[RPG] 21 Years later, Harry Potter. ~ Topic 1 - Speeltopics

Het is 21 jaar later nadat Harry Potter Voldermort heeft verslagen. Iedereen leeft weer vredig. Zo krijgen Harry en Ginny drie kinderen, Albus, James en Lily. Deze gaan ook naar Hogwarts, samen met hun 9 neefjes en nichtjes. Het jaar lijkt rustig te verlopen, toch heeft iedereen zijn eigen problemen. Albus baalt er nog steeds ontzettend van dat hij in Zwadderich zit en dat hij maar niet beter word met zwerkbal.
Er ontstaan liefdes, vriendschappen en vijanden. En natuurlijk is er weer een zwerkbalcompititie!

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 18:59 ]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

{Okay guys, I'm sorry, I'm here! What happened?}

Tijd voor koffie.

Fortunatis schreef:
{Okay guys, I'm sorry, I'm here! What happened?}

-

Valdez schreef:
(...)[Je mag hem wel vraag aan de topicmaakster maar om de username naast Scorpius te veranderen]

kindness is never a burden.

{Sorry voor mijn inactiviteit.
Ik verzin wel wat c:}

Lily Luna Potter
Opgewonden spring ik in het bootje, en ik zie het donkere kasteel al opdoemen, op verschillende plekken al verlicht. Het zwarte kasteel steekt duister af tegen de donkerkleurige pastellucht, maar ik weet dat het het tegenovergestelde van Duister is. Ik spring bijna letterlijk op neer in de boot, en ik hoor Hagrid achter me roepen "Effe kalmeren, kleine!" Ik lach stralend naar Hagrid, en blijf rustig zitten. Toch is het moeilijk me te beheersen als ik de ingang steeds dichterbij zie komen, en als ik Professor Lubbermans al zie staan, spring ik verheugd op. "Moet je zien, moet je zien!" Niemand let echter meer op de ingang, want het bootje begint zo vervaarlijk te schommelen in het donkere meer, dat ik er zo goed als in val. Toch heeft Hagrid, die achter me zat, ondanks zijn grootte, bliksemsnelle reflexen, en alleen mijn hoofd raakt ondergedompeld in het water. Als ik mijn ogen doe in het water, zie ik onder me voornamelijk zwart en iets groens. Dan zie ik ineens iets wits voorbijschieten, en ik wil iets roepen. Dan besef ik dat ik onderwater ben, en mijn mond loopt vol. Voor ik verder het meer af kan speuren, wordt ik bovenwater getrokken, en begin ik mijn verhaal opgewonden aan de anderen te vertellen. Ze reageren net zo opgewekt, maar gevuld met ontzag als ik me voel.
Loom botst het bootje tegen de kant aan, en ik worstel me naar voren om de kant op te springen. Ik besef me meteen ook dat Albus en James me niet meer kunnen plagen met het feit dat ik de jongste ben, en dus niet op Zweinstein ben geweest. Ik spring heen en weer, tot ik Lubbermans in het oog krijg. Ik houd me stil, en ze kijkt me een beetje afkeurend aan, als ze mij natte haar ziet. "Exaresco." Zegt ze daarna kalmpjes, en ik hoor om me heen kreetjes van opwinding- Die ik zelf ook sla, als ik bemerk dat ik helemaal droog ben. Ondanks het feit dat ik ben opgegroeid met toverkracht, blijft het iets bijzonders om het te zien. Ik zou zweren dat ik ook Anderling lichtjes zie glimlachen bij het zien van onze bewondering.
Groots. Grootser- Dat had ik me voorgesteld als Zweinstein. Dat is het echter niet. Het is Grootserser, Grotesker, Magischer. Ik kijk mijn ogen uit, de gangen zijn hoog en groot, zwemen van Magie vliegen rond, je voelt ze. We komen echter tot de ontdekking dat Magie niet het enige is: Een stank vult onze neus, en onbekend van waar het vandaan komt, kijk ik verbaasd om me heen, net zoals de meeste andere. Sommigen kijken echter lachend omhoog. "Foppe!" Schreeuwt, Lubermns, en ik volg haar blik. Een mannetje met verbazingwekkende kleding vliegt rond, met felgekleurde bolletjes in zijn hand. Mijn mond valt open: Een fopgeest! Ik doe mijn mond echter snel dicht als hij nog een balletje naar beneden gooit, en de hal gevuld wordt door stank. "Foppe, ik haal de het Schoolhoofd erbij!" Ik lach bij het zien van de onbeheerste, normaal zo beheerste, Lubbermans, maar gil dan als er nog een salvo wordt gevuurd op ons, en probeer weg te komen, en de grote zaal te bereiken, afgescheiden door een grote houten deur.

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 16:29 ]

Tijd voor koffie.

Teddy Lupin.
Victoire glimlachte en knikte. Hij zette nog een aantal stappen vooruit en achteruit en al snel kreeg Teddy het onder de knie. Geconcentreerd keek hij naar zijn voeten en fronste soms, wanneer Victoires voeten gevaarlijk dicht bij de zijne stonden of wanneer zij even de leiding leek te nemen. Toen hij opkeek merkte hij had Victoire hem recht in de ogen keek en een glimlach op haar gezicht te zien was. Hij bloosde licht. "Zie je? En dan een stapje opzij-" Vic zette een stap naar links en Teddy volgde haar voorbeeld. "Dit is niet zo heel moeilijk."

kindness is never a burden.

Edgar schreef:
(...)

