hoe dan ook op henzelf aangewezen. Totdat hun leven compleet veranderde. Plotseling. Als een donderslag bij heldere hemel.


    Natuurlijk wisten deze kinderen al op jonge leeftijd dat zij stuk voor stuk uniek waren. Maar dat ze waren voorbestemd voor iets dat de wereld zou kunnen veranderen? Nee. Dat was hen nooit verteld. Wie wilde hen immers in bescherming nemen tegen de projecten die de regering aan het voorbereiden was? Op een bepaald punt in hun leven veranderde die status. Hun levens en gaven raakten verwikkeld met elkaar.
    Er was eindelijk iemand die luisterde, iemand die hielp. Iemand die hen kon leiden. Iemand die hen iets heel bijzonders gaf. Ze ontwikkelden gaven.
    Helaas hadden deze gaven tot gevolg dat de kinderen, inmiddels eerder jongeren, enorm interessant werden voor onderzoekers en wetenschappers. Op een enkeling na wonen zij nu allemaal in onderzoekscentra.”


    Ze wonen hier niet vrijwillig. Veel buitenstanders noemen het een gesticht. Sommigen omdat zij denken dat deze begiftigde jongeren gek zijn, of zelfs een andere diersoort. Ze vrezen hen.
    Een enkeling noemt het zo in de wetenschap dat de behandeling in deze inrichting afgrijselijk is, en dat eenieder die deze ondergaat nooit hetzelfde zal zijn. Als hij of zij überhaupt nog levend naar buiten komt.
    Dag en nacht worden onmenselijke tests en onderzoeken op de jongeren afgevuurd. Wie zich niet aan de regels houdt wacht een gruwelijke straf.
    Tot een zeker punt lijkt de Redder, waarvan zij dachten dat die bestond, te zijn vergeten. Toch blijft er hoop groeien onder de begaafden, en deze hoop doet leven. Sommigen zeggen zelfs contact te kunnen leggen met de Redder. Geestelijk en kort, maar het is nieuwe informatie. Opdrachten die naar vrijheid kunnen leiden.

    Hun aanwezigheid in de inrichting is niet het enige dat de begaafden met elkaar gemeen hebben. Langzaam en niet geheel zonder moeite komen zij achter elkaars gaven, levens, hun gevechten en hun littekens. Ze zijn stuk voor stuk hetzelfde, en al voelt het totaal niet zo, ze zijn gezegend met gaven om grootse dingen te kunnen doen.



    Wat ze zelf niet weten, is dat een mythisch wezen, een vogel, hen onder haar vleugels heeft genomen. Hun 'Redder' is dan ook niet zomaar een persoon - maar een machtig en vrij wezen. Precies zoals de meesten van hen ook graag zouden zijn.
    Eén van de dingen die Alerion hen gaandeweg heeft ingefluisterd, is dat er van elke gave maar twee mensen bestaan die hem kunnen bezitten.
    Deze zullen zich sterk tot elkaar aangetrokken voelen, al hoeft dat niet seksueel te zijn. Het zijn ook lang niet altijd mensen van het tegenovergestelde geslacht. Hun band is sterk, geestelijk gezien, en zelfs als zij het niet bewust willen, zullen zij vaak perongeluk in elkaars buurt verkeren. Zo niet, is hun telepathie nog een tweede mogelijkheid op contact. Want hoewel sommigen (twee, als het er dus is) met iedereen kunnen telepatheren, is de connectie tussen 'zielsverwanten'
    altijd het sterkst gebleken. Voor velen is het verhaal van de zielsverwanten echter een sprookje: binnen de inrichting bestaat niet zoiets als liefde. Daar heeft de regering wel voor gezorgd - denken ze.
    Een zeer naar, en nog onopgelost detail aan de begaafden, is de jonge leeftijd waarop de meesten van hen heengaan. De regering is al sinds het begin nieuwsgierig naar deze ontwikkeling in het verloop daarvan, maar vele begaafden kunnen het zelf niet eens bevatten.
    Denk eens in: is het logisch voor een fit, jong persoon om voor de dood te kiezen? Nee. Dat is het allesbehalve.
    Toch zijn er begaafden die gemakkelijk de zestig halen.
    Waarom? Nageslacht. Dat lijkt het voor de hand liggende antwoord.
    Alerion schonk iedere begaafde zijn of haar kracht bij de geboorte, al ontdenken sommigen dit pas later. Zij liet hen leven met de zweem van macht, en verbond hen in koppels om vele van hen ware liefde te geven. Maar wat is de prijs van al die privileges?
    Niet lang nadat een begaafde zijn of haar genen heeft doorgegeven - zullen de krachten en het leven dat deze persoon ooit bezat - wederom opgeëist worden door Alerion.

