• In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

    Maar de mensheid is een jaloerse soort.
    Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
    Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
    In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

    Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
    Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
    Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
    De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

    De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
    Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
    En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
    En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

    Deze tijd in Noorwegen :
    Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
    Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
    Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
    Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
    Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
    Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
    Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
    Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
    Die wist dat de stenen op zoek gingen.
    Ieder op zoek naar de juiste persoon.
    De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

    En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
    Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
    Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
    Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


    Verdere informatie

    Waar begint de RPG ?
    Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

    Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
    Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
    Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

    Hoe zien de stenen eruit ?
    De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
    De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
    Tevens zijn ze 100% helder.
    En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

    Hoe veranderd de steen me ?
    Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
    Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


    Hoe moet je de steen bij je dragen ?
    Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
    De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
    De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
    Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

    Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.



    HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

    Soulstones

    Mannen :

    * Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Kodaline
    * Draak ~ Alex Lucas Salvatore ~ Mitovi
    * Centaur ~ Hayden Bran Brooks ~ Delahaye
    * Demon ~ Nicolas Matthew Mc.Down Fleeko
    * Eenhoorn ~ Gereserveerd voor Roww



    Vrouwen :

    * Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
    * Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Hylla
    * Meermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
    * Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~Lake
    * Heks ~ Caritate Mansue May ~ Traitor
    * Engel ~ Violet Aurora Smith ~ VladiFerr



    Alouden

    mannen :

    * Belial Lucius Constantine ~ DreamerN (leider)
    * Helio Frederick Moreau ~ Hylla


    Vrouwen :

    * Addelynn Rae Hastings ~ Maniae
    * Gereserveerd voor Merrow





    Regels

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


    Rollentopic
    Speeltopic 1
    Rollenstory

    [ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 16:32 ]


    Credendo Vides

    Zou je Addie er alvast Russen willen zetten? Want ik wil mee blijven doen maar kopiëren lukt niet echt op iPod


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Bran schreef:
    Zou je Addie er alvast Russen willen zetten? Want ik wil mee blijven doen maar kopiëren lukt niet echt op iPod


    Jouw autocorrect is grappig.


    help

    Bran schreef:
    Zou je Addie er alvast Russen willen zetten? Want ik wil mee blijven doen maar kopiëren lukt niet echt op iPod


    Oké, zal ik doen (:

    Hier het nieuwe rollentopic !!

    [ bericht aangepast op 12 mei 2013 - 21:27 ]


