[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Who wants to meet Matt?]

[Rosalie kan ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Wow, omdat ik even niet reageer omdat ik weg ben, hoeft nog niet te zeggen dat je je persoontje direct naar iemand anders moet sturen!]

Katherine Black

'Katherine, Katherine Black. Als je wilt kun je Kate zeggen, maar Katherine vind ik mooier klinken.' Ik liep op mijn hoge hakken naar het bureau en keek in een van de boeken. 'Je hebt dezelfde methode gekozen als de vorige docent zie ik.' Ik lachte kleintjes naar Matthew. Hij zag er niet verkeerd uit, niet echt mijn type, maar wie weet. Ik was altijd wel in voor een beetje pret. Ik leunde tegen het bureau. 'Vertel eens, hoe ben je hier terecht gekomen?' vroeg ik terwijl ik een losgelaten pluk achter mijn oren duwde.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

(wat een hevige reactie. Ik vroeg alleen of  iemand hem wilde ontmoeten dat betekend niet nu direct. Ik hoop dat je de volgende keer iets rustiger kan reageren.)

Matthew Oliver Sanz

Ze loopt op haar hakken dichter naar me toe. Nadat ze vraagt hoe ik hier terecht gekomen ben strijkt ze een pluk haar achter haar oor. 'ik heb sinds vorig jaar mijn diploma om les te geven en mijn master in Engels. Ik heb hier zelf ook een tijdje les gehad en toen kwam deze baan rij' leg ik haar uit.  'en welk vak geef jij als ik vragen mag?'  ik leg de boeken weer op een nette stapel en zucht. Ik kon er niet tegen als mensen aan mijn spullen zaten of ze in ieder geval niet netjes terug zette. Ik haal een hand door mijn haar en wacht af.

[Ik reageerde niet heftig, ik vond het alleen vreemd. Waarom zou je nú al vragen voor dadelijk?]

Katherine Black

'Biologie.' Een onweerstaanbare glimlach speelde over perzikkleurige lippen. 'En toverdranken.' Ik bekeek hem iets beter. Hij kwam me inderdaad licht bekend voor. Ik zal hem hier wel op school hebben zien rondlopen toen ik mijn stages ging doen. 'Oh, je hebt dus les gehad hier,' zei ik geïnteresseerd. 'Omdat je je gaves hebt leren ontwikkelen, neem ik aan. Vertel eens, hoe begaafd ben je in wat?' Ik liet mijn blik gaan over zijn lichaam. Hij had een flink pak spieren, wat betekende dat hij sportte, maar hij had niet zoveel spieren om te zeggen dat hij fitnessfanaat was of iets dergelijks. Hij was al vroeg in het lokaal, wat betekend dat hij misschien wel nerveus wat voor zijn les. Zou het werkelijk zijn allereerste les zijn?

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

(ik vroeg het me alleen af)

Matthew Oliver Sanz

Ik glimlach terug. 'ik ben een mutant.' begin ik mijn verhaal. 'ik kan een krachtveld oproepen, teleporteren en ik bestuur metaal en ijzer' ik ga een beetje op het bureau zitten en glimlach nog eens. 'en jij wat kan jij?' ik schuif de stoel aan en sta weer op. Ik haal terwijl ik luister alle stoelen van de tafels af waar de leerlingen zo zitten.

[Oké, sorry als het misschien bot eruit kwam..]

Katherine Black

Ik help hem met het eraf halen van de stoelen. De poetsvrouw had ze allemaal erop gezet om de vloer te kunnen toen. Ik liet mijn blik vallen op een paar van de stoelen als ik niet naar Matthew keek. De kauwgom plakte er talrijk onder. 'Dat is nogal heel wat,' antwoordde ik. 'Dan ben je vast ontzettend getalenteerd. En zo mooi, dan zitten de vrouwen vast achter je aan.' Ik lachte even in mezelf om mijn grapje, wat alleen diegene die mijn gave wisten snapten. 'Ik ben manipulatief met wil. Als ik wil dat jij nu op je hoofd gaat staan, dan ga je dat staan, snap je? Maar ik gebruik het niet vaak. Ik ben van mening dat ik dan lui ga worden.' Ik zei niets over de sirene, mijn gave om mannen te verleiden. Als ik dat vermeldde zou hij vast afknappen en daar had ik absoluut geen zin in.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

(geeft niet sorry als ik vervelend reageerde)

Matthew Oliver Sanz

Ik kijk een beetje met een vies gezocht naar de stoelen. 'nou daar zal ik dan geen last van hebben aangezien mijn natuurlijke schild' ik glimlach naar haar en ga terug naar het bureau.  'en kun je naast manipuleren ook nog andere dingen?' vraag ik en begin de boeken uit te delen. Elke tafel een leesboek en een werkboek. Ik vond haar wel aardig. Een leuke collega ookal was ze wat ouder dan ik zelf.  Ze was sociaal. Veel socialer dan ik van nature ben. 