- Ik zou wel willen maar ik weet niet wat er juist allemaal gebeurd is met Scorpius ondertussen. -

-Omg, ik heb Teddy en Victoire op de Sims gemaakt and they're fucking adorable together.-
Victoire Wealsey.
Teddy keek geconcentreerd naar zijn voeten, en keek vervolgens naar me op. Zijn wangen kleurden lichtelijjk rood. Hij volgde me op de voet met het dansen. "Dit is niet zo heel moeilijk. " Ik schudde mijn hoofd. "Je moet het gewoon even te pakken krijgen." Ik keek weer op en bloosde ook lichtelijk toen ik zag hoe dichtbij hij was. Ik kon het nog steeds niet accepteren. Hoe kon ik nou voor Teddy vallen? Ik bedoel, niet dat hij niet aardig en niet knap is, in tegendeel, maar ik had het absoluut niet zien aankomen. Ook al had Teddy het niet altijd door, hij had flink wat aanbidders.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Fortunatis schreef:
{Sorry voor mijn inactiviteit.
Ik verzin wel wat c:}

Lily Luna Potter
Opgewonden spring ik in het bootje, en ik zie het donkere kasteel al opdoemen, op verschillende plekken al verlicht. Het zwarte kasteel steekt duister af tegen de donkerkleurige pastellucht, maar ik weet dat het het tegenovergestelde van Duister is. Ik spring bijna letterlijk op neer in de boot, en ik hoor Hagrid achter me roepen "Effe kalmeren, kleine!" Ik lach stralend naar Hagrid, en blijf rustig zitten. Toch is het moeilijk me te beheersen als ik de ingang steeds dichterbij zie komen, en als ik Professor Anderling al zie staan, spring ik verheugd op. "Moet je zien, moet je zien!" Niemand let echter meer op de ingang, want het bootje begint zo vervaarlijk te schommelen in het donkere meer, dat ik er zo goed als in val. Toch heeft Hagrid, die achter me zat, ondanks zijn grootte, bliksemsnelle reflexen, en alleen mijn hoofd raakt ondergedompeld in het water. Als ik mijn ogen doe in het water, zie ik onder me voornamelijk zwart en iets groens. Dan zie ik ineens iets wits voorbijschieten, en ik wil iets roepen. Dan besef ik dat ik onderwater ben, en mijn mond loopt vol. Voor ik verder het meer af kan speuren, wordt ik bovenwater getrokken, en begin ik mijn verhaal opgewonden aan de anderen te vertellen. Ze reageren net zo opgewekt, maar gevuld met ontzag als ik me voel.
Loom botst het bootje tegen de kant aan, en ik worstel me naar voren om de kant op te springen. Ik besef me meteen ook dat Albus en James me niet meer kunnen plagen met het feit dat ik de jongste ben, en dus niet op Zweinstein ben geweest. Ik spring heen en weer, tot ik Anderling in het oog krijg. Ik houd me stil, en ze kijkt me een beetje afkeurend aan, als ze mij natte haar ziet. "Exaresco." Zegt ze daarna kalmpjes, en ik hoor om me heen kreetjes van opwinding- Die ik zelf ook sla, als ik bemerk dat ik helemaal droog ben. Ondanks het feit dat ik ben opgegroeid met toverkracht, blijft het iets bijzonders om het te zien. Ik zou zweren dat ik ook Anderling lichtjes zie glimlachen bij het zien van onze bewondering.
Groots. Grootser- Dat had ik me voorgesteld als Zweinstein. Dat is het echter niet. Het is Grootserser, Grotesker, Magischer. Ik kijk mijn ogen uit, de gangen zijn hoog en groot, zwemen van Magie vliegen rond, je voelt ze. We komen echter tot de ontdekking dat Magie niet het enige is: Een stank vult onze neus, en onbekend van waar het vandaan komt, kijk ik verbaasd om me heen, net zoals de meeste andere. Sommigen kijken echter lachend omhoog. "Foppe!" Schreeuwt, Anderling, en ik volg haar blik. Een mannetje met verbazingwekkende kleding vliegt rond, met felgekleurde bolletjes in zijn hand. Mijn mond valt open: Een fopgeest! Ik doe mijn mond echter snel dicht als hij nog een balletje naar beneden gooit, en de hal gevuld wordt door stank. "Foppe, ik haal de Perkamentus erbij!" Ik lach bij het zien van de onbeheerste, normaal zo beheerste, Anderling, maar gil dan als er nog een salvo wordt gevuurd op ons, en probeer weg te komen, en de grote zaal te bereiken, afgescheiden door een grote houten deur.

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 15:58 ]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

- Je spoiler verkloot de pagina, :')
En ik moest best wel lachen, haha. Perkamentus is dood.
Sorry, het kwam er best wel grappig uit. -

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

-We hebben bijna een nieuw topic nodig!-

-

Moet ik ergens op reageren met James?

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[Uhm.. Ik dacht dat Emma iets vroeg aan James..]

My mom says I'm pretty, so fuck you

Porseleintje schreef:
[Uhm.. Ik dacht dat Emma iets vroeg aan James..]

Happy Birthday my Potter!

Wunjo schreef:
(...)

[Anderling is al met pensioen en Perkamentus is dood. Maar je kan er ook Marcel van maken die tegen Foppe aan het schreeuwen is ^^
@Valdez Awh, jammer dat je je uitschrijft. En de rol van Scorpius is gewoon weer open, dus je mag hem gewoon claimen (invullen hoeft niet)]

Tijd voor koffie.

- Ik wil de laatste! Ik wil de laatste! -

kindness is never a burden.