    Deze RPG speelt zich af in een van de onderzoekscentra waarover je gelezen hebt. Rollen zijn hybriden (deze begaafde jongeren dus), onderzoekers of beveiliging. Onderzoekers mogen absoluut NIET zachtaardig zijn.

    Regels:
    Niet alleen meiden aanmaken.
    Geen ruzie OOC.
    Geer Mary sue's.
    OOC tussen haakjes. {}[]()
    Minstens 10 regels.
    Tenzij anders aangegeven open alleen ik de topics.
    Langdurige afwezigheid melden.
    Speel met de ander mee, blokkeer niet.
    Niet alleen 1 op 1 spelen.
    Je personage draagt altijd een uniform, verdere versiering zoals sieraden zijn niet toegestaan.
    Huisdieren natuurlijk ook niet.

    Lees andermans posts, a.u.b. Dit is wel zo sociaal...


    Deze kleding krijgen hybriden van het centrum. De onderzoekers dragen een labjas of een pak, inclusief stropdas. Dat ligt eraan wat ze gaan doen.


    De tekst in het plaatje is niet zo heel duidelijk. Onder mannelijke hybriden staat "Mily's advies iets te letterlijk genomen" en onder vrouwelijke hybrides "Maar dan zonder stropdas".


    Rol:
    Naam:
    Leeftijd: - Hybride tussen 12 en 25, medewerker tussen 23 en 100-
    Geslacht:
    Uiterlijk: -inclusief foto('s)-:
    Innerlijk:
    Gave: -indien Hybride-
    Extra:


    Rollen tot nu toe:

    Hybriden:
    Nathan James Gibson - 22 - Plaatsen dingen in andermans hoofd - Avalerion 1,3
    Alexander Evan “Alex” Anderson - 18 - Teleportatie - Avalerion 1,3
    Elliott Layton King - 19 - Doden of verlammen door gedachten - IAmLightning 1,3
    Raffaël Seager - 17 - Vliegen - Mily 1,4
    Daniel Michael Gabriel DiRosilia - 20 - Herinneringen veranderen - Incedunt 1,9
    Blane - 19 - Onzichtbaarheid - Mily 1,14
    Connor Marten McGary - 21 - Genezing - Creaturi 1,14

    Josephine Eve "Josy" Valo - 19 - Telekinese - Hatsumomo 1,2
    Lavina Tara Carré -17- Transformatie - Fortunatis 1,4
    Eres Elena Slowayk - 21 - Kracht - Pwettyness 1,8
    Cloe Marianne Feline Rivière - 17 - Energie controleren/gebruiken/aftappen voor/van planten - Annickemiek 1,10
    Myrcella Rhaella Baratheon - 24 - Symplysatie (verdubbelen vervelende emoties) - Pwettyness 1,10
    Stevie-Ann Carter - 16 - Tekeningen tot leven wekken - Avalerion 1,13
    Lucy Mary King - 15 - Tekeningen tot leven wekken - IAmLightning 1,13
    Vrouwelijke hybride gerserveerd voor Goldwing

    Onderzoekers:
    Caine Douglas Wayn - 32 - Miserere 1,3
    Dean Edward Collin Rosper - 27 - Fortunatis 1,9
    Emile William Jack Starlek - 30 - Annickemiek 1,10

    Valesca Tatiana Charina Raevenwood - 25 - Avalerion 1,13

    Beveiliging:
    Tzin - tussen 24 en 26 - LordoftheAir 1,15




    Het centrum is aan de buitenkant een betonnen blok, en ramen zijn er alleen in de kamers van de onderzoekers.

