[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[engels]

[Andere vraag, leraren in het rood, dat valt beter op. + kan/mag/zal ik Katherine afdelingshoofd maken om 'orde te houden'?]
[Edit; ok, het stond namelijk niet in de beginpost. Komt dat uit met het rooster?]

Katherine Black - Sirene + manipulatieve wil - Docent.

Een nieuw gezicht verscheen aan de ontbijttafel en ik verdween even daarna weer zonder iets te melden. Ik nam er geen notitie aan. Hij was vast en zeker de nieuwe leraar hier. Hij had zich nog niet voorgesteld. Oh wel, sommigen waren vrij verlegen. Ik besloot om mij van mijn beste kant te laten zien en ging richting het oude lokaal van mijn oud-collega. Ik klopte voorzichtig op de deur. 'Hee,' zei ik, terwijl ik een lieflijke lach over mijn gezicht liet gaan. 'Jij bent toch de nieuwe leraar hier op school?'

[ bericht aangepast op 1 maart 2013 - 22:52 ]

---

You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

[ik reageer morgen ofzo... Want ik ben nu op vakantie en kan dan niet lange post plaatsen]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Rena Calanthe Thompson

Na een halfuur onder de douche te hebben gestaan, vond Rena het wel weer genoeg. Ze droogde zichzelf af en trok haar kleding aan. Met een vlugge blik in de spiegel zag ze dat er nauwelijks wat aan haar make-up gedaan hoefde te worden. Rena was hier behoorlijk laks in. Ze deed haar make-up er 's avonds niet af en werkte het 's ochends alleen bij. Ze gebruikte enkel een laagje oogpotlood onder haar ogen en wat mascara. Daarin verschilde ze behoorlijk met veel andere meiden. Rena's mening over schoonheid was heel simpel, je hoort jezelf niet vol te smeren met prut om mooi te zijn.
Tegen te tijd dat Rena klaar was met voorbereiden, kon ze zichzelf weer vertonen aan de buitenwereld. Ze trok haar schoudertas wat verder over haar schouder en fatsoeneerde haar kleding. Dit bestond uit een simpele witte blousje met een zwart colbertje, waar ook het logo van de school op staat. Daaronder een rok vanaf haar heupen tot knieën. Simpele ballerina's maakte het af en Rena kon vertrekken.

Eenmaal aangekomen in de kantine zag ze nog geen bekend gezicht, dus zoals zo vaak ging ze alleen aan een tafel zitten. Rena onderdrukte een gaap en schoof een croissant op haar bord, kwakte een klodder boter ernaast en begon te eten. Tegen de tijd dat ze haar eten op had, was er alweer een boek tevoorschijn gehaald uit haar tas en was ze diep in gedachten verzonken.

---

I'd rather die my way, than live yours.

[Ugh, I just really like Stana Katic. *-*]

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Een enorme zucht ontsnapte aan Alecs lippen wanneer zijn wekker afging, een schel en hoog geluid dat de kamer vulde. De jongeman drukte zijn kussen even tegen zijn hoofd, in de hoop dat het geluid wat gedempt zou worden en hij nog wat verder kon slapen. Het werkte niet.
Tegen zijn zin kroop Alec uit zijn bed en stond een beetje draaierig recht, waarna hij een overhemd nam dat op de stoel klaar lag. Hij was doodmoe en had een verschrikkelijke hoofdpijn. Migraine was nooit echt een pretje, maar Alec had al helemaal geen zin om de hele dag in zijn bed te blijven liggen.
Hij doorzocht even zijn rugzak, waar normaal gezien pillen zouden moeten zitten. Wanneer hij ze eindelijk gevonden had en er eentje van had genomen, deed hij de rest van zijn kleren aan en ging naar de badkamer om te zien hoe erg hij eruitzag. Het duurde even eer het beeld ook daadwerkelijk tot hem doordrong. Met priemende, samengeknepen ogen staarde hij naar zijn spiegelbeeld en geeuwde.
Daarna besloot hij zijn kleren weer uit te spelen en een douche te nemen.

