{RPG} The Walking Dead: Boat of Doom ~ 5 - Speeltopics

De Opheilia torende trots boven alle boten in de haven uit. Alle mensen hadden zich rond haar verzameld, klaar om te vertrekken voor een reis naar de Caraïben. De reis duurde een paar weken en toen alle passagiers terug aan wal komen, was de wereld helemaal veranderd.
Het grootste deel van de populatie bestaat uit zombies - ook wel Walkers genoemd. Alles is chaotisch en mensen vertonen zich zelden. Bijna niemand gaat alleen over straat, vooral 's nachts niet.

De passagiers van de Opheilia besluiten aan boord te blijven van het grote cruiseschip. Hoewel het schip niet meer uit kan varen - er is geen benzine meer - lijkt dat de veiligste plek. De voedselvoorraad slinkt snel en de groep wordt steeds kleiner door mensen die ouder worden en sterven, zelfmoord plegen of verhongeren. Op het schip zwerven hier en daar zombies rond: vergeten mensen die nooit teruggevonden zijn toen ze stierven. Het is uiterst gevaarlijk om alleen aan wal te gaan, dus dat gebeurt ook enkel wanneer nodig.
Daarbij komt ook nog eens dat er steeds meer ruzie ontstaat binnen de groep.
Zal de groep uit elkaar vallen door ruzies? Of zullen ze allemaal in leven te blijven als ze samenwerken?

Groepsleden (houdt mannen en vrouwen een beetje gelijk):
- Rebecca Morgan ~ Sasquatch
- Rowan Ava Carter ~ Assassin
- Daryl Dixon ~ Apocalyptic
- Xari Jarrett ~ LexLover
- Quentin Alfredo Burenti ~ RabidKiller
- Elizabeth Destiny Harkness ~ Ianto
- Tyler Grey ~ ForbesBrooks
- Nathan Morgan ~ Swizzle
- Jessalyn Hope ~ Assassin
- Ryan Dawnstar ~ Sasquatch
- Flynn Donovan ~ Tortura

Personage:
Naam:
Leeftijd: (Alle leeftijden zijn toegelaten)
Uiterlijk:
Innerlijk:
Wapen:
Extra's:
Familieleden: (mag onderling besproken worden)

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Liefde tussen mensen mag, maar houdt het realistisch.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ en schelden mag, maar niet OOC
- Geen personages van anderen besturen.
- Geen personage's doden zonder toestemming van die persoon
- Alleen Ortelius maakt topics aan
- Melden als je je nickname veranderd

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 15:19 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jessalyn Hope

Hij knikt enkel als ik wat zeg en loopt verder de trappen op. Ik weet wel zeker dat hij nu rechtstreeks naar Rebecca gaat. Eigenlijk wil ik wel even met haar praten, al weet ik niet of ze me wel wilt zien. Wat aarzelend begin ik achter hem aan de trappen op te lopen. Ik weet niet of Rebecca wel wilt horen dat hij Rowan alleen meegenomen heeft omdat hij bang voor haar is en haar niet hier wilt laten. Ze gaat me waarschijnlijk haten omdat ik het toegelaten heb, dat ik überhaupt al die dingen heb uitgespookt met Daryl. Niet dat het iets betekende voor ons, het was gewoon... seks. Als ik boven kom, staat hij al aan haar deur en is die al open. "Kom maar binnen." hoor ik haar zeggen. Nog altijd iets aarzelend stap ik achter Ryan aan, alleen blijf ik in de deuropening staan. "Vind je het erg als ik ook binnenkom?" vraag ik haar om toestemming. Zo onbeleefd om gewoon binnen te wandelen en toe doen waar ik zin in heb ben ik dan ook weer niet. Ik bewaar op het moment liever de vrede, als het goed is moeten we nog een lange tijd met elkaar door brengen en dat doe ik liever zonder ruzies.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Ik was al op het bed gaan zitten, net zoals Ryan. Koortsachtig zocht ik naar de juiste bladzijde, tot ik nog een stem hoorde. "Vind je het erg als ik ook binnenkom?"
Jess stond in de deuropening. Ik glimlachte nogal krampachtig en deed teken dat ze erbij mocht komen zitten. "Doe wel de deur achter je dicht." Ik bladerde verder tot op de pagina van de doorsnede. "Goed, mijn plan was gewoon om hier te beginnen." Ik wees met mijn vinger op de hal. "En dan onze weg uit te werken naar boven en buiten toe. Ik was er eerst nog niet over uit welke eerst." Ik keek beide een voor een aan. "Maar ik dat eerst het dek efficiënter zal zijn, zodat we er ongestoord overheen kunnen om Walkers weg te brengen en etc. Misschien dat we dat met iedereen tegelijk kunnen doen, als iedereen daar mee akkoord is?" vroeg ik uiteindelijk. "En we moeten ook nog groepen verdelen."

