• Wetenschappers zijn op zoek naar een grote schat in de diepe wateren van de Atlantische Oceaan. Ze zijn hier jaren naar opzoek geweest en hebben eindelijk duidelijke locaties waar het kan liggen. Maar in plaats van dat ze een deel van de schat vinden, hebben ze een kist gevonden waar ze een eeuwenoud boek vinden. De locaties van Atlantis en hoe je deze verzonken stad weer leven in kunt blazen staan erin. Ze hebben een kristal nodig die het tevoorschijn haalt. Het probleem is dat het kristal daar ergens op de zeebodem ook moet liggen, maar de wetenschappers kunnen niets vinden.
    De wetenschappers hebben het besluit genomen dat ze dit even geheim zouden houden, waarna het na enkele maanden verteld is aan de meermensen. Die dag krijgen ze ruzie en veroorzaakt een oorlog tussen de mensen en meermensen, omdat de meermensen vinden dat Atlantis in hun gebied is. Dit behoort simpelweg niet tot de mensen toe.
    Maar de mensen zijn koppig en besluiten toch op zoek te gaan naar de Verzonken Stad – zonder toestemming van de meermensen. Komt de band tussen hun nog goed? En kan de mensheid dit geheim eigenlijk wel aan? Ze moeten naar het kristal zoeken om de Verzonken Stad, Atlantis tevoorschijn te halen.


    De meermensen kunnen alleen veranderen als het volle maan is (wat 12 á 13 keer p. jaar is), maar ze kunnen ook veranderen als ze de zeldzame ingrediënten ervoor hebben, wat overigens erg moeilijk te vinden is en ze in gevaarlijke gebieden groeien waar je niet zo snel kunt komen.


    Regels:
    - 16+ is toegestaan.
    - Als je iemand wilt vermoorden moet je eerst toestemming hebben van die user.
    - Alleen je eigen personage besturen en niet die van een ander.
    - Ik wil minstens dat je post 10 zinnen lang is (meer is altijd beter natuurlijk).
    - Er bestaan geen Mary Sue's in het echte leven, dus ook niet in deze RPG. Let daar op.
    - Als er een nieuw topic aangemaakt moet worden, vraag dan eerst toestemming aan mij [Sweetiepie/Nebthet]. En als ik niet online ben wacht dan gewoon rustig af op mijn antwoord.

    Wetenschappers:
    Rosalynn Maria Winchester; Ophilia. Leider.
    James Ryan Mirano; Wolfheart.
    Jack Smith; Lolicia.
    Aeryn Doireann Falon; Eavan.

    Meermensen:
    Ansem; Tortura.
    Grimm Lonehunter; Chiron.
    6 juli tot 17 juli – vakantie
    18 juli tot 28e – kamp.
    Iris Lymphadeae; mismi.
    Sereia Ianthe Cyfill; Tyrell.

    9.00 uur in de ochtend.
    De RPG begint met dat het de eerste dag is. De wetenschappers laden de boot in met hun eigen spullen, want het zou zo kunnen dat ze maandenlang weg kunnen blijven. Daarna gaan ze op zoek.
    De meermensen zijn op de hoede van de wetenschappers. Iedereen doet hun eigen ding; de een wilt het kristal eerder vinden dan de wetenschappers en de ander wilt de wetenschappers dwarsbomen. Ieder hun eigen keus.

