• Wetenschappers zijn op zoek naar een grote schat in de diepe wateren van de Atlantische Oceaan. Ze zijn hier jaren naar opzoek geweest en hebben eindelijk duidelijke locaties waar het kan liggen. Maar in plaats van dat ze een deel van de schat vinden, hebben ze een kist gevonden waar ze een eeuwenoud boek vinden. De locaties van Atlantis en hoe je deze verzonken stad weer leven in kunt blazen staan erin. Ze hebben een kristal nodig die het tevoorschijn haalt. Het probleem is dat het kristal daar ergens op de zeebodem ook moet liggen, maar de wetenschappers kunnen niets vinden.
    De wetenschappers hebben het besluit genomen dat ze dit even geheim zouden houden, waarna het na enkele maanden verteld is aan de meermensen. Die dag krijgen ze ruzie en veroorzaakt een oorlog tussen de mensen en meermensen, omdat de meermensen vinden dat Atlantis in hun gebied is. Dit behoort simpelweg niet tot de mensen toe.
    Maar de mensen zijn koppig en besluiten toch op zoek te gaan naar de Verzonken Stad – zonder toestemming van de meermensen. Komt de band tussen hun nog goed? En kan de mensheid dit geheim eigenlijk wel aan? Ze moeten naar het kristal zoeken om de Verzonken Stad, Atlantis tevoorschijn te halen.


    De meermensen kunnen alleen veranderen als het volle maan is (wat 12 á 13 keer p. jaar is), maar ze kunnen ook veranderen als ze de zeldzame ingrediënten ervoor hebben, wat overigens erg moeilijk te vinden is en ze in gevaarlijke gebieden groeien waar je niet zo snel kunt komen.


    Regels:
    - 16+ is toegestaan.
    - Als je iemand wilt vermoorden moet je eerst toestemming hebben van die user.
    - Alleen je eigen personage besturen en niet die van een ander.
    - Ik wil minstens dat je post 10 zinnen lang is (meer is altijd beter natuurlijk).
    - Er bestaan geen Mary Sue's in het echte leven, dus ook niet in deze RPG. Let daar op.
    - Als er een nieuw topic aangemaakt moet worden, vraag dan eerst toestemming aan mij [Sweetiepie/Nebthet]. En als ik niet online ben wacht dan gewoon rustig af op mijn antwoord.

    Wetenschappers:
    Rosalynn Maria Winchester; Ophilia. Leider.
    James Ryan Mirano; Wolfheart.
    Jack Smith; Lolicia.
    Aeryn Doireann Falon; Eavan.

    Meermensen:
    Ansem; Tortura.
    Grimm Lonehunter; Chiron.
    6 juli tot 17 juli – vakantie
    18 juli tot 28e – kamp.
    Iris Lymphadeae; mismi.
    Sereia Ianthe Cyfill; Tyrell.

    9.00 uur in de ochtend.
    De RPG begint met dat het de eerste dag is. De wetenschappers laden de boot in met hun eigen spullen, want het zou zo kunnen dat ze maandenlang weg kunnen blijven. Daarna gaan ze op zoek.
    De meermensen zijn op de hoede van de wetenschappers. Iedereen doet hun eigen ding; de een wilt het kristal eerder vinden dan de wetenschappers en de ander wilt de wetenschappers dwarsbomen. Ieder hun eigen keus.

    [ bericht aangepast op 5 juli 2013 - 22:58 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Dat weet ik, maar ik wijs er alleen maar even op.
    Besides, I wasn't talking to you.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ^ En ik geef er enkel antwoord op. Ik mocht er zelf van haar op reageren, jammer dan.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Tsja, ik ben niet telepathisch, dus dat kon ik lastig weten.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ^ Dat boeit mij niet, ik geef toch wel antwoord. :].
    Je kunt het de volgende keer ook gewoon ff in haar GB zetten. Gewoon een tip, hoor.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Lolicia zet het ook gewoon hier neer, dus waarom zou ik dat niet mogen?


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ^ Dat is voor iedereen bedoelt + ze is de topicmaakster.

