• Ik had vanavond met m'n ex afgesproken, precies een jaar geleden, voor de relatie en alles, deden we dat ook precies zo. Buiten afspreken want we waren te verlegen om bij elkaar binnen te komen. Hij zat altijd op me te wachten, want ik was altijd te laat. En het eerste half uur zouden we niet zeggen, alleen een afstandelijke knuffel als begroeting, omdat de rest te awkward was. Dat hadden we nu dus ook, hij had namelijk een ander. We hebben hele heftige ruzie gehad, en ik heb op school zelfs poging gedaan om hem in elkaar te slaan, maar Kevin trok me weg. Zondag hadden we het weer goed gemaakt en besloten we als vrienden verder te gaan.
    Vandaag was het dus precies een maand uit, en eigenlijk zouden we vandaag 10 maanden hebben gehad. Maar hij heeft nu met een vriendin van me. Ik zag na een uurtje ook een zwarte ring om zijn vinger, die ring kende ik. Mijn beste vriendin had die eerst ook voor haar ex. In de binnenkant stond 'Love till death', ik moest me best wel inhouden om geen tranen los te laten. Maar vlak voor we afscheid gingen nemen zei hij dat hij me iets moest vertellen, maar hij kreeg het er niet uit. Uiteindelijk zijn we allebij weggereden, kwam hij niet veel later achter me aan. Dus ik vraag wat er was, zei hij 'ik dacht dat ik de moed had om het te vertellen, maar dat lukte niet meer'.

    Ik zit nu dus thuis, we zijn al even aan het smsen, wilde hij me vertellen dat hij me toch nog leuk vond. En toen zei ik dat het wederzijds was, maar dat na alles wat er is gebeurt en omdat ik dat niet nog eens mee wil maken, dat ik het rustig aan wilde doen. Geen overhaastte relatie meer nemen en eigenlijk wil ik ook voor mezelf kijken of hij het geduld voor me heeft. En dan pas krijgt hij mijn volledige vertrouwen terug. Ik kreeg als antwoord, dat hij sowieso eerst aan zichzelf wilde bewijzen dat hij me geen pijn meer zou doen.
    Ik zie deze hele maand als één grote wake-up call. Het heeft me geleerd voor mezelf op te komen en beter op me te letten. Ik ken zijn acties nu en de gevolgen. Ik heb zelfs de kans gekregen om ze te leren kennen en hij heeft me boos genoeg gekregen om het ook weldegelijk tegen hem te zeggen. Wat ik eerder nooit had gekunt.

    Maar, noem me naif, maar ik vind dit toch wel bijzonder toeval... Voordat we elkaar kenden stalkten we elkaar op school, toen we elkaar leerde kennen sloeg er meteen een vlam over. Na precies negen maanden gaat het uit, precies één maand later is het, niet aan, maar wel duidelijk dat er nog een kans in zit. En ik voel me ook zielsgelukkig, wetend dat ik zijn liefde heb.

    Het enige waar ik doodsbang voor ben, is iedereen zijn/haar reactie, het voelt alsof ik mensen teleurstel. En ik weet dat ik dat doe, maar onterecht. Meh.
    Achja, teminste toch nog een happy 19 februari, maar niet zorgeloos...

    Edit: Okay fitst of all het niet recente, hij heeft het uitgemaakt okay :W Ik legde me er alleen bij neer omdat ik geen relaties wilde verpesten, aangezien hij toen met Pleuni nam ._.
    Second of all, I'm fine. Ik heb mezelf zeker niet teleurgesteld, ik heb goed op mijn tellen gelet. Gisteren had hij die Love till death ring nog om en toen heb ik bij mezelf alvast de knop om gezet, mijn hoop voor een groot deel weggegooit en ben ik me veel afstandelijker gaan gedragen. Hij heeft het gisteravond dus met Pleuni uitgemaakt, terwijl ik bezig was met de open dag van school (wat overigens superleuk was, mehehe). Nou vandaag op school, had hij nog steeds die ring om en toen had ik zoiets van 'okay, haha, nee.' Dus ik nog een tikkeltje afstandelijker gaan doen. En zoals 'ie vroeger "was" kon 'ie daar niet tegen en ging 'ie gelijk een ander zoeken. En hij deed precies aan mijn verwachtigen, ik kom thuis na een middagje school 'it isn't the same anymore' in een smsje'.

