[RPG] 21 Years later, Harry Potter. ~ Topic 1 - Speeltopics

Het is 21 jaar later nadat Harry Potter Voldermort heeft verslagen. Iedereen leeft weer vredig. Zo krijgen Harry en Ginny drie kinderen, Albus, James en Lily. Deze gaan ook naar Hogwarts, samen met hun 9 neefjes en nichtjes. Het jaar lijkt rustig te verlopen, toch heeft iedereen zijn eigen problemen. Albus baalt er nog steeds ontzettend van dat hij in Zwadderich zit en dat hij maar niet beter word met zwerkbal.
Er ontstaan liefdes, vriendschappen en vijanden. En natuurlijk is er weer een zwerkbalcompititie!

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 18:59 ]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Emma Anna Wood
De trein stopte. We waren er! Een blij gevoel borrelde bij me op. Altijd als de trein stopte, had ik weer zin in het nieuwe schooljaar. Voor ik het wist had Mason zich omgekleed en ging zuchtend weer zitten. Ik klom op de bank, zodat ik bij mijn hutkoffer kon. Ik had mijn onderkleding al aan, gelukkig hoefde ik dan niet voor deze jongens in mijn ondergoed gaan staan. Ik pakte mijn gewaad en deed hem over mijn onderkleding. Mijn koffer moest ook nog naar beneden.
'Accio koffer' zei ik en mijn koffer kwam naast me neer. 'Klaar' zei ik vrolijk.

[ bericht aangepast op 7 sep 2013 - 17:46 ]

My mom says I'm pretty, so fuck you

Victoire Weasley.
De eerste jongen van Huffelpuf had broccoli, en de andere eentje met marshmellow. Teddy stopte de zijne in zijn mond, waarna hij hem meteen weer uitspuugde, naar buiten. "Rotte eieren." Toen begon hij te lachen, en ik lachte mee. Ik pakte er nog eentje, met een zachtgroenige kleur. Ik gokte op groene appel of gras. Ik beet de helft er vanaf, en de smaak van groene appel tintelde mijn smaakpapillen. Ik stak de andere helft naar Teddy uit. "Dit is groene appel. Om de smaak weg te krijgen." Ik glimlachte breed, en gaf Jason en Eric ook nog eentje. Jason stopte hem gretig in zijn mond, maar spuugde hem toen ook meteen uit. Ik grinnikte "Rode peper. Man, dat brandt." Ik vond het echt geweldige snoepjes. Voornamelijk omdat ik een herkenner was van de lekkere smekkies, maar enfin.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Porseleintje schreef:
Emma Anna Wood
De trein stopte. We waren er! Een blij gevoel borrelde bij me op. Altijd als de trein stopte, had ik weer zin in het nieuwe schooljaar. Voor ik het wist had James zich omgekleed en ging zuchtend weer zitten. Ik klom op de bank, zodat ik bij mijn hutkoffer kon. Ik had mijn onderkleding al aan, gelukkig hoefde ik dan niet voor deze jongens in mijn ondergoed gaan staan. Ik pakte mijn gewaad en deed hem over mijn onderkleding. Mij koffer moest ook nog naar beneden.
'Accio koffer' zei ik en mijn koffer kwam naast me neer. 'Klaar' zei ik vrolijk.

What do we say to the god of death? ''Not today.''

(O, sorry! Zal het aanpassen!)

