{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 5 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Sasquatch
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Sasquatch
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 15:19 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Ze boort haar nagels in mijn huid en ik weet een kreun niet te onderdrukken. "Dat had ik al door," gromt ze. "Kom, we halen eerst die spanning van je af." Ik laat me als een lappenpop meevoeren naar het bed waar ze me neerlegt en op mijn middel komt zitten. Als haar onderlichaam over mijn schaamstreek strijkt voel ik hoe mijn lichaam zich een moment lang ontspant. "Neem haar dan mee en dump haar ergens. Dan heeft niemand er last van," zegt ze met een lagere stem dan normaal terwijl ze mijn nek begint te zoenen. Haar handen duwen mijn shirt omhoog en beginnen daarna gretig mijn broek open te maken. Rowan ergens dumpen? Dat zou ik niet kunnen. Echt niet. Ik zou haar sowieso nooit pijn kunnen doen, denk ik.. In dat opzicht ben ik echt in groot gevaar als zij weer zo'n black out krijgt. "Jess.. ik weet niet of.." Mijn lichaam protesteert bij deze woorden, maar mijn verstand werkt nog te goed door de angst. Haar aanrakingen zijn heerlijk. "Is.. is de deur op slot..?"

---

ars moriendi

Rowan Ava Carter

"Wat ga je doen? Over de reling springen omdat je je leven beu bent?" vraagt hij sarcastisch. Ik grinnik zacht en schud met mijn hoofd. "Nee, het lijkt er niet eens op." antwoord ik. Ik denk dat Daryl geluk heeft dat deze vent me bezig houd, mijn gedachten nog enigszins rustig houd. Hierdoor schiet een gedachte mijn hoofd in waardoor ik iets aan hem vraag. Ik mis het stuk waarin hij iets tegen een Walker mompelt. "Hoezo?" vraagt hij aan me met een wantrouwige blik. Ik haal onschuldig mijn schouders op. "Oh, ik wacht op iemand die in haar kamer is, maar hij schiet niet op. Ik dacht, misschien kan jij wel even een korte boodschap overbrengen dat ik op hem wacht." zeg ik op een onschuldige toon tegen hem. Mooi niet dat ik zelf naar die kamer ga, ik hoef niet te zien wat zij aan het doen zijn, niet nog eens. Zolang hij maar weet dat ik het weet, dat zou genoeg zijn. "Of je brengt me erheen, maar ik weet niet of dat zo'n geweldig idee is." vervolg ik met een schijnheilige grijns op mijn lippen.