    [ bericht aangepast op 5 juli 2013 - 22:58 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [Ik maak vanavond een post! ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [Volgens mij wou Tortura er mee stoppen, omdat ze het te druk had... dus als er iemand voor Iris is???]

    mismi schreef:
    Iris Lymphadeae
    Hij kijkt me even aan en probeert te glimlachen, al ziet het er een beetje onhandig uit. Als ik iets zeg over het eten knikt hij "Ja, dat klopt, bij mijn vader" zegt hij. Ik knik even. Als ik vraag wat we nu gaan doen haalt hij even ongemakkelijk zijn schouders op. "Praten? Naar je ouders?" Stelt hij voor. "Eten?" Vraagt hij er nogal schaapachtig achteraan, waardoor ik het idee krijg dat hij honger heeft. Ik knik even. "Eten is goed, ik heb zelf ook nog niet echt gegeten." Zeg ik dan en ik laat mezelf weer in het water zakken. Eigenlijk bedoelde ik niet wat we nu zouden gaan doen, maar wat we nou met deze situatie moesten doen, maar ik laat het voor nu maar even. Dat komt vast vanavond tijdens het eten wel naar boven. Mijn moeder leek best geschrokken toen ik weg zwom, maar dat komt ook straks wel. Ik heb even geen behoefte aan hun gezelschap. "Wat wil je eten?" Vraag ik dan terwijl ik mezelf onder water laat zakken en door het gangenstelsel begin te zwemmen richting de uitgang.

    In gedachte zucht ik even. Hoe zal mijn leven er nu uit komen te zien? Ik had zoveel plannen en zoveel dingen die ik nog wou doen. Hoe ga ik dat nu allemaal doen? Kan ik uberhaubt wel trouwen met iemand die waarschijnlijk niet eens van me houdt, niet op die manier in ieder geval. En hoe lang gaat het duren voordat ze willen dat er kleinkinderen komen. Ik verdring deze gedachtes snel voordat ik straks nog in paniek raak.

    "Wat doe jij tegenwoordig?" Vraag ik dan in een poging de ongemakkelijke sfeer weg te halen. We kenden elkaar vroeger redelijk goed, maar we zijn allebij wel veranderd denk ik en we kunnen elkaar net zo goed wat beter leren kennen nu de ouders er niet bij zijn.


    Ansem.
    ‘Eten is goed, ik heb zelf ook nog niet echt gegeten.’ Antwoord ze erop, al heb ik het idee dat zij zich ook ongemakkelijk voelt nu. Ja, dat komt vast doordat we elkaar al een aantal jaar niet hebben gesproken and now I’m dropping the bombshell on her that we are getting married. Well, a marriage of convenience. Ik word uit mijn gedachten gehaald door haar als ik haar zachte stem hoor.
    ‘Wat wil je eten?’ Ze begint al door het gangenstelsel te zwemmen, maar ik ben er natuurlijk weer eens niet bij met mijn hoofd. Ik probeer wel naast haar te blijven, alleen zwem ik telkens elke keer tegen rotsen of dergelijke op. Opnieuw ontwijk ik op het nippertje een rots die voor me opdoemde omdat ik niet oplette. Verward kijk ik naar haar, naar Iris.
    ‘Eh… Sorry, wat zei je?’ Murmelde ik, en ik zou verbaasd zijn als ze dat zou horen, omdat het zelfs voor mij nog bijna onhoorbaar is. Haar volgende vraag hoor ik echter wel. ‘Wat doe jij tegenwoordig?’ Ik haal mijn wenkbrauwen iets op en wrijf iets over mijn kaak, terwijl we al het rots gebied bijna uit zijn.
    ‘Ik ben bewaker van de poorten, wel, één van de bewakers…’ Ik voel me ongemakkelijk om nu over mij te praten, al zou ik dat niet laten zien. Hopelijk. ‘En jij? Wat doe jij nu?’

    [Ik ga toch wel ff door, vind Ansem veel te leuk personage. Hope you don't mind.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Eavan schreef:
    [Ik maak vanavond een post! ]

    Ehm, okay, niet vergeten dan hé! ;).