| Wauw, voel de liefde mensen. :'D

Sorry , ik had een zeer lang gesprek met mijn lieftallige huiswerk. :'c |

Cybele Magnolic
Hoewel ik het niets bijzonders vond om naast een willekeurig persoon te zitten - leek de eetzaal er niet over uitgepraat te kunnen komen. Ik voelde mezelf met mijn ogen rollen terwijl ik de koffie naar voren schoof en mijn ene been over het andere sloeg om van houding te veranderen. De stoelen waren in ieder geval nog hetzelfde: hard en oncomfortabel.
Ik vroeg me af wanneer het eerste uur zou beginnen, en wat ik in dat uur zou doen. Het deprimerendste aan deze ochtend was in ieder geval al geweest: de terugkomst van Cybele Magnolic was aangekondigd en daarmee was de kous voor de meeste leraren af. Ik wist namelijk best dat ze me liever uit deze wereld zouden zien verdwijnen. Helaas voor hen kwam ik nog ieder jaar terug. Hades was niet zo slecht, eens je er aan gewend raakte. Het was meer dan mensen intrigerend waren. Of, nou ja, sommigen van hen. Zoals de jongen naast me. We leken in veel opzichten op elkaar, als ik het zo mocht zien en tegelijkertijd waren we twee heel verschillende personen.
'En, wie ben jij?' Ik hoefde hem niet aan te kijken om hem te laten weten dat hij het was tegen wie ik sprak. Er was immers niemand aan deze tafel die ons nog aan durfde te kijken. Misschien wist ik wel wie de jongen was, maar wilde ik zijn stem gewoon horen. Hij leek me een interessant persoon en daar waren er maar weinig van. Punt.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Katherine Black

'Wat magische gaven betreft, nee,' loog ik. 'Maar ik heb wel andere dingen waar ik goed in ben, zoals mijn vak. Maar vergeet niet, het is een heel omvangrijke gave. We kunnen zelfs eens een keertje zien welke gave sterker is, jouw natuurlijk schild of mijn manipulatie.' Ik lachte gemoedelijk. De stemming begon bij te dragen, mijn gave begon te werken. Het was nog ongeveer tien minuten tot aan het begin van de les. Dat wilde niet zeggen dat ik daarin hem voor me wilde winnen, maar ik wilde wel zover mogelijk komen.

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Alecs zintuigen stonden eindelijk weer op scherp, nu hij officieel wakker was. Hij hoorde hoe Cybeles kleren ruisten wanneer ze haar ene been over het andere sloeg, het geluid van haar mok met koffie toen ze het over de tafel schoof.
Alecs tas was leeg. Hij draaide er lusteloos rondjes mee, wat een irritant geluidje maakte op het tafelblad en het tafelkleed helemaal verpestte. Hij zette het ding voor zich en trok het kleed recht, waarna hij op zijn horloge keek. Het duurde nog wel even voordat zijn eerste les begon. Als hij zich niet vergiste was dat magie. Hij haatte dat vak. Het was nutteloos.
"En, wie ben jij?" zei Cybele plotseling. Alec trok even een wenkbrauw op, aangezien zij degene was die naast hem was komen zitten en niet omgekeerd.
"Een gast waar jij zo te zien per se naast wilde komen zitten," zei Alec. Hij had altijd een nogal lage, hese stem gehad. Zijn klankkleur was warm, ook al klonk hij nogal kil en afstandelijk. Er klonk geen twijfel door in zijn stem. Dat deed het nooit. "Alec," vervolgde hij dan. Hij had er een hekel aan als hij iemand per se zijn of haar volledige naam moest vertellen. Op Alec kwam het dan over als 'ik heb veel namen, dus ik ben belangrijk', ook al waren het er maar drie. Hij had zich altijd al afgevraagd waarom hij zo'n lange naam moest hebben. De reden dat hij een dubbele achternaam had, was omdat zijn ouders gescheiden waren en ze 'eerlijk' wilden zijn over wat hun kinderen betrof. Hierdoor voelde Alec zich nogal een voorwerp. Een bezit van zijn twee ouders die twijfelden over welke naam ze hem zouden geven en hem er daarom maar vijf gaven.

