RPG - The House in the mountains [speeltopic] [1] - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

14 juli 2013 - 17:46

Patholoog 13766

In een huis, diep in de bergen, wonen Gregory McEwan en Anna Sharp. Zijn zijn bereid om een aantal jongeren in huis te nemen die het nodig hebben om terug op de rails te komen, die extra aandacht nodig hebben, die niet in de maatschappij passen of gewoon jongeren die een break nodig hebben van de hele wereld. De vorige groep jongeren heeft besloten om samen te gaan reizen, dus is nu is het de beurt aan een heel nieuwe groep.
Zullen zij net zo'n hechte groep vormen, of zullen ruzies en liefdesaffaires de groep uiteen drijven?'

Lees alle regels even door, dat bespaart weer een hele hoop werk, commentaar, etc.
Wij doen het namelijk net iets anders als alle andere RPG's.

RPG-regels:

-OOC plaats je tussen haakjes of iets.
-16+ is toegestaan, maar maak het niet alleen daarom.
-een minimum aan aantal regels is niet van toepassing, maar zorg wel dat het geen one-liners worden. Als je herhaaldelijk niet weet wat je moet posten, kun je tips vragen aan de rest.
-Als je op vakantie gaat of langere tijd wegblijft, 'parkeer' je personage of geef iemand duidelijk toestemming om jouw personage te mogen bespelen. En geef dit ook door aan een van ons (MissAlice of Patholoog).
-Als je wilt stoppen, of je komt langere tijd niet online zonder iets te melden, 'parkeren' wij je personage of verwijderen wij je personage van de RPG.
Als iemand weg gaat, komt er weer een plaats vrij en kan iemand inspringen.
-Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.
-Locatie van je personage altijd naast de naam neerzetten.
-Alleen MissAlice en ik(Patholoog) openen nieuwe topics.
-Al mag je zoveel doopnamen hebben, er wordt gebruik gemaakt van één voornaam, tenzij je echt een duidelijke tweeduidige naam hebt, maar dan wordt die naam met een streepje gekoppeld.
-Vragen of tips (nodig), laat van je horen!

Regels en gang van zaken binnen het huis:

(-je spreekt de begeleiders aan met meneer McEwan en mevrouw Sharp.)
-het is geen vakantie en meneer McEwan en mevrouw Sharp zijn geen beulen, dus ten alle tijden voer je hun opdrachten uit. (Vandaar: 'Als de docenten in rood staan, dien je die post te lezen en eventueel op te volgen.')
-je mag een voorkeur aangeven voor een kamer en kamergenoot, maar meneer McEwan en mevrouw Sharp maken uiteindelijk de indeling.
-de kamers zijn ofwel voor twee personen ofwel voor vier personen, het aantal staat achter de kamer. Er is een badkamer per vier personen.
-als het niet uitkomt, kunnen er jongens en meisjes samen op een kamer liggen of samen een badkamer delen. Als je personage hier problemen mee heeft, doorgeven. Wij zijn dus ook niet zo flauw om het aantal jongens en meisjes te willen, zorg hier wel zelf voor!
-Met het komen van een compleet nieuwe groep, hebben meneer McEwan en mevrouw Sharp besloten een nieuw huisdier te kopen, namelijk een puppie. Suggesties voor namen zijn altijd welkom, ook in verhaalvorm. Maak deze dan blauw.

Het niet opvolgen van de regels resulteert in een ban van het RPG.

Personages: (-/20 vrij)

Docenten:
-Gregor McEwan - MissAlice
-Anna Sharp - Patholoog

Jongens (9)
-John Hunter Bell - KiliOfDurin
-Bryan Cooper - Pom
-Sam Davis - Sofinite
-Matt Daniël Johnson - Roww
-Pete James Johnson - Roww
-Thomas William 'Loki' Laufreyson- KiliOfDurin
-Rafael Montrose - HippieDream
-Bae Shin Wen - xLastKiss
-James Yaser - MissCastle

Meisjes (11)
-Juliet Cile - HippieDream
-Dena Fields - Patholoog
-Lizzy Franklyn - MissCastle
-Delilah Gerson - MissAlice
-Audrey Felicia Locksley - Unchained
-Ella Eve Montgomery - Lifeisajoke
-Laurinda Tiana Pearl - Appelboompje
-Abigail Narelle Pierce - Appelboompje
-Lyric Dayana Sage - HippieDream
-Lilith Stone - Pom
-Mabel Aurora Winter - Roww

Diegene die willen meedoen als iemand afvalt.
1. --Reservering xAlways

De groepen:

Groep 1:
-John Hunter Bell
-Juliet Cile
-Matt Daniël Johnson
-Abigail Narelle Pierce
-Lilith Stone

Groep 2:
-Bryan Cooper
-Sam Davis
-Dena Fields
-Ella Eve Montgomery
-Mabel Aurora Winter