De weg naar de eetzaal verliep als een reis door de woestijn op de vierde dag zonder water. Hij leek wel een zombie of zo. Alec probeerde uit alle macht om wakker te blijven en trok even zijn beide wenkbrauwen op, alsof dat zou helpen om zijn ogen open te houden. De jongen zakte neer op een stoel achter een tafel, nadat hij tas thee was gaan halen. Hij staarde lusteloos naar de vloeistof en hield zijn handen om de mok geklemd alsof het het meest kostbare geschenk van de hele wereld was.
Hij nam er niet eens één slokje van.

---

help

Rosalie Lauren Angels

Verward knipper ik met mijn ogen. Het eerste wat ik besefte was dat ik niet in mijn eigen kamer was. Pas zodra ik rechtop zat schoot het me te binnen. School! Vlug spring ik overeind en ren naar mijn kleding kast. Het is mijn eerste schooljaar hier! Ik trek de kledingkast open en pak schoon lingerie. Ik bijt nadenkend op mijn lip, maar pak dan ook een wit schattig jurkje. Ik leg alles neer in de badkamer en zet het bad aan. Douche kan ik niet, omdat ik dankzij water in een zeemeermin verander. Ik zucht even en wrijf even de slaap uit mijn ogen. Ik zucht diep en kijk naar het bijna volle bad. Zodra het bad goed gevuld is, stap ik erin. Gelijk zie ok hoe mijn benen veranderen in een staart. Ik pak de shampoo en begin mezelf in te zepen. Ook mijn haar zeep ik in. Na een tijdje gezeten te hebben, haal ik de stop uit het bad en rol me eruit. Met een klap beland ik op de grond. Een pijnlijke kreun rolt over mijn lippen. Vlug droog ik me af en ga de pijnlijke transformatie naar mens weer onder. Vlig sta ik op en kijk naar mijn haar die zoals altijd, dan ook weer droog is. Ik kleed me aan en doe enkel mascara en oogpotlood op. In mijn kamer pak ok mijn tas, voordat ik mijn kamer uitloop. In de gang loop ik maar mee met de mensenmassa. Geen idee waar ik heen moet. Als ik eindelijk bij de kantine ben, kijk ik onwennig rond. Ik ken helemaal niemand hier... Langzaam pak ik eten voor mezelf en een flesje water. VoorZichti zet ik het flesje water neer, geen zin hebbende om midden in de kantine te veranderen en halfnaakt op de grond te liggen. Ik draai me om en bekijk alle tafels. Waar zou ik gaan zitten? Besluitloos blijf ik stilstaan.

[wie voor Rosalie? ]

[ bericht aangepast op 2 maart 2013 - 9:21 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Je kan altijd bij Alec komen zitten, maar dat wilt nog niet zeggen dat hij het heel erg leuk vindt.

En ik ben wel even bezig met gedoe voor school, dus het kan een tijdje duren voordat ik reageer.]

---

help

Matthew Oliver Sanz

Ik heb mijn spulletjes op mijn bureau gelegt en open het tekstboek om te zien waar ik eens zal gaan beginnen. Ik schrijf mijn naam op het bord en zet wat andere spulletjes klaar zoals de boeken voor de leerlingen en een werkboek. De leeslijst van deze periode had ik al klaar gelegt. Ik had hem zelf samengesteld uit de boeken die ik bij hun doelgroep vond passen. Ik had zelf alle boeken al gelezen en vond ze bijna allemaal echt geweldig. Mijn voorkeur ging uit naar Macbeth van William Shakespeare. Het was een prachtig verhaal met diepgang dus dat zou ook het eerste boek worden dat ze zouden lezen. Ik kijk op wanneer er op de deur geklopt word en ik iemand hoor praten. 'Hee,' Het was een jongevrouw met een vriendelijke glimlach. Ik Gok dat ze een paar jaar oduer is dan ik ben en ook docent is hier. . 'Jij bent toch de nieuwe leraar hier op school?' Ik glimlach terug. 'Ja dat klopt. Ik ben Matthew Sanz.' Ik steek mijn hand naar haar uit. 'Ik heb nog geen tijd gehad me voortestellen.' Leg ik haar uit. 'En jij bent?' Ik leun een beetje op het bureau en kijk haar afwachtend aan.