    En guess what? Ik kwam niet meer bij

    Anyway, waar het op neer komt: ik heb wel echt uitgekeken, op de details gelet en deze keer heb ik die details ook echt onthouden en er iets mee gedaan (in dit geval die ring). Hij is me nu weer beu en eerlijk gezegt, ik voel me niet gekwetst niks niet, sterker nog, ik heb hardstikke solo-lol hierzo om m'n 'ga eens zitten'. Al vijf minuten. Het is niet dat ik er niets van geleerd heb, waar ik eigenlijk wel bang voor was, zóóóó dom ben ik nou blijkbaar ook weer niet :3 En nee, deze keer ga ik niet beloven dat ik hem geen kans meer geef, dat heb ik ook geleerd. Ik ga het wel proberen, om het niet meer te doen, maar beloven daar stop ik mee in dit soort gevallen (cat)

    [ bericht aangepast op 21 feb 2013 - 16:44 ]


    Let it come and let it be

    Gosh, Sev. Serieus, binnen zo weinig dagen nadat ik dat ene bericht in je topic had gezet, zei je dat je niet meer zo was en kijk? Jezus, jij bent echt het naïefste en domste meisje op deze planeet volgens mij. Ik heb geen woorden meer voor jou, vooral omdat je zei dat dit niet meer ging gebeuren. Het was echt leuker toen dit er niet meer was.

    Hij heeft een fucking ring van een ander om zijn vinger, zegt dat niet genoeg voor jou? Je weet wat hij je allemaal aangedaan heeft en dat is allemaal ongedaan omdat hij zegt dat hij je leuk vind en ondertussen met een ander meisje is? Ik heb je vaak dom zien doen, maar het wordt met het topic erger hoor.

    [ bericht aangepast op 19 feb 2013 - 22:32 ]


    Your make-up is terrible

    Waarom doe je dit nou weer?
    Doe dit jezelf toch niet aan! Je moet gewoon verdergaan met je leven en hem uit je leven bannen, aangezien het steeds weer verkeerd met hem afloopt. Alsjeblieft zeg, zo'n knipperlichtrelatie is écht niet gezond.


    "Well, well. Look who we've got here!"

    Soms moet je jongens/ mensen gewoon laten schieten.


    Bad decisions make good stories.

    Michonne schreef:
    Gosh, Sev. Serieus, binnen zo weinig dagen nadat ik dat ene bericht in je topic had gezet, zei je dat je niet meer zo was en kijk? Jezus, jij bent echt het naïefste en domste meisje op deze planeet volgens mij. Ik heb geen woorden meer voor jou, vooral omdat je zei dat dit niet meer ging gebeuren. Het was echt leuker toen dit er niet meer was.

    Hij heeft een fucking ring van een ander om zijn vinger, zegt dat niet genoeg voor jou? Je weet wat hij je allemaal aangedaan heeft en dat is allemaal ongedaan omdat hij zegt dat hij je leuk vind en ondertussen met een ander meisje is? Ik heb je vaak dom zien doen, maar het wordt met het topic erger hoor.

    Alsjeblieft zeg, houd toch je mond tegen me als je me alleen maar de grond in kan stampen! Je hebt geen idee wie en hoe ik ben en dat zul je ook nooit weten want je neemt er de moeite neit voor want daar voel je - je weer te goed voor. Ik wil van iedereen, vanalles aannemen, maar behalve van jou, laat staan op die toon. Ja ik ben naif, maar ik ben er trots op zolang ik maar ik de spiegel kijk en weet dat ik mezelf ben en niet jou!

    Je kan me zo neidig maken, echt waar. alles wat je doet is dingen bij me uitlokken. Houd daar toch is mee op kind, je bent toch zo volwassen? Dan hoor je te weten dat je - je snavel moet houden tegen mensen die je niet aanstaan en geen ruzie meot uitlokken. Ik was toch de veroorzaker van alle ruzies? Nou kijk eens wat jij de afgelopen dagen op mij hebt gereageerd? 'het was leuker toen je weg was', prima. Kan ik mee leven. Maar nu ik hier zit, helemaal in de war ben jij de laatste die ik nodig heb en waarvan ik een comment zou willen lezen.

    Ja ik ben naif, maar wat weet jij daar van? Niets, want jij bent perfect. En ik ben het achterlijkste rotkind op deze wereld, prima, ik ben een klein onderkruipsel waar jij niks van moet weten, maar houd je mond dan ook. "Volwassen", bah zeg. Als je - je te goed voelt voor me, voel je - je ook te goed voor mijn topics, klik dan neit en reageer dan al helemaal niet. Jezus zeg.


