Evenings in London never felt so sad || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin:

De jongens zijn allemaal een eigen weg hun eigen weggegaan.
Sommige hebben nog contact met elkaar, maar andere helemaal niet meer. Het leven gaat rustig door al is het wel één hele verandering geweest.
Geen band en geen contact meer.
Maar alles lijkt nu normaal te gaan of zover je het normaal kan noemen. De Directioners zullen blijven altijd.
Allen wat als de andere op een dag ineens voor je staan met een voorstel? Iemand die je kende als een van je beste vrienden?
Samen met het voorstel om het te keren naar de top met One Direction?

Waar kies je voor? Je familie of de roem? Wat is de juiste beslissing? Gaat het lukken om weer een band te vormen of heeft iemand er geen zin in...

[ bericht aangepast op 2 juli 2013 - 16:49 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
'We hebben nog geen nummer gekozen.' Mijn hoofd hield ik ietwat schuin bij het antwoord dat ik kreeg, want je kon me een hoop vertellen en ik keurde veel goed, maar dit niet. 'Jongens, jullie hebben vijf weken de tijd gehad om iets te verzinnen en het was duidelijk wie moesten zingen of iets anders. Er zijn zoveel--' Veel meer tijd om iets te zeggen had ik niet, want voelde hoe iemand bij me op mijn rug sprong en stevig aan me vastklemde. 'Wie durft mijn les te verstoren?' vroeg ik, maar kon een kleine grinnik niet onderdrukken. Bij de woorden die in mijn oor gefluisterd werden, had ik al snel antwoord op mijn vraag, maar had het ergens ook kunnen verwachten. Het was zeker niet de eerste keer dat Georgie de les kwam verstoren. 'Hiiii, zusjes.' zei ik zachtjes waarna ik een klein pruillipje trok doordat ik wist dat mijn haar in de war zat. 'Dat kan je nog terugverwachten. Je weet dat je van mijn kapsel af moet blijven.' Na deze woorden richtte ik mijn aandacht op de klas. 'Jullie kunnen gaan, want de les is toch bijna afgelopen. Maar voor jullie twee.' Ik wees naar de twee leerlingen op het podium. 'Jullie staan er volgende les weer, maar dan met een nummer. ' voegde ik er iets harder aan toe, door de herrie die in het lokaal was ontstaan. Iedereen wist hoe snel ze wel niet moesten vertrekken, dus het duurde ook niet lang voor het lokaal leeg was. Ik liep zelf ook maar naar de deur met Georgie nog steeds op mijn rug. 'Maar wat is de reden van je bezoek, zusje? En ik dacht ik ben je vast voor met de les.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Liam James Payne

'Glijbaan!' kirde Alex vrolijk toen ze van de schommel was afgeklommen. Maar goed dat we hierheen waren gegaan, anders had ze vast weer in huis iets gemold met haar hyperheid. Een beetje te blij klom ze met enige moeite de glijbaan op. Dat zo'n klein meisje zoveel plezier kon hebben was gewoon niet te geloven. Ik genoot van haar nogal overenthousiasme. Het was schattig en fijn. Zo vermaakte ze zich en had er nog veel plezier in ook. Toch maakte ik me wel zorgen over dat Alex alleen was. Nu is ze niet eenzaam, maar stel voor dat ze dat over een paar jaar wel is? Nog altijd zat ik te denken aan een broertje of een zusje, zodat ze altijd wel iemand had om wat mee te doen. Veel tijd had ik niet met al een kind in huis, laat staan nog èèn. Misschien zou ik het over twee weken overwegen, misschien over twee jaar. Het duurde tenslotte nog lang voordat alles in orde was en het moest op een rustige tijd. Ik schrok op uit mijn gedachten toen ik een bekende stem hoorde en een tikje op mijn schouder. 'Eirwen' verklaarde ik met een glimlach. Ze omhelsde me kort en keek me glimlachend aan. 'Goed. Heb eindelijk een dag vrij dus ik besloot maar om wat met Alex te doen' glimlachte ik. 'Eirwen!' hoorde je het opgewekte stemmetje van Alex die rennend onze richting op kwam. Eenmaal stilstaand omhelsde ze Eirwen, of eerder gezegd haar been. 'Hoe gaat het met jou?' vroeg ik erna.

