Mystical Island || 1 - Speeltopics

Rollentopic (als je mee wil doen plaats jou personage dan hier):
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=152075

REGELS:
- Meld naamveranderingen en afwezigheden.
- Minimum 6 lijntjes als je schrijft, aub.
- Je hebt alleen de controle over je eigen personages.
- Maximum twee personages
- Je mag er altijd bijkomen, zelfs als de RPG al een tijdje aan de gang is.
- Wanneer je ermee stopt, laat dan jezelf doodgaan of redden.
- Wanneer je in het verhaal komt, begin je met hoe je bent aangespoeld. Vliegtuig gecrasht? Boot gezonken? Alles kan!
- Let op je taal en 16+ mag, overdrijf alleen niet.
- Hij/Zij-vorm of ik-vorm maakt niet uit, doe maar wat jou het beste afgaat
- Vermijdt aub lange zinnen zonder leestekens zoals bijvoorbeeld deze want hoe grammaticaal correct ze ook mogen zijn en hoe goed je spelling ook is zinnen als deze lezen niet makkelijk en staan niet zo mooi.

PERSONAGES:
- Naam speler - roltopic;pagina
- Melissa Merckx Iniminimoshi - 1;1
- Bell "Nima" Liv Pasquana Appa - 1;1
- Mike Jo Dickens xSunshineee - 1;1
- Raven Elliot Cavett Macabre - 1;1
- Belinte Calis Smith Aquari - 1;1
- Luna Riley Moon Wolfheart - 1;1
- Avalon Rosely Williams After - 1;2
- Felix Peaux Yakatchi - 1;2
- Sophia Martin NikkiD - 1;2
- Amara Celia Rossini Telephonic - 1;2
- Lucille Maya Owers Karmin - 1;3
- Evan Smith Marlijncraft - 1;4
- Lucas Mathis Stone Karmin - 1;3
- Bradley Dusk Telephonic - 1;6
- Logan Adams NikkiD - 1;7
- Leonard Aaron Hayes Hylla - 1;5
- Nikolaus Maximilian Ludwig Castamere - 1;7
- Earl Sammy Yellowsand Marlijncraft - 1;8

[ bericht aangepast op 8 aug 2013 - 17:26 ]

---

Prettig gestoord zijn is een gave, geen ziekte.

Bell "Nima" Liv Pasquana

Hij keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan en duwde me iets van zich af. 'Ik ben... Uhm' Bedenkelijk staarde ik hem aan. 'Het heeft iets met Kerst te maken.. Oh ja! Ik ben Bell. Zeg maar Nima. Of Bell. Of Nima. Je kan het allebei zeggen! Wat dacht van je Bellima? Of Nell. Nee, dat is niet leuk. Het heeft met Kerst te maken omdat je dan van die schattige mini-belletjes voor in de kerstboom hebt. Die rinkelen zo leuk. Nu wil ik er een, weet je wat ik ook wil? Leren bakken. Ik kan helemaal niet bakken wat mijn vriend wel kan. Hij werkt ook bij Starbucks, net als ik. Wist je trouwens dat Starbucks in negentienvijfenvijftig is opgericht? Ik heb het van iemand gehoord, waarschijnlijk is het niet eens waar maar wat boeit het? Nu krijg ik zin in koffie. Koffie bestaat al héél lang, al meer dan vijfhonderd jaar. Dat is lang, toch? Waren wasmachines toen al uitgevonden? Ze draaien zo leuk rond. Oh mijn God, je rookt! Ik ook! Weet je, wij worden soulmates. Wat heb ik zin in een sigaret. Heb ik die bij me? Oh, gelukkig. Mensen zeggen dat het slecht is alleen ik snap niet waarom. Je longen gaan er kapot van, zeggen ze. Maar hoe willen die longen dat doen? Snijden ze zichzelf? Of moet je dat zelf doen? Dat lijkt me best pijnlijk, weet je' ratelde ik door. Op een gegeven moment snakte ik naar adem en nam een diepe hap adem. Wezenloos staarde ik naar de man voor me. Wie was dat? 'Hoi! Ik ben Bell' Glimlachend zwaaide ik naar hem.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

