RPG ~ Soulstones {Speeltopic 2} - Speeltopics

In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

Maar de mensheid is een jaloerse soort.
Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

Deze tijd in Noorwegen :
Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
Die wist dat de stenen op zoek gingen.
Ieder op zoek naar de juiste persoon.
De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


Verdere informatie

Waar begint de RPG ?
Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

Hoe zien de stenen eruit ?
De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
Tevens zijn ze 100% helder.
En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

Hoe veranderd de steen me ?
Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


Hoe moet je de steen bij je dragen ?
Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.

HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

Soulstones

Mannen :

* Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Kodaline
* Draak ~ Alex Lucas Salvatore ~ Mitovi
* Centaur ~ Hayden Bran Brooks ~ Delahaye
* Demon ~ Nicolas Matthew Mc.Down Fleeko
* Eenhoorn ~ Gereserveerd voor Roww


Vrouwen :

* Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
* Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Hylla
* Meermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
* Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~Lake
* Heks ~ Caritate Mansue May ~ Traitor
* Engel ~ Violet Aurora Smith ~ VladiFerr



Alouden

mannen :

* Belial Lucius Constantine ~ DreamerN (leider)
* Helio Frederick Moreau ~ Hylla


Vrouwen :

* Addelynn Rae Hastings ~ Maniae
* Gereserveerd voor Merrow

Regels

• Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
• 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
• OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
• Max. 2 personages per speler
• Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
• Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
• Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
• Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


Rollentopic
Speeltopic 1
Rollenstory

[ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 16:32 ]

---

Credendo Vides

[Graymark went Raziel.]

---

help

Hedwig Ivy Sol || Feniks || 16 jaar || Ruïne Noorwegen

"Mijn naam is Allyssee Grimm en ik ben inderdaad een paar veranderingen doorgegaan," zegt het meisje terwijl ze haar mobiele telefoon pakt en een foto laat zien. "Eerst zag ik er zo uit," zegt ze terwijl ze de foto laat zien.
Ik bekijk de foto en knik dan. "Ik had eerst bruine krullen, bruine ogen die overgins een iets andere vorm hadden en oh natuurlijk geen vleugels. Maar ik heb geen foto. Wacht misschien mijn paspoort." Ik zoek in mijn zakken, maar mijn paspoort is er uit gevallen. "Oké die is dus foetsie," vervolg ik.
Als Allysee een Opaal laat zien toon ik de Carneool.
"Laat ik maar even mijn verhaal vertellen," zegt Allysee dan. "In het kort dan anders zitten we hier morgen nog. Ik leefde gelukkig in de dierentuin van mijn ouders en had vandaag te horen gekregen dat ik geslaagd was voor mijn zoölogie opleiding," ze zucht en vervolgt haar verhaal. "Tijdens een feest besloten mijn beste vriend en ik om even een wandeling door het park te maken, waar we bij de wolven terecht kwamen en het voelde alsof ik daar naar binnen moest, toen begon er opeens eentje tegen me te praten, dat ik het niet moest doen, dat ik de steen die daar aan het glimmen was niet op moest pakken," kort lacht ze. "Blijkbaar had ik naar hem moeten luisteren, want voor ik het wist was ik veranderd, werd ik van mijn beste vriend losgetrokken en bevind ik me opeens in Noorwegen. Dat is dus heel kort samengevat mijn verhaal, wat is de jouwe?"
"We zitten in Noorwegen?" vraag ik als eerste.
Dan komt er een ander meisje.
"Wat is er aan de hand?" zegt ze.
"Dat weten wij ook niet precies," zeg ik. "Maar ik wou net vertellen aan Allysee hoe ik hier ben beland, ben jij hier ook op zo'n rare manier gekomen?" vraag ik haar. Dan vervolg ik mjn verhaal. "Ik was en ben een heel gewoon meisje en zit in mijn VWO examen-jaar. liep gewoon simpelweg in het bos, zat aan een meertje en zag ineens vuur. Nou ja, met mijn stomme kop ben ik in het vuur gestapt. Wat raar genoeg niet eens pijn deed. En heb uiteindelijk de steen vastgepakt. Ineens werd ik verzwolgen door de vlammen. Raar genoeg was ik niet bang. En na ja, toen was ik hier. Ook al zo'n doodnormaal verhaal dus," het laatste zeg ik op een sarcastisch toontje.