Groep 3:
-Delilah Gerson
-Pete James Johnson
-Laurinda Tiana Pearl
-Bae Shin Wen
-James Yaser

Groep 4:
-Lizzy Franklyn
-Thomas William 'Loki' Laufreyson
-Audrey Felicia Locksley
-Rafael Montrose
-Lyric Dayana Sage

Het huis

Derde verdieping: Slaapkamer begeleiders + badkamer begeleiders.
*
Tweede verdieping rechts:
-slaapkamer (2):
-slaapkamer (2):
-badkamer
Tweede verdieping links:
-slaapkamer (4) met badkamer:
-slaapkamer (4) met badkamer:
*
Eerste verdieping rechts:
-slaapkamer (2):
-slaapkamer (2):
-badkamer
Eerste verdieping links:
-slaapkamer (4) met badkamer:
-bovenste deel bibliotheek
*
Begane grond rechts: woonkamer en eetkamer.
Begane grond links: Bibliotheek en keuken
*
Kelder: zwembad.

Het praattopic
Het rollentopic [2]

Veel plezier!

[ bericht aangepast op 19 juli 2013 - 21:02 ]
You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

14 juli 2013 - 22:38

PluviophiIe 8413

Mabel Winter
Juliet pakt haar mobiel en doet deze snel in haar broekzak, iets wat ik best raar vind..
"Mabel, hoeveel..- " ze valt stil als ze word onderbroken door een jongen die zichzelf 'Raf' noemt.
"Oke de Raf is in da House!! Dus nu allemaal happy zijn!!" roept hij vrolijk. Ik kijk hem grinnikend aan dat is dan nummer elf van de groep die nu aanwezig is.
Nog negen mensen die nog moeten komen.
"Pfft, Negen mensen zijn er nog niet, terwijl de aangegeven tijd dat we hier uiterlijk zouden moeten zijn al lang niet meer is" mompel ik zuchtend.
"Maarja, dan hebben we nog wel even de tijd om elkaar te leren kennen voor we in vier groepen worden gesplitst" ga ik verder, tegen niemand in het bijzonder.
Ik kijk even naar 'Raf' en probeer dit echter zo onopvallend mogelijk te doen. Ik wil gewoon iedereen in me op nemen zodat ik ze al een beetje ken voor ik ze echt ken, zeg maar.. Ik ben goed in lichaamstaal. Na jaren lang aan de zijlijn gestaan te hebben en mensen geobserveerd te hebben leer je dat uiteindelijk wel.
Hij lijkt me een aardige jongen.

Matt Johnson
Als ik Ella afwachtend aankijk zie ik dat haar wenkbrauwen verbaasd omhoog gaan.
"Wel, uh, ik weet het niet echt, waarschijnlijk dezelfde reden waarom elke andere persoon hier is."
Ik lach zachtjes "Ella, ik ben hier voor mijn broertje daar" ik wijs naar Pete die in gesprek is met Sam "Ik denk niet dat ieder ander hier voor zijn of haar broertje is" zeg ik met dezelfde scheve grijns als altijd. Bij meisjes kom ik wel vaak over als een 'gevoelloze rokkenjager' zoals Pete dat noemt, maar ik kan ook best anders zijn. Als mensen aan Pete komen of hem verdriet doen dan speelt de rol van de grote broer in mij op. Want ik weet dat Pete niet voor zichzelf kan opkomen.. Hij is daar gewoon te gevoellig voor.
"Iedereen heeft hier wel een andere reden, Ella. Maar als je de jouwe niet wil vertellen vind ik dat oké" zeg ik grinnikend. Als John plots begint te praten kijk ik hem vragend aan, maar als ik merk dat hij, met een andere zwaardere stem, tegen zichzelf aan het praten is laat ik het rusten. Doe ik ook wel eens.
"Denk je dat ze jongens en meiden bij elkaar op de kamer zetten? Want ik weet wel bij wie ik dan op de kamer wil" zeg ik met een wenkbrauwwiebel.
"Matt, even dimmen man! Je bent hier net, en aangezien we een tweeling zijn zal iedereen wel weer denken dat we precies het zelfde zijn. Dus alsjeblieft verpest dit niet voor me?" sist Pete in mijn oor, maar wel hard genoeg om verstaanbaar te zijn.
Ik zucht diep "Pete, mag ik niet gewoon een beetje lol hebben? Ik ben hier voor jou, maar dan nog, ik mag ook wel wat plezier hebben" mompel ik zuchtend.
Pete zucht geërgerd maar laat het rusten.

Little do you know

14 juli 2013 - 22:45

Exile 2658

ik moet gaan

reageer morgen weer xxx

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

14 juli 2013 - 22:47

Effloresce 8635

Ella Eve Montgomery.
Skilift.