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [ en zoals verwacht ben ik het wel vergeten. Ik ben met mijn zusje al twee dagen flink voor haar gala bezig, die is vanavond. Vanaf morgen heb ik het weer rustig en moet het me lukken een post te maken, als jullie het niet heel erg vinden? ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Eavan schreef:
    [ en zoals verwacht ben ik het wel vergeten. Ik ben met mijn zusje al twee dagen flink voor haar gala bezig, die is vanavond. Vanaf morgen heb ik het weer rustig en moet het me lukken een post te maken, als jullie het niet heel erg vinden? ]

    Als je het dan echt niet vergeet, want er anderen wachten erop en ik wil niet dat 'ie doodloopt. :]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Aeryn Doireann Falon

    'Je kan zo niet goed op dat kleine meisje passen, en met dat bloed trek je misschien ook wel haaien aan.'
    Mijn blik glijd van de meerman naar het kleine meisje bij hem, haar uitdrukking is overduidelijk; ze wil dat iemand de man bij haar helpt. Het idee van haaien op komst doet me niet echt een plezier. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Jack terug draaien en ook over de reling heen hangen, waarna hij een zucht slaakte en over de reling heen klom terwijl hij zichzelf vasthield om niet naar beneden te vallen.
    'Kom op, dan helpen wij je,' roept hij naar de meerman en steekt zijn hand vervolgens uit. 'Zonder hulp red je het niet. Dus doe niet koppig.' De meerman leek even terug te deinzen, maar richtte zich kort daarna op het kleine meisje, die na een lichte fluistering de zee in zwom.
    'Moet ik je helpen?' Vroeg ik zowel Jack als de meerman terwijl deze de hand van Jack aannam. Ik wist niet hoe stabiel Jack hing, maar misschien was wat ondersteuning prettiger als hij hem uit het water hielp.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Iris Lymfadeae
    Ik wacht op antwoord op mijn vraag over wat hij wil eten, maar het blijft stil. Ik krijg uiteindelijk wel antwoord op mijn andere vraag. Hij antwoord dat hij inmiddels één van de bewakers van de poorten is. Dat verklaart waarschijnlijk zijn litteken. “en jij? Wat doe jij nu?” vraagt hij. Ja wat doe ik.. niks eigenlijk. Ik weet gewoon niet wat ik wil doen. Ik zit zelf nog te twijfelen tussen misschien lerares of schoonheidsspecialiste. Ik vind allebij heel erg leuk. Ik vind zelf dat ik goed met kinderen om kan gaan en ik weet ook al het een en ander over schoonheidsdingetjes enzo. “Op dit moment doe ik eigenlijk niks. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik zit nog te twijfelen tussen lerares of schoonheidsspecialiste” antwoord ik. “Ik vind allebei heel erg leuk om te doen, maar ik denk dat combineren van de twee te veel wordt.” Vervolg ik dan. Ik heb ook een tijdje met het idee rondgelopen om doordeweeks lerares te zijn en in het weekend schoonheidsspecialiste, maar dan hou ik helemaal geen tijd meer voor mezelf over. "Heb jij nog voorkeur voor eten?" vraag ik dan maar nog een keer. Mij maakte het zelf niet zoveel uit, ik was niet zo moeilijk met eten. Ik heb zo het idee dat dit nog een lange dag gaat worden, dus kan ik er maar beter het beste van maken. Als ik Morgana nog eens zie zal ik eens vragen of zij mij een leuke juf lijkt.

    Come on, guys. Ik wil niet zeuren, maar laat 'm niet dood gaan hé. (;


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [Sorry, Catesby mag anders wel eerst reageren, ik kom er namelijk net achter dat ik nog niet klaar ben met foldersvouwen ._.]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Hmm, dan is het misschien beter dat ik eerst ga reageren. Aangezien jij het druk hebt met je folders vouwen en het dan 'mijn beurt is' met reageren. :]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [Jep ^^]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Oh sorry, ik dacht dat het Catesby's beurt was D:


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Don't mind. Ik ga zo meteen een post schrijven, eerst even nog wat andere posts schrijven, maar hij komt vanavond nog. :]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Mijn personage wacht nog steeds op de reactie van James s;


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.