[Sorry dat het zo lang duurde]

[ bericht aangepast op 12 juni 2013 - 22:27 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Niall James Horan
Ik kijk naar Jared en Jayden, de twee jochies die mijn leven hebben verwoest.. Maar ik ben er blij mee, zonder hun zou ik nooit gelukkig zijn! Ik loop naar de keuken en kom even later met twee glazen en een zak chips terug. "Jar, wil je appelsap?" Ik loop al terug naar de keuken en haal het pak appelsap uit de koelkast. Ook pak ik het verwarmde flesje melk voor Jayden. Ik leg alles op de tafel en haal Jayden uit de box. Ik zet hem op mijn schoot en geef hem het flesje waar hij al snel aan begint te sabbelen. Ik glimlach naar Jared en wenk hem dat hij naast me moet komen zitten. Wie had dit ooit gedacht? Van een doodnormale gozer naar wereldberoemd om daarna weer af te zakken naar nul.. Ik heb mijn leven opgepakt en adopteerde Jared, nog geen paar jaar later kwam Jayden op de wereld. Mijn leven is beter nu, geen One Direction of continu achtervolgd worden. Heel soms word ik herkend, maar het zijn niet meer de miljoenen fans.

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Georgie Teddy Tomlinson
Louis stuurde de leerlingen weg en het duurde ook niet lang voordat het lokaal leeg was. Ik trok een pruillipje omdat hij me voor was met wegsturen. "Dat is niet aardig, Lou." Jammerde ik met nog steeds een pruillipje, die hij niet kon zijn, omdat ik nog
steeds op zijn rug zat. Vandaag zou denk ik een vermoeide dag worden, ik had geen idee waarom. Maar zo'n gevoel had ik. Louis liep naar de deur van het klaslokaal met mij nog steeds mij op zijn rug. "Maar wat is de reden van je bezoek, zusjw? En ik dacht ik ben je vast voor met de les." Zei hij. Ik haalde mijn schouders op. Maar bedacht me snel dat hij dat niet kon zijn. "Ten eerste, ik wou jou irriteren, je weet toch. En ten tweede, BooBear niet aardig tegen TeddyBear doet."

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

(Mt, morgen komt mijn reactie én rol)

I don't want you to die, I want you to suffer.

(MT)

imperfection is beauty

Louis Tomlinson
Ik hoefde om te kijken naar Georgie om te weten dat ze een pruillipje trok. Normaal was zij degene die mijn klas wegstuurde, als ik tenminste les gaf op dat moment. Nu was ik zelf een keer eerder. Het waren tien minuten in totaal, maar alsnog. 'Lou is ook niet altijd aardig. Lou soms een beetje onaardig moeten zijn, want dat is beter.' Zei ik bij haar woorden.
Ik vond het niet altijd even leuk om te doen, maar ja, soms had je geen keuze. Langzaam pakte ik mijn spullen bij elkaar waarna ik naar lokaal verliet. Aangezien ik het idee had dat Georgie toch bleef zitten, besloot ik maar om gewoon verder te lopen. Ik was ergens blij dat mijn dag erop zat en naar huis toekon, dus waarom zou ik nog langer wachten? Daarbij zouden we hier morgen nog staan, als dat wel de bedoeling zou zijn. "Ten eerste, ik wou jou irriteren, je weet toch. En ten tweede, BooBear niet aardig tegen TeddyBear doet" Zei ze. Ik knikte langzaam terwijl ik ondertussen keek naar de leerlingen die langzaam het schoolplein over liepen. Het was makkelijk om te zien, want het lokaal, als je het zo kon noemen, lag dicht bij de ingang. Voor hen was het ook het laatste uur geweest. "Ten eerste kan je me niet irriteren, want ik mag naar huis, alleen weet ik dat inderdaad. En ten tweede, BooBear is wel aardig, want hij neemt jou taak over." Zei ik lachend en liep zelf ook het schoolplein over, om zo lopend mijn weg naar huis te vervolgen. Het was toch niet heel ver en was er dan ook zo.

