Mystical Island || 1 - Speeltopics

Rollentopic (als je mee wil doen plaats jou personage dan hier):
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=152075

REGELS:
- Meld naamveranderingen en afwezigheden.
- Minimum 6 lijntjes als je schrijft, aub.
- Je hebt alleen de controle over je eigen personages.
- Maximum twee personages
- Je mag er altijd bijkomen, zelfs als de RPG al een tijdje aan de gang is.
- Wanneer je ermee stopt, laat dan jezelf doodgaan of redden.
- Wanneer je in het verhaal komt, begin je met hoe je bent aangespoeld. Vliegtuig gecrasht? Boot gezonken? Alles kan!
- Let op je taal en 16+ mag, overdrijf alleen niet.
- Hij/Zij-vorm of ik-vorm maakt niet uit, doe maar wat jou het beste afgaat
- Vermijdt aub lange zinnen zonder leestekens zoals bijvoorbeeld deze want hoe grammaticaal correct ze ook mogen zijn en hoe goed je spelling ook is zinnen als deze lezen niet makkelijk en staan niet zo mooi.

PERSONAGES:
- Naam speler - roltopic;pagina
- Melissa Merckx Iniminimoshi - 1;1
- Bell "Nima" Liv Pasquana Appa - 1;1
- Mike Jo Dickens xSunshineee - 1;1
- Raven Elliot Cavett Macabre - 1;1
- Belinte Calis Smith Aquari - 1;1
- Luna Riley Moon Wolfheart - 1;1
- Avalon Rosely Williams After - 1;2
- Felix Peaux Yakatchi - 1;2
- Sophia Martin NikkiD - 1;2
- Amara Celia Rossini Telephonic - 1;2
- Lucille Maya Owers Karmin - 1;3
- Evan Smith Marlijncraft - 1;4
- Lucas Mathis Stone Karmin - 1;3
- Bradley Dusk Telephonic - 1;6
- Logan Adams NikkiD - 1;7
- Leonard Aaron Hayes Hylla - 1;5
- Nikolaus Maximilian Ludwig Castamere - 1;7
- Earl Sammy Yellowsand Marlijncraft - 1;8

[ bericht aangepast op 8 aug 2013 - 17:26 ]

---

Prettig gestoord zijn is een gave, geen ziekte.

Karmin schreef:
(...)
kijk mijn bericht

Zie het nu pas *slaat zichzelf* sorry ik zal gelijk reageren

---

May StarClan light your path.

|Iemand voor Niko? |

---

kindness is never a burden.

Abelard schreef:
[Appa --> Abelard. Waar kan ik inspringen?]

{we zijn net pas begonnen dus je moet volgensmij gewoon schrijven hoe je bent aangespoelt }
{P.s. ik ben bijna klaar met mijn stuk}

---

You can't not look cool with a crossbow.

Evan Smith

Als Evan voetstappen hoort achter zich draait hij zich met een ruk om. Een sportief meisje van ongeveer zijn leeftijd liep op haar af. Evan was opgelucht dat hij niet de enige was! Evan dacht dat het meisje hier misschien woonde, en een boot had, maar ze leek ook aangespoeld. "Hallo, weet jij misschien waar we zijn?" vroeg het blondharige meisje. "Nee, niet echt. Mijn boot was gisteravond omgeslagen en nu ben ik hier," antwoordde Evan. Hij was altijd eerlijk, iets wat soms goed was en soms ook weer niet. Toen hij klein was had hij een keer gelogen tegen zijn broertje over een koekje. Toen hij aan zijn broer dacht mistte hij zijn famillie, iets wat hij niet liet merken aan het meisje voor hem. Ze leek erg sportief, en Evan was zelf een survivaller, ze zouden een goed team kunnen zijn.
"Ik ben trouwens Evan Smith," stelde hij zich voor. "Hoe heet jij?"

[ bericht aangepast op 3 juli 2013 - 1:19 ]

---

May StarClan light your path.