    Let it come and let it be

    Dames, boos zijn op elkaar mag, kan gebeuren, is heel normaal, maar alsjeblieft; vecht het buiten quizlet uit en houdt het hier netjes. Thank you :)


    Life is hard and then we die

    Ik ben het eens met Anarose. Sommige jongens moet je laten schieten. Dat zou ik in dit geval (het verhaal dat hier staat) namelijk gedaan hebben.
    Ik heb geen idee wat die gast je heeft aangedaan, maar uit de reacties van Michonne en Barnabas is dat niet veel goeds. Persoonlijk snap ik niet waarom je het weer gaat proberen, maar als jij het echt wilt doen, sure, ik heb niks over jouw leven te zeggen.

    Over dat mensen teleurstellen: DAN STEL JE ZE MAAR TELEUR.
    Dit gaat misschien heel hard klinken, maar dit heb ik geleerd uit eigen ervaring: Niet de hele wereld draait om jou. Je eigen wereld wel, want je bent de hoofdpersoon uit je eigen verhaal, maar slechts een bijpersonage uit dat van een ander. Ze zullen misschien teleurgesteld zijn, je keuze niet begrijpen, maar als jij er zeker over bent, zullen ze je (uiteindelijk) wel steunen.


    En niet gewoon cool. Ook niet super cool. Maar dan wel Mega Super Cool!

    Hm, eerlijk gezegd zie ik het anders. Je moet het af en toe vanuit een kritisch punt bekijken, maar wat als het wel zo is dat ze van elkaar houden en elkaars respect weer kunnen winnen? Als hij jou in jouw waarde kan laten en jij gelukkig van hem wordt, wie zijn wij dan om jou te behoeden voor dingen die jij niet wilt horen? Het enige wat ik je kan bieden is een luisterend oor als je dat nodig hebt.


    Reading a good book is like taking a journey.

    Wat betreft je situatie Sevda: ik weet precies wat je bedoelt met mensen teleurstellen hiermee en daarom bang zijn voor reacties van anderen. Ik ben in het verleden ook teruggegaan bij m'n ex, dit was de eerste keer dat ik niet meteen mijn ouders vertelde dat ik een relatie had. Ik wist dat hij me heel veel pijn had gedaan in het verleden en was daarom heel erg bang voor de reactie van mijn ouders en vrienden. Terecht ook: mijn vrienden werden boos, mijn vader hoefde hem niet te zien. Na drie maanden ging het uit, ik had binnen een week weer een nieuwe vriend. Ook dit durfde ik niemand te vertellen, bang voor de reacties. Toen het uit ging met hem had ik wéér binnen een week een vriend, en wéér durfde ik dit niemand te vertellen. En nu dat ik het kookpunt heb bereikt met ook een relatie waarmee ik doorsukkel met mijn ex vertel ik mijn vrienden in ieder geval nog maar heel weinig over mijn liefdesleven. Ja, ik geef toe, het helpt dat ik ze niet meer zo vaak zie omdat we naar andere scholen zijn gegaan. Maar toch blijf ik het expres achterhouden, omdat ik weet dat ze anders boos worden en teleurgesteld zullen zijn. Uiteindelijk is het gevolg wel: zodra het wel écht over is, kan ik niet op steun rekenen van ze, want ze wisten niets, en als ik ze in één keer alles vertel zullen ze alleen maar boos zijn. Dat is dus het nare deel hier achter. En bedenk ook, ik zie ze niet meer zo vaak, dus ik kan het voor ze achterhouden. Dat kun jij denk ik niet. Nouja, dat wilde ik dus kwijt. Sterkte ermee.


    Life is hard and then we die

    Hoe moeilijk het ook kan zijn, uiteindelijk zal je toch moeten beslissen of hij het wel waard is. Je vertelt dat jullie knallende ruziek gehad hebben, hij een ander heeft en die ander heel toevallig een vriendin van je blijkt te zijn. Denk je dat je je vriendschap met haar op het spel zou willen zetten voor hém? En kan je ermee leven dat hij die dingen tegen je zegt, terwijl je weet dat hij een ander heeft (door een ring gesymboliseerd)?

    Desalniettemin ligt de keuze bij jou en als jij gelukkig van hem wordt, dan wens ik jou the best of luck, and all the happiness this world can provide.


    I believe in yesterday.

    Ik ga dit niet zeggen om je te beledigen of je te kwetsen. Maar als iemand je kwetst en je boos maakt om wat hij doet, dan is het goed als er een belletje gaat rinkelen bij je. En luister er dan ook naar. Ik snap dat je nog van hem houd maar soms hoeveel je ook van iemand houd, moet je diegene los laten. Het kan slecht zijn voor jezelf want sommige mensen veranderen niet. Echt niet, iedereen verdient een tweede kans maar vraag je zelf ook heel eerlijk af hoe vaak je hem nog een tweede kans zal moeten geven. Als je denkt dat je vaker dan een keer hem een tweede kans zal moeten geven, doe het niet hoe blij en gelukkig je nu bent.