    De rollenstory
    Het rollentopic
    Meedoen kan altijd. c:

    [ bericht aangepast op 1 okt 2013 - 21:15 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Mycrella Baratheon.

    Alles achter me latend van wat er was gebeurd was de jongen met de naam Nathan - zo onwijs- om zijn arm om mijn middel te slaan. ‘Hallo, schoonheid. Ik ben zojuist afgewezen voor een romantisch diner met ieders grote vriend Daniel. Jij hebt vast wel honger. Vrouwen zijn altijd zo,’Hij gebaarde naar de sfeer in de gang, en ik trok mijn wenkbrauwen omhoog. ‘als ze hongerig zijn.’ Ik keek vrij kil, voor hem waarschijnlijk dan. "Nou helaas voor jou, zijn vrouwen geen varkens lieve schat. Dus nee ik heb geen honger." Haar donkerrode lippen hadden een vermakelijke glimlach aangenomen. "Maar echter, zie ik een diner een andere keer wel zitten." Na die woorden, draaide ze zich sierlijk uit zijn arm, stapte heupwiegend weg - eigenlijk haar normale vorm van lopen- , keek nog een keer achterom en vervolgde haar weg naar de slaapzalen, waar ze zich op het achterste bed liet vallen en naar het vieze witte plafond keek. Mensen, en dan voornamelijk jongens dachten altijd dat ze open stond voor, laten we zeggen verschillende dingen. Maar sinds ze in dit huis is gezet, door het gedrocht dat ze is, weet ze niet meer wat te doen, ze is totaal niet open tegen andere. Ze doet haar blousje zo ver mogelijk dicht, en de rok, naja die was eigenlijk te klein voor haar. Dit was echter ook te zeggen van het blousje, deze zat veel te strak om haar borst en liet zien hoe dun ze in werkelijkheid was. eerst kon ze zich nog verstoppen in wijde kleren, maar nu was dat helemaal gedaan. En alsof het niet genoeg was, waren de mouwen zo kort dat ze tot haar elleboog reken de de littekens van de woorden welke ze in haar arm gekerfd had, te zien waren.

    En toen kwam haar specialiteit niet van pas, het keerde zich een soort van tegen zich en begon haar emotie's en vervelende gedachten zo erg te maken dat ze haar ogen dicht had gedaan, de tranen eruit liepen en ze hardstikke bang was. Alsof het niet erger kon begon het in haar hoofd te spoken met pratende mensen, mensen die haar verafschuwde, mensen die haar uitlachte. En toen ze het niet meer aan kon, schoot ze overeind. "Ga weg!" Gilde ze, haar ogen stonden vol van angst, en toen keek ze naar de persoon die ze nu niet wou zien.

    [ Epic hot Myr <3 , Nathan mag haar btw volgen ~]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Jongens, ik geef op. Het spijt me, ik doe echt mijn best om op tijd te reageren en, nou ja, jullie hebben zelf gezien hoeveel daarvan is gekomen. Ik heb niet vaak tijd en als ik wel tijd heb, doe ik een half uur over een post en dan is 'ie nog bagger. Sorry, ik hoop dat jullie nog veel plezier hebben met deze RPG, maar ik moet me uitschrijven.]


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Cesaria schreef:
    [Jongens, ik geef op. Het spijt me, ik doe echt mijn best om op tijd te reageren en, nou ja, jullie hebben zelf gezien hoeveel daarvan is gekomen. Ik heb niet vaak tijd en als ik wel tijd heb, doe ik een half uur over een post en dan is 'ie nog bagger. Sorry, ik hoop dat jullie nog veel plezier hebben met deze RPG, maar ik moet me uitschrijven.]


    [Awh. :c
    Oké, nou ja. Ik zal je uitschrijven. ): ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Als het goed is kan ik morgen wel ergens tijd vinden om te reageren.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ kijk maar wanneer je kan reageren ^^ ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Kan een onderzoeker even omroepen dat iedereen NU naar bed moet? Dan kunnen we daarna gelijk een tijdsprong maken naar de volgende ochtend.
    [@Pweetyness: Ik ga nu scrhijven. wat een heerlijk lange post trouwens. ^-^
    Dankje. Daar kan ik wat mee.]