My mom says I'm pretty, so fuck you

James Sirius Potter

Iedereen begint zich om te kleden en ik sta op. Ik trek mijn shirt uit en leg hem op de bank. Dan begin ik mijn schoenen uit te trekken en doe mijn broek ook uit. Nu sta ik alleen in mijn onderbroek in de overvolle coupé. Ik ga op het bankje staan en klik mijn hutkoffer open. 'Uniform... Uniform... Uniform!' Mompel ik en ik mak mijn uniform uit mijn koffer. Ik stap van het bankje af. Bij boeit het echt niks dat iedereen mij in mijn onderbroek kan zien. Iedereen draagt toch een onderbroek?
Ik trek mijn trui over mijn hoofd en doe mijn broek aan. Ook doe ik andere schoenen aan. Ik pak mijn stropdas en knoop hem onhandig om mijn nek. Mijn andere kleding prop ik in mijn koffer en ik wijs met mijn stok op de koffer. 'Wingardium Leviosa.' Zeg ik en ik laat de koffer naar beneden zweven. Ik pak mijn bezem van het rek en leg hem op mijn schouder. 'Iedereen klaar? Laten we gaan.' Zeg ik en ik prik mijn aanvoerders badge trots op mijn uniform.

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Eloise Clarette Dubois

'In de trein, en we zijn er bijna dus eigenlijk nu.' antwoordde Mason, waardoor ik even zuchtte. Nu kon ik mij fijn razendsnel om gaan kleden in een overvolle coupé. Alsof ik zelf nog niet onhandig genoeg was of zo. Ik trok mijn bovenkleding uit -ik had de broek die bij het uniform hoorde al vermaakt tot een skinny model en aangetrokken- en ging net als de alleen in onderbroek gehulde James op de bank staan, om de blouse, stropdas en het rare boven gewaad ding uit mijn koffer te vissen. Begrijp mij niet verkeerd, ik was allang blij dat ik een broek aan mocht in plaats van die veel te korte blauwe rokjes van Beauxbatons, maar uniformen bleven dingen waar ik mij niet aan wilde houden.
Na twee keer bijna van de bank te zijn gevallen en de koffer half om mijn hoofd te hebben gekregen, heb ik alles en begin ik in redelijk rustig tempo de blouse dicht te knopen. Het kon mij vrij weinig schelen dat ik hier in mijn bh stond. Het enige verschil met een bikini was de soort stof en het feit dat het er misschien iets uitdagender uitzag.
Toen ik klaar was, merkte ik dat de jongens redelijk ongeduldig werden. 'Rustieg. Sta iek hier leuk mijn bh te showen, wielen jullie alleen maar naar het avondeten. Iek ben belediegd,' zei ik voor de grap met een zeer verontwaardigd gezicht, waarna ik knikte. 'Maar ja, iek ben klaar om te gaan.'

[ bericht aangepast op 8 sep 2013 - 0:07 ]

Happy Birthday my Potter!

Teddy Lupin.
Victoire nam nog een smekkie en beet de helft eraf. Ze stak de andere helft uit naar Teddy. "Dit is groene appel. Om de smaak weg te krijgen." Ze glimlachte breed en Teddy stak het snoepje gretig in zijn mond. Half omdat hij de smaak weg wilde, en half omdat de smekkie Victoires lippen had aangeraakt. "Bedankt, Vic." Ze gaf Jason en Eric ook nog een snoepje, maar die eerste spuugde het al snel weer uit. Vic grinnikte. "Rode peper. Man, dat brandt." Ook Teddy lachte en sloeg op de rug van zijn afdelingsmaatje. "Wees blij dat het geen rot ei was. Ik kan tegen pepers. Geef me eens een pikante." Hij draaide zich terug naar Victoire toe en stak zijn hand uit.

kindness is never a burden.

Victoire Weasley.
Teddy stak het snoepje gretig in zijn mond. "Bedankt, Vic." Toen Jason het snoepje had uitgespuugd lachtte Teddy, en sloeg de jongen toen op zijn rug. "Wees blij dat het geen rot ei was. Ik kan tegen pepers. Geef me eens een pikante." Ik zocht door de zak met snoep, tot ik eentje had met een rode kleur waarvan ik 99% zeker was dat het rode peper was. Er waren nog twee tinten rood, maar de ene was zo donker dat ik dacht dat het bloed was, en die andere was meer de zachtrode kleur van aardbei. Ik stak de zachtrode in mijn mond, en ik proefde inderdaad aardbei. Ik stak de peper-smekkie naar Teddy uit. "Doe je best." Glimlachte ik. Op datzelfde moment voelde ik dat de koets stilstond. "Zijn we er al?"