    Credendo Vides

    Adelynn “Addie” Rae Hastings.
    'Zie ik eruit alsof het me kan schelen?' bijt hij me toe. Nee, hij ziet er niet uit alsof het hem iets kan schelen. Hij ziet eruit alsof helemaal niks hem iets kan schelen, wat waarschijnlijk ook zo is.
    Hij zegt dat hij zijn excuses aan wilde bieden -bullshit- maar dat ik blijkbaar druk ben en er geen zin in heb. Ik trek mijn wenkbrauw iets op en meldt hem dat ik inderdaad bezig ben en dat een excuses uit zijn mond toch niks waard is. De ijskoude, minzame blik die hij me geeft negeer ik en ik loop naar het nachtkastje, om daar de fles whisky van af te plekken. Met de fles in mijn hand loop ik terug naar Frederick, die inmiddels zo kwaadaardig en bedreigend kijkt dat hij zo tussen een rijtje slechteriken uit een film zo passen. Ik neem een slok van de fles. 'Wil je ook wat?' vraag ik vervolgens onschuldig. Hij geeft geen antwoordt en duwt me ruw aan de kant, waarbij hij mijn pols vastgrijpt waardoor de fles op de grond valt en uit elkaar spat. Mijn pols voelt aan alsof er net een honderdtonner op heeft gestaan. Woedend kijk ik hem aan. 'Dat ga je mooi zelf opruimen,' sis ik, terwijl ik over mijn pijnlijke pols wrijf.
    Frederick is inmiddels naar de fotolijstjes op het tafeltje gelopen, grijpt ze er van af en staart er naar. Ik besteed geen aandacht maar aan hem, maar kijk naar mijn voeten. Mijn sokken zijn helemaal nat geworden van de whisky. Die kunnen gelijk wel de prullenbak in. Ik zucht geïrriteerd en stap naar achteren. Een zachte pijnkreet komt over mijn volle lippen wanneer ik op een stuk glas stap en ik verlies mijn evenwicht waardoor ik op de grond beland. Gelukkig val ik niet recht voorover, aangezien ik dan helemaal in het glas was beland, maar val ik iets op zij en komt alleen mijn hand in het glas terecht. Tranen van pijn zijn in mijn ogen verschenen en met een pijnlijk gezicht pluk ik de stukjes glas uit mijn linkerhand. Wanneer ik daar klaar mee ben richt ik mijn aandacht op mijn rechtervoet, waarvan de sok inmiddels niet meer wit, maar eerder rood is. 'Geweldig,' brom ik sarcastisch. Ik bijt hard op mijn onderlip terwijl ik het stuk glas, dat best wel diep zit, uit mijn hak trek, waarna ik mijn sok uittrek zodat ik de wond beter kan zien. 'Ik heb een EHBO-doos nodig,' zucht ik beschuldigend tegen Frederick terwijl ik een hopeloze poging doe om overeind te komen. Mijn broek is inmiddels ook deels nat geworden door de whisky.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Helio Frederick Moreau.
    Frederick kon Adelynns razende blik haast door zich heen voelen branden. "Dat ga je mooi zelf opruimen," siste ze. Frederick keilde de fotolijstjes in de vuilnisbak naast het tafeltje.
    Hij draaide zich om wanneer hij een kreet hoorde van Adelynn. Hij keek naar beneden, waar het bloed de sokken van het meisje doordrenkte, samen met de alcohol. Hij zuchtte en rolde met zijn ogen.
    "Hoe lomp ben je eigenlijk dat je echt gewoon ìn dat glas gaat staan?" De jongeman schudde zijn hoofd. Hij zag hoe Adelynn haar evenwicht verloor en op de grond belandde, met haar hand in het glas. "Nu ligt er bloed op het parket," zei hij beschuldigend, alsof dat het meest verschrikkelijke was wat ooit kon gebeuren, maar zijn toon klonk zwakker. Hij hield zijn hoofd schuin. "Je moet jezelf geen pijn doen," herhaalde hij wat ze een tijdje geleden in het vliegtuig had gezegd. Uiteindelijk stapte hij toch op haar toe en trok haar overeind.
    Haar sok was niet meer wit, maar bloedrood, doordrenkt met bloed. "Geweldig," bromde ze. Ze beet haast haar lip kapot wanneer ze het stuk glas uit haar hiel trok en haar sok uittrok.
    "Ik ga wel een EHBO-doos halen," zei Frederick precies op hetzelfde moment dat Adelynn zei dat ze er één nodig had. Frederick duwde haar terug op het bed wanneer ze overeind wilde komen en liep de kamer uit en kwam even later terug met een verbanddoos, waar zelfs verdovingsmiddel inzat, niet dat hij erop vertrouwde dat die nog geldig was. Hij vroeg zich af hoe lang dat ding er al stond.
    De jongeman nam er een stoel bij en trok stilzwijgend Addies voet op zijn schoot. De wonde was nogal diep. Frederick diepte zijn leerstof van twintig jaar geleden op en zocht naar een steriele naald en draad om de wonde te hechten.
    "Ik vertrouw dat verdovingsmiddel niet, het ligt nogal lang in die doos, denk ik. Jouw keus of je met een gat in je voet wilt blijven rondlopen en een halfjaar wilt rondlopen alsof je met je voet constant op kolen stapt, of nu voor een paar minuten het gevoel wilt krijgen alsof je voet in kokende olie wordt gedompeld." Met die woorden prutste Frederick even de draad door het oog van de naald en keek het toen afwachtend aan. "Of je kan natuurlijk alsnog verdoving krijgen, maar dan loop je de kans dat je voet geamputeerd moet worden omdat hij langzaamaan afsterft, moest het verdovingsmiddel over datum zijn, want ik vind de vervaldatum hier niet echt."


