[RPG] 21 Years later, Harry Potter. ~ Topic 1 - Speeltopics

Het is 21 jaar later nadat Harry Potter Voldermort heeft verslagen. Iedereen leeft weer vredig. Zo krijgen Harry en Ginny drie kinderen, Albus, James en Lily. Deze gaan ook naar Hogwarts, samen met hun 9 neefjes en nichtjes. Het jaar lijkt rustig te verlopen, toch heeft iedereen zijn eigen problemen. Albus baalt er nog steeds ontzettend van dat hij in Zwadderich zit en dat hij maar niet beter word met zwerkbal.
Er ontstaan liefdes, vriendschappen en vijanden. En natuurlijk is er weer een zwerkbalcompititie!

[ bericht aangepast op 16 sep 2013 - 18:59 ]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

-What the fuck is Zweibsveld.-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Ellison schreef:
-What the fuck is Zweibsveld.-

Queer zijn is gewoon alles

Aris Plaetbek

'Hupsakee, eet maar lekker op.' murmel ik tegen mijn flubberwurmen. Ik zie dat Bluppie en Kareltje meteen naar het blaadje sla toe kruipen dat ik in de bak heb gegooid, maar dat Fluppie stil in een hoek blijft zitten. Dat doet ze al een tijdje. Ik besluit niet langer te wachten en gris Fluppie uit de bak en hol naar de ziekenzaal.
'Mikaelson! ik heb hier een spoedgeval!' schreeuw ik zo hard mogelijk. Waar blijft die snotaap als je hem nodig hebt? Ik ga op een krukje zitten en wacht tot ik iemand zie.

(Fluppie, Bluppie en Kareltje zijn zijn flubberwurmen. Just that you know.)

-

Dooddoenervo schreef:
(...)

[Een typefout ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Teddy Lupin.
Teddy zag Victoire blik steeds naar de radio flitsen terwijl ze kleine slokjes van haar drinken nam en wachtte tot ook Teddy klaar was met eten. Hij deed alsof hij het niet opmerkte in de hoop zo haar van gedachten te doen veranderen. Toen dat na een tijdje niet zo bleek te zijn, nam hij een slok van zijn drank en hield zijn blik naar beneden gericht. Vervolgens legde Teddy lang zijn bestek op zijn lege bord en keek op naar Victoire. "Heb je misschien zin om te dansen?" Hij beet op zijn lip en hoopte nog steeds vurig dat Vic 'nee' zou zeggen, want hij zou haar enkel zere voeten bezorgen.

kindness is never a burden.

Albus
We stappen in de koets. Het is aardig druk. Ik zit tussen Roos en Max ingepropt. 'Gezellig zo.' mompel ik. Al snel komt de koets aan bij Zweinstein, de regen is nog steeds niet opgehouden. Rillend van de kou stap ik uit. Ik voeg me tussen de massa leerlingen die het laatste stukje naar Zweinstein lopen. Daar aangekomen schud ik de druppels uit mijn haren en stamp ik met mijn voeten zodat de zolen minder vies zijn. Plots ontstaat er een grote rookbom die stinkt als de hel. 'Watte-' ik begin te kuchen, en sommige eerstejaars zijn aan het gillen. Ik kijk omhoog en zie dat Foppe daar grinnikend rondzweeft. 'Foppe! Dat is niet grappig!' Roep ik kwaad. Foppe begint te grinniken. 'Ooh, Potter is boos!' Hij gooit nog een stinkbom naar beneden en gaat er dan hikkend van het lachen vandoor. 'F-op-pe!' roep ik hem kwaad na, terwijl ik aan het kuchen ben. Marcel - eigenlijk moeten leerlingen hem professor Lubbermans noemen, maar ik noem hem liever Marcel- komt aangelopen en tovert de rook weg. 'Foppe weer.' zucht hij. Daarna voegt hij zich tot de eerste jaars. 'Goed uitkijken voor Foppe, dat is echt de grootste klier de we hier op school hebben.' De eerstejaars knikken en een paar staren naar de muur waar Foppe in is verdwenen. Dan ziet Marcel mij. 'Oh hoi Albus-Oeps.' Hij was bijna gestruikeld over de kat van de congierge, die nu blazend wel loopt, en had zich nog net aan een eerstejaars vast gehouden. 'Sorry.' mompelt hij tegen de eerstejaars, die maar met moeite is blijven staan. Ik glimlach. 'Oh hoi Marcel, alles goed?' vraag ik vrolijk. Marcel knikt. 'Ja hoor, het gaat prima met mij. Hoe gaat het met je ouders?' 'Goed,' antwoord ik. 'Maar ik ga nu naar de grote zaal.' Ik zwaai nog even naar Marcel en loop dan de grote zaal binnen om vervolgens aan de tafel van Zwadderich te gaan zitten. Lisa Hulk, een meisje uit mijn jaar, trekt afkeurend haar neus op als ik naast haar ga zitten. 'Gadver Albus, je stinkt.' zegt ze waarna ze een smerig gezicht trekt. Ik zucht. 'Foppe.' mompel ik. Ik kijk even naar de leraren tafel, maar het schoolhoofd is nog druk in gesprek. 'Ik hoop dat hij opschiet.' zeg ik wrang. 'Ik heb honger.' Een paar leerlingen knikken instemmend. Ik bedenk me opeens dat ik zonder de rest ben weg gegaan. Maar die redden zich vast wel.