-Wunjo PB'de me dat ze naar de ziekenzaal mogen (: -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Teddy Lupin.
Victoire haalde twee smekkies uit de zak. Ze waren allebei rood, maar de ene was iets lichter dan de andere. Ze stak de lichtrode in haar mond en gaf de andere aan Teddy. "Doe je best," glimlachte ze. Teddy grinnikte en zei tegen Jason: "Kijk en leer." Ze stopte de smekkie in zijn mond en meteen smaakte hij de sterke smaak van de peper. Maar de jongen kon goed tegen pikante dingen en slikte het snoepje in. "Dat is zo erg nog niet, hoor," sprak hij en grinnikte naar Jason die zei dat hij dat ook wel kon, maar dat hij geschrokken was omdat hij dacht dat het een aardbei-smekkie was. Op dat moment stopte de koets met rijden en Teddy stak zijn hoofd naar buiten. "Zijn we er al?" vroeg Vic en hij knikte. Behendig sprong de Huffelpuffer uit de koets, nam afscheid van zijn vrienden en nam toen Victoire terug in zijn armen. "Op naar de ziekenzaal."

- Ik had het gezien, maar ik dacht dat ik beter kon wachten op jou reactie eerst. (; -

kindness is never a burden.

-Nog 1 post en je hebt 6666 posts!
En ze nemen de hutkoffers gewoon niet mee, want die staan in de boeken altijd magisch in hun kamer.-

Victoire Weasley.
Teddy slikte het snoepje gewoon door zonder enig teken van het vies te vinden. Ik keek bewonderend. "Toe maar." Teddy zei dat het niet zo erg was, waarna Jason uitlegde dat hij dat ook wel kon maar dacht dat het aardbei was. Ik rolde onopvallend met mijn ogen. Jongens en hun patsergedrag. Teddy knikte als antwoord op haar opmerking, en hij nam afscheid van zijn vrienden. Vervolgens nam hij mij weer met zijn armen, wat inmiddels vertrouwd begon te voelen. "Op naar de ziekenzaal." Ik knikte, en begon een liedje te neurien terwijl we erheen liepen. Of in ieder geval, Teddy liep. Toen we er aankwamen, was meneer Mikaelson er niet. Ik keek Teddy aan. "En nu?"

-Sorry had ik even zin in. Als je het niet goed vind zeg je het maar.
Maybe kan je Teddy Balsemio laten doen? Dat werkte bij Harry's gebroken neus, en dan staat Vic bij Teddy in het krijt.-

[ bericht aangepast op 8 sep 2013 - 11:18 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

- Haha, indeed xd
Feestje voor mijn 6666ste post! -

Teddy Lupin.
Victoire begon een liedje te neuriën terwijl Teddy leerlingen, docenten en huisdieren passeerden. Een aantal keer werden ze gestopt door een professor die vroeg waar ze heen gingen, maar nadat Teddy alles had uitgelegd mochten ze weer verder. Met zijn rug duwde Teddy de deuren van de ziekenzaal open, maar meneer Mikaelson was er niet. "En nu?" vroeg Victoire terwijl ze Teddy aankeek. Hij haalde zijn schouders op en zette haar neer op een bed. "Wachten, denk ik. Of ik kan een spreuk proberen, maar ik kan niet beloven dat die goed gaat gaan."

kindness is never a burden.

Victoire Weasley.
Hij haalde simpelweg zijn schouders op en legde me op een bed neer. "Wachten, denk ik. Of ik kan een spreuk proberen, maar ik kan niet beloven dat die goed gaat. Ik keek hem glimlachend aan. "Doe die spreuk maar. Ik vertrouw jou wel, en ik geloof wel dat je dat kan." Ik twijfelde enorm, maar drukte toen toch een kusje op zijn wang. Als een soort aanmoediging. "Ik geloof het niet, ik weet het." Mijn glimlach werd breden, en ik trok mijn gewaad een beetje op bij mijn been.

