RPG ~ Soulstones {Speeltopic 2} - Speeltopics

In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

Maar de mensheid is een jaloerse soort.
Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

Deze tijd in Noorwegen :
Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
Die wist dat de stenen op zoek gingen.
Ieder op zoek naar de juiste persoon.
De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


Verdere informatie

Waar begint de RPG ?
Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

Hoe zien de stenen eruit ?
De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
Tevens zijn ze 100% helder.
En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

Hoe veranderd de steen me ?
Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


Hoe moet je de steen bij je dragen ?
Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.

HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

Soulstones

Mannen :

* Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Kodaline
* Draak ~ Alex Lucas Salvatore ~ Mitovi
* Centaur ~ Hayden Bran Brooks ~ Delahaye
* Demon ~ Nicolas Matthew Mc.Down Fleeko
* Eenhoorn ~ Gereserveerd voor Roww


Vrouwen :

* Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
* Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Hylla
* Meermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
* Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~Lake
* Heks ~ Caritate Mansue May ~ Traitor
* Engel ~ Violet Aurora Smith ~ VladiFerr



Alouden

mannen :

* Belial Lucius Constantine ~ DreamerN (leider)
* Helio Frederick Moreau ~ Hylla


Vrouwen :

* Addelynn Rae Hastings ~ Maniae
* Gereserveerd voor Merrow

Regels

• Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
• 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
• OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
• Max. 2 personages per speler
• Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
• Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
• Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
• Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


Rollentopic
Speeltopic 1
Rollenstory

[ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 16:32 ]

---

Credendo Vides

Raziel schreef:
Ik ga vanaf vanavond tot zondag op weekend met de KSA. (:

Wilde je eerst nog met Hera posten, of kan ik gewoon met Hailey reageren? In eerste instantie leek het me logischer dat eerst Hera reageert, vandaar dat ik me nog heb ingehouden direct te posten

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Ik ga proberen nog snel iets in elkaar te flansen, maar ik kan niet beloven dat het goed gaat zijn. :')

---

help

Hera Noëmi Langley || Elf || Ruïne, Noorwegen.
Aaron leek niet echt op te letten. Ergens in de helft van haar zin raakte Hera toch afgeleid door het knetterende geluid van een vuurtje. Ze besloot er maar geen aandacht aan te besteden.
"Dat valt wel mee, hou maar," zei Aaron, als antwoord op de jas. Hera keek twijfelend naar het leren geval in haar hand. Het woog redelijk veel, en het gewicht trok aan haar polsgewricht. "Misschien moeten we kijken voor een plek om te overnachten," zei de jongeman vervolgens, waarna hij even snel naar Hera keek. Het meisje knikte even flauwtjes.
Aaron zuchtte en legde de jas weer over haar schouders. Uiteindelijk stak ze haar armen door de mouwen. Het was veel te groot. "Hou maar, het ziet ernaar uit dat je hem meer nodig hebt dan ik," zei hij.
Zachtjes fluisterde Hera of ze gek werd. Haar stem beefde. Ze voelde zich enorm paranoïde, en ja, bang, al zou ze het nooit toegeven. Niet dat het niet duidelijk was of zo, maar toch.
"Natuurlijk niet." Aaron glimlachte net op het moment dat Hera naar hem opkeek.
"Je hoeft niet te liegen hoor," zei ze met een ietwat trieste lach om haar lippen.
"Kom op," vervolgde Aaron. "Tenzij dat je hier de hele nacht wilt zitten en wilt worden opgegeten door wilde wolven." Hij knipoogde even naar haar. Om de één of andere reden werd de vrouw er warm van.