---

Reality's overrated.

Adelynn "Addie" Rae Hastings - Aloude - Noorwegen, ergens in een supermarkt.
Tony haalt zijn schouders op en opent de deur voor mij. Ik glimlach zwakjes naar hem en loop dan naar buiten, waar het erg koud is. Zelfs met mijn winterjas aan merk ik dat. Ik stop mijn handen in mijn mouwen zodat de ijskoude lucht er minder effect op heeft. Als we toch voor beddengoed moeten kijken, dan kunnen we net zo goed ook nog kijken voor handschoenen kijken, die zullen we wel nodig hebben. Ik medelijden met Tony, die slechts in zijn dunne blazer staat.
Snel stappen we de taxi in. In het Noors vraagt Tony aan de chauffeur om ons naar de dichtstbijzijnde dorp met supermarkt te brengen. Hierna kijkt mij aan. 'Vertel, wat is er aan de hand tussen jou en Frederick, want als het de hele tijd er zo aan toe zal gaan, slaap ik in de tuin.' Beschaamt richt ik mijn ogen op de bekleding van de taxi. Het is belachelijk dat Frederick en ik zaten te bekvechten waar Tony bestond. Ik heb vast niet een erg goede indruk op hem gemaakt. Ik zucht zacht en haal mijn schouders op. 'Als ik heel eerlijk ben heb ik geen idee,' mompel ik. 'Hij deed al niet bepaald aardig tegen mij toen ik nog niet eens iets rots tegen hem had gezegd. Volgens mij mag hij me gewoon niet.' Ik zal het nooit hardop toegeven, maar het kwetste me best wel dat Frederick mij een "Narcistische trut" noemde. Oké, ik was niet bepaald aardig tegen hem geweest, maar alsnog. Het is wel echt zijn schuld dat ik hier nu ben. Als hij me niet zo nodig mee zou hoeven te slepen zou ik gewoon nog fijn in Parijs zitten. Ik wil hier helemaal niet vast zitten met iemand die me haat, dan zit ik liever in mijn eentje in hotel. Pech als ik dan veel moet reizen. Ik snap sowieso niet waarom hij me helemaal meegesleept heeft, aangezien hij hekel aan me heeft.
'We moeten even verzinnen wat we allemaal moeten kopen,' mompel afwezig tegen Tony.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Hailey Alice Morgan II 20 II Zeemeermin II Ruïne
De gast leek even te twijfelen of hij haar moest loslaten of niet toen ze haar pols uit zijn greep wilde losmaken. Tot haar grote opluchting verslapte toch zijn greep, waardoor ze zichzelf losrukte. Ze kneep vervolgens haar ogen samen en nam zijn gestalte nauwlettend in zich op. Ze vertrouwde die gozer allerminst.
‘Misschien is het beter als ik maar gewoon ga,’ zei ze daarom ook. Ze beet een keer op haar onderlip, zo de neiging om keihard bij hem vandaan te rennen, te onderdrukken. Die geslepen grijns rond zijn mondhoeken, stelde haar geenszins gerust, ondanks dat hij geen verder bedreigend voorkomen had.
‘Zal ik je anders aan de rest voorstellen? Er zijn er hier nog een stuk of vijf,’ vroeg de gast in zijn plaats. Hij haalde een hand door zijn haren, waardoor er een klein schrammetje in zijn handpalm verscheen. ‘Ik denk dat we maar eens moeten gaan overleggen hoe we hier wegkomen.’
Hailey aarzelde. Ze wist begod niet wat ze van deze gast en zijn houding moest denken. Het idee dat ze hoogstwaarschijnlijk beter af was alleen, drong zich aan haar op, maar deze maakte algauw plaats voor de gedachte dat hij misschien ook Aaron gezien kon hebben.
De gast liep een richting op en ondanks dat Hailey hem niet direct volgde door haar twijfels, ging ze hem al snel achterna. ‘Ik ben Hailey,’ stelde ze zichzelf voor, toen ze de afstand die was ontstaan, overbrugt had en naast hem liep. Ze besloot hem de voordeel van de twijfel te geven.