Jessalyn Hope

Zijn lichaam reageert zo overduidelijk op me dat het me alleen nog maar verder op geilt. Toch merk ik duidelijk dat zijn hoofd er niet zo erg bij is als zijn lichaam. Hij reageert niet op mijn antwoord en ik vraag me af of hij het soms overweegt. Ik hoop het wel, ik heb er geen problemen mee als zij in het niets verdwijnt. Tegen Rebecca kunnen we wel een smoesje verzinnen. "Jess... ik weet niet of..." Ik heb de knoop open en rits zijn rits ook los, waardoor mijn hand over zijn boxer kan strelen. "Is... is de deur op slot..?" vraagt hij vervolgens. Hij is echt bang voor haar gewoon. Dit is geen liefde te noemen, gewoon angst dat ze iets flikt als hij haar afwijst. Ik geef nog geen antwoord en kus langs zijn ontblootte bovenlichaam naar beneden, terwijl ik zijn broek en boxer met me mee trek. "Die kan niet op slot." mompel ik, zo zacht dat ik hoop dat hij het niet hoort terwijl ik hem af probeer te leiden. Ik wil niet dat hij het nu ineens tot een halt roept. Een sleutel heb ik hier in ieder geval nog nooit gevonden, ook niet naar gezocht om eerlijk te zijn. Het lijkt me ook niet dat een Walker elke deur gaat proberen te openen, als ze al door hebben dat die er zitten.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Ze geeft geen antwoord op mijn vraag maar streelt in plaats daarvan mijn boxer waar direct een flinke stroom extra bloed naartoe gaat. Dan begint ze mijn ontblote bovenlijf te kussen. Langzaam daalt ze af naar beneden. Ze trekt mijn broek en boxer samen mee naar beneden waardoor mijn groeiende erectie duidelijk zichtbaar voor haar is. "Die kan niet op slot," mompelt ze zacht terwijl ze beneden blijft. Wat als ze gaat kijken waar ik blijf? Wat als ze weer zo'n aanval krijgt? Jess is sowieso dood in dat geval. Ik heb Rowan al vaak genoeg met een enge blik in haar ogen naar haar zien kijken. Als Rowan weet dat Jess weet dat zij gek op me is en me hier toch aan het verleiden is, zou dat wel eens heel erg lelijk kunnen aflopen. Wat zou ik dan doen? Wat zou ik doen als Rowan hier met een mes binnengestormd komt en Jess wil doden? Ik zou Jess beschermen, uiteraard.. Maar dat zou alleen kunnen door Rowan te stoppen. En ik kan haar geen pijn doen.. Hoewel ze me seksueel niet opwind heeft me zoveel andere dingen met me gedaan. Mijn gedachtegang, gevoelens en alles zijn volledig omgespit door haar. En ik wil het niet. Ik wil niet dat iemand weer zo dichtbij me komt.. Ik wil niet dat er iemand om me geeft op die manier.. Ik wil niet dat ze verliefd op me is geworden. Ik bijt op mijn lip en weet niet wat ik moet doen. Jess streelt me nog altijd en laat me zweven van haar aanrakingen, al kan ik er nog niet half zo van genieten. Als ik naar beneden kijk zie ik hoe mijn boxer laag aan mijn knieën ligt terwijl iets anders juist omhoog staat. En Jess.. Jess' blik.. Ik sluit mijn ogen en laat haar haar gang gaan.

---

ars moriendi

Jessalyn Hope

Het is misschien heel slecht maar het werkt. Ik weet niet waar hij aan denkt maar hij laat me gewoon. Mijn handen omvouwen zijn groeiende erectie en ik begin op en neer gaande bewegingen te maken tot hij helemaal gegroeid is. Het is inderdaad echt rare seks, als ik hem moet afleiden van een ander meisje, die misschien wel moordlustig word als ze erachter komt. In deze wereld is het niet eens meer zo raar om het recht in eigen handen te nemen, ik heb het vaak genoeg gedaan. Met mijn tong lik ik een aantal keer over zijn eikel heen voordat ik overeind kom en mezelf uit mijn schoenen, broek en ondergoed werk. Daryl zijn broek hangt nog op zijn knieën, maar voor wat ik in gedachten heb hoeven we toch niet uitgekleed te zijn. Het kan ook niet al te lang duren dus Daryl moet zich maar even volledig aan het genot overgeven. Zo moeilijk kan dat ook niet zijn, volgens mij. Ik kruip terug over hem heen en laat mezelf op hem zakken, over zijn volledig gegroeide lid heen. Ik kreun zacht als ik hem in me voel komen en begin gelijk te bewegen. Niet zo tergend traag als waar ik hem de vorige keer mee plaagde, maar steviger, harder.

Rowan Ava Carter

Met een geïrriteerde blik op de man glip ik langs hem heen de deur door en begeef ik me naar de volgende verdieping. Ik vraag me af of die twee wel weten waar ik eigenlijk tot toe in staat ben, wat er dagelijks door mijn hoofd gaat. Ik heb er nooit veel last van gehad, maar sinds die ene nacht is niets meer te vreemd voor mijn hoofd. Op het moment ben ik dan niet op de moord toer, ik wil ze gewoon eens flink laten schrikken. Ik sluip door de lange gang heen terwijl ik zachtjes luister naar geluiden. Rebecca's kamer sla ik over, ik weet dat zij daar waarschijnlijk is. Waarom zijn hier nou zoveel kamer? Als ik eindelijk iets hoor, blijf ik aan de deur staan luisteren. Het kraken van hout, een ademtocht... Als ik de zachte, vrouwelijke kreun hoor weet ik het zeker. De grijns op mijn gezicht word breder, enger. Het past niet bij mijn gezicht, waarschijnlijk omdat er nog zoveel meer gevoelens achter zitten die ik probeer te verbergen. Ass, ik dacht echt dat er iets veranderd was daarnet. Nou, blijkbaar niet dus. Ik klop zachtjes op de deur en wacht niet tot er iets gezegd wordt. Opendoen doe ik toch niet, dat hoef ik écht niet te zien. "Schieten jullie alsjeblieft even op? Ik hou niet van wachten." zeg ik door de deur heen op een kalme toon. Ik vraag me af of hij überhaupt die kaarten wel gepakt heeft, waardoor ik doorloop naar Daryl zijn kamer. Die ligt hier redelijk dichtbij.