Hera had het op mysterieuze wijze voor elkaar gekregen om recht te staan en Aaron te volgen om de ruïne heen. De geluiden die nu zoveel sterker leken, en dit gold ook voor haar zicht, irriteerden haar. Zou dit zijn hoe een ADHD'er zich voelde? Constant afgeleid door alles om je heen? Hera had bij het minste het gevoel dat ze werd aangestaard, of dat er haar iemand wilde aanvallen.
"Alles goed?" vroeg Aaron op een gegeven moment. Hera haalde haar schouders op. Ze had geen zin om te liegen, maar anders leek ze zo'n hopeloos geval. Het knetterende geluid werd altijd maar luider en Hera zag in de verte een heel klein lichtje. Aaron leek het naarmate ze dichterbij liepen ook op te merken en liep ernaartoe. Hera vertrouwde het niet echt, en bewoog zich een heel stuk schichtiger dan anders.
Aaron ging achter een boom staan om te kunnen zien of er gevaar dreigde, toen ze dicht bij het vuur genaderd waren. Er zat een meisje met blond haar bij, en vanuit haar ooghoeken zag Hera hoe er een uitdrukking van opluchting en herkenning over Aarons gezicht streek. De man kwam achter de boom vandaan, met Hera die zich lichtjes achter hem verstopte. Toen ze dat doorkreeg, ging ze meer naast hem staan.
"Hailey!" riep Aaron met een brede grijns op zijn gezicht. Hera stond er wat onwennig bij.

---

help

Hailey Alice Morgan II 20 II Zeemeermin II Ruïne

Hailey staarde in het vuur, terwijl ze mijmerend nadacht over de afgelopen dagen. Haar gedachten schoten echter vooral naar Aaron, al deed ze dat niet eens zozeer met opzet. Ze vroeg zich af hoe het met hem ging en of hij op dit eigenste moment hetzelfde meemaakte als zij, aangezien ook hij zo’n belachelijke steen had verkregen. Haar blik schoot naar de handschoen en de aquamarijn, waardoor er vervolgens een hoorbare zucht haar mond verliet. Eigenlijk was het allemaal te belachelijk voor woorden, maar toch was Hailey ervan overtuigd dat ze niet droomde en dat dit weldegelijk de realiteit was.
Hoofdschuddend gleed haar blik dan ook naar de sterrenhemel boven haar, aangezien daar de steen vandaan was gekomen. Uit de hemel, al wist ze dat niet eens zo heel zeker. De steen had haar evenzeer naar hier gebracht, dus wist zij veel waar dat ding vandaan was gekomen. Het enige wat ze zeker wist, was dat die steen zomaar uit de lucht kwam gevallen, op een zeer ongelegen moment. Want nu was er eindelijk eens in tijden iemand aardig tegen haar en vond ze hem ook weldegelijk aardig, overkwam haar weer zoiets als dit.
‘Typisch,’ mompelde ze dan ook. Ze verzette zich iets doordat de grond hard en koud aanvoelde. Ze trok haar benen zowaar het kon nog verder op en liet haar kin op haar knieën rusten. Ze wiegde enigszins wat heen en weer, terwijl haar gedachten nog verder terug in de tijd schoten. Naar haar moeder en alle miserie die ze thuis had, naar de reden waarom ze van huis was weggelopen. De herinneringen aan haar stiefvader, die zowat altijd dronken was en haar moeder continue sloeg, wrong zich rond haar ingewanden. De druppel voor Hailey was echter geweest toen hij haar een behoorlijke klap had verkocht en zich vervolgens aan haar had willen vergrijpen. Wonderbaarlijk genoeg had ze de honkbalknuppel – die ze altijd had klaarliggen achter de deur – weten te grijpen, waardoor hij door een behoorlijke klap tegen zijn hoofd, gestrekt ging. Vliegensvlug had ze de hoognodige spullen in haar tas gestoken, het klein beetje spaargeld uit de la gepakt en zonder verder nog iets te zeggen, was ze vertrokken. Ze had haar moeder vaak zat geconfronteerd, maar zij nam het altijd weer op voor die misselijke vent. Toch was er uiteindelijk ook voor Hailey een punt aangebroken dat de maat vol was, en zonder pardon had ze de deur achter zich dicht getrokken. Dit laatste brachten haar gedachten weer terug bij Aaron, aangezien het een eeuwigheid geleden leek te zijn dat iemand haar nog als een echt persoon had behandeld, alsof ze er werkelijk toedeed. Ondanks dat ze elkaar nauwelijks konden, had hij haar het gevoel gegeven dat ook zij belangrijk was, hoe belachelijk het ook mocht zijn voor de buitenwereld. Hailey was niet iemand die snel bevangen werd door de liefde, laat staan dat ze snel iemand vertrouwde, maar dat ze Aaron mocht, wist ze zeker.
‘Hailey!’ hoorde ze plotseling achter zich, nog voordat haar piekeren hun weg hadden kunnen voortzetten. Het duurde even voordat de stem tot haar doordrong, en pas toen ze zich had omgedraaid en zag dat het Aaron was, verscheen er een brede lach op haar gezicht die van oor tot oor had gereikt als dat had gekund.
‘Aaron!’ riep ze dan ook opgetogen in haar plaats zijn naam. Ze schoot vliegensvlug overeind en repte zich naar hem toe om hem om de nek te vliegen. Zonder erbij na te denken, drukte ze impulsief een vluchtige kus op zijn mond, om hem vervolgens te omhelzen. ‘Je wilt niet weten hoe blij ik ben om je te zien.’ Pas toen merkte ze de aanwezigheid van een derde op, waardoor ze ietwat gegeneerd afstand nam, nu pas beseffend dat haar –misschien te – uitbundige gedrag wat ongepast was. Ze vervloekte zich dan ook inwendig dat ze niet stommer had kunnen zijn door zo impulsief te reageren, en ze verbeet zichzelf erom dat ze hem gekust had.
Ze liet van haar gedachten echter totaal niets zien, lachte zacht en gedroeg zich alsof haar manier van begroeten de normaalste zaak van de wereld was, alsof het verder niks te betekenen had en dat er verder niks achter te zoeken viel. Ze wilde Aaron, of het meisje dat bij hem was, geen verkeerde indruk geven. Al kon niemand eromheen dat ze meer dan opgelucht en blij was met zijn aanwezigheid.
'Echt waar, ik ben zo blij je te zien,' zei ze nogmaals, waarna ze haar blik naar het vuur liet afglijden - om feitelijk Aarons blik verder te ontwijken - en bedacht zich dat zowel hij als het meisje dat bij hem was, het behoorlijk koud zouden hebben. 'Kom erbij zitten,' knikte ze dan ook het tweetal toe. 'De warmte zal jullie deugd doen.'