Hij lachte zachtjes, "Ella, ik ben hier voor mijn broertje daar", zei hij, wijzend naar de jongen die hij had voorgesteld als Pete. Ja ik was goed in namen en gezichten onthouden, ik kon niet veel, maar dat was toch iets waar ik wel goed in was. En met goed bedoelde ik dan minder slecht dan dat ik andere dingen kon.
"Ik denk niet dat ieder ander hier voor zijn of haar broertje is", zei hij, met nogsteeds diezelfde scheve grijns op zijn gezicht. Normaal zou ik me er aan irriteren dat hij dezelfde gezichtsuitdrukking aanhield, maar bij hem gaf het wel iets, hoe zou ik het zeggen, vertrouwd ? Oké, nee, misschien dat niet, het irriteerde me gewoon niet, dat was het belangrijkste, wees er blij mee.
"Iedereen heeft hier wel een andere reden, Ella. Maar als je de jouwe niet wil vertellen vind ik dat oké", zei hij, deze keer grinnikend.
"Nee, dat is het niet", begon ik, "Het is gewoon dat ik niet echt een reden heb. Mijn ouders dachten dat het goed zou zijn voor me om hier naartoe te komen en ik zeg geen nee tegen een reisje dat me wordt aangeboden", maakte ik mijn zin lachend af. Ik likte even kort over mijn lippen omdat ze weer droog werden -het was een soort zenuwtik, maar ik had er geen zenuwen voor nodig- en keek even rond.
"Denk je dat ze jongens en meiden bij elkaar op de kamer zetten ? Want ik weet wel bij wie ik dan op de kamer wil", zei hij met een wenkbrauwwiebel. Hoe hard ik ook probeerde niet te lachen met zijn gezicht, het lukte me gewoon niet. Mijn lach weerklonk door de lucht waarna ik mijn hand snel voor mijn mond sloeg, "Het spijt me", probeerde ik ietwat normaal uit te brengen, "Maar als ik van jou was, zou ik het houden bij knipogen of die scheve grijns van je, die wenkbrauwwiebel ziet er namelijk hilarisch uit en ik denk niet dat -dat de bedoeling was."
Ik wreef de tranen uit mijn ogen en keek rond, "Maar uh, ik zou het niet weten, misschien wel, ik zou het niet erg vinden", zei ik nonchalant.

14 juli 2013 - 23:01

PluviophiIe 8413

Matt Johnson
"Nee, dat is het niet. Het is gewoon dat ik niet echt een reden heb. Mijn ouders dachten dat het goed zou zijn voor me om hier naartoe te komen en ik zeg geen nee tegen een reisje dat me wordt aangeboden" verteld ze me dan.
Als ik dan vraag of ze jongens en meiden ook op dezelfde kamer zetten schiet ze in de lach, iets wat me ergert..
"Het spijt me, maar als ik van jou was, zou ik het houden bij knipogen of die scheve grijns van je, die wenkbrauwwiebel ziet er namelijk hilarisch uit en ik denk niet dat, dat de bedoeling was." zegt ze terwijl ze tranen uit haar ogen wrijft en rond kijkt.
"Maar uh, ik zou het niet weten, misschien wel, ik zou het niet erg vinden" zegt ze dan, nonchalant. Ik wel. bedenk ik me dan.
Na dat ze me vol in mijn gezicht heeft uitgelachen ben ik mijn interesse wel een beetje kwijt.. Ze is knap, daar niet van. Maar ik ben nog nooit door een meisje uigelachen op momenten dat ik dat niet wilde. De meiden thuis zijn allemaal weg van me, daar ben ik dé jongen van het dorp. De jongen die ieder meisje wel kent. en degene die me niet kennn zijn of nieuw, of het zijn gewoon van die nerdy meisjes die totaal niets van jongens af willen weten. Al zou ik wel eens willen proberen om hun te laten zien dat Matt een leuke jongen is..
"Blauwtje gelopen, broer?" vraagt Pete fluisterden aan me, hij grinnikt zacht.
"Hou je mond" mompel ik geërgderd waarna ik hem een drukker geef waardoor Pete in de sneeuw beland. Nope, ik kan er niet tegen als mijn ego bescadigd word. Ik kijk kort om me heen, zijn er ook nog andere meiden aanwezig hier? Meiden die eruit zien alsof ze me niet zullen uitlachen? Meiden die me alleen zullen toelachen en me niet voor paal laten staan? Maar nee.. Ik zie niet echt meiden die ik interessant vind ofzo..
Blijkbaar moet ik dan maar gewoon wat aan mijn ego doen.. Dat zal wel de reden zijn waarom ma er zo op stond dat ik mee ging met Pete. Niet dat ik zelf niet wilde, maar zij deed er alles aan dat ik mee ging.