|I like Bell xd |
Nikolaus Maximilian Ludwig
Het meisje ratelde aan één stuk door over Kerst en bakken en koffie en vervolgens ging ze op zoek naar haar sigaretten om daarna opnieuw te ratelen. Niko stond daar maar naar het meisje te kijken met opgetrokken wenkbrauwen en een grote glimlach op zijn mond. Zijn sigaret zweefde ergens vergeten voor zijn gezicht, want hij was helemaal gefocust op het meisje. "Dat lijkt me best pijnlijk, weet je," eindigde ze tenslotte. Ze snakte even zwaar naar adem. Niko vond het niet vreemd. Zo'n stroom woorden die haar mond hadden verlaten in één ademteug. Ze keek voor een enkel moment zwijgend naar Niko en stelde zich daarna pas proper voor. "Hoi! Ik ben Bell." Het meisje, Bell, glimlachte en zwaaide naar de man die haar verwonderd aankeek. "Hi," antwoordde hij traag en nam een trek van zijn sigaret. Terwijl hij de rook uitblies stak hij zijn hand uit naar Bell. "Niko. Praat je altijd zo veel?" Hij hield zijn hoofd wat schuin, een tic die de man wel vaker had wanneer hij iets vroeg.

---

kindness is never a burden.

Bell "Nima" Liv Pasquana

'Nee, het is Bell' verbeterde ik hem. Daarna kwam ik er pas achter dat ie met Niko zichzelf bedoelde. 'Oh, laat maar' zuchtte ik. 'Nee, ik praat bijna nooit, vind ik. Maar nu je het zegt. Ik praat bijna heel de dag. Dagen zijn leuk! Je hebt maandag, daarna komt dinsdag, dan woensdag, of was het nou vrijdag? Hoe dan ook, ik praat best veel en daar kom ik nu pas achter. Wat zou ik mijn familie en vrienden moeten hebben ergeren en irriteren. Nu vind ik het zielig! Dadelijk hebben ze zelfmoord gepleegd. Dat lijkt me sterk want ze hadden een gelukkig leven. Ik ben ook sterk! Of niet? Maar ik kan ook snel zijn. Zo snel als de wind. Waar komt dat vandaan? Is er een luchtstuurder? Dat zou zo gaaf zijn. Ik ben de Avatar! Buig voor mij!' riep ik uit en ik maakte een vaag gebaar met mijn handen. 'Ach ja, ik kon het proberen. Geloof jij in sprookjes? Ik wel, hoor. Al snap ik niet echt waarom je van andermans huizen zou vreten. En waarom rijdt Batman zo hard? Krijgt ie geen bekeuring? Ooit ben ik aangehouden door de politie maar ik mocht gaan want na de alcoholtest bleek dat ik gewoon niet helemaal spoorde. Weet je wat een grappig woord is? Oorlel. Hoe komen ze erop?' lachte ik vrolijk door. 'Heb je eten? Of is hier een restaurant? Ik sterf van de honger. Zullen we zelf een restaurant openen? Dan noemen we het "Clownees". We serveren Chinees met een clownsneus op. Dat is toch geweldig?' glimlachte ik.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Bell is geweldig, ik heb echt hard gelachen ]

Melissa Merckx
Kijk mij nou. Huilend op een steen op een onbewoond eiland.
Dit was VERSCHRIKKELIJK. Ik miste mijn vader.. Al heel lang. Ik had hem al maanden niet gezien. Waarom moest hij ook naar Amerika verhuizen na de scheiding? Mijn moeder woonde nog steeds in Belgie, en omdat mijn ouders het niet goed met elkaar kunnen vinden, was het onwaarschijnlijk dat hij ooit langs zou komen. Mijn make-up, die waarschijnlijk al helemaal uitgelopen was, zou nu nog meer uitgelopen zijn door mijn tranen. Oh, my, god. Ik heb mijn handtas niet, dus ik zou het niet kunnen bijwerken!! Vlug sprong ik recht en speurde het strand af met mijn ogen. Niks. Ik liep verder terwijl ik elke vierkante centimeter nauwkeurig bestudeerde. Als mijn tas hier was, zou ik hel vinden.
Het vreselijkste van al was dat ik hier alleen zat. Geen bedienden om te commanderen. Ik zou alles zelf moeten doen. Zucht... Dan nog liever doodgaan.

---

Prettig gestoord zijn is een gave, geen ziekte.

Lucas Mathis Stone
Arm kind. Natuurlijk raakt ze in paniek en heeft ze geen idee wat ze moet doen. Stel je voor, jij, als een kind van acht jaar die toekijkt terwijl je broer in het water drijft. Ik kijk toe hoe ze snel weg rent, naar onze ouders. Langzaam vaart de boot weg, steeds verder van me af. Nog een paar keer schreeuw ik om hulp, maar het is zinloos.
En nu lig ik hier. Op een strand op een eiland, waarschijnlijk ver weg van onze bestemming. Met mijn ogen gesloten. Alles wat ik op dit moment wil is de stem van Alice horen. Iets als 'Kijk, mama, daar is Lucas!' De tijd dat ik hier al lig voelt als uren. En dat zonder iets te horen. Geen Alice, geen gepraat van de andere mensen op de boot. Langzaam open ik mijn ogen, die gelijk pijn beginnen te doen door het felle licht. Alles wat ik kan zien zijn wolken en een paar boomtoppen. Wauw. Even had ik gehoopt dat ik nog gewoon in mijn bed lag. Een half uur lang blijf ik naar de lucht staren, zonder op te willen staan en te kijken of er hier nog meer leven is.