Fred
'Ben je van suiker freddie?' Vraagt Lucy aan mij. Ik grinnik. 'Nee, maar ik hou niet van regen.' Plots staat de koets stil, wat betekend dat we er zijn. 'Yay!' roep ik luid en ik spring zowat uit de koets. Ik ren naar het kasteel en kom hijgend binnen. Er staan allemaal eerstejaars rillend van de kou. 'Gadver, wat stink hier zo?' vraag ik dan als er een vreselijke stank mijn neusgaten binnendringt. 'Foppe gooide stinkbommen naar beneden, je hebt ze net gemist.' zegt een eerstejaars met lang blond haar en een haarband in. Ze heeft een beetje een piepstem en ze staat te rillen van de kou. Toch sprak ze de woorden heel stoer uit, alsof het heel cool was om door stinkbommen geraakt te worden. Ik grinnik. 'Nou gelukkig stink ik niet zo.' de eerstejaars kijkt me verontwaardigt aan en wil nog wat terug roepen, maar ik ben er alweer vandoor. Ik ga snel aan de tafel van Ravenklauw zitten.

Roxanne
Fred gaat er snel vandoor als de koets is aangekomen. 'Fred wacht dan!' roep ik hem nog na, maar hij is er al vandoor. Ik zucht geërgerd en wend me dan tot Lucy. 'Kom je mee?' vraag ik, wachtend tot ze ook uit de koets stapt. Fred moet echt altijd de eerste zijn bij alles, echt vreselijk irritant. Hij rent er ook gewoon vandoor zonder ons. Ik vind het niet zo erg om zonder hem naar Zweinstein te lopen, maar misschien Lucy wel. Het regent nog steeds pijpenstelen en ik sta te rillen van de kou.

Mason
Eindelijk komt de koets aan. Iedereen was ondertussen al ingestapt. 'Eindelijk.' zeg ik opgelucht. Ik stap uit de koets. 'Zeg ik ga alvast, ik heb geen zin om nog langer in de kou te staan.' zeg ik bibberend tegen de rest. Ik heb dus echt geen zin om uitgebreid op iedereen te staan wachten. Mijn humeur is echt vreselijk. Ik begin het laatste stuk naar Zweinstein te lopen. Eenmaal binnen gekomen zie ik een paar eerstejaars al staan. Ik kan het niet laten en loop met een serieus gezicht naar ze toe. 'Bereid je maar alvast voor, jullie moeten straks met een trol vechten.' zeg ik hoofschuddend. Een paar eerstejaars worden lijkbleek, maar een meisje met lang blond haar stapt dapper naar voren. 'Nietes, we hoeven gewoon een hoed op te zetten.' zegt ze bijdehand. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, ze hebben het dit jaar verandert. Ze wouden wat meer ''uitdaging''. Die trol ligt daar vastgebonden en straks moet iedereen met hem vechten. Het is geen makkelijk ding hoor, hij heeft zonet een professor bewusteloos geslagen met zijn knuppel toen die hem naar binnen wou brengen. Ik ben benieuwd of die nog wakker word.' Ik zucht tragisch. Het meisje met het blonde haar word nu ook bleek en twijfelt nu ook duidelijk. 'het z-zal wel.' ze probeert het er zo nonchalant mogelijk uit te krijgen, maar ik hoor de angst in haar stem. De andere eerstejaars zijn nu nog bleker dan eerst. Ik grijns en loop de grote zaal binnen. 'Succes!' roep ik nog. Ik plof neer aan de tafel van Griffoendor. Nu nog wachten op de stomme speech en dan kunnen we eindelijk eten.