Little do you know

14 juli 2013 - 23:06

KIaus 21035

John Hunter Bell
Ik was blij dat niemand er wat zei. Ondertussen was die ene jongen, Matt volgens mij, gigantisch aan het flirten met min of meer elk meisje hier. Ik zuchtte zacht en hoorde Pete dat ook doen. "Ik ben het met je eens hoor. Daarbij weet je niet waarom iedereen hier is." Daarmee viel ik terug op mijzelf. Ik denk dat ik hier een van degenen was met een groot probleem. Alle problemen waren natuurlijk erg, begrijp me niet verkeerd, maar ik was potentieel gevaarlijk... Nou ik niet, maar mijn lijf met Hunter's brein erin. Ik glimlachte naar Pete en haalde nog eens een hand door mijn haren om ze weer achter mijn oren te schuiven. "Als ik zo onbeleefd mag zijn, waarom ben jij hier eigenlijk? Je hoeft het niet te vertellen als je niet wil, hoor." Ik glimlachte wat meer relaxed. Dit kwam vooral omdat ik wist dat ik in ieder geval vandaag de controle zou hebben. Op dat moment fluisterde hij wat tegen zijn broer en werd in de sneeuw geduwd. Niet veel later stak ik mijn arm naar hem uit. "Waar ging dat over?" vroeg ik verbaast. Je ging toch niet zomaar iemand in de sneeuw duwen, laat staan je eigen broer.

Bowties were never Cooler

14 juli 2013 - 23:15

Effloresce 8635

Ella Eve Montgomery.
Skilift.

Ietwat verbaasd keek ik naar zijn gezicht. Kijk, ik was dan misschien niet goed in Wiskunde of eender ander vak waar er veel theorie in voorkwam, maar ik had wel mensenkennis. Genoeg kennis om te weten dat Matt beledigd was omdat ik had gelachen. Natuurlijk voelde ik me daar schuldig door, ik was niet harteloos, maar ik snapte het gewoon niet. Had hij dan nooit in de spiegel gekeken terwijl hij dat deed ? Ik beet op mijn lip en keek naar mijn voeten. Wel dit was awkward.
Pete zei iets in zijn oor waardoor de arme stakker in de sneeuw belandde. De jongen die met Pete stond te praten reageerde er verbaasd op terwijl ik me afvroeg wat ik kon zeggen of doen om de situatie te verbeteren. Het was niet dat ik hem met opzet wou beledigen. Ik dacht na over mijn woorden en begon te spelen met een krul in mijn haar. Ik keek terug op naar hem en bestudeerde zijn gezicht nogmaals. Hij dacht duidelijk na over iets.
"Het spijt me echt dat ik zo lachte, het was niet de bedoeling om je te beledigen of zo, het is gewoon dat ik in het verleden amper lachte en ik probeer mijn schade in te halen denk ik."
Nee, ik ging niet toegeven dat ik bijna anorexia had gehad. Ja, ik had ondergewicht gehad, maar dat betekende nog niet dat iemand direct anorexia had.

[ bericht aangepast op 14 juli 2013 - 23:16 ]

14 juli 2013 - 23:17

Horibe 5375

Juliet Cile
Ik kijk even nijdig naar de jongen die zichzelf Raf noemt - wat een verschrikkelijke naam trouwens- voordat ik me weer wend tot Mabel. Ze grinnikt even en ik kijk haar even verbijsterd aan.
"Pfft, Negen mensen zijn er nog niet, terwijl de aangegeven tijd dat we hier uiterlijk zouden moeten zijn al lang niet meer is" mompeld ze zuchtend. Ik knik even en bekijk Mabel even van top tot teen. Wat zou haar reden zijn om hier te zijn?
"Maarja, dan hebben we nog wel even de tijd om elkaar te leren kennen voor we in vier groepen worden gesplitst" gaat ze verder, tegen niemand in het bijzonder zo te zien. Aangezien ze mij niet aankijkt. Ik begin naar mijn gloednieuwe ugg's te staren en ik voel me met de minuut nog ongemakkelijker worden. Zou je kunnen zien dat ik rijk ben? Die vraag spookt al sinds ik hier ben aangekomen door mijn hoofd. Even heb ik de neiging om me telefoon te pakken en een taxi te bellen maar ik weet dat ik dat niet kan maken. Opeens verschijnt die Raf naast me en ik kijk hem nijdig aan.
'' Hoi ik ben Raf en jij bent zo te zien een dame met een naam. '' Zegt hij vrolijk tegen Mabel terwijl er een knipoog volgt. Mijn ogen worden groot en ik kijk hem even aan. Wat een openingszin dames en heren. Applaus!