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Jessalyn Hope

Ze glimlacht wat moeilijk naar me, ik kan duidelijk zien dat ze er behoorlijk mee zit. "Doe wel de deur achter je dicht." meld ze me waarna ze verder begint te bladeren. Ik stap naar binnen en sluit de deur achter me af. "Goed, mijn plan was gewoon om hier te beginnen." begint ze en omdat ze iets aanwijst, kom ik toch maar dichterbij om te kijken wat ze bedacht heeft. "En dan onze weg uit te werken naar boven en buiten toe. Ik was er eerst nog niet over uit welke eerst. Maar ik dat eerst het dek efficiënter zal zijn, zodat we er ongestoord overheen kunnen om Walkers weg te brengen en etc. Misschien dat we dat met iedereen tegelijk kunnen doen, als iedereen daar mee akkoord is?" vraagt ze, waarop ik instemmend knik. "En we moeten ook nog groepen verdelen." zegt ze daarna. Ik haal mijn schouders wat op. "Als we al groepen kunnen maken. We zijn eigenlijk nog maar echt met drie of vier over," zeg ik tegen haar en ik kijk even naar Ryan. "We zijn net op het dek geweest, de ene helft is rustig, maar de andere kant zit echt vol. Toch vind ik ook dat we dat het best als eerst kunnen doen, het dek heeft zoveel mogelijkheden voor ons."

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Ryan knikte glimlachend en ook Jess stemde in. "Als we al groepen kunnen maken. We zijn eigenlijk nog maar echt met drie of vier over," vertelde Jess. Ze keek kort van mijn naar Ryan. "We zijn net op het dek geweest, de ene helft is rustig, maar de andere kant zit echt vol. Toch vind ik ook dat we dat het best als eerst kunnen doen, het dek heeft zoveel mogelijkheden voor ons."
Ryan knikt instemmend. "Jess heeft gelijk, ik denk dat we beter met z'n allen gaan, zodat iedereen erbij is als er iets gebeurt én zoals je al zegt, dat is ook efficiënter."
"Goed," besloot ik uiteindelijk. "Dan gaan we met z'n allen." Dan had ik dat blaadje papier ook niet meer nodig, want ik had zowat alles in mijn hoofd zitten. "Er is wel maar 1 plattegrond. Will jullie dat ik 'm overteken, zodat jullie 'm ook hebben?"