    [ bericht aangepast op 29 juni 2013 - 1:44 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Meestal is het maar voor 1 of 2 personen bedoelt, maar goed, als je er blij van wordt dan zal ik voortaan alles wel in haar GB zetten, dan hoef jij niet de moeite te nemen je er mee te bemoeien.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ^ Ja, ik word er echt ongelooflijk blij van als ik met dingen kan bemoeien waar jij in mee praat. Super, zeg. *sarcasm*


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Je hoeft dat *sarcasm* er niet bij te zetten hoor, alles wat uit jou mond komt is toch één en al sarcasme.
    En heel erg logisch dat je constant reageert op alles wat ik zeg, als je het niet eens leuk vindt.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    ^ Ik dacht dat het beter was even voor de zekerheid erbij te zetten. Je weet maar nooit met jou, hé.
    Nou, nou, zeg. Alles op wat jij zegt? Overdrijven is ook een vak. Ik kan er ook niets aan doen dat jij telkens opgefokt reageert.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    @ Lahey: Ik weer dat ik niet altijd snel terug reageer, maar ik probeer altijd z.s.m. terug te reageren en ik laat het meestal weten als het wat langer duurt. Sommigen doen dat niet en laten niks van zich horen. Zo lang laat ik ze trouwens niet wachten, hooguit iets van een anderhalve week en niet langer dan dat.
    En zoals ik al eerder zei, ik weet dat mensen niet snel terug reageren vanwege dat ze ook eigen dingen hebben. Ik verwacht ook niet meteen een antwoord terug.

    [ bericht aangepast op 29 juni 2013 - 17:47 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [Waar blijft de reactie van mijn verloofde?? :p. Yup ik verveel me nu een beetje.. :p]

    Ansem |

    ‘Woon je hier al lang?’ vraagt ze, terwijl ze op één van de rotsblokken die als stoelen dienen gaat zitten. Het appartement waar ik woon, is groot genoeg voor mij, maar als zij erbij zal komen, zal er ook niet echt iets meer van privacy zijn. Alleen hoeveel spullen had zij nou? Vast niet zoveel toch? Het zou wel meevallen en nou ja, we zouden moeten kijken hoe we het met het bed zullen doen… Alleen de gedachte eraan laat me al iets rood worden, waardoor ik haastig omdraai en nonchalant een hand door mijn haar haal.
    ‘Dat valt mee. Een paar maanden, aangezien mijn vaders gezondheid naar beneden is gegaan. Ik zorg nu voor hem.’ De rode kleur is nu wel verdwenen, dus kijk ik haar voorzichtig aan om haar reactie te peilen. Ik praat er niet veel over, want ik vind niet dat het iemand anders wat aan gaat. En daarbij, ik wil het ook liever niet graag kwijt. Iris is echter mijn… verloofde, hoe raar dat ook klinkt – hardop en in gedachte – dus vertrouw ik haar dat toe. Sowieso ook deels, aangezien zij hem al van vroeger kende. Daarover trouwens… ik kon haar straks wel vragen onder het eten waarom we opeens geen contact meer hadden.

    ‘Wat heb je allemaal voor vis en eten in huis?’ vraagt ze, waardoor ik al haastig door zwem naar de keuken. De rotsstenen waren voornamelijk bij de bar in de buurt, die als tafelblad diende. Ik dronk geen slechte drank, ook niet als we boven waren, maar het tafelblad leek nu eenmaal op een bar.
    ‘Eh…’ stamelde ik. Ik opende de koelkast (geen idee of ze het überhaupt hebben, maar boeiend…) en haalde de verschillende salades en vissoorten eruit. Het waren nogal wat borden die ik voor haar neus zette, het hele tafelblad nam het zowat in beslag. Daarna deed ik de deur dicht en keek haar kwajongensachtig aan. ‘Allerlei dingen. Take your pick.’ Ik likte iets kinderlijks over mijn lippen en dacht aan vroeger, waarna ik naar een bord wees. ‘Al zou je die vast het lekkerste vinden, of is je smaak soms veel veranderd in de afgelopen tijd?’


    [I'm sorrry! kijk maar even of je er wat mee kunt.]

    [ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 23:42 ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Iris Lymphadeae
    Hij draait zich eerst plots om voordat hij antwoord geeft op mijn vraag. Ik frons even mijn wenkbrauwen. Waar zou hij aan denken? Dan geeft antwoord. "Dat valt mee. Een paar maanden, aangezien mijn vaders gezondheid naar beneden is gegaan. Ik zorg nu voor hem." Antwoord hij en hij draait zich weer om om mij aan te kijken. Ik glimlach even. Ik vond zijn vader altijd wel aardig en ik kwam regelmatig bij hun over de vloer.