Rafael Montrose

Ik kijk even rond en zie opeens dat er een meisje mijn kant op kijkt. Voorstellen kan toch niet kwaad? denk ik bij mezelf. Steffanie merkt het vast niet. Ik loop op de dame af en steek vrolijk mijn hand uit naar het meisje.
'' Hoi ik ben Raf en jij bent zo te zien een dame met een naam. '' Ik knipoog ook nog even en zie uit me ooghoeken iemand naar me kijken. Het meisje met de gitaar op haar rug kijkt me eerst nijdig aan en dan met grote ogen. Zou ik me zelf te veel belachelijk hebben gemaakt? Nou ja anders zit er thuis ook nog een dame op me te wachten. Misschien kan ik vragen aan die gast waar we verblijven of Steffanie een weekje kan langskomen. Waarschijnlijk niet maar what ever. Ik kan het toch vragen. En anders kan ik voor mijn behoeftes wel iemand anders vinden....

| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

14 juli 2013 - 23:45

PluviophiIe 8413

Sofinite schreef:
Sam Davis
'Oké, dat was een domme vraag. Natuurlijk zijn jullie broers', zeg ik lachend. 'Heb jij broers of zussen?' vraagt Pete. Ik had deze vraag liever niet gehad, omdat ik dan herinnerd werd aan mijn broer. Het liefst zou ik hem uit mijn leven verwijderen, doen alsof ik enig kind ben en hem helemaal niet meer herinneren, maar dat kan niet. 'Ja, zoiets,' zeg ik en Pete kijkt me meteen vragend aan. Voordat hij nog iets vraagt zeg ik:'Ik heb een broer, maar zo voelt dat niet. Wij hebben nooit met elkaar overweg gekund, vooral de laatste tijd niet.'

Het blijft weer even stil tussen mij en Pete, maar dan vraagt Pete waarom ik hier zit. 'Dat heeft ook weer een deel met mijn broer te maken,' zeg ik. 'Hij eist bij ons thuis alle aandacht op omdat hij 'zoveel beter' dan mij is en ik niet meer thuis wilde zijn. Ook vind ik het moeilijk om spontaan met mensen die ik niet zo goed ken te praten, en ik hoop dat dat door deze vakantie minder erg wordt.'

Pete Johnson
"Oké, dat was een domme vraag. Natuurlijk zijn jullie broers" zegt Sam lachend.
Als ik hem vraag of hij broers of zussen heeft merk ik meteen dat ik dit beter niet had kunnen vragen..
"Ja, zoiets.." begint hij "Ik heb een broer, maar zo voelt dat niet. Wij hebben nooit met elkaar overweg gekund, vooral de laatste tijd niet." gaat hij dan verder.
Ik kijk hem medelevend aan "Sorry.. ik had het niet moeten vragen" murmel ik verontschuldigend.
Na een korte stilte antwoord Sam op mijn vraag van waarom hij hier zit.
"Dat heeft ook weer een deel met mijn broer te maken," begint hij "Hij eist bij ons thuis alle aandacht op omdat hij 'zoveel beter' dan mij is en ik niet meer thuis wilde zijn. Ook vind ik het moeilijk om spontaan met mensen die ik niet zo goed ken te praten, en ik hoop dat dat door deze vakantie minder erg wordt."
"Oke.." ik knik als teken dat ik hem begrijp "Matt denkt ook dat hij beter is dan ik, maar dat is ook gewoon zo.. Maar als ik hem nodig heb dan is hij er ook voor me, daarom is hij ook met me mee gegaan.. Dus ik kan me niet echt goed verplaatsen in jou situatie" zeg ik zacht.
"Ik zit hier vanwege depressie.." murmel ik zacht. Ik wil geen aandacht zoeker lijken door dit te zeggen, maar ik ben gewoon graag open over mezelf..
Als ik merk dat Matt word uitgelachen grinnik ik zachtjes, hij heeft er altijd al een hekel aan gehad om uitgelachen te worden. Hij houd ervan als meiden om hem lachen, maar als hij word uitgelachen kan hij goed chagrijnig zijn.
"Blauwtje gelopen, broer?" fluister ik grinnikend in zijn oor.
"Hou je mond" snauwt Matt naar me waarna hij me de sneeuw in duwt. Met mijn gezicht beland ik in de sneeuw waardoor ik het in mijn mond krijg, waarom ging ik vroeger ook alweer sneeuw happen als het sneeuwe? Het smaakt smerig.. zuchtend ga ik overeind zitten.
"Waar ging dat over?" John steekt zijn hand naar me uit om me overeind te helpen en ik pak dankbaar zijn hand aan.
"Mijn grote broer kan er niet echt tegen om uitgelachen te worden" zeg ik schouderophalend "Laat staan dat ie een blauwtje loopt, dan is ie chagrijnig. Want ja, dat is ie natuurlijk niet gewend" Ik haal nogmaals mijn schouders op.

Matt Johnson
Na dat ik een tijdje nors voor me uit heb zitten staren begint Ella weer te praten:
"Het spijt me echt dat ik zo lachte, het was niet de bedoeling om je te beledigen of zo, het is gewoon dat ik in het verleden amper lachte en ik probeer mijn schade in te halen denk ik." Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan, maar die blik laat ik al snel varen.
"Oké, excuses aanvaard" mompel ik met een neppe glimlach, nee ik lach niet oprecht naar mensen die ik amper ken. De enige die mij nog echt heeft zien lachen is Pete, zelfs mijn moeder heeft dat niet mee gemaakt, aangezien zij mijn broertje op straat zal zetten als ze hoort dat hij op jongens valt verdient ze mijn liefde niet.