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Flynn Donovan

Wanneer ik weg was gelopen van het meisje bedacht ik me eigenlijk pas dat ik geen idee had waar ik naartoe liep. Ik wist alleen dat ik bij haar weg wilde, omdat ze me gek maakte met haar gedoe. Wie gaat er nou opeens halfnaakt op je zitten als je diegene niet eens kent? Haar naam wist ik zelfs nog steeds niet. Jezus, raar wijf dat het is.
Met een diepe zucht liet ik me een heel stuk verderop op het strand zakken, maar nadat ik daar een tijdje had gelegen, had ik er genoeg van. Ik had onderdak nodig en dat schip was nu mijn enige redding. Helaas, maar waar. Nu maar hopen dat ik die blonde chick niet als eerste weer tegenkom, want dan zullen de poppen aan het dansen zijn hoor. Dan ben ik net zo snel weer pleite.
Eenmaal binnen het schip ging ik verder op ontdekking, aangezien ik er nog maar één keer rond had gelopen. De grote stapel Walkers buiten was me wel degelijk opgevallen en ik vroeg me daarbij af wie daar verantwoordelijk voor was. Vast geen meiden, het moeten wel mannen zijn geweest. Naarmate ik verder liep het schip door dacht ik dat ik verdwaald was, omdat het voor mij nogal op elkaar leek. Gelukkig kreeg ik het wel snel door en zo kwam ik uiteindelijk ergens uit waar ik vlakbij stemmen hoorde.
Langzaam liep ik er naartoe, echter keek ik eerst enkele keren om me heen of het wel veilig was. Enkele Walkers had ik wel op het schip gezien, maar ze doodmaken deed ik niet, nog niet in elk geval. Je wist maar nooit met hoeveel ze opeens op je af zouden komen en bovendien wilde ik dat nu niet riskeren. “We zijn net op het dek geweest, de ene helft is rustig, maar de andere kant zit echt vol. Toch vind ik ook dat we dat het best als eerst kunnen doen, het dek heeft zoveel mogelijkheden voor ons.” Hoor ik, terwijl ik iets tegen de deur leun. Mooi, gewoon mensen. Toch vroeg ik me af wie er waren, misschien die blonde chick ook. De deur gooide ik open, waarna ik direct naar de mensen keek.
“Yo,” bracht ik droogjes uit, waarbij mijn blik over elk persoon in de kamer ging. De blonde zat er niet bij, maar ik herkende twee gezichten niet. Toen ik de derde, de jonge vrouw zag, keek ik haar aan met een blik van ‘dit meen je niet hé?’ Het kind had echt een grote mond, maar prima, ik kon er wel mee overweg. “Waar is die blonde chick?” vroeg ik dan maar, omdat ik niet zo goed iets anders wist.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jessalyn Hope

Ryan knikt. "Jess heeft gelijk, ik denk dat we beter met z'n allen gaan, zodat iedereen erbij is als er iets gebeurt én zoals je al zegt, dat is ook efficiënter." zegt hij. "Goed," zegt Rebecca dan ook. "Dan gaan we met z'n allen. Er is wel maar 1 plattegrond. Willen jullie dat ik 'm overteken, zodat jullie 'm ook hebben?" vraagt ze aan ons. Ik haal mijn schouders op, dat maakt me weinig uit. Voor ik er iets over kan zeggen zwaait de deur open en draai ik me gelijk op, mijn hand ligt op het handvat van mijn mes. "Yo," brengt een jongeman droog uit. In zijn ogen is iets van herkenning te zien als hij naar Rebecca kijkt, waardoor ik aanneem dat dit de mysterieuze man moet zijn waarover ze verteld had. "Waar is die blonde chick?" vraagt hij, waardoor ik met mijn ogen rol en zucht. Wat moet iedereen toch de hele tijd van haar? "Ergens waar jij haar niet zult vinden," snauw ik hem zowat toe. Ik word er gewoon gek van, helemaal geïrriteerd na wat ze elke keer flikt. "Ik hoef geen plattegrond, maar misschien wilt Ryan er ook één. Of wonderboy hier als hij ook mee gaat helpen." Ik richt mijn blik op de jongen die zo binnen gevallen kwam, ik weet niet wat hij hier doet en of hij hier wilt blijven, maar we kunnen zijn hulp zeker wel gebruiken. Op het moment zijn we met z'n drieën, daarmee kunnen we de ene kant van het dek wel vrijmaken, maar de andere niet. Daardoor is het gewoon zonde van onze tijd.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 19:36 ]