    [ bericht aangepast op 26 sep 2013 - 19:47 ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [ mn writersblock is weg haha, geen problemen meer voor zover dus de posts worden langer. ^^ , Nathan kan bij Myc slapen. GheGhe. Aub wel voor negen uur, cause dan kan ik nog terugposten en dan gaan slapen, morgen om zeven uur namenlijk melden]

    [ bericht aangepast op 26 sep 2013 - 20:21 ]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    [Ik heb wel een tip voor je. Dit is het kiezen van één vertelsituatie. Je combineert nu namelijk “Hij/Zij” en “Ik” in dezelfde post. Hierdoor lijkt het alsof je het over verschillende personen hebt.]

    Nathan James Gibson
    Ik grinnik charmant - althans, dat is de bedoeling – om haar opgetrokken wenkbrauwen bij mijn opmerking over vrouwen. Kil, bijna arrogant kijkt ze me aan, maar ik zie de twinkeling in haar ogen, en haar mondhoeken die langzaam omhoog kruipen. Ik weet dat ik een kans maak. ‘Nou, helaas voor jou zijn vrouwen geen varkens, lieve schat.’
    ‘Oh? Dus iedere potentiele hongerlijder is een varken? Interessante kwestie.’ Ik kijk quasi-onschuldig, quasi-nadenkend.
    ‘Maar echter, zie ik een diner een andere keer wel zitten.’
    ‘YES!’ Ik stomp met mijn vuist in de lucht en doe een klein vreugdedansje, met mijn handen nog om haar middel. ‘Toch nog een date.’
    Ik verlaag het tempo, en doe een stapje dichterbij. Met mijn blik daag ik haar uit op het overduidelijke gebaar te reageren. Wenkbrauwen opgetrokken, één mondhoek omhoog.
    Myrcella draait me simpelweg de rug toe, en heupwiegt de gang door, op naar haar kamer. ‘Hé!’ roep ik haar na. ‘Ík heb wel honger, hoor!’
    Ik werp een blik op de dichtstbijzijnde klok, schrik, en sprint naar de eetzaal. Hier gris ik wat restjes die er nog enigszins eetbaar uitzien bij elkaar, en wandel hier kalmpjes mee terug naar de slaapzalen. Het is al over half tien! Geen zin om naar mijn eigen kamer te gaan. Geen zin in gedachten. Die zijn óf klote, óf saai. Waarom masturberen als er veel opwindendere opties rondlopen? Zo voor het grijpen!
    En die optie is precies waar ik nu heen cours. Op naar Myrcella’s kamer! Hier tref ik iets aan dat ik niet had verwacht. De jonge blonde vrouw ligt hysterisch huilend op haar bed.
    Even leun ik tegen de deurpost, terwijl ik overweeg hoe ik dit aan moet pakken.
    Haar gegilde ‘Ga weg!’ roept me naar het heden. Ze staart me recht aan, haar ogen staan doodsbang, maar ik heb al bedacht wat ik ga doen.
    Nonchalant wandel ik haar kamer binnen. Voor zover dat in deze positie kan..
    In mijn ene hand heb twee plastic borden met allemaal ondefinieerbare hapjes en smurries erop. In de andere draag ik grote glazen, die ik onder mijn kin vastklem zodat ze niet vallen. Tot slot steekt er een fles water onder mijn arm vandaan. Alcohol was zóveel beter geweest, maar ja… Dat serveren ze hier niet. Eenmaal bij Myrcella en haar bed aangekomen laat ik alles prompt vallen, op het toch al groezelige beddengoed.
    Ik hijs het meisje overeind. ‘Och gut, wat zie je eruit, lieverd.’
    Mijn hand glijdt van haar schouder naar aan haar wang, en ondertussen lik ik met het puntje van mijn tong haar tranen weg, waarna ik een stevige kus op haar beide jukbeenderen druk.
    ‘Niet zo huilen, ik heb een picknick voor je mee genomen.’ Voor ze kan protesteren leg ik twee vingers op haar lip om haar het eventueel het zwijgen op te leggen. ‘Je maakt mij niet wijs dat vrouwen nooit honger hebben. Je zat de hele dag in de recreatieruimte, dus ik weet dat je na het ontbijt niets meer gehad hebt.’
    Vrolijk begin ik het voedsel voor haar uit te spreiden, terwijl ik af en toe een steelse, dan wel speelse blik op haar gezicht werp.