---

Your make-up is terrible

[Rowan is echt fucking eng. :'D Ik ga nu naar bed, morgenvroeg reageer ik weer. Welterusten!]
Daryl Dixon
Ik voel hoe ze me begint af te trekken en er nog bij begint te likken ook. Ik duw mijn onderlichaam een stukje omhoog en kreun heel zachtjes als ik haar lippen op- en neergaande bewegingen voel maken. Ze is wat vluchtiger dan de vorige keer, toen we echt de tijd konden nemen voor onze seks. Niet dat dat erg is.. Het is beter. Hoe sneller we klaar zijn, hoe eerder ik weg kan en hoe minder kans we hebben dat Rowan me hier betrapt. Ik heb een heel naar voorgevoel dat ik het liefst wil negeren. Het is zo frustrerend om te weten wat ze eigenlijk geen reden heeft om me seks met Jess te ontzeggen. We hebben geen relatie en zullen die ook nooit hebben ook niet. Waarschijnlijk is ze er klakkeloos vanuit gegaan dat ik haar vriendje ben, alsof dit de middelbare school is. Ik geef om haar, veel meer dan ik zou willen. Maar ik zou haar niet als mijn vriendin kunnen zien. Echt niet. Jess stopt met zuigen en klimt bovenop me. Ze heeft haar broek en slip al uitgetrokken en gaat op mijn erectie zitten. Meteen voel ik hoe ik in haar warmte wegzak en bijt ik op mijn lip om een kreun te onderdrukken. Haar kreun geilt me op, net als de snelle, krachtige bewegingen die ze met haar heupen maakt. Ik ben volledig in haar macht en besef me dat ik haar niet heb bevredigd op de manier waarop zij dat nu bij mij doet. Het is gewoon de angst die in me blijft zitten. Een angst die terecht is wanneer ik die drie kloppen op de deur hoor. De ijselijke stem die volgt zorgt ervoor dat ik Jess met grote ogen aankijk. "Schieten jullie alsjeblieft even op? Ik hou niet van wachten." Ik pak Jess zachtjes bij haar heupen vast. Ik ben in mijn hele leven nog niet zo bang geweest als dat ik nu ben. Ik heb me veel te laat beseft dat die inzinking nooit eenmalig kon zijn. Rowan is langzaam maar zeker gek geworden. Gestoord. Krankzinnig. De Apocalypse heeft haar tot zijn slachtoffer gemaakt, en de gevoelens die ze voor mij kreeg hebben het proces alleen maar versneld. En gekken.. gekken werden niet voor niets opgesloten voor dit alles. Gekken zijn tot alles in staat, omdat ze niet beter meer weten. Hoe kon ik zo stom zijn om dat niet in te zien?

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 0:57 ]

---

ars moriendi

[Ja, omg lol. Volgens mij krijg ik haar nooit meer normaal. Slaap lekker!]

