RPG || The Restored City, Atlantis 01 - Speeltopics

Wetenschappers zijn op zoek naar een grote schat in de diepe wateren van de Atlantische Oceaan. Ze zijn hier jaren naar opzoek geweest en hebben eindelijk duidelijke locaties waar het kan liggen. Maar in plaats van dat ze een deel van de schat vinden, hebben ze een kist gevonden waar ze een eeuwenoud boek vinden. De locaties van Atlantis en hoe je deze verzonken stad weer leven in kunt blazen staan erin. Ze hebben een kristal nodig die het tevoorschijn haalt. Het probleem is dat het kristal daar ergens op de zeebodem ook moet liggen, maar de wetenschappers kunnen niets vinden.
De wetenschappers hebben het besluit genomen dat ze dit even geheim zouden houden, waarna het na enkele maanden verteld is aan de meermensen. Die dag krijgen ze ruzie en veroorzaakt een oorlog tussen de mensen en meermensen, omdat de meermensen vinden dat Atlantis in hun gebied is. Dit behoort simpelweg niet tot de mensen toe.
Maar de mensen zijn koppig en besluiten toch op zoek te gaan naar de Verzonken Stad – zonder toestemming van de meermensen. Komt de band tussen hun nog goed? En kan de mensheid dit geheim eigenlijk wel aan? Ze moeten naar het kristal zoeken om de Verzonken Stad, Atlantis tevoorschijn te halen.

De meermensen kunnen alleen veranderen als het volle maan is (wat 12 á 13 keer p. jaar is), maar ze kunnen ook veranderen als ze de zeldzame ingrediënten ervoor hebben, wat overigens erg moeilijk te vinden is en ze in gevaarlijke gebieden groeien waar je niet zo snel kunt komen.

Regels:
- 16+ is toegestaan.
- Als je iemand wilt vermoorden moet je eerst toestemming hebben van die user.
- Alleen je eigen personage besturen en niet die van een ander.
- Ik wil minstens dat je post 10 zinnen lang is (meer is altijd beter natuurlijk).
- Er bestaan geen Mary Sue's in het echte leven, dus ook niet in deze RPG. Let daar op.
- Als er een nieuw topic aangemaakt moet worden, vraag dan eerst toestemming aan mij [Sweetiepie/Nebthet]. En als ik niet online ben wacht dan gewoon rustig af op mijn antwoord.

Wetenschappers:
– Rosalynn Maria Winchester; Ophilia. Leider.
– James Ryan Mirano; Wolfheart.
– Jack Smith; Lolicia.
– Aeryn Doireann Falon; Eavan.

Meermensen:
– Ansem; Tortura.
– Grimm Lonehunter; Chiron.
6 juli tot 17 juli – vakantie
18 juli tot 28e – kamp.
– Iris Lymphadeae; mismi.
– Sereia Ianthe Cyfill; Tyrell.

9.00 uur in de ochtend.
De RPG begint met dat het de eerste dag is. De wetenschappers laden de boot in met hun eigen spullen, want het zou zo kunnen dat ze maandenlang weg kunnen blijven. Daarna gaan ze op zoek.
De meermensen zijn op de hoede van de wetenschappers. Iedereen doet hun eigen ding; de een wilt het kristal eerder vinden dan de wetenschappers en de ander wilt de wetenschappers dwarsbomen. Ieder hun eigen keus.

[ bericht aangepast op 5 juli 2013 - 22:58 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

[This is gonna be good :'D Grimm's not going to like it Dus we gaan nog verder tot het einde van het topic?]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Chiron schreef:
[This is gonna be good :'D Grimm's not going to like it Dus we gaan nog verder tot het einde van het topic?]