Felix

Tijdens het lopen graaide ik even door mijn zakken, in mijn linkerbroekzak zat een normaal zakmesje en in mijn vest een aansteker.
ik stopte even met lopen en probeerde de aansteker aan te krijgen, eerste keer niks net zoals de tweede en derde keer maar bij de 4e keer
kwam er een klein vlammetje hierbij glimlachte ik eventjes tevreden "dit maakt de telefoon wel goed" mompelde ik terwijl ik de spullen
terug stop in mijn zakken.
Ik keek even terug en begon weer te lopen 'loop ik nou zo sloom of is het strand best wel groot?' vroeg ik in mezelf.
Maar tijdens het lopen hoorde ik net alsof er iemand achter me loopt, maar ik negeerde het omdat ik dacht dat het van mij was.
Eventjes later begon het me wel te ergeren 'misschien is het eiland bevolkt en volgt iemand me' ik grijnsde bij mijn eigen gedachte en keek achterom, hierbij veranderde mijn grijns ook in een verbaasde blik nadat ik iemand naar me toe zie lopen.
Ik stop met lopen en draai me om bij het zicht 'misschien was het wel een bekende' bedacht ik terwijl ik diegene beter bekijk,
Wanneer ik goed hebt gekeken blijkt het een meisje te zijn, ze had lichtblonde haren tot ongeveer haar schouders en ze was ook nat
'misschien is zij ook aangespoeld' vroeg ik me af waarna ik twijfelde of ik naar haar toe zou gaan lopen of hier zou wachtten maar toch toch naar haar toe te lopen.
"heey, weet jij waar we zijn?" vroeg ik haar zodra ik dichterbij was, "ik ben trouwens felix, prettig kennis te maken" voegde ik erbij toe terwijl ik mijn hand uit stak want het is vast handig om een goede eerste indruk te maken.

[ bericht aangepast op 4 juli 2013 - 17:25 ]

---

You can't not look cool with a crossbow.

Bell "Nima" Liv Pasquana

Hoestend en zeiknat kwam ik aan op het eiland. Eeerder verging ik van de pijn en bloedde alsof mijn leven er vanaf hing. En dat was ook zo, over een paar minuten was ik doodgebloed. 'Oriana, Max, Daw, Lauran.. Ik hou van jullie!' riep ik uit. Maar in de realiteit had ik een klein sneetje waar nauwelijks bloed uitkwam en was ik met mijn gezicht in het zand gevallen. 'Telefoon. Ik heb mijn telefoon bij me!' juichte ik. Godzijdank had ik een waterdichte telefoon bij me, mijn fantastische mobiel. Met een grote lach op mijn gezicht tikte ik het nummer van Daw in. Mijn glimlach veranderde onmiddellijk toen ik zag dat er geen bereik was. 'Er moet toch ergens bereik zijn' mompelde ik. Ik liep met mijn mobiel omhoog door, af en toe knalde ik tegen iets aan, tot ik het genoeg vond en in een boom klom. Daar zittend had ik nog geen bereik. 'Verdomme!' schreeuwde ik. Gefronst gooide ik mijn mobiel weg die vervolgens in het water belandde. Nu kon ik mijn evenwicht niet meer houden. Poef. Bell was weg. Met een harde knal belandde ik op de grond. 'Ik. Haat. Mijn. Leven' gromde ik in het zand. Mijn kleren afkloppend liep ik verder. Gelukkig had ik mijn knalrode haren in een visgraatvlecht en had een zwarte beanie op. Soms struikelend strompelde ik verder over het strand. 'S.O.S! S.O.S!' gilde ik. Al druk rennend en zwaaiend met mijn armen knalde ik tegen iemand op. 'Leven!' gilde ik om daarna de onbekende persoon een knuffel te geven.

[Tegen wie is Bell aangebotst? ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Wat een charmante petsoonlijkheid. :')
K zal zo een Avalon stukje doen, eerst eten.