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Yo." Daryl Junior stond in de deur. Zijn blik toen hij mij zag was goud waard, waardoor ik het niet kon laten om te grijnzen. "Waar is die blonde chick?"
Jess lijkt iets geïrriteerde te zijn door de opmerking. "Ergens waar jij haar niet zult vinden," snauwde ze. Volgens mij mocht zij Rowan niet en Rowan haar niet. Ik wenste zo liefst mogelijk neutraal te blijven. Dat was ook het plan. "Ik hoef geen plattegrond, maar misschien wilt Ryan er ook één. Of wonderboy hier als hij ook mee gaat helpen."
Mijn blik ging weer naar Ryan, die knikte. "Ik zou graag een willen," zei hij. Waardoor ik het blad pakte en al begon met overtekenen. Toen ik bijna klaar was richtte ik mijn blik op de jongeman, ook al was hij volgens mij ouder dan mij. "Moet je ook een plattegrond van het dek?" vroeg ik uiteindelijk. De andere verdiepingen zou ik wel een andere keer overtekenen, daar had ik nu geen zin in.
Zo verzorgd mogelijk probeerde ik alle woorden die erop stond over te schrijven. Toen ik klaar was hield ik het blad voor mij en daarna voor Ryan. "Ik hoop dat je er een beetje aan uit kan." Behalve dat, hoopte ik gewoon dat hij het een beetje kon lezen, want mijn handschrift was niet al te prachtig.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Flynn Donovan

Het meisje die ik van eerder herkende kreeg een grijns op haar gezicht, die ik niet aan kon zien en dus weg keek. Een vrouw met een getinte huid rolt met haar ogen en zucht diep op mijn vraag. Wat, was het zo verkeerd dan? Ze leek er in elk geval niet gediend van te zijn, waardoor ik dacht dat ze haar niet mocht. Dat bedacht me, de gozer die zij wel leuk vond, waar was die? “Ergens waar jij haar niet zult vinden,” snauwt ze me toe, waarop ik enkel nogal lui mijn wenkbrauw op trek. “Damn, girl.” Murmel ik onder mijn adem.
      “Ik hoef geen plattegrond, maar misschien wilt Ryan er ook één. Of wonderboy hier als hij ook mee gaat helpen.” Het getinte meisje richt haar blik op mij, maar ik kijk maar voor een seconde gewaagd terug voor ik naar de anderen kijk. De man die er in de kamer was, zou in elk geval ouder dan ik zijn, meer ervaring hebben. Goodies, misschien hoefde ik toch nog niet dood… dacht ik sarcastisch. De man knikte en zei dat hij er wel één wilde.
      Het meisje pakte het blad en begon deze over te tekenen. “Moet je ook een plattegrond van het dek?” Vragend keek ik haar even aan, om te peilen of ze het serieus meende, waarna ik vervolgens de deur dicht deed en achteloos verder binnen liep. Mijn armen deed ik over elkaar terwijl ze verder ging. “Sure, why not.” Murmelde ik iets, al was de enthousiastheid er niet echt vanaf te stralen. Het duurde niet lang voor ze het klaar had en het blad voor zich hield. “Ik hoop dat je er een beetje aan uit kan.” Ik gniffelde iets erop, maar meer ook niet.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 19:58 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jessalyn Hope