Nickolas Anderson ||Soul
Een natte neus op mijn wang ,doet me kreunend mijn ogen open doen.Een witte bol vacht -Beter bekend als Polar,mijn soul- zat me wakker te snuffelen.
'Komaan opstaan luilak.'zei hij en ik kreun nog eens ,waarna ik me recht zet.
Hij springt van me af en trippelt weg ,maar komt niet veel later terug en kijkt me schuin aan.Ik zucht en ga dan mijn bed uit. Ik hield niet van opstaan en zeker al niet van school.
Als ik mijn kleding aanheb ,wat bestaat uit een zwart met wit gestreept schirt en een zwarte broek en dan nog een paar versleten Vans.
Ik ga dan naar de badkamer waar ik me opfris en nog een beanie opzet omdat mijn haar te veel in de war staat.
Als ik kijk op mijn gsm ,zie ik dat het bijna tijd is voor de les ,dus moet ik me vlug haasten om te kunnen ontbijten.
Ik pak Polar op en ga naar buiten ,richting de eetzaal ,voor zover ik weet is dat het enige gedeelte die ik ken.
Nieuw zijn op een school als deze is niet echt een voordeel. Als ik eindelijk de eetzaal berijkt heb ,zet ik Polar weer neer.
Ik neem een gewoon broodje met kaas en wat vlees voor Polar. En nu nog een plaats vinden...

Wolf Dumont || Hallusinaties
Het schelle gepiep van wekker maakt me wakker. Licht grommmend doe ik hem uit en sta ik op.
Waarom is school toch altijd zo vroeg?
Met tegenzin neem ik mijn kleren en schijfel ik traag naar de badkamer. Als ik daar ben neem ik een snelle douche en kleed ik me om.
Als mijn haar goed zit ,neem ik mijn rugzak en ga ik naar beneden. Veel honger had ik niet echt vandaag.
Als ik in de eetzaal ben ,neem ik een gewoon broodje en ga ik gewoon weer de eetzaal uit. Ik hield niet van alle drukte.
Ik besloot gewoon naar het plein buiten te gaan en daar rustig mijn broodje op te eten.

(Iemand voor Nickolas of Wolf? )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Cybele Magnolic
'Jongedame, zou je niet eens naar de eetzaal gaan?' Het hoge, schelle geluid van de vrouw die me blijkbaar achterna was gekomen zorgde ervoor dat ik me verveelt naar haar omdraaide.
'Mevrouw.. Bourdon, is het niet?' Ik tuitte mijn lippen bedenkelijk terwijl ik met mijn vingers knipte, waarop de toortsen in dit deel van de gang als vanzelf aansprongen. Het grauwe gezicht van de vrouw stond gelikt toen ik haar een onschuldig glimlachje schonk.
'Mag ik u er aan herinneren dat communicatie met de leerlingen niet heel plezierig is voor mijn.. humeur?' Mijn ogen vergrootten zich een moment, waarbij de vrouw haar lippen op elkaar perste.
'Dit jaar wilt u toch zeker geen leerlingen zien vertrekken uit deze mooie, fijne school?' Mijn wenkbrauwen krulden als vanzelf samen, met enigszins gespeeld melodrama.
'Uiteraard, miss Magnolic. Het wordt daarom tijd dat u zich bij de leerlingen voegt, zodat u niet wordt aangezien als het monster van de afgelopen jaren.' Haar ogen trokken samen tot korrelige streepjes, waarop een vlakke zucht mijn lippen verliet.
'Zoals u wenst, mevrouw Bourdon. Excuseer, ik wil immers niet te laat komen.' Het was niet van harte, hoewel dit een mooie kans was om te zien wat voor vlees er dit jaar in de kuip zat.
De zware deuren van de eetzaal, het hoge plafond en het geroezemoes dat door de ruimte steeg zorgde ervoor dat ik lichtjes met mijn ogen rolde. Uiteraard vielen sommigen gesprekken stil als ik passeerde - kreeg ik niets meer dan teneergeslagen blikken of roddels met mijn eigen naam naar me toe gewuifd.
Ik was niet kieskeurig in een plaats, en koos daarom uiteindelijk voor de lege stoel naast een jongen met kortgeknipt, donkerbruin haar.
Misschien was het juist omdat hij er zo onuitnodigend uitzag, en me niet aangaapte alsof ik één of andere kermisattractie was.