    [Bamf.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Pwettyness schreef:
    [ mn writersblock is weg haha, geen problemen meer voor zover dus de posts worden langer. ^^ , Nathan kan bij Myc slapen. GheGhe. Aub wel voor negen uur, cause dan kan ik nog terugposten en dan gaan slapen, morgen om zeven uur namenlijk melden]


    [Damn. What did you do? ;p ]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {Emile doet bedtijd wel ^^ }


    welkome to my garden of fantasy

    annickemiek schreef:
    {Emile doet bedtijd wel ^^ }


    [Yay! Dankje! Kun je dat snel posten? Dan houden we de vaart er een beetje in.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    {hier istie XD}

    Emile William Jack Starlek - 30

    Verveeld loop ik naar de intercom. Het was wel genoeg geweest voor vandaag. Ik doe de rest van het onderzoek morgen wel. En de isoleer cellen komen er morgen ook aan. De objecten weten gewoon hun positie niet en die moeten ze leren. ‘’Bedtijd voor alle objecten. Wie nog word gesnapt op de gangen binnen vijf minuten gaan de cellen in. Bedtijd voor alle objecten. Ik ga een ronde doen. Ik herhaal. Bedtijd voor alle objecten. Wie nog word gesnapt op de gangen binnen vijf minuten gaan de cellen in. Bedtijd voor alle objecten. Ik ga een ronde doen.’’ En ik stap van de intercom weg. Ik pak mijn} notitieboek en pen bij elkaar en loop het lab uit. eerst ga ik deze opbergen en dan ga ik een ronde doen. Ik was niet ver gekomen met de onderzoeken vandaag en dat irriteerde me. Dus de gene die over een paar minuten op de gangen liep kon daar nog wel eens spijt van hebben.


    welkome to my garden of fantasy

    [ Nathan zal problemen krijgen met haar man xd.
    oh ik was gewoon.tevaak te laat en een grote mond.
    Besides, kijkuit, want als hij iets verkeerds denkt gaat ze er gebruik van.maken, tenminste haar "kracht" en word hij niet zo blij xd]


    Yeah, and people in hell want Slurpees.

    Raffaël Seager-Hybride
    Ik begin langzaam in slaap te vallen, hoelang lig ik hier nu eigenlijk al? Wanneer zal hij naar zijn kamer terug komen? Ik wrijf met mijn rechterhand over mijn gezicht, het helpt niet, ik blijf moe. Ik leg mijn hoofd op de koude vloer en kijk naar de deur. Mijn ogen beginnen dicht te vallen, mijn beeld begint wazig te worden. Ik gaap. Mijn ogen vallen dicht en een mijn mond gaat open.

    Ik sta in een weiland, mijn vleugels streken zich uit vanuit mijn rug en de veren worden zachtjes geaaid door de wind. Ik glimlach naar de persoon die een paar meter voor me onzeker naar me kijkt. Zijn zwarte haren bewegen rustig, zijn blauwe ogen blinken. Ik wil hem knuffelen. Ik doe één stap naar voren.
    It felt like storms were directly overhead hoor ik zachtjes door mijn droom galmen. Ik sta stil, dit is niet een melodietje wat ik normaal gesproken zou luisteren. Raar genoeg vind ik wel dat het wat heeft. Ik spits mijn oren naar meer.
    'And where I went it poured.' Ik kijk naar Alexander, ik wil hem vragen of hij hier meer van weet.
    'Alexander we-'