[Ik had eerder willen reageren, maar heb niet eerder de tijd gehad, sorry. En ook nog een sorry voor de wat fluttige post, hopelijk kan je er iets mee.]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

{Ik zit eraan te denken om de RPG opnieuw te starten, waarbij nieuwe mensen zich in kunnen schrijven voor rollen die dan weer open komen van mensen die weinig tot geen berichten gepost hebben.
Hiervoor wil ik eerst jullie mening, gaan we gewoon door of herstarten we de boel ?}

---

Credendo Vides

[NO. PLEASE DON'T.

Ik wil niet gemeen overkomen, maar als je opnieuw gaat beginnen, dan doe ik niet meer mee. Ik heb veel te veel tijd in mijn personages gestoken en ik wil het niet helemaal opnieuw beginnen.

Sorry als dit wat grof overkomt, maar zo zit het wel een beetje. Ik zoek trouwens al de hele tijd tijd om wat te schrijven, maar er komen steeds andere dingen tussen die ik eerst wil doen.]

---

help

Raziel schreef:
[NO. PLEASE DON'T.

Ik wil niet gemeen overkomen, maar als je opnieuw gaat beginnen, dan doe ik niet meer mee. Ik heb veel te veel tijd in mijn personages gestoken en ik wil het niet helemaal opnieuw beginnen.

Sorry als dit wat grof overkomt, maar zo zit het wel een beetje. Ik zoek trouwens al de hele tijd tijd om wat te schrijven, maar er komen steeds andere dingen tussen die ik eerst wil doen.]

{Oké, zou het dan wel goed zijn als ik gewoon het rollentopic opnieuw heropen zodat er zo meer nieuwe mensen bij kunnen komen ?
De personages en de verhalen blijven gewoon staan, maar er stromen er dus weer nieuwe mensen in, want ik wil de RPG wel graag weer wat levendigheid inblazen.}

---

Credendo Vides

[Da's voor mij geen probleem, maar het gaat dan toch gewoon verder zoals het nu is, hé? (:]

