• Wetenschappers zijn op zoek naar een grote schat in de diepe wateren van de Atlantische Oceaan. Ze zijn hier jaren naar opzoek geweest en hebben eindelijk duidelijke locaties waar het kan liggen. Maar in plaats van dat ze een deel van de schat vinden, hebben ze een kist gevonden waar ze een eeuwenoud boek vinden. De locaties van Atlantis en hoe je deze verzonken stad weer leven in kunt blazen staan erin. Ze hebben een kristal nodig die het tevoorschijn haalt. Het probleem is dat het kristal daar ergens op de zeebodem ook moet liggen, maar de wetenschappers kunnen niets vinden.
    De wetenschappers hebben het besluit genomen dat ze dit even geheim zouden houden, waarna het na enkele maanden verteld is aan de meermensen. Die dag krijgen ze ruzie en veroorzaakt een oorlog tussen de mensen en meermensen, omdat de meermensen vinden dat Atlantis in hun gebied is. Dit behoort simpelweg niet tot de mensen toe.
    Maar de mensen zijn koppig en besluiten toch op zoek te gaan naar de Verzonken Stad – zonder toestemming van de meermensen. Komt de band tussen hun nog goed? En kan de mensheid dit geheim eigenlijk wel aan? Ze moeten naar het kristal zoeken om de Verzonken Stad, Atlantis tevoorschijn te halen.


    De meermensen kunnen alleen veranderen als het volle maan is (wat 12 á 13 keer p. jaar is), maar ze kunnen ook veranderen als ze de zeldzame ingrediënten ervoor hebben, wat overigens erg moeilijk te vinden is en ze in gevaarlijke gebieden groeien waar je niet zo snel kunt komen.


    Regels:
    - 16+ is toegestaan.
    - Als je iemand wilt vermoorden moet je eerst toestemming hebben van die user.
    - Alleen je eigen personage besturen en niet die van een ander.
    - Ik wil minstens dat je post 10 zinnen lang is (meer is altijd beter natuurlijk).
    - Er bestaan geen Mary Sue's in het echte leven, dus ook niet in deze RPG. Let daar op.
    - Als er een nieuw topic aangemaakt moet worden, vraag dan eerst toestemming aan mij [Sweetiepie/Nebthet]. En als ik niet online ben wacht dan gewoon rustig af op mijn antwoord.

    Wetenschappers:
    Rosalynn Maria Winchester; Ophilia. Leider.
    James Ryan Mirano; Wolfheart.
    Jack Smith; Lolicia.
    Aeryn Doireann Falon; Eavan.

    Meermensen:
    Ansem; Tortura.
    Grimm Lonehunter; Chiron.
    6 juli tot 17 juli – vakantie
    18 juli tot 28e – kamp.
    Iris Lymphadeae; mismi.
    Sereia Ianthe Cyfill; Tyrell.

    9.00 uur in de ochtend.
    De RPG begint met dat het de eerste dag is. De wetenschappers laden de boot in met hun eigen spullen, want het zou zo kunnen dat ze maandenlang weg kunnen blijven. Daarna gaan ze op zoek.
    De meermensen zijn op de hoede van de wetenschappers. Iedereen doet hun eigen ding; de een wilt het kristal eerder vinden dan de wetenschappers en de ander wilt de wetenschappers dwarsbomen. Ieder hun eigen keus.

    [ bericht aangepast op 5 juli 2013 - 22:58 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    [Is er iemand waar Aeryn evt naar toe kan?]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [Ze kan Grimm, Arizona en Jack joinen?]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Winterwolves schreef:
    (...)


    Ik zal daar straks op reageren :3
    ben nu nog even bezig met huiswerk D:


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Sixer schreef:
    [Ze kan Grimm, Arizona en Jack joinen?]


    [Oke, is goed. Zal zo dan een post maken. ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    BloodyFace schreef:
    (...)

