Ik had vanavond met m'n ex afgesproken, precies een jaar geleden, voor de relatie en alles, deden we dat ook precies zo. Buiten afspreken want we waren te verlegen om bij elkaar binnen te komen. Hij zat altijd op me te wachten, want ik was altijd te laat. En het eerste half uur zouden we niet zeggen, alleen een afstandelijke knuffel als begroeting, omdat de rest te awkward was. Dat hadden we nu dus ook, hij had namelijk een ander. We hebben hele heftige ruzie gehad, en ik heb op school zelfs poging gedaan om hem in elkaar te slaan, maar Kevin trok me weg. Zondag hadden we het weer goed gemaakt en besloten we als vrienden verder te gaan.
Vandaag was het dus precies een maand uit, en eigenlijk zouden we vandaag 10 maanden hebben gehad. Maar hij heeft nu met een vriendin van me. Ik zag na een uurtje ook een zwarte ring om zijn vinger, die ring kende ik. Mijn beste vriendin had die eerst ook voor haar ex. In de binnenkant stond 'Love till death', ik moest me best wel inhouden om geen tranen los te laten. Maar vlak voor we afscheid gingen nemen zei hij dat hij me iets moest vertellen, maar hij kreeg het er niet uit. Uiteindelijk zijn we allebij weggereden, kwam hij niet veel later achter me aan. Dus ik vraag wat er was, zei hij 'ik dacht dat ik de moed had om het te vertellen, maar dat lukte niet meer'.
Ik zit nu dus thuis, we zijn al even aan het smsen, wilde hij me vertellen dat hij me toch nog leuk vond. En toen zei ik dat het wederzijds was, maar dat na alles wat er is gebeurt en omdat ik dat niet nog eens mee wil maken, dat ik het rustig aan wilde doen. Geen overhaastte relatie meer nemen en eigenlijk wil ik ook voor mezelf kijken of hij het geduld voor me heeft. En dan pas krijgt hij mijn volledige vertrouwen terug. Ik kreeg als antwoord, dat hij sowieso eerst aan zichzelf wilde bewijzen dat hij me geen pijn meer zou doen.
Ik zie deze hele maand als één grote wake-up call. Het heeft me geleerd voor mezelf op te komen en beter op me te letten. Ik ken zijn acties nu en de gevolgen. Ik heb zelfs de kans gekregen om ze te leren kennen en hij heeft me boos genoeg gekregen om het ook weldegelijk tegen hem te zeggen. Wat ik eerder nooit had gekunt.
Maar, noem me naif, maar ik vind dit toch wel bijzonder toeval... Voordat we elkaar kenden stalkten we elkaar op school, toen we elkaar leerde kennen sloeg er meteen een vlam over. Na precies negen maanden gaat het uit, precies één maand later is het, niet aan, maar wel duidelijk dat er nog een kans in zit. En ik voel me ook zielsgelukkig, wetend dat ik zijn liefde heb.
Het enige waar ik doodsbang voor ben, is iedereen zijn/haar reactie, het voelt alsof ik mensen teleurstel. En ik weet dat ik dat doe, maar onterecht. Meh.
Achja, teminste toch nog een happy 19 februari, maar niet zorgeloos...
Edit: Okay fitst of all het niet recente, hij heeft het uitgemaakt okay :W Ik legde me er alleen bij neer omdat ik geen relaties wilde verpesten, aangezien hij toen met Pleuni nam ._.
Second of all, I'm fine. Ik heb mezelf zeker niet teleurgesteld, ik heb goed op mijn tellen gelet. Gisteren had hij die Love till death ring nog om en toen heb ik bij mezelf alvast de knop om gezet, mijn hoop voor een groot deel weggegooit en ben ik me veel afstandelijker gaan gedragen. Hij heeft het gisteravond dus met Pleuni uitgemaakt, terwijl ik bezig was met de open dag van school (wat overigens superleuk was, mehehe). Nou vandaag op school, had hij nog steeds die ring om en toen had ik zoiets van 'okay, haha, nee.' Dus ik nog een tikkeltje afstandelijker gaan doen. En zoals 'ie vroeger "was" kon 'ie daar niet tegen en ging 'ie gelijk een ander zoeken. En hij deed precies aan mijn verwachtigen, ik kom thuis na een middagje school 'it isn't the same anymore' in een smsje'.
En guess what? Ik kwam niet meer bij
Anyway, waar het op neer komt: ik heb wel echt uitgekeken, op de details gelet en deze keer heb ik die details ook echt onthouden en er iets mee gedaan (in dit geval die ring). Hij is me nu weer beu en eerlijk gezegt, ik voel me niet gekwetst niks niet, sterker nog, ik heb hardstikke solo-lol hierzo om m'n 'ga eens zitten'. Al vijf minuten. Het is niet dat ik er niets van geleerd heb, waar ik eigenlijk wel bang voor was, zóóóó dom ben ik nou blijkbaar ook weer nietEn nee, deze keer ga ik niet beloven dat ik hem geen kans meer geef, dat heb ik ook geleerd. Ik ga het wel proberen, om het niet meer te doen, maar beloven daar stop ik mee in dit soort gevallen
[ bericht aangepast op 21 feb 2013 - 16:44 ]
Let it come and let it be