---

help

Helio Frederick Moreau || Aloude || Noorwegen.
"Het ziet er anders wel zo uit," zei Addie.
"Zie ik eruit alsof het me kan schelen?" beet Frederick haar toe. Hij had geen zin meer om zich in te houden. Dat zij haar plichten wilde negeren en zich zo problemen op de hals haalde, was haar eigen schuld. Frederick maakte zichzelf wijs dat het hem niets kon schelen, zelfs al ging ze dood. Maar was dat wel zo? Hij negeerde de steek in zijn borstkas en keek haar strak aan, maar toch op een vreemde, verontrustende manier kalm, niet dat dat nog lang zou duren.
Addie keek naar de littekens op zijn armen. Het was best wel ironisch. Je zou verre van verwachten dat Frederick iets gaf om zijn eer, om het verdedigen van de mensen van wie hij hield, maar je kon er niet verder naast zitten. Hij kwam van Sparta, het was nogal logisch dat eer er veel toe deed. Frederick was altijd al iemand geweest die het opnam voor mensen, ook al kwam hij zo niet over. Hij wilde zich niet verstoppen als er iets groots aankwam, dat was de laatste eeuw wel veranderd... Frederick meldde haar dat hij eigenlijk zijn excuses wilde aanbieden, maar kapte dat al snel af, waarna hij zich even schuldig leek te voelen, iets wat al snel verdween.
Frederick haakte zijn blik vast in die van Adelynn, keek op haar neer en zag er verre van blij uit.
"Ik ben bezig ja, maar dat wilt niet gelijk zeggen dat ik geen excuses wil horen."
Eeeen hetgeen wat hij tien minuten bijna aan zichzelf had toegegeven was waarschijnlijk weer helemaal verdwenen.
"Niet dat een excuse uit jouw mond ook maar iets waard zou zijn, waarschijnlijk zou je er toch niets van menen," vervolgde het meisje nadat ze zich had omgedraaid naar het nachtkastje. Het enige wat de jongeman deed was tegen de deurpost leunen en haar met een ijskoude, minzame blik aankijken. Hij had geen zin meer om het sarcastische masker op te houden. Het 'gemeen-zijn'. Zijn uitdrukking had nu veeleer iets weg van de bedreigende, kwaadaardige blik waarmee je rondloopt als je het lichaam van een tegenstander net hebt gespiesd met een speer.
Adelynn graaide de fles whiskey van haar nachtkastje en nam een slok wanneer ze vlak voor hem stond.
"Wil je ook?" vroeg ze onschuldig. Net zo snel als de onzekerheid was weggeëbd leek hij weer terug te komen. Ietwat ruw duwde Frederick haar aan de kant, waarbij hij haar pols vastgreep waardoor de fles op de grond viel en haar pols bijna brak.
"Oeps," zei hij emotieloos. Hij greep de foto's van het tafeltje en staarde er even naar, naar één in het bijzonder, waarvan nu het glas was gebroken vanwege zijn grip erop. Even leek hij te blijven stilstaan, aarzelend, alsof hij twijfelde wat hij ermee ging doen. Daarna smeet hij ze in de vuilnisbak. Het was een vreemd gebaar, maar hij kon er niet tegen om ze te zien staan op dat nachtkastje.

[This post really, really sucks.]

---

help

Raziel schreef:
[Da's voor mij geen probleem, maar het gaat dan toch gewoon verder zoals het nu is, hé? (:]

{Ja, de RPG blijft gewoon zoals die nu is, met de bestaande personages en al, er komen gewoon wat nieuwe mensen bij en ik ga ook een aantal schrappen aangezien die bijna tot nooit gereageerd hebben.. }

---

Credendo Vides

[Oki. ^^]

---

help

|Ik zou het echt heel erg jammer vinden mocht je dat doen, maar blijkbaar doe je het niet, sow I'm cool. (: |

---

kindness is never a burden.

[Met enkel het rollentopic opnieuw starten, ben ik ook akkoord, maar zoals m'n voorgangers zou ik het ook erg jammer vinden als het rpg-topic opnieuw start, aangezien we daarin toch ook veel van onze tijd en inspi hebben gestoken. Opzicht is het voor nieuwelingen ook niet zo heel moeilijk om in te springen, aangezien alle uitverkorenen toch nog bij de ruine zijn.
Als je het nieuwe rollentopic heb aangemaakt, wil ik die gerust in de spotlight zetten voor je (:]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

|Pff... ik reageer morgen. Dan heb ik nog een dag om te bedenken hoe Aaron kan reageren. Ik post morgen ook met Tony. (: |

---

kindness is never a burden.

{{Oké, ik ga beginnen aan het nieuwe Rollentopic, zodra die klaar is zet ik hier een link neer en in de beginpost. }}

---

Credendo Vides