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Allyssee Aphrodite Grimm ~ 23 ~ Fee ~ Tegen de muur van de kapelruïne aan

Aan het gezicht van Hedwig tegenover me kwam ik er al achter dat zij niet geweten had dat we ons in Noorwegen bevinden en ik wou net iets zeggen toen ik een ander meisje in mijn vizier kreeg.
Het meisje kwam wat onzeker op me over, ook al probeerde ze dat nog zo goed mogelijk te verbergen.
"Wat is er aan de hand?" De lichte trilling in haar stem deed me stiekem glimlachen,maar ik bewonderde haar moed om naar ons toe te komen, ook al zijn we helemaal niet gevaarlijk, althans, ik weet niet wat er aan de hand was met onze nieuwe uiterlijkheden en wat voor gedoe er verder bij komt kijken, maar de persoon die ik ben is en blijf wie ik ben en daar kan niemand wat aan doen.
Voor ik mijn mond ook maar open kon doen om te vertellen wat ik wist was Hedwig me al voor. "Dat weten wij ook niet precies," zeg ik. "Maar ik wou net vertellen aan Allysee hoe ik hier ben beland, ben jij hier ook op zo'n rare manier gekomen?"
Wow, die wond er geen doekjes om, maar goed, het is waarschijnlijk toch beter om haar direct te benaderen dan voorzichtig te werk gaan.
Niet veel seconden later begon Hedwig aan haar eigen verhaal. "Ik was en ben een heel gewoon meisje en zit in mijn VWO examen-jaar. liep gewoon simpelweg in het bos, zat aan een meertje en zag ineens vuur. Nou ja, met mijn stomme kop ben ik in het vuur gestapt. Wat raar genoeg niet eens pijn deed. En heb uiteindelijk de steen vastgepakt. Ineens werd ik verzwolgen door de vlammen. Raar genoeg was ik niet bang. En na ja, toen was ik hier. Ook al zo'n doodnormaal verhaal dus."
Je kon duidelijk de sarcasme erin horen en ik nam het haar niet in kwalijk, zelf was ik ook niet bepaald blij met de situatie.
"Dus je bent door vuur gestapt ? Merkte je verder nog iets aan je reis hierheen ?"
Mijn hand gleed automatisch naar het handschoentje met de steen erin en streek daar licht met mijn hand over, alsof het me iets duidelijk wou maken maar nog geen weg had gevonden om me te bereiken, iets wat me op een gegeven moment best wel beangstigde, net zoals het moment dat de wolf tegen me gepraten had.
pppssttt...
Lichtelijk verward keek ik even om me heen, maar richtte me toen weer op de meisjes voor me.
..Hallo... Hierboven.
Ik legde mijn hoofd in mijn nek en keek omhoog, waar een vogeltje op de rand van de vervallen muur trippelde.
Hehe, je luisterd." Het vogeltje, wat een roodborstje bleek te zijn hief diens kopje schuin. Jij bent raar, jullie zijn allemaal raar.
Bedankt dat je het er lekker bij in wrijft.
Zonder verder nog iets te zeggen vloog het weg en kon ik me weer zonder enige problemen op de twee meisjes richten, benieuwd naar hun verdere verhaal over hoe ze hier komen en over de vreemde stenen die ook zij bij zich schenen te hebben en natuurlijk de vreemde uiterlijkheden die we allemaal gekregen hadden.