-Bagger en prut, maar ik wist niks om te schrijven, solly.

*O* Feestjee! -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Teddy Lupin.
Victoire glimlachte. "Doe die spreuk maar. Ik vertrouw jou wel, en ik geloof wel dat je dat kan." Teddy trok een wenkbrauw op. "Dan zou je maar beter snel iets anders geloven, voor je éénbenig door het leven gaat." Ze drukte een kusje op zijn wang. "Ik geloof het niet, ik weet het." Ze glimlachte breed en trok haar gewaad een beetje omhoog. Teddy bloos lichtjes, maar concentreerde zich toen op de spreuk die hij in zijn hoofd had. Hij haalde zijn stok uit de zak van zijn gewaad. De stok was die van zijn vader geweest en was gemaakt van cipreshout, met het haar van een eenhoorn als kern. Hij was tien en een kwart inches lang en buigbaar. "Oké, ben je klaar? Ik ben niet verantwoordelijk voor eventuele bijwerkingen," zei hij en boog door zijn knieën. Teddy keek op naar Victoire, zuchtte toen en sprak de Balsemio spreuk uit.

kindness is never a burden.

Victorie Weasley.
Hij bloosde lichtelijk, en concentreerde zich vervolgens op mijn enkel. Hij haalde zijn toverstok uit zijn zak, en ik liet mijn blik er even overheen gaan. Ik had het altijd al een prachtige staf gevonden. "Oke, ben je klaar? Ik ben niet verantwoordelijk voor eventuele bijwerkingen." Ik knikte, en Teddy boog door zijn knieen. Hij keek naar me op, zuchtte, en zei, "Balsemio." Onmiddelijk voelde ik de druk op mijn enkel verlichten, en zacht voelde ik er aan. Het voelde niet pijnlijk meer, en ik draaide mijn lichaam zodat mijn voeten op de grond stonden, en ik kwam voorzichtig overeind. Ik zette een paar kleine stappen. En het deed geen pijn. "Het is je gelukt, Teddy! Ik zei toch dat je het kon." Ik omhelsde hem. "Dankjewel." Vervolgens vonden mijn ogen de zijne, en ze flonkerden ondeugend. "Eigenlijk heb ik zin om naar de Room of Requirment te gaan en daar lekker te eten. Gewoon gezellig met z'n tweetjes." Ik dempte mijn stem een beetje. "Ik heb op het moment eigenlijk ook niet zo'n zin in Will. Hij is steeds zo opdringerig bezig." Will was een jongen uit mijn jaar, en wat ik zei was waar. Hij was wel aardig, maar kon zich heel erg aan je opdringen. En hij zou vast weer vragen gaan stellen over Teddy en mij.

-Wat nou als Teddy een keertje naar de ROR gaat en zijn ouders wil zien, en dat daar de spiegel staat?-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Teddy Lupin.
Victoire voelde aan haar enkel en angstig dat hij het mis had gedaan keek Teddy naar het meisje. "Is het gelukt?" Ze zette haar voeten op de grond en kwam overeind. Voorzichtig zette ze een aantal stapjes. "Het is je gelukt, Teddy! Ik zei toch dat je het kon," zei Victoire en opgelucht ademde hij uit. Ze omhelsde hem en zei: "Dankjewel." Teddy grijnsde. "Anytime." Vic's ogen vonden de zijne en fonkelden geniepig. "Eigenlijk heb ik zin om naar de Room of Requirment te gaan en daar lekker te eten. Gewoon gezellig met z'n tweetjes. Ik heb op het moment eigenlijk ook niet zo'n zin in Will. Hij is steeds zo opdringerig bezig." Teddy twijfelde geen seconde. Hij wilde dolgraag met alleen met Victoire zijn. Teddy liet haar los en stak zijn stok terug in zijn zak. "Prima! Dan is het een date." Hij knipoogde naar haar en glimlachte breed.

- Kan ook. xd -

kindness is never a burden.