"Ik zou graag een willen." zegt Ryan, waarop Rebecca alweer aan het tekenen gaat. Ik kan bijna niet wachten tot we eens gaan beginnen. "Moet je ook een plattegrond van het dek?" vraagt ze vervolgens aan de man. Hij sluit de deur en loopt verder de kamer binnen, met zijn armen over elkaar. "Sure, why not." antwoord hij naar mijn idee wat nonchalant. Al snel is Rebecca klaar met het overtrekken. "Ik hoop dat je er een beetje uit kan." zegt ze als ze hem vooruit houd. "Vast wel," glimlach ik naar haar, waarna ik me tot de man richt. "Ik weet niet wat jouw plannen zijn en of je hier wilt blijven, maar als je dat wilt is het best. We zijn maar met een kleine groep, wat hulp kunnen we dus wel gebruiken. We zijn bezig om delen van het schip nu helemaal Walker vrij te maken." leg ik aan hem uit. Aangezien niemand anders een poging onderneemt doe ik het maar, ik voel me nu al bijna alsof ik de boel leid hier. "Ik ben Jess, dit zijn Ryan en Rebecca." stel ik iedereen maar even voor. Ik moet toegeven dat we hem echt nodig gaan hebben, dus ik hoop ook echt dat hij blijft. Iemand meer is altijd handig, vooral voor wat wij gaan doen. Als Rebecca's broertje ook nog komt helpen zal het wel goed komen, hoop ik. Ik wil niemand kwijt raken als we bezig zijn.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 20:46 ]

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
Ik snapte niet hoe hij zo nonchalant kon blijven. Dat was toch niet gezellig om samen mee te leven? "Sure, why not," mompelde hij dezelfde nonchalance in zijn stem als in zijn bewegingen. Het blad stak nog steeds naar Ryan uit, die het aanpakte en bestudeerde.
"Vast wel," verzekerde Jess me. Ik bleef naar Ryan kijken, wachtend op een reactie. Hij hield het blad wat dichter bij zijn ogen, om daarna zacht de woorden "Main Pool" te mompelen. Hij keek me verontschuldigend aan. "Ja, ik kan er wel aan uit."
Ik knikte en trok nog een blad tussen het boek uit. De achterkant leek ook over niets belangrijks te gaan, dus ging ik maar weer aan het tekenen, ondertussen begon Jess van alles uit te leggen: "Ik weet niet wat jouw plannen zijn en of je hier wilt blijven, maar als je dat wilt is het best. We zijn maar met een kleine groep, wat hulp kunnen we dus wel gebruiken. We zijn bezig om delen van het schip nu helemaal Walker vrij te maken." Ze bleef een tijdje stil en vervolgde toen: "Ik ben Jess, dit zijn Ryan en Rebecca."
Ik knikte even in zijn richting, al had ik me volgens mij al een keer voorgesteld. Misschien moesten we even opnieuw beginnen, want vorige keer was het niet zo goed verlopen. "Hoe heet jij?" vroeg ik, terwijl ik de woorden in drukletters begon over te schrijven, zodat ze zeker duidelijk waren.

[ bericht aangepast op 13 feb 2013 - 20:22 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Flynn Donovan
“Vast wel,” glimlachte de jonge vrouw naar de ander op het bed, waarna ze zich abrupt op mij richt. Daarvoor had de man nog wat gemompeld, maar ik deed de moeite niet om me naar hen te richten. Daar had ik ook geen zin in. “Ik weet niet wat jouw plannen zijn en of je hier wilt blijven, maar als je dat wilt is het best. We zijn maar met een kleine groep, wat hulp kunnen we dus wel gebruiken. We zijn bezig om delen van het schip nu helemaal Walker vrij te maken.” Legt ze het uit, waar ik haar kalm bij aankijk. Nou, in elk geval haar richting op kijk. “Ik was ook van plan om te blijven,” verzuchtte ik, al zou ik hen niet aan hun neus hangen of ik een vorige groep had en hoe ik hier in hemelsnaam was gekomen.
“Ik ben Jess, dit zijn Ryan en Rebecca.” Stelt de jonge vrouw, klaarblijkelijk Jess dus, iedereen even voor. Ik liet mijn blik weer opnieuw over iedereen heen dwalen, welke kort stopte bij het meisje, Rebecca. Ze had kort in mijn richting geknikt. O, nu opeens aardig doen? Daarvoor leek ze nogal kribbig te zijn, misschien had zij ook wel een beurt nodig. Damn zeg, die blonde chick net ook al, nu mocht ik toch hopen dat Rebecca niet zo gek in haar hoofd was om me opeens te bespringen.
“Hoe heet jij?” hoorde ik opeens en kwam erachter dat de jonge vrouw het aan me vroeg, terwijl ze de woorden in drukletters begon te schrijven, waardoor ik toch echt kort moest lachen. Hoewel het wat spottend klonk, hield ik al snel op en zuchtte. “Flynn,” beantwoordde ik het toen. “Misschien hebben jullie dit trouwens ooit wel nodig,” bracht ik kalmpjes uit, waarna ik de kapotte rugzak van mijn schouders haalde en er wat in begon te wroeten. Toen ik uiteindelijk had gevonden wat ik wilde, haalde ik langzaam maar zeker de granaat eruit en blikte op de personen in de kamer. “Whadda ya think?” Een droog grijnsje kwam er op mijn lippen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jessalyn Hope