Yes indeed. Ik heb Eavan ook een berichtje gestuurd, maar ze is al enkele dagen niet online geweest. En ik vind het zo lullig om haar eruit te gooien zonder dat ik met haar overlegd hebt.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Grimm Lonehunter
“Zeg waar is je zusje gebleven? Ze wist niet hoe snel ze hier weg moest.” De toon in de stem van de wetenschapper klonk een tikkeltje spottend. Het klonk alsof alles wat hij zei was gedrenkt in een zweem sarcasme. Ik begon me langzamerhand af te vragen of dat gewoon zijn manier van praten was.
“Jouw zaken niet.” Ik kon me al voorstellen dat Morgana nu helemaal in paniek aan het rondzoeken was naar die domme plant en ze hem niet meer kon vinden, niet dat het nu zo erg was.
De jonge vrouw, die zich voorgesteld had als Ari, leek over het dek heen te zweven toen ze terug kwam met een Mount Everest aan handdoeken in haar armen. Allemaal waren ze kleddernat en het voelde als een hele opluchting toen ze ze op mijn staart neerlegde, die doffer was geworden door het tekort aan water.
“Wil jij het alsjeblieft doen, ook al wilt hij het niet?” Het leek een eeuwigheid te duren eer die woorden over de lippen van de jonge vrouw gleden en ze kwamen niet al te goed aan. Waarom kon ze het nu opeens niet meer?
De blik van de wetenschapper veranderde meteen van op onweer naar het zonnetje in huis. Mijn gezicht daarentegen ging van zuur over naar depressief. “Heb je uiteindelijk toch geen keus gehad hé?” Zijn grijns irriteerde me nog meer dan zijn sarcasme. Ik zwoer dat als hij ook maar een keer in mijn hoofd prikte, ik hem overboord zou duwen. En niet bepaald zacht. En ik zou hem ook enkel helpen als hij pijn had. Erge pijn als in een gat in zijn hoofd.
De man hurkte langs me neer. Mijn ogen volgden nauwkeurig zijn bewegingen toen hij de naald van Ari overnam. “En, ben je er klaar voor?”
Die blik van hem voorspelde niets minder dan onheil. Die fonkelende oogjes van hem in een mengeling met die lach. Hij had hier te veel plezier in.
Maar ik ging me niet laten doen. “Tuurlijk,” zei ik met een nogal ongemeende glimlach. Ik was niet bepaald klaar voor iemand die met een naald in mijn hoofd ging morken,

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Ik ben van morgen tot de 17 op vakantie en van de 18e tot de 28e op kamp.]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Chiron schreef:
[Ik ben van morgen tot de 17 op vakantie en van de 18e tot de 28e op kamp.]

Okay. Ik zal het in het topic zetten.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

[Thanks ^^]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jack Smith | Wetenschapper.
'Jouw zaken niet,' had Grimm kortaf geantwoord. Had ook niets anders verwacht van hem dan zo'n bot antwoord. Hij was nou niet echt bepaald het type dat graag een lange uitleg ging geven over dingen.
Zodra ik naast hem zat neer hurkte, voelde ik de ogen van Grimm mijn bewegingen nakijken. Waarschijnlijk om te kijken of ik iets 'spontaans' zou doen en hem meteen zou aanvallen met die naald of zo. Een bange meerman ook. Ik zou niets doen, niets wat ik normaal niet zou doen dan – en met dat ik dit dacht kreeg ik een glimlach op mijn gezicht. Misschien waren er toch wel wat dingen in het leven waar ik blij van kon worden.
'Tuurlijk,' had de meerman met een ongemeende glimlach gezegd.
“Dat zal vast,” had ik hem toegefluisterd.
      Net op het moment dat ik wou beginnen om de naald in zijn hoofd te steken, werd ik afgeleid door een akelig toontje van een mobiel die afging. Mijn blik ging Ari's mobiel die ze meteen in haar hand had en opnam. Ze liep weg, zodat we niet konden horen wat ze zei maar haar gezicht zag er niet al te blij uit. In tegenstelling, ze had zelfs een paar traantjes weggepinkt. Bijna wilde ik aanstalten maken om te vragen wat er aan de hand was, maar herinnerde er mijzelf weer aan dat ik nu echt het hoofd van Grimm moest dicht naaien – anders had hij echt een probleem!
En dat hij nog steeds bij bewustzijn was, verbaasde mij nog steeds. Hij verloor namelijk steeds meer bloed en dat kon fataal zijn voor hem.
Mijn blik viel opeens op een briefje in de EHBO-doos. Het was een papiertje wat je moest doen bij ongelukken. Een gat in je hoofd stond er ook bij en raar genoeg stond er niks bij met het dicht hechten ervan. Logisch ook eigenlijk, want het haar zat ook in de weg. En wat had hij een boel haar op z'n hoofd. Dacht ik wat ironisch toen ik het bekeek.
“Oké, ik heb twee dingen om te melden: een negatief en een positief iets.” Had ik gezegd, terwijl ik de naald terug legde in de EHBO-doos en er wat anders uitpakte.
“Het positieve voor jou is dat ik je hoofd niet dicht hoef te hechten, maar simpel een huidontsmettingsmiddel op je hoofd moet smeren en je hoofd verbinden met verband. Je gaat er dan wel uitzien als een mummie, maar het is behandeld.” De huidontsmettingsmiddel had ik in mijn hand en smeerde het op zijn wond. “Oh, en het kan misschien gaan prikken,” had ik wat later geniepig toegevoegd. Dat was de hint met dat hij wel wist wat het negatieve was wat ik moest vertellen. Ik mocht 'm niet dicht hechten.
      Ari kwam met snelle pas naar ons toe en had gezegd dat ze zo snel mogelijk weg moest. Ik wou haar vragen waarom, maar deed dit niet – het ging mij namelijk helemaal niets aan en het boeide mij niets. Ze had het toch gezegd, vlak daarna – perfect timing. Haar zoontje had een ongeluk gehad en lag in het ziekenhuis. Ze moest er zo snel mogelijk naartoe. Begrijpelijk, denk ik zo. Toen was haar blik gevallen op ons enigste motorbootje dat aan 't schip vast zat en liet die wat onhandig naar beneden vallen, waarna ze er zelf inging. En natuurlijk moest ik dit weer melden bij de leider, Rosalynn. Ze was verdwenen.
Ik was wel wat verbaasd hoe het zo opeens gebeurde, maar was er niet helemaal van slag van geworden.
      Het verband had ik er al uitgepakt en begon met het verbinden van het enorme hoofd van de meerman.