Hoe toevallig is het trouwens dat 18 mensen tegelijk op hetzelfde onbewoond eiland stranden.
:')]

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 18:52 ]

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Lucille Maya Owers
'Nee, mijn boot deed het niet meer gisteravond. Toen kwam er een storm en viel ik in het water, en nu ben ik hier...' antwoordt de jongen. Natuurlijk. Het laatste beetje hoop dat ik zo net nog had, is nu weg. 'Shit...' mompel ik, zacht genoeg voor de jongen om het te horen. Hoe heet hij eigenlijk?
'Ik ben trouwens Evan Smith,' zegt hij, alsof hij mijn gedachten kan lezen.
'Mooie naam. Ik ben Lucille, maar iedereen noemt me Lucy dus jij noemt me maar ook zo.' Dat kwam er gemener uit dan mijn bedoeling was en ik word rood.
'Sorry. Zullen we kijken of er nog leven is op dit eiland?' Voor hij nog antwoord kan geven loop ik weg. Hij beslist zelf maar als hij met me komt. Nu pas zie ik hoe mooi het hier is; perfect voor een vakantie. Misschien zijn we gewoon aan de verkeerde kant gestrand en zit er aan de andere kant wel een prachtig hotel of een grote camping. Gewoon mijn ouders bellen en ik ben weer thuis. Meteen krijg ik weer hoop.

---

night thinking, day dreaming

Abelard schreef:

Bell "Nima" Liv Pasquana

Hoestend en zeiknat kwam ik aan op het eiland. Eeerder verging ik van de pijn en bloedde alsof mijn leven er vanaf hing. En dat was ook zo, over een paar minuten was ik doodgebloed. 'Oriana, Max, Daw, Lauran.. Ik hou van jullie!' riep ik uit. Maar in de realiteit had ik een klein sneetje waar nauwelijks bloed uitkwam en was ik met mijn gezicht in het zand gevallen. 'Telefoon. Ik heb mijn telefoon bij me!' juichte ik. Godzijdank had ik een waterdichte telefoon bij me, mijn fantastische mobiel. Met een grote lach op mijn gezicht tikte ik het nummer van Daw in. Mijn glimlach veranderde onmiddellijk toen ik zag dat er geen bereik was. 'Er moet toch ergens bereik zijn' mompelde ik. Ik liep met mijn mobiel omhoog door, af en toe knalde ik tegen iets aan, tot ik het genoeg vond en in een boom klom. Daar zittend had ik nog geen bereik. 'Verdomme!' schreeuwde ik. Gefronst gooide ik mijn mobiel weg die vervolgens in het water belandde. Nu kon ik mijn evenwicht niet meer houden. Poef. Bell was weg. Met een harde knal belandde ik op de grond. 'Ik. Haat. Mijn. Leven' gromde ik in het zand. Mijn kleren afkloppend liep ik verder. Gelukkig had ik mijn knalrode haren in een visgraatvlecht en had een zwarte beanie op. Soms struikelend strompelde ik verder over het strand. 'S.O.S! S.O.S!' gilde ik. Al druk rennend en zwaaiend met mijn armen knalde ik tegen iemand op. 'Leven!' gilde ik om daarna de onbekende persoon een knuffel te geven.

[Tegen wie is Bell aangebotst? ]

|Niko is vrij?
Ik heb btw zijn face claim verandert naar Heath Ledger. |

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 18:53 ]

---

kindness is never a burden.

Castamere schreef:
(...)

|Niko is vrij?
Ik heb btw zijn face claim verandert naar Heath Ledger. |

[Stuur hem maar [: ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Abelard schreef:
(...)

[Stuur hem maar [: ]

|Gimme a sec. |

---

kindness is never a burden.

Lucas Mathis Stone
Keer op keer zie ik mijn zusje Charlotte weer voor me. Ze rent achter me aan, op de boot. Het is nog vroeg, vijf uur 's ochtends. Twintig minuten geleden stond ze bij mijn bed. Ze kon niet meer slapen, dus vroeg ze of ik met haar tikkertje ging doen. Eerst wou ik niet , maar zoals altijd ging ze met haar schattige puppy ogen aan kijken. Wetende dat ik daar niet tegen kan. Nep langzaam ren ik naar de voorkant. Het gaat mis en ik glijd uit. Voor ik het weet val ik over de reling en een paar seconden later lig ik in het ijskoude water. 'Charlie!' probeer ik te roepen, maar in plaats daarvan stroomt er water in mijn mond.