Mabel Winter
Juliet zegt plots niets meer en staart wat naar haar schoenen, iets wat mij nóg ongemakkelijker laat voelen dan zij waarschijnlijk doet. Wat zou ze denken? Zou ze me stom vinden en daarom niks zeggen? Ik zucht onhoorbaar en kijk naar mijn, pas gelakte, nagels. Vanochtend ben ik extra vroeg mijn bed uit gekomen om mijn nagels eens mooi te lakken. Ik heb ze zwart gelakt met zilveren sterren erop en dan nog een doorzichtige lak eroverheen met zilveren glitters er doorheen.
Plots staat er een jongen naast Juliet die zijn hand naar me uitsteekt en zegt: ''Hoi ik ben Raf en jij bent zo te zien een dame met een naam" hij knipoogt naar me waarna hij ergens aan lijkt te denken. Lachend schud ik mijn hoofd en neem zijn hand aan. Juliet kijkt de jongen kort nijdig aan, maar dan zie ik haar ogen groot worden, iets wat ik er best grappig uit vind zien.
"Yep, ik ben een dame met een naam" zeg ik grinnikend, een vermakelijke glimlach siert mijn lippen "Mabel Aurora Winter, dat is de naam die deze 'dame' draagt" zeg ik met dezelfde glimlach.
"Maar, zeg eens, Raf, is dat je echte naam? Of is dat gewoon een afkorting?" vraag ik hem nieuwsgierig. Raf vind ik zelf niet bepaald mooi klinken of zo, dus als zijn ouders hem zo hebben genoemd dan hebben ze vast een andere stijl dan de meesten neem ik aan.. Ik vraag me af waar 'Raf' vanaf kan leiden. Het eerste waar ik aan denk is 'Rafael'.. Maar als ik die naam had gehad dan had ik voor mijn bijnaam een extra a toegevoegd.. Raaf klinkt namenlijk veel leuker dan Raf, aangezien ik, elke keer als ik 'Raf' zeg of denk, het idee krijg dat ik een hond na doe..

[Sorry dat het zo lang duurde :'D
Maar na dit gelezen te hebben snappen jullie vast ook wel waarom x'D]

Little do you know

15 juli 2013 - 0:14

Effloresce 8635

Ella Eve Montgomery.
Skilift.

Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij me aan, maar die liet hij na een paar seconden al varen.
"Oké, excuses aanvaard", mompelde hij. Zijn glimlach kwam niet echt oprecht over, maar hij deed zijn best, goed genoeg voor mij dus. Dit was wel awkward moest ik toegeven. Moest ik niet gelachen hebben zou hij nog altijd zo flirterig doen, maar beter dat dan deze persoon hier. Ik zuchtte en keek rond, waarna ik nogmaals zuchtte. Het was echt awkward en ik wist niet echt wat ik nog kon zeggen of doen om de sfeer wat luchtiger te maken.
"Dus uh", begon ik ietwat beschaamd, "Is jouw broer het enige wat je hier brengt of zit er nog een andere reden achter ?"

15 juli 2013 - 0:23

PluviophiIe 8413

Matt Johnson
Na een korte tijd van stilte doet Ella haar mond weer open om wat te zeggen:
"Dus uh" begint ze beschaamd "Is jouw broer het enige wat je hier brengt of zit er nog een andere reden achter ?"
"Nee" antwoord ik simpel "Ik vind het ook wel fijn om voor een tijdje bij dat mens dat zich onze moeder noemt weg te zijn" mopper ik zuchtend.
"Sinds de dood van onze vader is ze veranderd. Eerst was ze een lieve aardige moeder voor ons. Maar nu weet ik zeker dat ze Pete ooit wel op straat zal gooien omdat..-" prompt hou ik mijn mond, Pete wil niet dat mensen weten van zijn geaardheid. En aangezien ik zijn broer ben, ben ik verplicht me hier aan te houden. ik wil niet dat onze 'moeder' er om welke reden dan ook achter komt dat Pete op jongens valt. Ze is namenlijk enorm homofoob en ze zal Pete dus zeker uit huis zetten als ze erachter komt.

[Ik ga denk ik maar slapen. Geen zin om weer tot half vijf wakker te zijn x'D]

Little do you know

15 juli 2013 - 0:37

Horibe 5375

Rafael Montrose.