( uhg, ik hoop dat het klopt, maar hij telefoon werkt niet altijd mee.)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Malik
Dit was niets voor mij. Lenig was ik nooit geweest en met een klein meisje dat telkens in de weg stond, maakte het niet beter. Maar je moest het er voor over hebben hè. 'Rechter hand op rood.' Natuurlijk was Maddie me voor en kon ik mijn hand pas goed neerzetten als ik heel mijn lichaam zou kantelend. Dus zetten ik mijn grote hand gewoon op die van Maddie. 'Aww, dat is vsspelen!' Riep het klein meisje lachend. 'Helemaal niet. Als ik dit zou doen, zou ik valsspelen.' Grijnsde ik en begon in haar zij te prikken. Meteen viel ze om en klonk haar schaterlach door de kamer, toen ik haar begon te kietelen. Ik hield pas op toen ik de voordeur horden en keek meteen op. 'Babycakes!' Elke keer als ik hem zag na een dag werken, leek het alsof ik opnieuw verliefd werd. 'Papa boo' Maddie kroop onder mijn handen uit en sprong op om naar Louis te rennen. Zelf kwam ik met wat meer moeite overeind.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[No problemo]

Eirwen Cadwalader
Ik glimlachte naar hem bij het horen van mijn naam uit zijn keel. Ik omhelsde hem kort en veegde wat plukjes haar uit mijn gezicht. Ik luisterde naar zijn antwoord en keek rond of ik kleine Alex al zag. Ze was echt een leuk hummeltje. "Leuk toch?" Op dat moment kwam Alex aan hobbelen en knuffelde mijn been. Bij Liam kon ze alleen zijn onderbeen knuffelen, maar bij mij kwam haar hoofd al tot mijn heupen. "Alex" zei ik vrolijk voor ik haar optilde en op mijn ene arm zette. Ze was niet heel zwaar, dus het ging prima. Ze kirde vrolijk en ik richtte me toen weer tot Liam. "Prima. Nouja, ik heb het erg druk, maar niets wat ik niet kan overleven." Ik keek even naar het meisje op mijn arm. "En hoe is het met jou? Heb je een leuke dag met papa?" vroeg ik glimlachend. Ze knikte wild en begon me te vertellen over de speeltuin en hoe blij ze was dat Liam een keer mee was. Ik glimlachte. "Jij boft maar met zo'n vader." Bij die woorden glimlachte ik naar Liam. "Zijn de hondjes er ook?" vroeg ze met grote ogen aan me. Ze was echt verzot op die twee en zij op haar. "Ze moeten hier ergens rondlopen." Ik floot tussen mijn tanden en niet veel later kwamen de grote alaskan malamute en de pitbull aanrennen. Ik zette Alex weer op de grond die vrolijk richting de honden rende. Het was zo lief om die drie te zien spelen. Ik keek naar Liam. "Zullen we ergens gaan zitten? Ik heb thee en die drie zijn toch nog wel een tijdje zoet. Ook als ik op een vrije dag met haar naar het park ging tijdens het oppassen was het altijd heel leuk en de 2 vrij grote honden luisterden echt naar het kleine meisje.

Bowties were never Cooler

[Sorry, ik ging gisteren slapen. Ik was echt gesloopt en viel al in slaap voor ik nog een reactie kon plaatsen.]

[ bericht aangepast op 13 juni 2013 - 9:21 ]

Reality's overrated.

Leandra Eloïse Coaster

Langzaam en met veel moeite slik ik de brok in mijn keel weg. Met trillende handen ga ik op de weegschaal staan. Mijn ogen knijp ik kort dicht, bang voor het voor mij zo belangrijke getal dat het apparaat aan gaat geven. Met een bibberende zucht open ik mijn ogen weer. Bij het zien van het getalletje gaat een korte golf van opluchting door me heen. Die al snel verdwenen is. Weer één kilo er af, ik ben niet bijgekomen, maar het is lang niet genoeg. Ik ben nog steeds een oliebol.
Ik trek de wollen trui over mijn hoofd, een trui die ik een jaar geleden samen met Sascha gekocht heb. Weer sluit ik kort mijn ogen en slik. Waarom moest nou net haar wat overkomen? Waarom ik niet? Ik heb geen toekomst, ik heb toch geen leven. Wie zou mij missen? Maar Sascha, zij had Liam en Alex. Nu ik het toch over hen heb, misschien moet ik maar naar hen op zoek gaan.
Terwijl ik mijn handen diep in mijn zakken verschuil slenter ik rond, richting het speeltuintje waar ik wel eens ben geweest met Sascha en Alex. Ik tuur om me heen en kijk of ik een blik op kan vangen van Liam en zijn dochter, en daarmee mijn nichtje, Alex. Als ik ze eindelijk heb gevonden verschijnt er een klein glimlachje op mijn gezicht. Er is ook een ander meisje.
"Hoe gaat het?" vraag ik, ik draai me richting het meisje. "Ik ben Leandra, het zusje van Sascha."