    help

    {Ik heb de Rollentopic in de spotlight gezet, hopelijk dat we alsnog wat mensen aantrekken...
    Als jullie misschien nog mensen weten waarvan je denkt ; hé, die kan ook wel meedoen, trek die dan even aan diens virtuele mouw (;}


    Credendo Vides

    Adelynn “Addie” Rae Hastings
    'Hoe lomp ben je eigenlijk dat je echt gewoon ìn dat glas gaat staan?' Frederick schudt zijn hoofd. 'Nu ligt er bloed op het parket,' vervolgt hij beschuldigend. Woedend kijk ik hem aan. 'Door jou viel de fles in de eerste plaats op de grond, verdomme. Dus als het iemands schuld is, dan is het die van jou,' bijt ik hem toe. Hierna haal ik met een gepijnigd gezicht het stukje glas uit mijn hand, en vervolgens uit mijn hiel. 'Je moet jezelf geen pijn doen,' hoor ik hem zeggen. 'Ik doe me zelf geen pijn, niet zoals jou tenminste,' brom ik.
    Precies wanneer ik zeg dat ik een EHBO-doos nodig heb, zegt Frederick dat hij eentje gaat halen. Hij trekt me overeind en zet me neer op het bed. Met een boze blik op mijn gezicht kijk ik hem na, terwijl ik de tranen, die van pijn waren opgekomen, wegveeg. Wanneer ik mijn laptop zie bedenk ik me weer dat ik met Christian aan het Skypen was. Met mijn goede hand trek ik mijn laptop naar me toe. Christian is nog steeds online en begint gelijk te praten wanneer hij me zit. 'Jezus, Addie!' brengt hij bezorgd uit. 'Wat is er gebeurd? Ik hoorde ruzie makende stemmen en toen het breken van glas en toen iemand die zachtjes gilde.' Zijn blik valt op mijn linkerhand. 'Verdomme, Addie. Wat ben je daar aan het doen? Gaat alles wel goed? Moet ik naar je toekomen? Het maakte me niet uit dat je in Noorwegen zit.' Snel schud ik mijn hoofd. 'Nee, het gaat wel,' zeg ik snel. Er kwam gewoon iets tegen mijn glas aan, waardoor het brak in mijn hand. Daardoor komt die snee, niks om je zorgen over te maken.' Ik breng het zo overtuigend mogelijk, maar volgens mij geloofd Christian het niet. 'Ik moet nu gaan, ik spreek je later wel weer!' zeg ik daarom maar, waarna ik als een razende Skype afsluit.
    Frederick is nog niet terug en ik besluit voor de tweede keer vandaag mijn broer te bellen. Zoals altijd gaat het gelijk weer naar voicemail. 'Hé,' begin ik zacht. 'Voor het geval je dit hoort: wil je alsjeblieft terugkomen?' vraag ik iets smekend. 'Ik snap nu waarom je weg bent gegaan, en ik wil het niet meer. Ik wil ook niet meer. Wil je alsjeblieft reageren, dan kunnen we samen weggaan,' vervolg ik met een zachte stem. Ik ben nog niet uitgesproken, maar als Frederick de kamer in komt hang ik snel op. Hij trekt er een stoel bij en trekt mijn voet op zijn schoot. 'Ik vertrouw dat verdovingsmiddel niet, het ligt nogal lang in die doos, denk ik. Jouw keus of je met een gat in je voet wilt blijven rondlopen en een halfjaar wilt rondlopen alsof je met je voet constant op kolen stapt, of nu voor een paar minuten het gevoel wilt krijgen alsof je voet in kokende olie wordt gedompeld,' zegt hij, terwijl hij met naald en draad pruts. 'Of je kan natuurlijk alsnog verdoving krijgen, maar dan loop je de kans dat je voet geamputeerd moet worden omdat hij langzaamaan afsterft, moest het verdovingsmiddel over datum zijn, want ik vind de vervaldatum hier niet echt.' Ik schud iets wild met mijn hoofd en trek mijn voet terug. 'Nee, dank je, ik wil mijn voet graag houden.' Het komt er zachter uit dan de bedoeling was. 'Ik bel het ziekenhuis wel, dan weet ik tenminste zeker dat ik mijn voet kan houden.' Ik pak mijn mobiel alweer, maar bedenk me dan dat ik natuurlijk geen nummers van Noorse ziekenhuizen in mijn mobiel heb staan.
    Er komt een vlaag van woede in me op, van de irritaties aan Frederick tot de frustratie dat mijn broer mij helemaal alleen laat. 'Godverdomme!' Ik grijp lampje van het nachtkastje en smijt die woedend tegen de muur. Er komen kleine vonkjes uit mijn handen, wat mijn gewonde hand niet bepaald goed doet.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Mijn topics. Sorry, een beetje laat. Maar ik ben gewend dat er een speeltopic word aangemaakt, dus ik de hele tijd wachten, kom ik er nu achter dat deze er al is.xD Ik ga zo een post schrijven.]