| Bam. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Ik neem aan dat je Alec bedoelt? :')

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Uiteindelijk zette Alec de mok voor zich neer en leunde met zijn kin op zijn handen, besluiteloos naar de muur tegenover zich starend. Zijn haar zat helemaal door de war, maar hij had geen zin om het goed te leggen. Niet dat het hem kon schelen.
Op een gegeven moment werd Alec zich vaag bewust van een geroezemoes in de zaal. Heel even keek hij op, maar net zoals vanmorgen drong het niet tot hem door voor een tijdje. Na een tijdje ook niet, omdat hij eerlijk gezegd geen idee had wie dat kind was. Ze kwam hem vaag bekend voor, maar zijn brein wilde even niet meewerken.
Alecs volle aandacht - of wat ervan overbleef, deze ochtend - richtte zich weer op de mok met thee. Hij besloot dat het misschien beter was om er een slok van te nemen voordat het helemaal koud had, wat blijkbaar niet het geval was aangezien hij zijn lip verbrandde. Alec sloeg er geen acht op. Hij was nu ten minste wakker.
Even keek de jongen op wanneer het meisje dat net was binnengekomen naast hem kwam zitten. Hij trok even een wenkbrauw op.

[Urgh. Nutteloze post. >< Sorry.]

---

help

| Of course I mean fucking sexy Evan Peters. :'D |

Cybele Magnolic
Hoewel ik mezelf niet bepaald hongerig kon noemen, eindigde ik toch met een mok zwarte koffie voor mijn neus. Misschien kwam het gewoon omdat ik in Hades niet gebonden werd aan deze, menselijke gevoelens. Het maakte me enerzijds ook niets uit.
'Kijk voor je.' Ik glimlachte vriendelijk, doch scherp naar het meisje enkele stoelen opzij, waarop ze recht voor zich uit staarde - alsof ze zojuist met een schok tot leven werd gebracht.
'Miss Magnolic, alstublieft?' De ogen van mevrouw Bourdon bekeken me haarscherp vanaf de andere kant van de eetzaal - hoewel ik haar zoetjes toeknikte was te verwachten dat ik nooit iets zou opvolgen van een sterveling als zij.
Dat was waarschijnlijk alles dat ik te horen kreeg van de leraren, montere vragen of ik hun geliefde leerlingen met rust wilde laten. De koffie smaakte bitter, waardoor het kopje al snel weer op het donkerrode tafelkleed eindigde.
Vanuit mijn ooghoeken kon ik de jongen zijn wenkbrauwen zien optrekken. Mijn lippen krulden om tot een lichte glimlach terwijl ik mijn handen op het kleed samenvouwde.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Vanuit zijn ooghoek zag Alec hoe het meisje even glimlachte en hoe ze haar handen op het tafelkleed samenvouwde. De jongen moest zich even inspannen om niet met zijn ogen te rollen.
Iemand is hier vol van zichzelf, is dat niet dat kind van die idioot van een Lucifer? Het voelde alsof Ba aan het grijnzen was, ook al kon Alec hem helemaal niet zien. Die laatste negeerde de god. Hij had nog steeds hoofdpijn en had geen zin in een ruzie met zichzelf.
Alec leek niet echt geërgerd door de aanwezigheid van het meisje. Cybele heette ze, als hij het geroezemoes om zich heen mocht geloven. Hetgeen waar hij zich wel aan ergerde was dat ze in het middelpunt van de belangstelling stond, en dat Alec zelf ook blikken op hem gericht had, daarbij.
Ergens vroeg Alec zich af waarom ze hier was komen zitten, het was niet alsof hij een hopeloze kreet had geslaakt die uitriep of er iemand bij hem wilde komen zitten. Het was zo'n beetje algemeen bekend dat hij liever alleen zat.
De ochtend en het felle licht dat door de ramen in Alecs ogen scheen, deden hem niet echt goed. Hij zag er waarschijnlijk nog net zo slecht en bleek uit als voor die douche.
Ook al vroeg Alec zich af waarom Cybele naast hem zat, zijn lippen weken niet van elkaar om het te vragen.