{wie komt naar Lucas? (: }

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 22:36 ]

---

night thinking, day dreaming

Nikolaus Maximilian Ludwig
Niko schoot in de lach toen Bell hem dacht te verbeteren. "Wat is er toch allemaal aan de gang in de kapje van je?" vroeg hij en nam nog een trek van zijn sigaret. Ze begon alweer te ratelen over dagen van de week en over de Avatar. Niko had die serie vroeger ook nog bekeken met zijn oudere broer. "Oh, dan ben ik Sokka!" onderbrak hij haar. Ze maakte een vaag handgebaar met haar handen en ratelde verder over sprookjes, Batman, oorlellen en eten. "Ik heb wel wat pepermuntjes zitten, als je er wil?" Hij haalde het doosje uit zijn broekzak en overhandigde het aan Bell. "We kunnen ook wat fruit gaan zoeken?" opperde hij vervolgens. Bell zou vast denken dat hij te veel naar Expeditie Robinson had gekeken, wat ook zo was, maar het kon altijd handig uitkomen op momenten als deze. Niko keek even in het rond, naar de bomen aan de rand van het woud. Hij nam een laatste trek van zijn sigaret en duwde die uit in het zand. Toen pas zag Niko dat hij één van zijn schoenen kwijt was. "Oh gut," mompelde hij en trok ook zijn andere schoen uit, anders leek het wat vreemd.

---

kindness is never a burden.

[ spoiler ] - blah. Blah blah [/spoiler ] zonder spaties typen ongeveer zoals de [b.] [/b] codes.

Dan krijg je dus dit

---

May StarClan light your path.

Heb het stukje even wat langer gemaakt

---

May StarClan light your path.

Evan Smith

"Mooie naam. Ik ben lucille maar iedereen noemt me maar Lucy, dus jij noemt me maar ook zo," antwoordde ze, iets gemener dan bedoelt. Evan zag haar rood worden. "Sorry. Zullen we kijken of er nog leven is op het eiland?" Vraagt ze weer, Evan knikt en volgt het meisje. Ondertussen keek hij om zich heen. Er was een bos, strand, zee, en ook ergens een grot. Het bos was erg groot en je zou er vast in kunnen verdwalen. De zwartharige lange jongen voelde zich hongerig, maar negeerde het. Toen zag hij nog een meisje, op een grote steen zitten. Het was niet zou duidelijk te zien, maar ze leek verdrietig. Logisch, ze was ook aangespoeld, weg van haar famillie, en geen flauw idee waar ze was. Evan haalde Lucy in en liep iets sneller naar het meisje.
"Gaat het?" Vroeg hij, maar daarna kon hij zichzelf ook wel slaan. Natuurlijk ging het niet goed.

dat meisje is Melissa

---

May StarClan light your path.

[Ik heb geprobeerd om elk lijstje als een spoiler naast de naam te zetten, maar dat ging niet. Blijkbaar maximum drie plaatjes in één bericht. -.-"
Ik laat het er zo wel opstaan, dan.. Degenen die in detail willen weten hoe een personage eruit ziet en hoe hij/zij is, zal die dat dan maar moeten opzoeken in het roltopic. Toch bedankt voor de tips Marlijncraft!
Ook ga ik Melissa's persoonlijkheid een klein beetje uitbreiden, voor degene die het willen weten.]

Melissa Merckx
Na eventjes rondgelopen te hebben geef ik het op en ga terug op mijn steen zitten, nog harder huilend.
Ik was zo druk met mijn eigen problemen dat ik niet eens een jongen hoorde of zag aankomen.
"Gaat het?" klonk er dus opeens uit het niets. Ik schrik me zo rot dat ik van mijn steen afval en hard op mijn kont terechtkom. "Au.." kreun ik. Ik kijk naar de jongen die me net heeft aangesproken. Zwart stekelig haar, groene ogen, cool t-shirt.. Best wel knap. s]Tenminste, dat denk ik toch, er was geen foto[/s
"WAT DENK JE? ZOU HET GOED GAAN? IK ZIT HIER MOEDERZIEL ALLEEN OP EEN GODVERLATEN EILAND TE HUILEN. WAT DENK JE NOU?" begin ik te schreeuwen. Waarna ik me laat vallen in het zachte mos dat de steen omringt om af te koelen. Zwaar ademend staar ik naar de blauwe hemel. Dan schiet me iets te binnen. Zou hij mijn tas hebben? Ik schiet recht en bekijk hem van top tot teen. Hij is een vrij magere jongen en ook klein, maar ik zie mijn handtas niet. Ik laat me dus maar weer vallen.