"Ik was ook van plan om te blijven." antwoord hij. Mooi, dat komt goed van pas. Nu Daryl weg is hebben we een nieuwe vent nodig die wat kan. Nu maar hopen dat hij ook wat kan en geen watje is, al lijkt me dat niet zo als je het tot nu toe overleeft heb. Hierna stel ik ons allemaal voor. "Hoe heet jij?" vraagt Rebecca als hij zijn naam niet meteen zegt. Ik frons als hij ineens begint te lachen en dan weer ophoud. We halen toch niet opnieuw één of andere gek aan boord hé? "Flynn," antwoord hij dan. Het valt me wel op dat er alleen maar blanken zijn, echt overal waar ik kom. Je zou bijna denken dat zwarten gewoon niet weten hoe ze moeten overleven, terwijl ik dat toch mooi alleen voor elkaar gekregen heb. "Misschien hebben jullie dit trouwens ooit wel nodig," begint hij, volgens mij kan hij gewoon niet echt enthousiast zijn, waarna hij in zijn tas begint te rommelen. Er komt een granaat uit en mijn ogen worden groter. Shit, straks is het zo'n mongool die alles plotseling op blaast, hier en nu. "Whadda ya think?" vraagt hij met een grijnsje, die ik niet helemaal vertrouw. Mijn ogen knijp ik tot spleetjes en het liefst had ik dat ding uit zijn handen gerukt en uit het raam gegooid, maar dat leek me al te gevaarlijk. "Nou, we blazen de boot het liefst níet op. Dat ding is levensgevaarlijk, wat moet je ermee?" vraag ik aan hem. Mijn blik glijd haast automatisch naar Ryan. Als hij echt militair is weet hij wel wat hij ermee aanmoet, denk ik zomaar.

---

Your make-up is terrible

Rebecca Morgan
"Flynn," antwoordde hij, nadat hij uit het niets begon te lachen. Ik fronste even nadat ik het laatste woord had afgeschreven.
"Wel Flynn, hier is je plattegrond." Ik stak het blad naar hem uit, maar hij leek al met iets anders bezig te zijn.
Hij was in zijn tas aan het rommelen. "Misschien hebben jullie dit trouwens ooit wel nodig," zei hij. Hij haalde er een granaat uit. "Whadda ya think?"
Nou, hij was in ieder geval niet gierig als hij zijn spul met ons wilde delen, of probeerde hij ons te waarschuwen? Zo zag hij er eigenlijk wel uit. Zo'n don't mess with me, I'm a tough guy type.
Mijn blik bleef op de granaat hangen. Ik dacht altijd dat die dingen veel groter zouden zijn, eigenlijk, maar blijkbaar toch niet. Mijn blik schoot van Jess naar Ryan.
"Nou, we blazen de boot het liefst níet op. Dat ding is levensgevaarlijk, wat moet je ermee?"Jess had haar blik ook op Ryan gericht.