---

Credendo Vides

Arianna Amarante Lira Jones
Het eerste meisje begint meteen te vertellen, en ik hang aan haar lippen "Dat weten wij ook niet precies," zeg ik. "Maar ik wou net vertellen aan Allysee hoe ik hier ben beland, ben jij hier ook op zo'n rare manier gekomen?" Ik knik, en ze verteld al verder. "Ik was en ben een heel gewoon meisje en zit in mijn VWO examen-jaar. liep gewoon simpelweg in het bos, zat aan een meertje en zag ineens vuur. Nou ja, met mijn stomme kop ben ik in het vuur gestapt. Wat raar genoeg niet eens pijn deed. En heb uiteindelijk de steen vastgepakt. Ineens werd ik verzwolgen door de vlammen. Raar genoeg was ik niet bang. En na ja, toen was ik hier. Ook al zo'n doodnormaal verhaal dus." Ik kijk haar verwonderd aan, maar ook meteen vervalt mijn laatste restje hoop hier inlichtingen te vinden. Het andere meisje begint ook te praten, "Dus je bent door het vuur gestapt? Merkte je verder nog iets aan je reis hierheen?" Dan kapt ze de zin ineens af, en kijkt geconcentreerd naar een tafereel boven haar hoofd, namelijk een roodborstje. Als ze weer naar ons kijkt, blijf ik haar even aanstaren, tot een flits me overvalt. Het beeld is even snel weg als dat het gekomen is. "Na een hoop gedoe ben ik naar Brazilië gereisd om, nou ja, mezelf te begrijpen. Soort van." Ik gebaar vaagjes naar de littekens op mijn pols die ineens ook een stuk vager lijken te zijn. "Ik ging naar de jungle, de Amazone, daar heb ik altijd al een keer willen zijn namelijk, maar toen... Liep ik weg van mijn gids," ik praat te snel, en ik kom hakkelend door mijn woorden heen. Tegelijkertijd ben ik verbaasd, want afstappen op een vreemdeling, vreemdelingen zomaar dingen vertellen, niet in een hoekje kruipen, en niet de longen uit mijn lijf schreeuwen -alhoewel, dat een beetje- is totaal niks voor mij. Toch voel ik me anders. "Nou ja," ik lach nerveus, "Toen was er opeens een Cheetah, die me achterna zat, maar uiteindelijk vluchtte hij weg. Vervolgens zag ik iets glinsteren in de wortels van zo'n liaan boom, en heb hem gepakt. Alleen toen," ik ril bij de gedachte bij de eindeloze kwelling, en val even stil. "Nou ja, toen was er heel lang veel meer pijn dan mijn lichaam aan zou moeten kunnen, en vervolgens kwam ik hier terecht. En heb ik ook ineens deze... Nou ja, vleugels." Zeg ik, en ik wijs naar de grote, gevederde vleugels achter me. Mijn blik blijft even hangen bij het andere meisje, en opeens overvalt er weer een flits mij, en hap ik naar adem. Jungle. Natuur. Dierentuin. Veel meer beelden en flitsen. Een verhaal. Een persoon. Dan kom ik met een flits weer op de aarde terecht, me het gevoel dat ik een flinke opdoffer heb gekregen. Alles duizelt, en voor ik het weet, stromen de woorden uit mijn mond. "Je bent Allyssee Aphrodite Grimm. Opgegroeid ben jij in een dierentuin, en je hebt altijd al een speciale band met dieren gehad."

---

Tijd voor koffie.

Hera Noëmi Langley || Elf || Ruïne, Noorwegen.
"Geen bereik, het spijt me, ik-" begon Aaron. Hij stopte in het midden van zijn zin toen er bloed over Hera's wangen stroomde. Het leken net tranen, maar ook het meisje zelf betwijfelde of het zo was. Ze veegde haar wangen af met de rug van haar hand, en kwam tot de ontdekking dat er een rood, plakkerig goedje aan haar hand bleef plakken. Ze verschoot zich haast dood. Paniekerig zocht ze naar een doekje in haar handtas, en viste er tegelijkertijd een spiegeltje uit.
"Wat gebeurt er in godsnaam?" zei ze. Ze staarde naar het spiegeltje en liet het bijna vallen. Haar ogen... Ze... Ze waren veranderd van kleur... Ze staarde als gehypnotiseerd naar de rode vegen die over haar wangen liepen en naar haar verontrustend lichte ogen.
"Holy shit." Ze veegde beverig het bloed van haar wangen, maar het was al aan het opdrogen, waardoor het leek alsof ze teveel blush aan had gedaan.
"Je ogen..." sprak Aaron verward. Hera keek op. De jongen begon rondjes te lopen en drukte zijn handen tegen zijn slapen. "Oh god, ik word gek. Oh god. Oh god," hoorde ze hem paniekerig zeggen. "Ik moet minder drinken. Oh god."
"Aaron... Aaron wat gebeurt er met me?" Hera's stem klonk beverig, maar deze keer moest ze niet bijna beginnen huilen, al zat er een prop in haar keel. "Is dit een... Nachtmerrie? Ik..." Ze begon te stotteren en staarde nog steeds met grote ogen naar het spiegeltje.