    Nu kan je denken wat een onzin. Maar ik heb oprecht van iemand gehouden en dat doe ik nog steeds maar hij is iemand die niet zal veranderen. En hoeveel ik ook van hem hou, het zou niet goed voor mij zijn om met hem om te gaan. Ik heb toen alle contact verbroken en dat was toen heel moeilijk voor mij. Mijn hart hield nog van hem maar mijn hoofd wist dat het nooit lang goed zou gaan.

    Dus denk goed na en als je achter je besluit staat, laat andere mensen dan denken wat ze willen en laat ze teleurgesteld zijn.


    Physics is awesome

    Combustible schreef:
    (...)
    Ach, ik denk dat die ook niet meer zullen komen. Sowieso heb ik een hele belangerijke les geleerd, zelfvertrouwen is toegeven dat je fout zit/zat en jezelf niet meteen verdedigen. Bijdeze, het spijt me ook echt dat ik de sfeer af en toe flink aan het verpesten was, maar die tijd is voorbij en ik hoop dat ik je dat heel snel kan bewijzen :3


    Your make-up is terrible

    PUKKELxDING schreef:
    Wat betreft je situatie Sevda: ik weet precies wat je bedoelt met mensen teleurstellen hiermee en daarom bang zijn voor reacties van anderen. Ik ben in het verleden ook teruggegaan bij m'n ex, dit was de eerste keer dat ik niet meteen mijn ouders vertelde dat ik een relatie had. Ik wist dat hij me heel veel pijn had gedaan in het verleden en was daarom heel erg bang voor de reactie van mijn ouders en vrienden. Terecht ook: mijn vrienden werden boos, mijn vader hoefde hem niet te zien. Na drie maanden ging het uit, ik had binnen een week weer een nieuwe vriend. Ook dit durfde ik niemand te vertellen, bang voor de reacties. Toen het uit ging met hem had ik wéér binnen een week een vriend, en wéér durfde ik dit niemand te vertellen. En nu dat ik het kookpunt heb bereikt met ook een relatie waarmee ik doorsukkel met mijn ex vertel ik mijn vrienden in ieder geval nog maar heel weinig over mijn liefdesleven. Ja, ik geef toe, het helpt dat ik ze niet meer zo vaak zie omdat we naar andere scholen zijn gegaan. Maar toch blijf ik het expres achterhouden, omdat ik weet dat ze anders boos worden en teleurgesteld zullen zijn. Uiteindelijk is het gevolg wel: zodra het wel écht over is, kan ik niet op steun rekenen van ze, want ze wisten niets, en als ik ze in één keer alles vertel zullen ze alleen maar boos zijn. Dat is dus het nare deel hier achter. En bedenk ook, ik zie ze niet meer zo vaak, dus ik kan het voor ze achterhouden. Dat kun jij denk ik niet. Nouja, dat wilde ik dus kwijt. Sterkte ermee.

    Het doet me best goed om te horen eigenlijk dat ik neit de enige ben. Ik weet dat er een paar goed boos zullen worden, maar mijn echt hechte vrienden me blijven steunen (nadat ze me een mep hebben gegeven, althans). Maar ik denk ook niet dat ik het uberhaupt ooit zou kunnen afsluiten zonder naar mijn gevoel te luisteren, dan blijf je met de 'wat als' vraag. Ik denk dat ik liever nog een ellendig jaar doorga zoals ik het heb doorstaan de afgelopen 8 maanden (de eerste twee maanden waren nog gewoon leuk), dan dat ik loop met het idee dat ik misschien mijn liefde heb verspild en nooit meer iemand tegenkom iedere keer als ik singel ben.


    Let it come and let it be

    Michonne schreef:
    (...)

    Bijdeze Nikki, je hebt geen zelfvertrouwen :3
    Slaaplekker! <3


    Let it come and let it be

    Ik wil je meegeven heel goed na te denken over je keuze en over de kans dat er opnieuw iets kan gebeuren wat jou pijn gaat doen.
    Ik ben jou niet, dus ik kan niet in de situatie in jouw hoofd en hart kijken en dat ga ik ook niet proberen, maar denk goed na; en probeer niet alleen naar je hart te luisteren, maar ook naar je hoofd.


    "No one is born in this world to be alone."~ (Saul, One Piece.)

    No offence, maar als je geen reacties van bepaalde mensen wilt, dan moet je niet een topic openen. Dan kan je dat verwachten :x


    To the stars who listen — and the dreams that are answered