[Welke leraar wil trouwens de eerstejaars naar de grote zaal loodsen en de namenlijst voorlezen?]

[ bericht aangepast op 14 sep 2013 - 21:12 ]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

[ME ME ME!!!!]

Queer zijn is gewoon alles

Emma Anna Wood
Hogwarts. We waren er nu eindelijk. Ik sprong enthousiast sprong ik uit de koets. Ik keek niet om of de rest me volgde. Het boeide me ook vrij weinig op dit moment. Vrolijk huppelde ik richting het gebouw. Ik zuchtte diep, terwijl ik me bedacht dat Jared alleen achter me aan liep. Hij praatte alleen maar tegen mij. Hij was nog verlegener dan ik was, al was dat mogelijk. Maar op een of andere manier was ik nu opeens een stuk minder nerveus, raar. Ik draaide me vrolijk om en wandelde terug naar Jared, die net uit de koets kwam geklommen. Ik haakte mijn arm in de zijne en trok hem mee richting het kasteel.
'Ik vind de eerstejaars altijd zo schattig!' kirde ik enthousiast. Ja, mijn verlegenheid was als sneeuw voor de zon verdwenen.
Jared lachte en keek me aan met een schuine glimlach. Die glimlach zou ooit nog een duizende meisjes veroveren. 'Jij vindt iedereen schattig die jonger is dan jij zelf' zei hij nog steeds lachend.
Ik rolde met mijn ogen. 'Echt niet. Milan niet, Max niet, en een paar Zwadderichs' zei ik met een glimlach.
'Gaat Lilly Potter dit jaar niet voor het eerst?' vroeg Jared zich hardop af. Ik haalde niet-wetend mijn schouders op. 'Ik vraag het wel aan James' zei ik en draaide me om naar James.
'James, gaat jouw jongste zusje niet dit jaar voor het eerst?'

My mom says I'm pretty, so fuck you

/Toen ik begon met schrijven, waren er nog geen reacties, mijn stukje zal dus wel niet kloppen. Ik pas het aan/

My mom says I'm pretty, so fuck you

Victoire Weasley.
Toen hij zijn eten op had hield hij zijn blik nerveuzig naar beneden gericht. Vervolgens keek hij op. "Heb je misschien zin om te dansen?" Hij beet op zijn lip, en een brede glimlach kwam op mijn gezicht. "Heel graag." Ik stond op, pakte mijn staf en tikte zachtjes op de radio. Er kwam zwoelige muziek uit, en verlegen stak ik mijn hand uit naar Teddy. Ik wist dat hij dansen altijd al lastig had gevonden, dus ik vond dit een heel gebaar. "Het is niet lastig, Teddy." Zei ik, terwijl ik mijn armen in zijn nek legde. "Gewoon rustig bewegen op de muziek, af en toe kleine stapjes zetten."

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Dooddoenervo schreef:
[ME ME ME!!!!]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Wunjo schreef:
(...)

[Oke, alleen nog even wachten op Lily en Alexander ]

Queer zijn is gewoon alles

Teddy Lupin
Een brede glimlach verscheen op Victoires blik en Teddy kreunde in zichzelf. "Heel graag." Ze stond op, nam haar stok en tikte die tegen de radio. Jazz-achtige muziek kwam uit de radio vandaan en Vic stak haar hand uit naar Teddy. Ze duwde zijn stoel achteruit en stond op, waarna hij haar hand vastnam en meeliep naar de open ruimte. "Het is niet lastig, Teddy." Hij zei niks en 'hmm'-de enkel. Ze legde haar armen om zijn nek en hij plaatste zijn handen voorzichtjes op haar heupen. Hij had het anderen al eerder zien doen dus dacht dat dat de juiste manier was. "Gewoon rustig bewegen op de muziek, af en toe kleine stapjes zetten." Teddy knikte en zette een klein stapje achteruit. "Zo?" vroeg hij.

kindness is never a burden.

[Awh, Teddy en Victoire zijn zo schattig samen.]

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Wunjo schreef:
[Awh, Teddy en Victoire zijn zo schattig samen.]

kindness is never a burden.