Jessalyn Hope

Hij lijkt iets te ontspannen zodra ik over hem heen zak. Net als ik begin te bewegen en mijn ogen sluit, wordt er op de deur geklopt, Mijn ogen schieten open en fixeren zich op de deur, maar die gaat niet open. Hij blijft gewoon gesloten. Zal het dan iemand anders zijn? Alleen Daryl weet eigenlijk waar mijn kamer zich bevind volgens mij en die ligt onder mij. "Schieten jullie alsjeblieft even op? Ik hou niet van wachten." Godver, haar stem maakt me nog echt bang ook. Ze is een fucking tiener met anorexia, wij zijn twee sterke volwassenen. Waar maken we ons toch druk om? Daryl grijpt me bij mijn heupen vast, maar ik hoor haar voetstappen wegsterven als ik mijn adem inhoud. Als ik terug naar Daryl kijk kan ik de doodsangst in zijn ogen zien, maar ik vraag me af waar hij nou eigenlijk bang voor is. Om haar leven, of dat van iemand anders? Ik buig mezelf met een strenge blik naar Daryl toe. "Ze is weg, ze doet niets," zeg ik op een zachte toon tegen ze. "Ze wist het allang, als ze ons echt iets aan wilde doen was ze allang binnen gekomen en had ze iets gedaan. Misschien schatten we haar helemaal verkeerd in." sis ik naar hem, hopend dat ik hem terug de realiteit in trek uit zijn angstige wereldje en hij dit afmaakt. Ik ben echt opgewonden nu, ik wil dit afmaken. Mijn blik boort zich afwachtend in die van hem, terwijl ik nog voorover gebogen op hem zit.

Rowan Ava Carter

Ik voel me gekwetst, eigenlijk heel erg. Omdat hij het zo stiekem doet en het niet gewoon zegt. Hoelang zou dit al duren? Misschien is het helemaal niet bij die ene keer gebleven. Het maakt me verdrietig, maar ik wil en ga het niet toegeven. Ik ben niet iemand waar je je seksueel tot aangetrokken voelt. In feite ben ik gewoon een 'het'. Mijn geslacht zou nooit duidelijk worden als je me met ondergoed aan zou zien, met kort haar. Ik heb mijn eigen lichaam verminkt tot onherkenbare vormen, de littekens, tatoeages, het dunner worden. Allemaal aanslagen op mezelf. De pijn probeer ik te verbijten als ik de kamer van Daryl binnen ga. Waarom moet nou net zo iemand als hij me aantrekken? Ik kon ook gewoon gaan voor zo'n schattig jochie als Nathan, of weet ik veel wie er nog meer zijn. Ik trek zijn deur open, sluit die achter me en loop de kamer in. Al snel zie ik de kaarten liggen die hij nodig heeft. Ik kan ze verscheuren, hier en nu, maar dan kom ik zelf ook niet verder. Ik wil hier verder en niet meer met haar zijn, met hem maakt het me nog niet eens zoveel uit. Hij heeft tenminste laten zien dat hij nog iets om me geeft. Nou ja, ik weet het nog niet helemaal zeker. Hij probeerde het tenminste te verbergen, dat hij dit soort dingen met Jess deed, dus is het toch ergens wel alsof hij om me geeft, toch? Ik gris de papieren mee, stop ze in mijn tas en verlaat de kamer weer. Wat aarzelend blijf ik op de gang staan, ik weet niet zo goed waar ik nu heen moet of wat ik moet doen. Ik loop weer naar Jess haar kamer. "Ik wacht beneden, slome lamzakken." mompel ik door de deur heen, waarna ik terug naar beneden loop en de deur uitga.

---

Your make-up is terrible

Daryl Dixon
Als ik haar aankijk en zie dat Jess eerder geïrriteerd is door Rowan dan bang, ontspan ik enigszins. "Ze is weg, ze doet niets," zegt ze streng. Ze buigt zich iets verder naar voren toe en kijkt me aan. "Ze wist het allang, als ze ons echt iets aan wilde doen was ze allang binnen gekomen en had ze iets gedaan. Misschien schatten we haar helemaal verkeerd in." "Hm.." brom ik bij wijze van antwoord. Toch helpt het me me iets meer te richten op de seks. Ik sla mijn sterke armen om haar heen en rol haar om zodat ze met haar rug op het bed ligt en ik bovenop zit. Daarna steun in met mijn ellebogen op het matras en begin ik iets harder te stoten. "Ahh.." breng ik zachtjes uit waarna ik me naar haar nek buig en zachtjes begin te zuigen. Ik probeer niet na te denken over zometeen. Ik trek haar weer overeind zodat ze tegenover me op schoot zit en zoen haar vol op haar mond. Alles om in het moment te blijven. Ik laat haar het tempo weer bepalen en omklem haar stevig met mijn armen.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 11:05 ]