[Sorry voor de kortheid. ><]

---

help

Allyssee Aphrodite Grimm ~ 23 ~ Fee ~ Kapelruïne

"Na een hoop gedoe ben ik naar Brazilië gereisd om, nou ja, mezelf te begrijpen. Soort van." Ze gebaarde een beetje vaag met haar vingers naar de littekens die ze op haar andere pols had, die zo te zien al goed aan het vervagen worden en ik was opgelucht dat het erop leek dat ze er al een tijdje geleden mee gestopt was, althans, zo leek het.
"Ik ging naar de jungle, de Amazone, daar heb ik altijd al een keer willen zijn namelijk, maar toen... Liep ik weg van mijn gids." Ratelden haar woorden over elkaar heen, soms leek het zelfs wel een beetje alsof ze zelf niet precies wist wat ze allemaal zei.
"Nou ja, Toen was er opeens een cheetah, die me achternazat., maar uiteindelijk vluchtte hij weg."
Een Cheetah, een wolf, waren er nog meer dieren bij betrokken ? Hadden dieren er misschien iets mee te maken ?
Nee, ik heb Hedwig nog niet gehoord over een dier, dus ik moest nu niet speciaal conclusies gaan trekken.
Ik knipperde even met mijn ogen en richtte me weer met mijn volle bewustzijn op het meisje voor me die natuurlijk gewoon haar verhaal hervat had.
"Vervolgens zag ik iets glinsteren in de wortels van zo'n liaan boom en heb hem gepakt, alleen toen." Ze rilde even zichtbaar, waarom was niet precies zeker, maar het zorgde ervoor dat ze even stil viel, alsof ze in eigen gedachten verzonken was.
"Nou ja, toen was er heel lang veel meer pijn dan mijn lichaam aan zou moeten kunnen, en vervolgens kwam ik hier terecht en heb ik ook ineens deze... nou ja, vleugels." Waarna ze naar de gevederde vleugels achter zich wees, alsof we die nog niet eerder opgemerkt hadden.
Wel toevallig, wij alle drie hebben vleugels, enig sinds gelijk maar toch verschillend.
Ze kijkt me aan en er leek wel een soort schok door haar heen te gaan, een schok die me beangstigde.
Ze hapte naar adem en haar ogen schoten een beetje heen en weer alsof ze naar een aantal beelden keek.
Nog steeds wat vreemd keek ze uit haar ogen toen ze haar mond opendeed.
"Je bent Allyssee Aphrodite Grimm, opgegroeid ben jij in een dierentuin, en je hebt altijd al een speciale band met dieren gehad."
Bevreemd keek ik het meisje aan, niet goed wetend hoe ik moest reageren.
Hoe wist ze mijn naam en dan bedoel ik dus het gedeelte van Aphrodite, van mezelf weet ik dat ik mijn tweede naam als de pest vermijd.
De rest van mijn verhaal had ik al eerder verteld, tegen Hedwig, misschien had ze dat gewoon opgepikt.
Maar mijn band met dieren, die klopte ook weer.
De dieren in de dierentuin en de laatste tijd met name de panda soorten, tijgers, wolven en vogels.
Een vrolijk getjirp naast me wees me op de aanwezigheid van het roodborstje dat met diens pootjes zichzelf om een klimop stengel had geklemd.
Diens zwarte glimmende oogjes boorden zich weer in de mijne, maar ik besteedde er even geen aandacht aan.
Negeer me niet.
Doe ik momenteel even wel, ik heb wel andere dingen aan mijn hoofd om uit te vogelen dan te luisteren naar een roodborstje, ook al was het een nogal eigenwijs en koppig vogeltje.
maar momenteel is het meisje tegenover me belangrijk en mijn ogen schoten over haar heen, maar ze komt me niet bekend voor. "Wie ben jij en hoe weet je dat allemaal over mij ?"