(sorry moet nu weg lol maak hem straks wel af)

---

night thinking, day dreaming

Nikolaus Maximilian Ludwig
Niko keek zuchtend in het rond en kneep zijn ogen tot spleetjes door het felle licht van de zon. Er kwam geen antwoord op zijn schreeuw, dus liep de man zonder enig idee waar hij heen ging over het strand. Na een aantal minuten rondgelopen te hebben, plofte hij neer onder een grote boom en haalde een sigaret uit zijn broekzak. Het ding was gelukkig niet nat geworden door zijn val, iets wat Niko erg vreemd vond, maar hij was er dankbaar voor. Voor enkele ogenblikken genoot hij van zijn sigaret met gesloten ogen. Dat moment van rust duurde niet lang, want al snel hoorde Niko een vrouwenstem schreeuwen. "S.O.S! S.O.S!" Hij schrok, schoot overeind en liep terug het strand op. Een persoon knalde hard tegen hem op en Niko moest zijn best doen om niet omver te vallen. Automatisch stak hij zijn handen uit om de persoon op te vangen, mocht die vallen, maar dat was niet het geval. Hij zag slechts de rode haren van de vrouw, want zij sloeg haar armen om hem heen en gilde nogmaals luid,"Leven!" Nikolaus trok zijn wenkbrauw op en hield zijn handen wat in de lucht, aangezien hij de persoon niet kende en ook niet echt het type was iemand snel te omhelzen. "Uh- ik leef inderdaad. Wie ben jij?" Hij duwde de vrouw een stukje van zich af en keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan.

---

kindness is never a burden.

[ Iemand voor Belinté ? ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Marijncraft schreef:
[ [strike]Mag je ook in de hij/zij vorm schrijven?[/strike]
@Inuminimoshi misschien kun je het uploaden via tinypic of in een spoiler zetten]

[En hoe maak je een spoiler?
Ps; je spelde mijn naam verkeerd ;p]

[Iemand voor Melissa? Het zou fijn zijn als iemand haar handtas zou vinden ]

Melissa Merckx
Terwijl ik langzaamaan bewust wordt van mijn omgeving, voel ik het frisse zeewater dat mijn benen keer op keer nat maakt. Het zand dat aan mijn lichaam plakt, en de zware natte kleding die aan mijn lijf hangt. Ik doe mijn ogen zachtjes open. Vreemd. Wat is deze plek? Na een tijdje ga ik rechtzitten en kijk rond. Het witte strand, de torenhoge palmbomen.. Dit leek wel een kaartje dat je naar je familie stuurt als je op vakantie bent. Ik merk dat er zand aan mijn benen plakt, spring recht en probeer het eraf te stampen. Gewéldig, ook dat nog! Het lukt niet en ik veeg het er dus gewoon af. Mijn kleren hangen ook vol zand.. Ik zucht, probeer ze tevergeefs schoon te vegen en geef op wanneer het écht niet lukt. "Ik wacht wel tot het droogt.."
"Zou er nog iemand zijn?" Dit lijkt me een godverlaten eiland.. Waarom moest ik nou perse híér aanspoelen? Dit was de ergste dag van mijn leven. Mijn handtas was zoek, mijn peperdure schoenen geruïneerd, mijn haar kletsnat en vol knopen.. Oh nee.. Hoe zou het mijn mijn make-up zijn? Ik probeer een spiegelbeeld te zien in het water, maar het vervormd steeds. Jep, ergste dag van mijn leven. Net nu ik eindelijk mijn vader nog eens zou zien. Ik doe mijn hoge hakken uit, schudt het zand eruit en wandel naar de rand van het bos. Ik zet me op een makkelijk ogende, grote steen. Ik voel tranen opkomen..

---

Prettig gestoord zijn is een gave, geen ziekte.