    'And in a flash came the flood!' Ik schrik wakker en stoot mijn hoofd tegen de onderkant van een bed. Een klap van een deur die tegen een muur slaat verhult de klap die te horen was toen ik mijn hoofd stootte. Waar ben ik eigenlijk?
    'That washed over my eyes!' Dit is de zelfde stem als in mijn dromen! Voorzichtig tuur ik onder het bed vandaan. Alexander! Dat is waar ook! Dit is zíjn kamer! Met grote ogen kijk ik naar hem, hij lacht en is halfnaakt, verlangend kijk ik naar zijn lichaam. Ik strek mijn arm langzaam uit, ik moet en zal die buik aanraken! Hij komt op het bed af en ziet me duidelijk niet liggen. Ik trek mijn arm terug voordat hij er op kan staan.
    'Now I could see inside the room of the blind!' Zingend springt hij op het bed, wat een niet al te hoog bed is. De veren kraken terwijl het bed vlak voor mijn gezicht indeukt, een geschrokken kreetje komt over mijn lippen, wat word gesmoord door Alexander die vrolijk verder zingt.
    'I lost myself inside
    And as I fell into the black I left my past to die!'
    Al is de tekst vrij treurig ik wou dat ik zijn glimlach weer kon zien. Zou ik onder zijn bed vandaan komen? Maar dan zou hij misschien stoppen met zijn gezang en dat wil ik niet!
    De deuk in het bed verdwijnt als Alexander met een soepele sprong van het bed springt en door de kamer begint te dansen.
    'Tonight we'll sail to the edge of the world
    And watch the stars fall down,' galmt door de kamer. En ik luister met ingehouden adem terwijl ik met grote verbaasde ogen zijn blote voeten volg. Ik zou ze aan kunnen raken. Ik strek mijn hand uit, maar trek die terug als hij er weer bijna op gaat staan.
    'You'll put your head in my arms as we wonder
    Is there anything we could have done.' En daarmee is het liedje afgelopen ik adem uit en wil opstaan en zeggen dat ik het mooi vond, en hem een knuffel geven. Het liedje.... was zo mooi. Knuffel... Ik hem mijn arm al neer gezet om mezelf onder het bed uit te schuiven als ik zie wat Alexander nu doet.
    Hij trekt zijn kleding uit...
    ... en een pyjama aan.
    Onder tussen zing hij vrolijk door. Maar ik heb daar geen aandacht meer voor. Wat was dat op zijn rug? Littekens! Ik zag ze! Ik weet het zeker! Ik bijt op mijn lip.
    Ik moet hem beschermen.
    Alexander heeft zijn tandenborstel opgepakt en bijna stikkend in de tandpasta probeert hij verder te zingen. Ik ben opeens vergeten wat ik net zag, een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht van de lach van Alexander en de bubbels die zijn mond uit komen. Een zachte grinnik glipt over mijn lippen.
    Na een tijdje begint Alexander moe te worden en loopt hij naar zijn bed, ik zet me schrap naar toch komt de plot hard aan als Alexander op het bed valt. Ik wrijf pijnlijk over min hoofd. Zou hij nu al gaat slapen? Zou ik niet eerst iets tegen hem moeten zeggen? Ik bedoel... ik ben op zíjn kamer, en hij weet dat niet...
    Iets valt van zijn bed af. Een hand. Zachtjes bungelt hij langs de rand terwijl ik zachte slaap geluidjes hoor boven me.
    Ik steek mijn hand uit en hou de hand vast, ik duw mezelf van de muur af, dichter bij de hand en duw die vervolgens tegen mezelf aan. Ik krul me erom heen op en druk mijn lippen zachtjes op de zachte huid. Mijn ogen vallen dicht. Dit zou nog wel eens de beste nacht kunnen worden tot nu toe.
    Ik ga zeker weten weer over Alexander dromen.
    Ik glimlach tevreden, zo moet het ook.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Pwettyness schreef:
    [ Nathan zal problemen krijgen met haar man xd.
    oh ik was gewoon.tevaak te laat en een grote mond.
    Besides, kijkuit, want als hij iets verkeerds denkt gaat ze er gebruik van.maken, tenminste haar "kracht" en word hij niet zo blij xd]


    [Kom maar op. -wbw-]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.