---

help

Cybele Magnolic
'Een gast waar jij zo te zien per se naast wilde komen zitten.' Ik negeerde het feit dat hij op die manier als de loner over wilde komen waarvoor iedereen hem aanzag, en besloot daarom gewoon te wachten tot hij uiteindelijk toe zou geven.
'Alec,' herhaalde ik voor mezelf waarna ik knikte. Absoluut Blackwell, hoewel ik daar ook niet aan had hoeven te twijfelen. Mensen hier roddelden heel wat af en ik was niet de enige die regelmatig over de tong ging.
'Cybele.' Vertelde ik hem vervolgens, uit automatisme. Het was immers nogal onbeleefd om te verwachten dat iédereen je naam zomaar, klakkeloos kende. En Alec leek me geen jongen die graag tussen de roddeltantes zat. Best ironisch, omdat het niet mijn echte naam was.
In deze taal leek mijn naam op een mislukt, veel te oud script en klonk het helemaal nergens naar. Dus had ik mezelf een naam moeten geven.
Cybele Magnolic betekenden beiden dode bloem, als ik het goed had. Destijds had het me prima in de oren geklonken. Simpel, makkelijk en alledaags.
Ik was er aan gewend geraakt, hoewel de meesten me nog vaak genoeg demon noemden. Botweg bij gebrek aan kennis over mijn naam, of mijn afkomst. Want iedereen met een beetje hersens zou toch moeten zien dat ik een tikje te menselijk ben voor een demon. Oh, wel. Het maakte me eigenlijk al heel lang niets meer uit wat men van mij dacht.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Alec was altijd al een beetje eenzaam geweest, iets wat deels waarschijnlijk ook zijn eigen schuld was. Cybele herhaalde Alecs naam, alsof ze niet zeker was dat het echt zijn naam was.
"Cybele," vertelde ze hem dan, niet dat dat nodig was, maar toch. Ergens waardeerde Alec het dat ze niet zo iemand was die verwachtte dat iedereen haar naam wist. En hij was ook niet de persoon om daarop iets te zeggen als 'dat weet ik'. Hij herkende haar naam uit de Frygische mytologie. Cybele oftewel Rhea in het Romeinse tijdperk. Alec was iemand die zich enorm interesseerde voor mythologie. Zowel voor Romeinse als Egyptische als Griekse als Noorse als Frygische. Hij kende waarschijnlijk meer verhalen dan ieder ander mens van rond zijn leeftijd.
"Ik kan me niet herinneren dat ik je hier al veel gezien heb," zei Alec. Zijn Welsh accent kwam maar heel lichtjes bovendrijven. Hij had het afgeleerd doordat hij zo lang in Egypte had gewoond. Uiteindelijk keek hij toch opzij, omdat hij het onbeleefd vond om iemand niet aan te kijken als je tegen die persoon sprak, al leek het nu meer op bestuderen.
Hij nam ongegeneerd Cybeles uiterlijk in zich op. Ze had een lichte huidskleur dat een zacht contrast vormde met haar golvende, bruine haar. Haar irissen hadden de kleur van de lucht als het in de zomer begon te schemeren. Helder, maar op een zekere manier toch ietwat donkerder en doordringend. Het was niet dat Alec geïmponeerd was door de uitgesproken vorm van haar hoofd en gezicht - hij had wel meer mooie meisjes gezien - maar hij was zo iemand die zijn tijd nam om het uiterlijk van iemand anders te bestuderen.

---

help

Cybele Magnolic
'Ik kan me niet herinneren dat ik je hier al veel gezien heb,' merkte hij op, terwijl hij zijn blik van de tafel naar mijn gezicht verschoof. Zijn ogen waren verrassend donker en bekeken me ongegeneerd.
Uiteraard was ik niet iemand die wegkeek, en dus keek ik even doordringend terug. Hij bezat zo'n kalme gezichtsuitdrukking waarvan sommige mensen ongemakkelijk werden. Dit was in ieder geval beter dan tegen een tafelkleed spreken, en dus maakte het me niet uit waarnaar hij staarde.
'Ik ben niet veel op school geweest.' Prevelde ik enigszins vlak, terwijl mijn ogen voor een moment over zijn gleden. Toch eindigden ze uiteindelijk wederom bij zijn ogen. Ik wist niet precies wat het was, maar de donkere kleur fascineerde me. Misschien juist omdat ze anders waren, een andere blik hadden.
Wat ik in ieder geval had geleerd in de korte tijd dat ik naast hem zat - was dat we beide geen praters waren. En ook dat deed me niet veel. Stiltes hoefden niet altijd onprettig te zijn. In Hades was het in ieder geval nooit stil. Dode zielen sliepen immers niet, en evenmin deden de demonen dat.
Toch was ik de enige van hen allen die zo nu en dan naar de aarde trok om iets anders te doen dan jagen.
De afgelopen jaren waren in ieder geval niet zo soepel verlopen als ik gehoopt had. Dit jaar zou anders moeten zijn, nu ik mijn krachten enerzijds onder controle had en de leerlingen ruimschoots leken te weten dat ze maar beter op hun tellen konden passen. Het was niet zo dat ik graag mijn krachten uitoefende, meer dat ik nogal prikkelbaar was op het gebied van zwakke kinderen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Iemand voor Rena?]

---

I'd rather die my way, than live yours.