[ bericht aangepast op 13 juni 2013 - 9:29 ]

Reality's overrated.

(Is er iets belangrijks gebeurd? Waar kan ik inspringen?)

imperfection is beauty

Louis Tomlinson
Vrolijk liep ik de straten door naar huis met Georgie nog steeds op mijn rug. Het leek wel hoe dichter ik bij huis was, hoe vrolijker ik werd. Niet dat het vreemd was, want ik wilde gewoon terug zijn bij Zayn en Maddie. De laatste tijd leken de dagen wel voorbij te kruipen, zodra ik de deur uit was. Gelukkig was ik wel snel weer thuis, net zoals nu, want het was niet ver. Met een simpele beweging zorgde ik ervoor dat mijn zusje naast me stond waarna ik mijn sleutels tevoorschijn haalde. Een grijns verscheen op mijn gezicht bij het horen van de bekende stemmen, zodra de deur open was. 'ZaynieBoo!' Ondertussen had ik mijn armen naar het kleine meisje, die aan kwam rennen, uitgestoken voor een knuffel. 'Maddieeee' zei ik toen ze me een knuffel gaf. Ik kreeg een brede glimlach op mijn gezicht, zodra ik in de buurt kwam van deze twee mensen. Steeds opnieuw leek het alsof ik voor het eerst thuiskwam. Het was het beste gevoel. Het kleine meisje tilde ik op en liep naar de woonkamer toe. 'ZaynieBoo!' Zei ik opnieuw waarna ik de jongen een knuffel gaf en een kus op zijn lippen drukte. Het meisje in mijn armen maakte een protesterend geluid en trok een vaag gezichtje. Een zachte grinnik verliet mijn mond. Toch kon ik het niet laten om Maddie een kus op haar wang te geven en daarna Zayn nog een. 'Opnieuw een ondergang?' Vroeg ik grijnzend, doelende op de mat die op de grond lag.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Met een diepe zucht stapte ik uit de auto. Ik zie Niall Jayden opppaken uit de box. That's so cute. Ik loop naar de voordeur en steek de sleutel in het slot om deze vervolgens open te draaien. Mijn tas gooide ik ergens in de gang en loop de woonkamer binnen. Niall was te druk bezig met Jay, begrijpelijk hij was een schatje. Ik boog naar Niall en drukte een kus op zijn wang, geef Jay een aai over zijn bol en loop naar de keuken om een flesje water te pakken. Ze hadden besloten om voor het nieuwe seizoen nachtopnamen's te maken. Dus draaide ik de nachturen die ik normaal s'morgens zou draaien. Niet echt geweldig, maar het was of dat of lang wachten tot mijn Character in kon springen. Dus had ik maar voor het eerste gekozen. In de deuropening blijf ik staan, kijkend naar Niall die Jay zijn drinken geeft en Jar die uit zijn beker dronk. Ik was blij dat ik hun had, een klein beetje sprank in het leven dat ik leef.

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Liam James Payne

Eirwen tilde Alex op en zette haar op haar arm, wat Alex niet bepaald erg scheen te vinden. Ze was nog blijer waar ik me zorgen om maakte. Als er nog eens iemand kwam wist ik zeker dat het kleine meisje de hele dag zo rond bleef stuiteren. Ik knikte op Eirwen's antwoord. Mijn mondhoeken krulden verder omhoog bij wat Alex vertelde en wat Eirwen erna zei. Beide maakten ze me gelukkig, met de woorden maar ook met hun aanwezigheid. Je werd er automatisch vrolijk van zonder wat te doen. Lachend keek ik hoe Alex de twee honden vergezelde en druk tegen ze praatte. 'Goed idee, die drie vermaken zich wel' stemde ik in met Eirwen's idee. Mijn glimlach werd breder bij het zien van Leandra. 'Leandra! Fijn om je te zien' zei ik gelijk. Op haar vraag antwoordde ik meteen. 'Goed, ik heb een dagje vrij' meldde ik. 'Zullen we anders met zijn drieën ergens gaan zitten? Dan kunnen jullie kennis maken' stelde ik voor aan de twee meisjes naast me. Eigenlijk kon ik me niet voorstellen dat Eirwen en Leandra elkaar niet kende. Eirwen kende ik echt al lang, al een aantal jaren. Maar Leandra nog langer. Ach, nu kennen ze elkaar dan eindelijk. 'Hoe gaat het met je? Ik heb je al eventjes niet meer gezien' vroeg ik aan Leandra.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."