    Fantasy is in you.

    Caritate Mansue May
    Licht zuchtend liep ik het schoolgebouw uit en liep de parkeerplaats op. Bij mijn quad stopte ik. Hij was lichtgroen, de reden waarom ik hem heb gekocht. Ik glimlachte terwijl ik terug dacht aan die herinnering. Mijn verzorger wou dat ik een scooter kocht. Pffff! Bijna iedereen had een scooter. De school was groot, ik zou hem niet terug kunnen vinden.
    Ik deed mijn helm op. Het liefst zou ik zonder helm rijden. Wind in mijn haar voelen. Ik stopte de sleutel in het contact en ging zitten. Ik reed de parkeer plaats af en begon vaart te maken.
    Binnen 20 minuten was ik bij mijn huis. Ik parkeerde mijn quad op de oprit.
    Opeens vloog er een zwarte ovale steen mijn kant op. Langzaam begon alles te vervagen.
    En toen was alles weer scherp. Ik keek om me heen. Waar was ik? Ik deed mijn helm af en schudde mijn lange haar los.
    Met mijn helm onder mijn arm en met de steen in de andere hand liep ik naar de oude ruïne toe.


    [Als je niet wil dat Cari met haar quad verschijnt pas ik dat wel aan =) < is aangepast]

    [ bericht aangepast op 24 mei 2013 - 21:09 ]


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    {Oh, het speeltopic bestaan al lang xD
    Hoe kunnen we eigenlijk dan inspringen?}

    Ewijn schreef:
    {Oh, het speeltopic bestaan al lang xD
    Hoe kunnen we eigenlijk dan inspringen?}


    [Dat heb ik al een beetje laten weten in het rollentopic, hopelijk ben je er iets mee ^_^]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Merrow schreef:
    (...)

    [Dat heb ik al een beetje laten weten in het rollentopic, hopelijk ben je er iets mee ^_^]


    {ow, dan moet ik even kijken... Maar moeten de rollen bovenaan dan ook niet aangepast worden?}

    [Ik vermoed dat DreamerN dat nog moet doen ^_^]


    “If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

    Merrow schreef:
    [Ik vermoed dat DreamerN dat nog moet doen ^_^]

    {waarschijnlijk wel ja :Y)}

    {Was ik inderdaad al mee bezig (:
    Kom net pas namelijk van mijn stage af en ik heb daar nooit echt de gelegenheid om gebruik te maken van het internet, zeker niet als ik dus met de kinderen aan het werk ben (; }


    Credendo Vides