    Ik zal daar straks op reageren :3
    ben nu nog even bezig met huiswerk D:


    [Oké. Veel succes met je huiswerk.(:]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Iris Lymphadeae
    Hij kijkt me even aan en probeert te glimlachen, al ziet het er een beetje onhandig uit. Als ik iets zeg over het eten knikt hij "Ja, dat klopt, bij mijn vader" zegt hij. Ik knik even. Als ik vraag wat we nu gaan doen haalt hij even ongemakkelijk zijn schouders op. "Praten? Naar je ouders?" Stelt hij voor. "Eten?" Vraagt hij er nogal schaapachtig achteraan, waardoor ik het idee krijg dat hij honger heeft. Ik knik even. "Eten is goed, ik heb zelf ook nog niet echt gegeten." Zeg ik dan en ik laat mezelf weer in het water zakken. Eigenlijk bedoelde ik niet wat we nu zouden gaan doen, maar wat we nou met deze situatie moesten doen, maar ik laat het voor nu maar even. Dat komt vast vanavond tijdens het eten wel naar boven. Mijn moeder leek best geschrokken toen ik weg zwom, maar dat komt ook straks wel. Ik heb even geen behoefte aan hun gezelschap. "Wat wil je eten?" Vraag ik dan terwijl ik mezelf onder water laat zakken en door het gangenstelsel begin te zwemmen richting de uitgang.

    In gedachte zucht ik even. Hoe zal mijn leven er nu uit komen te zien? Ik had zoveel plannen en zoveel dingen die ik nog wou doen. Hoe ga ik dat nu allemaal doen? Kan ik uberhaubt wel trouwen met iemand die waarschijnlijk niet eens van me houdt, niet op die manier in ieder geval. En hoe lang gaat het duren voordat ze willen dat er kleinkinderen komen. Ik verdring deze gedachtes snel voordat ik straks nog in paniek raak.

    "Wat doe jij tegenwoordig?" Vraag ik dan in een poging de ongemakkelijke sfeer weg te halen. We kenden elkaar vroeger redelijk goed, maar we zijn allebij wel veranderd denk ik en we kunnen elkaar net zo goed wat beter leren kennen nu de ouders er niet bij zijn.

    [Ik weet niet of ik het hier al gezegd had, maar ik ben vanaf morgen tot zaterdag naar een toernooi.]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Ik ben helemaal vergeten een post te maken voor Aeryn, weet niet of het slim om er nu nog een te maken aangezien ik na vanavond pas waarschijnlijk vrijdag weer online ben...]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    [Sixer => Catesby]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    [Volgens mij is deze rpg een beetje aan het doodgaan :x]

    Yeah volgens mij ook, en fuck. De volgende, wil je me dan een berichtje sturen? Ik vergeet het telkens.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Omg, ik moet hier ook nog reageren, maar ik heb het deze week echt vreselijk druk gehad, excuses ! ]


    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    Tortura schreef:
    Yeah volgens mij ook, en fuck. De volgende, wil je me dan een berichtje sturen? Ik vergeet het telkens.
    haha dat is goed :p

    Ik zal morgen ook een post maken!


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Jack Smith.
    Enkel wat geknik en gezucht. 'Een ruzie zal er zeker wel komen,' had de jongedame gezegd. 'Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat Atlantis gewoon van ons is, van de mensen,' hoorde ik wat vaagjes.
    Waarom zou 't van ons zijn? Had ze daar enkele redenen voor of hield ze er gewoon van om dingen te eigenen? Ik kende haar niet, en wilde niemand ook meteen slecht beoordelen, maar dat ging nogal moeilijk vanwege mijn gedachtes. Dat doe ik al zonder er echt goed bij na te denken. Gelukkig dat ik zulke dingen niet er meteen uitflap.
    'Aangezien het eerst boven water lag, en het dus door mensen gebouwd is.'
    “Dus ook als er een deel onder water lag, zou het door de mensen gebouwd zijn? Meermensen hebben er geen aandeel in gehad?” Het was een vraag, geen verklaring, want ik wilde haar mening horen wat ze hier zoal verder over dacht.
    Een dof gebonk. Ik besteedde er geen aandacht aan, maar de jongedame zo te merken wel. Ze keek naar beneden, het water in, in tegenstelling wat ik deed; ik keek recht voor mij – hoe verder wij van land gingen.
    'Niet huilen, meisje. Je leeft nog, alles komt goed.' Hoor ik een mannenstem zeggen. Een meerman.
    Ik ging er nu zeker geen aandacht aan geven. Zij verklaarden ruzie en.. 'Heb je hulp nodig?' Er klonk een lichte aarzeling in haar stem, maar toch werd ik abrupt uit mijn gedachten getrokken en keek ik zijlings onthutst de vrouw aan.
    Waar is zij in godsnaam mee bezig? De meermensen hadden een ruzie verklaard en zij vraagt of ze hulp nodig hebben. Daarbij, ik geloof niet dat hun, de koppige wezens dat ze zijn, haar hulp accepteren.


    Don't walk. Run, you sheep, run.