---

ars moriendi

Ryan Dawnstar
Mijn blik bleef even hangen op het blond meisje. Ze grinnikte om mijn opmerking. "Nee, het lijkt er niet eens op." Misschien maar goed ook, want ik wilde er geen getuigen van zijn. Daarna vroeg ze of ik Jess' kamer wist liggen. Toen ik "Hoezo?" vroeg, antwoordde ze: "Oh, ik wacht op iemand die in haar kamer is, maar hij schiet niet op. Ik dacht, misschien kan jij wel even een korte boodschap overbrengen dat ik op hem wacht. Of je brengt me erheen, maar ik weet niet of dat zo'n geweldig idee is."
Ik murmelde wat. "Kind, ik ben je hond niet," mompelde ik uiteindelijk. Ze leek enkel niet blij te zijn met mijn antwoord en wrong zich langs me door om naar binnen te lopen. Ja, dat ze het maar lekker zelf zocht.
Mijn blik werd weer naar Simon gezogen. "Finally got what you deserve," mompelde ik. Dat hij nog maar wat zou rondploeteren, ik ging 'm niet uit zijn lijden verlossen.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Ik trippel de trap af terug naar beneden en open de deur naar buiten weer. Ik zie dat de man er nog steeds staat, hij kijkt uit over het strand. Op zich lijkt het me een beste vent, redelijk knap, op zijn neus na. En die trekt nogal wat aandacht. Net als zijn spieren trouwens. Het is echt iets waar ik altijd op let, iets wat ik altijd zou willen hebben als ik een vriend had. Nou, heeft Jess tenminste nog iets te neuken als ik Daryl meeneem. Ik grijns iets, volgens mij zijn ze echt geschrokken want ik kreeg geen geluid uit die twee. "Nog steeds hier?" brom ik vragend als ik langs hem tegen de reling aan leun en naar de Walker kijk die dichterbij komt. Hij schiet niet echt op, het is een trage. Volgens mij is iedereen hier traag. Ik zucht eens, het ergste is dat Rebecca toch gelijk had. We zijn nog niet eens weg en het gebeurd al. Zou hij me dan eigenlijk niet meewillen en het expres doen zodat ik ervan af zie? Misschien was het wel weer zo'n Rosy impuls en ziet hij nu in dat hij alleen maar een gek meeneemt waar hij toch niets aan heeft. Ik kauw pijnlijk op de binnenkant van mijn wang als ik dat idee over denk. Nou, dan heeft hij maar heel veel pech want nu ga ik gewoon mee. Ik heb al afscheid genomen, er is geen reden meer om te blijven. Dat zou trouwens ook niet helemaal geweldig uitpakken, denk ik.

Jessalyn Hope

"Hm..." krijg ik alleen maar brommend te horen. Plots slaat hij zijn armen om me heen en voor ik het weet lig ik met mijn rug op het bed en zit hij bovenop mij. Mijn blik staat iets verbaasd als ik hem aankijk, maar hij buigt voorover om op zijn ellebogen te kunnen leunen en begint harder te stoten. Oh, net wat ik wilde... "Ahh..." hoor ik hem kreunend uitbrengen terwijl ik op mijn lip bijt op niet te kreunen. Zodra zijn lippen mijn nek raken en hij daar zacht begint te zuigen houd ik dat alleen niet meer vol en schiet mijn ademhaling de hoogte in waarna ik een paar keer zacht kreun. Daryl wordt bewegelijk en trekt me omhoog zodat ik op zijn schoot zit en zoent me. Zijn sterke armen omklemmen me en als ik haar stem weer door de deur heen hoor, verstijf ik iets. Toch is het niets belangrijks en het verdwijnt weer. Ze is echt gek, maar of ze echt gevaarlijk is? Ik zoen Daryl hevig terug terwijl ik het tempo begin op te voeren en mijn armen om zijn nek heen leg. Mijn ene hand knijpt in zijn schouder als ik steeds sneller begin te bewegen en mijn hoofd achterover sla van het genot. Afscheidseks was dus nog niet eens zo'n verkeerd idee van mij. Omdat dit wel eens de laatste keer kan zijn doe ik extra mijn best om het hem wat meer naar zijn zin te maken.