Lahey had zich uitgeschreven, vandaar dat ik haar personage bestuurde en wegstuurde. Ik wou ook nog vragen of je het misschien erg vond als de personage's van Ophilia en Wolfheart zich bij ons toevoegen? Vanwege dat hun 'gesprekken' er ook op doodlopen.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

(Tuurlijk vind ik dat niet erg. (: )

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Chiron schreef:
(Tuurlijk vind ik dat niet erg. (: )

Had je trouwens wel wat aan het stukje? En je hoeft niet tussen haakjes te schrijven hoor :').

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

O, haha. Ja hoor. Ik denk dat ik al weet wat ik terug ga posten. Het wordt 'ns tijd om Morgana terug te doen opduiken. :')

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

['K ben vier weken op vakantie, dus dan kan ik niet reageren. Jullie mogen mijn personage besturen.]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Wolfheart schreef:
['K ben vier weken op vakantie, dus dan kan ik niet reageren. Jullie mogen mijn personage besturen.]

Lieve schat, weet je dat nou wel zeker? Misschien kun je een stukje schrijven met dat jouw personage gaat duiken en op zoek naar Atlantis of zo? Dan blijft hij wel effe voor een tijdje weg.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Lolicia schreef:
(...)
Lieve schat, weet je dat nou wel zeker? Misschien kun je een stukje schrijven met dat jouw personage gaat duiken en op zoek naar Atlantis of zo? Dan blijft hij wel effe voor een tijdje weg.

Yeah, I know it for sure. Want daar heb ik nu niet echt tijd voor. Ik moet nog wat dingen voorbereiden voor de vakantie....

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

Grimm Lonehunter
Mijn aandacht werd getrokken door een akelig onnatuurlijk deuntje. Nieuwsgierig, zoals ik altijd was, draaide ik mijn hoofd richting het geluid, dat bruut werd afgekapt. Ari, wiens gezicht zo wit als sneeuw werd, liep met een bedrukt gezicht weg. Automatisch kopieerde ik de frons die op haar gezicht stond naar het mijne, alleen feller omdat ik het nogal licht in mijn hoofd begon te krijgen en de broek van de man vastgreep om me recht te houden.
“Oké, ik heb twee dingen om te melden: een negatief en een positief iets.” De stem van de man haalde me uit mijn gedachten en leek ervoor te zorgen dat ik op aarde bleef. “Het positieve voor jou is dat ik je hoofd niet dicht hoef te hechten, maar simpel een huidontsmettingsmiddel op je hoofd moet smeren en je hoofd verbinden met verband. Je gaat er dan wel uitzien als een mummie, maar het is behandeld.”
Ik wist niet of ik opgelucht moest zijn. Het kon me op dit moment even niet meer schelen wat hij ging doen, al moest ik wel toegeven dat ik opgelucht was dat hij mijn hoofd niet meer ging penetreren met zijn naald.
“Oh, en het kan misschien gaan prikken.”
Nogal wazig keek ik hem aan. “Het moet voor jou… ook leuk blijven, n-niet waar?” perste ik er met moeite uit, aangezien ik teveel bezig was met het feit dat alles steeds waziger werd.
Toen Ari terug kwam, werd de aandacht van de wetenschapper naar haar toegeschoven en kon ik me niet meer rechthouden. Met een klap belandde mijn hoofd tegen het dek van het schip aan. Alles was zwart en ik hoorde mezelf nog voor een moment schreeuwen, toen bleef alles stil.

I'm back, sorry voor het lange wachten. (:

[ bericht aangepast op 27 juli 2013 - 20:33 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov