Iyalle Gwendoline Yggdrasil
De draak was al snel weer uit het zicht verdwenen en even vroeg ik bij mezelf af of het wel echt een draak was, maar aan de andere kant weet ik dat mijn ogen me niet hadden voorgelogen, het was echt een draak geweest.
Ik had al wel eens eerder een draak in mijn leven gezien, die was niet zoals vele andere draken dat meer standaardgroen of bruin, maar die had rode schudden gehad als robijnen op zijn rug en exemplaren op diens buik die glinsterden als goud.
Er was natuurlijk jacht gemaakt op het wezen, maar sommigen pleitte voor de draak, dat het gewoon een wezen was dat bevooroordeeld werd door de mensen, die dachten dat het een bloeddorstig wezen is die mensen dood om alleen maar bloed te zien, dorpen en gehele steden verwoest omdat die daar zin in had.
Natuurlijk viel die draak wel eens iemand aan, maar iedereen moest toch eens eten ? Wij doden toch ook vee om ervan te kunnen eten ?
Enkel en alleen omdat wij ook op het menu stonden van deze draak maakte die nog niet tot een bloeddorstig monster.
Ik had het moeten bewijzen en dat deed ik dan ook.
Op een ochtend was ik er vroeg op uit getrokken, geheel in mijn eentje met mijn trouwe paard en zwaard aan mijn zijde en galloppeerde de bergen in waar de draak voor het laatst gezien was.
Natuurlijk weet ik dat het gekkenwerk was dat ik dat deed, maar ik moest wel, alsof een stemmetje in mijn hoofd me erbij hield.
Al snel had ik de draak gevonden in een grot, waar die nog maar net in paste.
Waarschijnlijk durfde die geen grotere grot te zoeken aangezien hij wist dat de mensen juist daar zouden gaan zoeken.
Voorzichtig benaderde ik hem en hij keek me aan met zijn amberkleurige ogen.
Maar hij deed me niets, hij keek me enkel aan.
Ik praatte tegen de draak, al weet ik tot de dag van vandaag niet of hij me kon verstaan of niet, ik praatte tegen hem, zong een liedje voor hem en bracht hem een zoenoffer dat ik onderweg had gekocht ; een amulet met een grote rode robijn.
De draak snoof tevreden en viel in een fase van vertrouwen in slaap, waardoor ik zelf ook kon gaan zitten om uit te rusten.
De verdere gehele dag heb ik hem geobserveerd in zijn manier van leven en ik kwam erachter dat hij echt geheel onschadelijk was buiten zijn jachten door en dat het inderdaad meer een wezen was van overleven.
Ik verbleef er de nacht, omdat de nacht in het bos gevaarlijker was dan mijn verblijf bij de draak.
Maar de volgende ochtend werd ik wakker van hoorngeschal.
Hoe dom had ik kunnen zijn, natuurlijk zou mijn vader ongerust worden, hij liet me altijd al zo goed beschermen en mijn onaangekondigde uitje wakkerde zijn beschermende beer wakker.
papabeer stuurde zijn beste mannen erop uit om me te zoeken en met behulp van een spoor zoekende druïde hadden ze blijkbaar gevonden.
Snel maakte ik de draak wakker en riep dat hij weg moest gaan als hij niet gevonden wou worden, maar het was al te laat.
De mannen kwamen al naar binnen, Lancome voorop en ze stormden allemaal op de draak af in de veronderstelling dat hij me pijn wou doen.
Er sneuvelden een aantal man die dag, goede mannen die vochten voor een goede zaak, al was dat enkel zo in hun ogen.
Uiteindelijk had ik de mannen kunnen overhalen om te stoppen en mijn kant van het verhaal aan te horen, waardoor ik ze zo afleidde dat de draak - hevig gewond weg kon komen.
Een aantal maanden later kregen we te horen dat hij opgejaagd en verslagen was aan de grenzen van ons land en ik rouwde een tijdje om hem, de mensheid verafschuwend en me meer terugtrok in de bossen, waar ik nieuwe elfen ontmoette die samen met mij muziek speelden en zongen en ik de draak een beetje begon te vergeten.
En nu, meer dan een jaar later ben ik hier, in een kasteel redelijk ver van de mijne en had ik weer een draak gezien.
Hoe zou deze zijn ?
Is deze wel zo bloeddorstig als dat ze in de verhalen vertelden, of was dit weer zo'n een als laten we zeggen mijn draak ?
Daar kon je maar op één manier achter komen.
Al zou ik dit kasteel niet verlaten, ik zou wachten tot ik hem zelf met mijn eigen ogen zou zien.
Zuchtend zette ik een aantal stappen bij het venster vandaan en keek de kamer nog eens rond of ik iets kon vinden wat ik kon doen, maar op het eerste gezicht zag ik niets.
Mijn ogen gleden naar de deur, die op een kiertje stond en ik glimlachte.
Het werd tijd dat ik het verdere kasteel maar ging verkennen.
Te beginnen bij de stallen om te kijken hoe het met mijn paarden ging.
{Iemand die Iyalle tegen kan komen door haar tocht door het kasteel heen ?}
[ bericht aangepast op 6 juli 2013 - 17:50 ]
Credendo Vides
Maar zij staat aan Morgana's kant.