    Als ik vraag naar het eten, zwemt hij gehaast naar de keuken. "Eh.." stameld hij even. Hij opent hetgeen wat als koelkast fungeert en haalt er allerlei wiersalades en vissoorten uit. Ik zwrm ook richting de keuken en hout halt bij de tafel. Hij zet alles neer io de tafel, die wel wat weg heeft van een bar. Als hij de deur van de koelkasteer dicht is kijky hij me even keajongensachtig uit en ik grinnik even. "Allerlei dingen. Take your pick" zegt hij. Hij likt even over zijn lippen heen en wijst dan een bord aan. "Al zou je die vast het lekkerste vinden, of is je smaak soms veel veranderd de afgelopen tijd?" Ik kijk naar wat op het bord ligt en zie dat het krab is. "Nee, mijn smaak is niet veel veranderd. Ik hou nog steeds erg veel van krab." Antwoord ik. Ik pak het bord en zet die voor me neer. "Wou je ook een stukje?" Vraag ik dan.

    Wij aten eigenlijk bijna hetzelfde als de mensen op het land. Wr aten zowel rauwe vis als gekookte vis. Als we de vis gekookt wouden hebben, ging je naar een heetwaterbron toe om daar je vis in te koken. De krab die ik nu voor me heb liggen is ook gekookt. Zo vind ik hem het lekkerst, maar rauw lust ik hem ook. Salades kenden we ook, al bestonden die bij ons uit verschillende soorten zeewier en bloemen. Vlees.. dat kende we niet en snoep ook niet echt. Ik heb beide een keer geproefd in de keer dat ik op land ben geweest. Het was niet verkeerd, maar ik hou het toch liever bij vis.

    Ik wil even mededelen dat ik het toch ga laten stoppen. Als dit topic eenmaal vol is en z'n limiet bereikt heeft, ga ik geen nieuwe aanmaken. Als iemand anders het van mij over wilt nemen dan mag het, maar dan wil ik wel eerst een berichtje van degene in mijn gb/pb.

    Jack Smith | Wetenschapper.
    'Wow wow wow wow,' had de meerman Ari en mij tot stilte gemaand. 'Ik wil niet dat jij,' hij wees naar mij en ik trok een wenkbrauw hierbij op. 'met een naald in de buurt komt van mijn hoofd. Ik wil dat zij het doet.' Mijn blik ging naar Ari, waarvan haar gezicht al wat wit was weggetrokken, en toen naar Grimm, met zijn chagrijnige gezicht.
    Ik begon meteen te lachen, mede door wat hij zei. Hij heeft wel grote praatjes voor iemand die langzamerhand doodbloed. Ik kreeg een grijns op mijn gezicht en voordat ik wat kon zeggen, had hij zijn mond weer geopend. 'O, en volgens mij ben ik aan het uitdrogen.' Wat mij er opeens aan deed denken..
    “Zeg waar is je zusje gebleven? Ze wist niet hoe snel ze hier weg moest.” Had ik gezegd, terwijl ik Ari kort had nagekeken, ze had gezegd dat ze wat natte handdoeken zou pakken, en spurtte toen weg.
          Ik bleef nog steeds rustig en relaxed tegen de reling aanstaan, terwijl ik zag hoe Ari heen en weer rende.
    Ze had wat angstig de gesteriliseerde naald en draad gezocht en had een zucht geslaakt toen ze over de hoofdwond van Grimm heen boog. Na enkele verspilde minuten had ze gezegd dat ze het niet kon en haar blik gleed vervolgens mijn kant op. 'Wil jij het alsjeblieft doen, ook al wilt hij het niet?'

    Meteen was mijn blik van chagrijnig naar enthousiast gegaan. “Heb je uiteindelijk toch geen keus gehad hé?” Grijnsde ik.
    Ik hurkte bij de meerman en Ari neer, waarna ik de gesteriliseerde naald en draad van haar over pakte.
    “En, ben je er klaar voor?” Vroeg ik wat geniepig met een duistere glimlach op mijn gezicht en mijn ogen fonkelde.


    Don't walk. Run, you sheep, run.