[Well, this is an interesting conversation... xd]

---

help

| Ghehe, erg spraakzaam ook. :'D |

Cybele Magnolic
Ik liet mijn ogen enige tijd door de zaal glijden en merkte dat, op enkele individuen na, de meesten zich opnieuw tot hun ontbijt hadden gericht. Hoewel ik de zwijgzame jongen naast me niet kende, stootte hij tenminste geen irriterend geroezemoes uit en juist omdat hij zo afstandelijk leek had ik besloten naast hem te gaan zitten. Ik was hier immers ook niet voor mijn plezier, dat was geheel te danken aan madame Bourdon.
Als ik het goed had was de jongen naast me een Blackwell, hoewel dat enkel een gokje was nu ik er opnieuw voor enige tijd tussenuit was geweest. Het maakte me niet heel veel uit wat zijn reputatie was of dat hij geen nood voelde om een gesprek aan te knopen. Ik vond het prima genoeg om zijn handelingen vanuit mijn ooghoeken te volgen en het patroon van het tafelkleed te volgen. Ik begreep in ieder geval niet hoe kinderen 's ochtends zo'n eetlust konden hebben - maar dat was ik dan weer.
De felle ochtendzon die door de dikke gordijnen naar binnen viel maakte zowel de jongen als mij roomblank. Misschien hadden we dan toch nog iets gemeen - naast het feit dat we geen soepele praters waren.
Ik beet bedachtzaam op mijn onderlip terwijl ik de donkere koffie in me opnam. Ik vroeg me af hoe de lessen dit jaar zouden lopen en met name of ik ze dit jaar zonder problemen zou kunnen volgen.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones.
Het meisje had blijkbaar ook niet echt de behoefte om iets te zeggen. Het leek ijzig stil, ook al gonsde de hele zaal van het geroezemoes. Alec vond het niet echt een ongemakkelijke stilt, maar hij vond haast geen enkele stilte ongemakkelijk.
Als in slow-motion nam Alec nog een slokje van zijn thee, terwijl hij nog steeds naar de muur tegenover zich staarde. Alec ontbeet nooit echt uitgebreid. Dit deed hij alleen wanneer hij goed geslapen had en dat was vrijwel nooit. Ondanks dat hij toch altijd zo moe was, en tegen zijn zin opstond, stond hij toch altijd vroeg op. Het was best wel vreemd, maar zo was Alec.
Vreemd en ongrijpbaar. Hij was altijd al het buitenbeentje geweest, ook in zijn familie, waar iedereen waarschijnlijk normaal was.
Alec hoestte even toen er iets vast leek te zitten in zijn keel. Hij vroeg zich wat een vreemd tafereel het was; een jongen en een meisje die gewoon in stilzwijgen naast elkaar zaten en voor zich staarden.
Uit verveling liet Alec zijn blik over de mensen in de zaal glijden. Er zaten vrijwel geen bekende gezichten bij, behalve sommige leerkrachten die aanwezig waren in de zaal dan. Alec had ergens gehoord dat er een nieuwe leerkracht Engels was, maar die zag hij nergens.

---

help