---

Prettig gestoord zijn is een gave, geen ziekte.

Lucille Maya Owers
Dromerig staar ik naar de zee. Misschien vaart er zo wel een boot langs of komt er een helikopter die ons meeneemt. Ik schrik als Evan me inhaalt en naar een meisje toe loopt. Ik was zo geconcentreerd dat ik haar niet had gezien. Ze heeft lang, blond haar en aan haar kleren en de spullen die ze bij zich heeft, is het waarschijnlijk een rijk meisje. Ze zit op een van de stenen, en ik zie dat ze huilt. Evan begint tegen haar te praten. 'Gaat het?' vraagt hij. Het meisje schrikt zo erg dat ze van de steen af valt. Ze kreunt en kijkt hem vreemd aan.
'Wat denk je? Zou het goed gaan?' Van een afstand kijk ik toe hoe ze naar hem schreeuwt. 'Ik zit hier moederziel alleen op een godverlaten eiland te huilen. Wat denk je nou?' Wauw. Ik mag haar nu al niet. Toch stap ik op haar af om haar te helpen. 'Doe rustig,' begin ik. 'Hij bedoelde het goed, je hoeft echt niet zo te reageren. Dat is Evan, en ik ben Lucille. We zijn hier net als jij gestrand en we hebben geen idee hoe we hier zijn gekomen. Kom, dan gaan we kijken of er nog meer zijn.'

---

night thinking, day dreaming

Melissa Merckx
Ik schrik wanneer er plots een meisje bij komt staan. "Doe rustig, hij bedoelde het goed, je hoeft echt niet zo te reageren" zegt ze. "Dat is Evan, en ik ben Lucile. We zijn hier net als jij en we hebben geen idee hoe we hier zijn gekomen. Kom, dan gaan we kijken of er nog meer zijn."
Ik bekijk haar eens goed. Ze had lang, blond haar, net als ik. Ook een lichaam dat eruit zag alsof ze veel aan sport deed. Ik trek mezelf recht aan de steen en blaas wat haar uit mijn gezicht. Ik denk even na over hoe ik reageerde tegenover de jongen, Evan, heette hij blijkbaar. "Fijn, sorry" begin ik, met tegenzin. "Dat was misschien wat.. ongepast. Probeer jij maar eens rustig te blijven wanneer je make-up is uitgelopen en je handtas kwijt is" zeg ik met een stem die beeft van verdriet en opwinding. "Heb jij mijn handtas gezien?" vraag ik aan het meisje. Ik probeer mijn gezicht te verbergen, ik wil niet dat ze mijn gezicht zien op dit moment, ik zie er vast vreselijk uit.

---

Prettig gestoord zijn is een gave, geen ziekte.

[Heeft Leo al gereageerd op Mike?]

---

16 - 09 - '17

Lucille Maya Owers
Het duurt even voor het meisje weer reageert. 'Fijn, sorry. Dat was misschien wat... ongepast. Probeer jij maar eens rustig te blijven wanneer je make-up is uitgelopen en je handtas kwijt is.' Zei ze nou echt wat ik denk dat ze zei? 'Heb jij mijn handtas gezien?' vraagt ze, terwijl ze een andere kant op kijkt, zodat ik haar gezicht niet kan zien.
'Wacht, wat? We zitten hier op een eiland weet ik veel waar, en jij maakt je zorgen om je make-up? En nee, ik heb dat domme handtasje van je niet gezien, anders had ik die sowieso meegenomen. En dan zou ik hem trouwens niet aan je teruggeven. Hoe heet jij eigenlijk? Nee, laat maar zitten. Ik hoef het niet eens meer te weten. Ik ga anderen zoeken, blijf jij hier maar lekker met Evan zitten.' Zo. Dat is er uit. Ik draai me om en loop verder. Een eindje verder op zie ik vaag een paar anderen. Opgelucht haal ik adem.

---

night thinking, day dreaming

Aquari schreef:
[ Iemand voor Belinté ? ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.