Ze begint te lachen en neemt mijn hand aan.
"Yep, ik ben een dame met een naam" zegt ze grinnikend. Ze begint te glimlachen en ik glimlach terug "Mabel Aurora Winter, dat is de naam die deze 'dame' draagt" zegt ze met nog steeds dezelfde glimlach. Ik knik even naar der. " Maar zeg eens Raf, is dat je echte naam. Of is dat gewoon een afkorting?" Ik voel hoe ik rood wordt en denk er over na. Waarheid vertellen of gewoon er iets over heen lullen?
" Ik heet eigenlijk Rafael. Maar me vrienden noemen me Raf altijd. Zelf heb ik het denk ik overgenomen. En tja ik gebruikte die naam ook gewoon vaak voor bepaalde zaken... " Te veel info Raf. Even voel ik me opgelaten en verdwijnt de glimlach van mijn gezicht. Snel glimlach ik weer en kijk Mabel aan. Ze laat me op een of andere manier denken aan me nichtje Britt. Alleen peuterd zij vast niet in haar neus en propt ze snot in haar navel om het vervolgens in het openbaar op te eten. Ik gruwel even en denk er even over na.
" Maar vertel is Princess. Wat brengt jou in deze middle of nowhere? " Ik glimlach iets breeder bij de bij naam princess. Ze laat me er gewoon aan 1 denken. Maar ik noem Steffanie ook altijd een princess. Wedden dat ze die bijnaam niet mooi vind. Niet handig Raf. Opeens gaat mijn mobiel af en ik pak hem uit mijn zak.
Steffanie <3 Staat er op het scherm. Gelijk draai ik het scherm weg zodat niemand het kan lezen. Ik kijk even moeilijk naar de andere dames. Ik klik op het rode hoorntje en gelijk hoor ik een stem in mijn oor sissen,
" Als je ook maar 1 haar naar 1 meisje hier uitsteekt dan breek ik je botten. Want zo te zien zit die Steffanie thuis op jou te wachten. " Verbaasd kijk ik naar het gitaar meisje die zichzelf nog steeds niet aan me heeft voorgesteld.

Juliet Cile

Ik kijk afkeurend naar het kleffe gedoel van die herrieschopper. Ik mag hem echt niet. Goed begin. Mijn handen brengen zich naar mijn gouden rolex klokje en ik ki even naar de tijd,
15: 34 Staat er in de kleine cijfertjes. Oke en we zijn nu nog maar met ze 11. Lekker is dat. Zuchtend haal ik mijn gitaar hoes van mijn schouders of en zet hem tegen mijn koffer aan. Vervolgens ga ik er op zitten en staar naar de kant waar iedereen afscheid neemt. Maar het is daar doodstil. Ik schrik op als ik een ringtoon hoor en gelijk sta ik op. Raf draait de mobiel zo weg dat wij het niet kunnen zien maar ik zie in 1 flits Steffa staan. Het moet haast wel Steffanie zijn. Vast zijn vriendin. Hij kijkt even moeilijk en drukt dan op het rode hoorntje. Gelijk breng ik mijn hoofd naar zijn oor en sis,
" Als je ook maar 1 haar naar 1 meisje hier uitsteekt dan breek ik je botten. Want zo te zien zit die Steffanie thuis op jou te wachten. " Verbaasd kijkt die gast me aan en ik kijk nijdig terug. Ik zal er voor zorgen dat hij met niemand hier iets krijgt. Want ik vind dat liefde al gezeik is dus meer gezeik in de liefde hoef ik niet.

[ bericht aangepast op 15 juli 2013 - 0:38 ]
| 'Sorry for being awesome, losers,' Call had said before he blacked out. | The Iron Trial

15 juli 2013 - 1:12

Unchained 90

Audrey Felicia Locksley
Ik keek zenuwachtig naar mijn horloge. Ik hoopte zo hard dat ze nog niet vertrokken waren, het zou nogal een goede eerste indruk na laten moet ik zeggen. Ik zuchtte even en mijn moeder keek me even aan. In haar ogen kon ik gewoon zien dat ze me wou zeggen dat het wel goed zou komen. Na de dood van mijn vader konden mijn moeder en ik veel beter zonder woorden communiceren dan ooit tevoren. Ik keek nogmaals naar het uur. Ondanks dat we er normaal gaan problemen mee hadden om door de sneeuw te rijden, stonden we verschrikkelijk lang vast in het verkeer.
Uiteindelijk hoorde ik dat de moto werd uitgezet. Ik nam afscheid van mijn moeder en haalde mijn koffer uit de wagen. Ik zwaaide nog even als afscheid en ging toen richting de skiliften. Ik zag dat iedereen er nog stond en voelde me al meteen een heel stuk opgeluchter. Ik ging zo maar ergens staan en zei niets, zoals gewoonlijk. In plaats daarvan observeerde ik iedereen een beetje. Zo te zien hadden de meesten verschrikkelijk veel last van de kou, iets waar ik geen problemen mee had en dat allemaal te danken aan al die jaren dat we Kerstmis vierden bij mijn grootouders in Zweden. Ik glimlachte even bij de herinneringen en ging toen weer verder met het observeren van de mensen waar ik mee ging samenleven.