---

Your make-up is terrible

Ryan Dawnstar
"Nog steeds hier?" Het blonde meisje was weer naar buiten gekomen. Ik draaide me niet om, maar bleef voor me uit staren naar Simon. Daarna haalde ik mijn schouders op. "Al terug?" beantwoordde ik haar vraag met een vraag. Ik duwde mijn schouderbladen een stuk naar achteren, zodat mijn rug kraakte. De zee zorgde voor een rustgevende sfeer. Ik vroeg me af waar ze eigenlijk naar toe geweest was en waar ze vandaan kwam, ze was nu niet bepaald lang weg geweest. Volgens mij was ze van plan om hier te vertrekken, maar waar wachtte ze dan nog op? Als ze echt weg wilde, had ze al lang vertrokken kunnen zijn. Of was het omdat er een walker op het strand liep? Niet dat ze zich daar veel zorgen over moest maken, als mens stelde hij al niet veel voor, dus ik veronderstelde dat hij als walker even min zou voor stellen. Uiteindelijk draaide ik me toch in haar richting. Ze zag er nog steeds hetzelfde uit als daarnet, misschien een beetje minder vrolijk, maar ze had er nooit echt vrolijk uit gezien.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Hij haalt zijn schouders op. "Al terug?" kaatst hij terug. Ik zwijg even, helaas wel, en alleen. Als hij zich naar me omdraait glimlach ik iets naar hem, maar het is niet oprecht. "Ja, al terug." antwoord ik met een zachte stem. Daarnet voelde ik echt een intense haat tegenover Jess, niet eens tegenover Daryl. Voor heb hem ik allerlei smoesjes in mijn hoofd waarom hij het telkens doet, maar zij zit gewoon fout bij mij. Niets kan me ervan weerhouden om haar te haten. Daryl is nou eenmaal een man en die beginnen al snel met hun lul te denken. Dat doet me ergens aan denken en ik geef de man voor me een onderzoekende blik. "Zou jij seks met mij hebben?" vraag ik nieuwsgierig aan hem. Niet dat ik dat ga doen, ooit, maar ik ben toch wel benieuwd hoe anderen dat zien. En seks met onbekenden lijkt toch aantrekkelijker te zijn voor mannen. Mijn blik blijft nieuwsgierig en zelfs iets uitdagend op hem hangen als ik op zijn antwoord wacht.

---

Your make-up is terrible

Ryan Dawnstar
Het meisje glimlachte vaag naar me. "Ja, al terug," zei ze zacht. Het bleef een tijdje stil tussen ons, waardoor ik me terug omdraaide naar de kustlijn en mijn blik weer op de langzaam naderende Walker liet hangen. Vanaf hier leek hij net een uit de kluiten gewassen mier. "Zou jij seks met mij hebben?" vroeg ze opeens. Het eerste wat ik deed was lachen om de vraag, die uit het niets kwam. Van alle vragen die ze me kon stellen was dat wel de laatste die ik verwacht had. "Ben ik niet een beetje te oud voor jou?" vroeg ik nog steeds lachend. Ik hoopte maar dat ze zich niet beledigd zou voelen omdat ik lachte, want ik lachte niet om haar, maar om haar vreemde vraag. Ik kon niet echt schatten hou oud ze was. Ze leek jong genoeg om een tiener te zijn, maar oud genoeg om op het randje van volwassenheid te hangen. Ik schatte haar zo'n achttien, negentien? En dan nog, ik was geen player, ik ging niet met random mensen naar bed omdat ik dat leuk vond. Ik wilde alleen met mensen het bed delen als ik iets voor hen zou voelen.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Rowan Ava Carter