---

Credendo Vides

(Ik snap trouwens niet zo goed wat we met die post van Belial moeten... :'D

Het lijkt me heel erg onhandig als drie Alouden achter twaalf Uitverkorenen aangaan om ze dan naar Londen te brengen op de één of andere manier.

Kan Belial niet gewoon naar Noorwegen komen? Dat lijkt me logischer en handiger. :'D

Het is enkel een voorstel, ik wil je nergens toe dwingen of zo... :'))

---

help

{De alouden kunnen er altijd heen om alleen al te observeren (; Dan kan er een berichtje terug gestuurd worden naar Belial en dan kan hij best naar Noorwegen komen ^^}

---

Credendo Vides

[Okay, dus de Alouden moeten zegmaar melden aan Belial als er wat gebeurt en hem dan eventueel vragen naar Noorwegen te komen? :')

Waar moeten de Uitverkorenen eigenlijk heen om te slapen?]

---

help

{Overal waar ze maar zin in hebben , voor hetzelfde geld kunnen ze terug reizen naar waar ze vandaan komen (Dan wel via reguliere reizen of liften.)
Langzaamaan komt iedereen in contact te staan met de kern van de zielsteen waardoor ze meer informatie krijgen van hun wezen dat daarin gevangen zit.}

---

Credendo Vides

[@DreamerN Ik ga een tijdje afwezig zijn sorry hiervoor.

Zou je hier willen klikken voor de reden?]

---

Reality's overrated.

Antonio "Tony" Hunter Daniels - 27 - Aloude - Noorwegen.
Antonio sloeg standvastig zijn armen over elkaar en keek Adelynn geduldig aan. "Vertel, wat is er aan de hand tussen jou en Frederick, want als het de hele tijd er zo aan toe zal gaan, slaap ik in de tuin." De woorden kwamen harder uit zijn mond dan bedoelt en hij wilde Addie zeker niks verwijten, maar Tony vond het toch wat vervelend dat zijn twee huisgenoten ruzie maakten en hij niet wist waarover het ging. De man sloeg zijn been over de andere en zakte wat onderuit. Zijn linkervoet wipte nerveus op en neer.
Adelynn wendde beschaamd haar blik van Tony af en keek naar de bekleding van de taxi. Ze zuchtte zachtjes en haalde haar schouders toen op. "Als ik heel eerlijk ben heb ik geen idee," mompelde ze. Tony trok een wenkbrauw op. "Hij deed al niet bepaald aardig tegen mij toen ik nog niet eens iets rots tegen hem had gezegd. Volgens mij mag hij me gewoon niet."
De man zuchtte,"Ik geloof niet dat Frederick een persoon is die 'gewoon mensen niet mag'." Hij keek verwachtingsvol naar Addie. Hij wilde weten wat zij daarop zou antwoordde, en óf ze überhaupt wel nog zou antwoordden.
"We moeten even verzinnen wat we allemaal moeten kopen," sprak ze vervolgens. Tony keek naar de vrouw naast hem. Ze zag er afgeleid uit.
"Eten, in elk geval. Jouw koekjes, toiletgerief, lakens..." Tony dacht na. Hadden ze verder nog iets nodig? Hij kon niks meer bedenken, behalve 1 ding nog. "En een auto. Hoe graag ik ook socialize met taxichauffeurs; een auto is comfortabeler."

---

kindness is never a burden.

|Pardon me. Ik moet effjes denken over wat ik met Aaron ga posten. :x |

---

kindness is never a burden.