Ryan Dawnstar
Mijn blik bleef op de granaat hangen. "Waar heb je dat vandaan?" vroeg ik kalmpjes. Dat zag er wel als legerspul uit, al was ik niet zeker. Volgens mij kon je die dingen op de zwarte markt ook wel krijgen. Het zou wel iets voor Simon zijn om hem zoiets te geven, of hij had hem neergehaald als Walker en het afgepakt. Hoe dan ook, het leek me niet handig om dit zo maar rond te laten slingeren.
"Nou, we blazen de boot het liefst níet op. Dat ding is levensgevaarlijk, wat moet je ermee?" vroeg Jess.
Zobies doden, zover was wel duidelijk voor mij.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

[Ik ben even een serie kijken en koffie zetten, dus antwoord ik pas later terug.]

Flynn Donovan

“Wel Flynn, hier is je plattegrond.” Rebecca stak het blad naar me uit, maar ik was al bezig om in mijn tas te rommelen, waar ik vervolgens de granaat uit haalde. Jess haar ogen werden groter, maar ik lette er niet echt op, terwijl de andere chick haar ogen er op bleven hangen.
      “Waar heb je dat vandaan?” vroeg Ryan kalmpjes.
      Haar blik schoot vervolgens van Jess naar Ryan, die uitermate kalm was de gehele tijd. Ten minste beter dan een heethoofd die het al direct het raam uit flikkert. Wist ik veel wat voor soort gekken hun waren. Hoewel zijn blik er wel op bleef hangen. Ik trok alleen mijn wenkbrauw op, ondankbare honden eigenlijk ook. Deel ik een keer iets, is het nog niet goed. Erop antwoorden deed ik dus ook niet.
      "Nou, we blazen de boot het liefst níet op. Dat ding is levensgevaarlijk, wat moet je ermee?" vraagt Jess aan me. Allebei de vrouwen kijken nu naar Ryan, waardoor ik even verbaast, maar daarna nogal vermakelijk kijk. Dit menen ze niet, hé? Ach ja, zo lieten ze nog maar eens zien dat de man het aan kan en wel weet hoe ze met sommige dingen om kunnen gaan. Zonder de man waren ze vast allang dood. “Dat ga ik niet aan jullie neus hangen,” mompelde ik lichtelijk mopperig. “Hebben jullie het nu nog nodig of niet?” vervolgde ik, waarbij ik iedereen even afwachtend, al was het eerder ongeduldig, aan keek.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jessalyn Hope

"Waar heb je dat vandaan?" vraagt Ryan kalm. Hoe kan hij zo kalm blijven, verdomme? Er staat hier iemand met een granaat in de kamer. "Dat ga ik niet aan jullie neus hangen," mompelt hij iets gehumeurd. "Hebben jullie het nu nog nodig of niet?" Zijn blik ontmoet ieder van ons ongeduldig. Ik schud gelijk met mijn hoofd, waardoor mijn krullen meebewegen. "Absoluut niet. Ik hoef dat ding niet eens aan te raken," Mijn handen steek ik in de lucht, een wat overdreven gebaar om het duidelijk te maken. "Het geluid ervan zal alle Walkers in de omgeving aantrekken. Dat is nog veel erger dan een schot. Je kan het maar beter niet in de buurt gebruiken, dan teken je je eigen doodvonnis." Als ik een blik naar buiten werp, zie ik dat de zon steeds verder begint te zakken. De duisternis zal wel snel invallen, het schemer zit er in ieder geval al aan te komen. Ik denk niet dat we voor vanavond nog veel kunnen doen. "Ik ga morgen die stapel daar aansteken, daarna kunnen we aan de slag op het dek. Zorg dat je goed uitgerust bent." Ik werp nog even een blik op de vreemde gast, Flynn, voor ik langs hem heen loop de deur uit. Ik heb weinig zin om me erin te mengen, met dat granaat gedoe. Eigenlijk had ik nog even met Rebecca willen praten, maar dat komt later wel denk ik. Voor nu loop ik terug naar mijn kamer en als ik de deur open, is het nog altijd benauwd en stinkt het binnen, naar de seks. Met een zucht sluit ik de deur en open ik een raam. Ik vind het toch een beetje onfris.

---

Your make-up is terrible