Het eerst wat hij doet is lachen, wat ik ook wel begrijp. Het is vast raar om dat zo van iemand te horen, zeker van mij. Ik weet ook wel dat ik me een beetje vreemd gedraag. "Ben ik niet een beetje te oud voor jou?" vraagt hij vervolgens lachend. Ik zucht geïrriteerd, mensen schatten me sowieso altijd jonger in dan ik eigenlijk ben. "Ik bedoelde objectief gezien, zonder die dingen erbij," mompel ik tegen hem. "Ach, laat ook maar." grom ik vervolgens geïrriteerd. Volgens mij is het voor iedereen gewoon lastig voor te stellen om seks met mij te hebben en dan heeft hij me nog niet eens naakt gezien. Ik zou geeneens seks met mij hebben. Het is wel vervelend dat ze me vaak als een kind zien, een onbenullige tiener, terwijl ik eigenlijk al volwassen ben. Nou ja, volgend jaar pas echt volwassen, maar ik ben geen kind meer. Ik kan voor mezelf beslissen wat het beste is en op het moment ben ik er nog altijd zeker van dat ik die avond over de rand had moeten springen. Ik heb het niet gedaan en daar onderga ik de gevolgen nog altijd van. Van mezelf mag ik het ook geen tweede kans geven, de eerste keer wat ik te schijterig, dus nu moet ik ermee leven.

---

Your make-up is terrible

Ryan Dawnstar
"Ik bedoelde objectief gezien, zonder die dingen erbij. Ach, laat ook maar," klonk het geïrriteerd. Ik zuchtte zachtjes en stopte met lachen. Oeps, misschien had ik beter niet gelachen. "Vat het niet persoonlijk op, het valt gewoon buiten mijn principes om naar bed te gaan met mensen waar ik niets om geef of die ik niet eens ken." En op dit moment was dat zowat niemand, omdat ik iedereen waar ik om gaf al verloren had voor deze apocalyps. Ik vond het eigenlijk niet eens zo erg, dan had ik ook niemand om voor te rouwen en depressief te worden. Nu moest ik het enkel zo zien te houden. "Hou oud ben je eigenlijk?" vroeg ik uiteindelijk. Aan haar reactie te zien dacht ze dat ik haar te jong had ingeschat en daar leek ze niet blij mee te zijn. De meeste vrouwen dachten daar toch anders over. De warmte leek langzaam af te nemen en de wind zorgde ervoor dat het een stukje kouder werd. Ik kon er wel tegen. "Hé," vroeg ik uiteindelijk. "Weet jij waar Daryls kamer is? Hij heeft mijn wapens nog." Al betwijfelde ik of ze iets zou zeggen, omdat ik het ook niet gedaan had. Maar ik kon het proberen.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Daryl Dixon
Ze kreunt als ik verderga terwijl ze op mijn schoot zit. Haar donkere krullen vallen over haar schouders wanneer ze haar hoofd naar achteren slaat van genot. Ik grom even als ik haar nagels in mijn schouder voel en begin nog sneller te stoten. We zetten het een tijdje voort op die manier als ik dan toch eindelijk voel dat ik ga komen. Ik leg haar weer op haar rug en kijk haar in haar halfgesloten ogen. Dan bijt ik op mijn onderlip. Wanneer ik haar nog even voel kronkelen onder me, kom ik in haar klaar. Het is nog best wel wat, als je bedenkt onder wat voor stres ik hieraan begonnen ben. Ik rol van haar af en gun mezelf een minuutje om even bij te komen. Dan kom ik overeind en begin ik mijn kleding bij elkaar te zoeken. Als ik weer aangekleed en wel voor haar sta met mijn poncho omgeslagen en mijn kruisboog om, kijk ik haar aan. "Nou.. bedankt voor.. alles," grom ik als ik haar nog een keer toeknik. Een laatste knuffel zit er niet in. Om de een of andere manier is het weer vreemd geworden haar aan te raken als het geen seks betreft. "Succes met alles. Take care." Ik open de deur en loop rechtdoor naar mijn kamer. Tot mijn verbazing is de deurj al opengemaakt. Snel ga ik naar binnen en raap ik de kaarten bij elkaar die ik in een tas stop. Ik open de kast en neem nog twee extra geweren en ammo mee. Ik zie die Ryan toch niet meer, dus dat is dan jammer als hij dat straks mist. Dan stommel ik met al mijn spullen naar beneden, het dek op. Mijn voelsprieten staan uit voor Rowan.

---

ars moriendi