If you can dream it, you can do it ~ Walt Disney

15 juli 2013 - 9:09

Eunomia 2284

James Yaser Skilift
Ik probeerde te rennen door de sneeuw om bij de skilift te komen, nadat mijn moeder had geprobeerd mij een zoen te geven, waarna ik haar wegduwde en begon te lopen. Halverwege kwam ik erachter dat ik misschien wel eens laat zou kunnen zijn dus begon ik een poging van rennen in de sneeuw met een zwaar hutkoffer om te slepen. Ik stopte even en keek naar het spoor wat ik had gemaakt en liep verder. Na ongeveer nog tien minuten zag ik een groep mensen staan en daar liep ik, rustig nu, naartoe. Daar aangekomen zei ik tegen iedereen: "Ik ben James, en wie niet vrolijk is krijgt met mij te maken." Ik zei het erachter aan om weer eens te laten zien hoe ik was. Ik keek rond om te kijken met wie ik een praatje zou kunnen maken.

Lizzy Franklyn Skilift
"Veel plezier meiske, we zien je wel weer terug." zei mijn vader tegen me.
"Maak er een leuke tijd van, schatje." zei mijn moeder.
Ik knikte zachtjes en maakte dat ik de auto uit kwam, bang dat ze weer boos zouden worden. Mijn vader pakte mijn trolley uit het kofferbak en zette het voor me neer. "Zal ik het brengen?" vroeg hij. "Nee, hoeft niet." fluisterde ik zacht. Waarna ik het koffer pakte en begon te lopen. Mijn ouders keken mij bezorgd na. Na een tijdje lopen kwam ik erachter dat ik mijn plattegrond van Google Maps was vergeten en werd bang dat ik verkeerd zou lopen. Ik bleef de weg volgen en na een half uur in angst lopen, ik was bijna in tranen uitgebarsten, kwam ik bij een groep mensen aan. Ik veegde mijn tranen weg en probeerde zo stilletjes mogelijk er na toe te lopen en erbij gaan staan, zodat niemand het merkte en ik met niemand hoefde te praten.

[ bericht aangepast op 15 juli 2013 - 10:45 ]
~It always seems impossible until its done. ~Nelson Mandela || ~Why is it always me? ~Neville Longbotom ||

15 juli 2013 - 10:24

KIaus 21035

John Hunter Bell ~ Skilift
Ik luisterde stilletjes naar het verhaal wat hij aan Sam vertelde. Hij had het zo te horen niet echt makkelijk in zijn leven. Ik deelde mijn lijf dan wel met een psychopaat en potentiele massamoordenaar, voor de rest ging het prima met me. Hij had maar een ziel in zijn lijf, maar die had het zo te horen wel zwaar. Ik keek verbaast op toen Matt opeens Pete schreeuwend in de sneeuw gooide. Ik liep naar hem toe en stak mijn arm uit. Ik hield hem rustig over end terwijl ik vroeg waarom hij dat deed. Bij de reden kon ik het niet laten even te grinniken. "Tja, dat krijg je van het rokkenjagen." Met een oor luisterde ik ondertussen naar Matt. Wat ik daaruit opmaakte was dat ik maar beter niet over ouders moest beginnen."Een van mijn broers heeft hetzelfde, maar bij hem gebeurt het vaker dat hij een blauwtje loopt en dan is hij weer eens niet te genieten." Minimaal eens per maand zat hij sikeneurig aan tafel en dan wisten we allemaal, op de jongsten na, dat het weer zover was. "Het je er wel een beetje zin in om hier te zijn, of niet?" Ik opzich niet, maar de kans dat deze mensen me konden helpen Hunter beter onder controle te houden was een kans die ik niet voorbij wilde laten gaan.

Bowties were never Cooler

15 juli 2013 - 11:01

Andria 9753

Sam Davis
Ik kijk Pete vragend aan als hij zegt dat hij hier zit door zijn depressie. Hij leek zo vrolijk, ik heb hem alleen maar zien lachen sindsdat we hier stonden. Oké, als je altijd lacht dan betekent dat niet dat je gelukkig bent, dat heb ik zelf ook meegemaakt. Pete loopt naar zijn broer en fluistert wat in zijn oor, en ik merk dat Matt er niet zo blij mee is omdat Pete in de sneeuw geduwd word. Er was nu ook een andere jongen bij komen staan, John heette hij. 'Kan je goed met je broer overweg?' vraag ik dan weer aan Pete als hij opgestaan is en alle sneeuw van zich afgehaald heeft. Ik dacht meteen aan thuis, aan vroeger, toen ik ook nog goed met mijn broer overweg kon. Maar dat is nu veranderd, alles is anders. Hij lijkt helemaal niet meer op de lieve broer die ik vroeger had.. Misschien mis ik dat.

[Sorry, niet heel lang. Gaat niet zo geweldig goed op mijn mobiel]

Index RPG Actieve Topics Zoek