[RPG] Kruistocht in Spijkerbroek | 2 | - Speeltopics

Een vriendengroep gaat met school op bezoek naar een wetenschappelijk centrum. Als ze zich vervelen door het gezeur van hun leerkracht, besluiten ze zelf even op onderzoek te gaan. Ze sluipen weg en neuzen rond. Plots stuiten ze op een tijdmachine. Voor de grap beginnen ze op knoppen te drukken en drukt een jongen 1-2-1-2 in. Op dat moment stond de rest van de groep toevallig in de machine en voor hij het goed en wel beseft, waren ze weg. Terug naar 1212. Daar komen de jongeren terecht in een Kinderkruistocht. Ze moeten zich aanpassen en samenwerken om terug naar huis te geraken. Maar... wat als er geen weg terug is?

Vriendengroep:
Meisjes:
– 1,1 - Rachel Ariana Gilles - LostMagic |stiefzus Thomas|
– 1;4 - Hazel Aaron Hawthorne - Tolkien
– 1;7 - Aislynn Mitchell - Seaver
– 1,14 - Eden Celeste Lightwood - Gamgee
-

Jongens:
– 1;7 - Ace Keegan Ross - Seaver
– 1;4 -Jack Frederick Frayn Hayes - Tolkien
– 1,7 - Thomas Finnegan Puckett - Ollivander |Stiefbroer Rachel|
– 1,13 - Logan Garcia - WillNotLearn
– 1;15 - James Johnsen - Shelob

Kinderen uit kruistocht: (hebben geen achternaam)
Meisjes:
- 1,4 - Yarah - Firebolt |zus Norabel|
- 1;2 - Norabel - Brookie |zus Yarah|
- 1,3 - Yuniper - Jaimes
- 1;4 - Katarina - Boira
-

Jongens:
- 1,1 - Benjamin - LostMagic
- 1,14 - William - Gamgee
- 1,19 - James - WillNotLearn
-
-

Rijke lieden:
Volwassenen
- 1,20 - Philip Robbert Boleyn - Ceremonials
Kinderen
- 1,4 - Amilia Megan Moore - LexLover

Profeet: -1,19- Albert - Ollivander


Regels
- OOC tussen () [] {}
- Geen oneliners
- 16+ is toegestaan
- Ik alleen maak de topics aan, als ik weg ben, vraag ik het wel iemand
- Het RPG start als ze plotseling in 1212 zijn.
- max 1 meisje per speler

Praattopic
RollenTopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2013 - 20:49 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Cheryl, jij reageert nu hè, geloof ik? (:

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Ik ga douchen en mijn kleren aandoen.

---

help

It can take a while before I'll be back.

---

help

Meh, nog even. Papa moet straks de elektriciteit uitzetten.

---

help

Eden Celeste Lightwood
Voordat het kleine jongetje, James, de kans krijgt om antwoord te geven komt er een meisje aangelopen. Net als bij het jongetje is haar leeftijd lastig te schatten, doordat ze best lang is gok ik erop dat ze rond de zeventien jaar is. Er zit een zwarte veeg op haar wang en ik voel me wat ongemakkelijk worden door haar blik. 'James, ik heb soep voor je,' zegt ze tegen het jongetje. 'Gezegend door God, dat zal je goed doen.' Nadat ze over zijn hoofd heeft geaaid kijkt ze naar Jack en mij. 'Wie zijn jullie? Hoe komen jullie hier?' Jack neemt gelijk het woord. 'We komen uit... uit... Ergens ver hier vandaan. Van over de zee en een paar dagen geleden zijn we hierheen gekomen omdat... Ons... Dorp... in de fik werd-' Jack kucht. '-in brand werd gestoken. Door struikrovers. We wisten niet waarom. Een stuk of tien van ons zijn gevlucht en zijn weten op een schip te geraken. Alleen merkten ze ons op en hebben ze ons te vroeg aan land gezet, waardoor we... ehm... moesten wandelen naar het dichtstbijzijnde dorp, hier verderop. Toen hoorden we van een kinderkruistocht die passeerde en hebben we besloten om ons bij jullie te voegen. Misschien dat... God ons naderbij zal staan en ons zal helpen als we meegaan met deze kruistocht.' Ik zucht iets opgelucht. Ik had Jack er wel gewoon voor aangezien om het meisje doodleuk te vertellen dat we niet uit deze tijd komen.
Ik kijk even achterom en zie de rest van de groep nog niet. Kort bijt ik op mijn volle onderlip. 'Jack,' begin ik aarzelend. 'Misschien kunnen we beter even teruggaan, kijken waar de rest blijft. Het lijkt me niet heel erg handig om elkaar kwijt te raken hier en we zullen moeten gaan overleggen wat we gaan doen.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Amilia Megan Moore
Na mijn antwoord staart hij me aan. Verbouwereerd. Hoe durft hij?! Hij heeft nog niks over mij te vertellen. Nóg niet. 'Het is níet aan jóu om te kiezen om te antwoorden, trut,' zegt hij bespottelijk. Mooi zo, nu had ik een excuus om hem op zijn minst beledigd aan te kijken. Wat ik ook deed. Ik was er blij mee, nu kon ik ten minste laten zien dat niet alle vrouwen zo meegaand zijn als hij gewend is. 'Dus, ben je al officieel een vrouw?' vraagt hij opnieuw, nu met een dreigende stem. Ik haal even diep adem, zodat ik nu geen stomme fouten zou maken. 'Het spijt me, ik ga het u nog steeds niet vertellen. Zolang wij nog niet getrouwd zijn is dit een privézaak,' zeg ik zo rustig en beleefd mogelijk. Het klinkt misschien alsof ik hem ontzettend aan het tegenspreken ben, maar zolang ik nog niet naar hem hoef te luisteren, zal ik dat zo min mogelijk doen.

---

"Let's say I meet an alien, who, lucky enough, could speak English" - Vsauce, Youtube

Yuniper || Kruistocht
James wil de kom met soep niet aannemen en drukt die in mijn handen. 'Waarom wil je het niet aannemen?' vraag ik aan James. 'Ik weet dat je je ziek voelt, toch?' Ik kijk hem aan. 'Je mag de soep best nemen, ik red me wel.' Alleen de allerkleinsten, daar doe ik wel moeite voor, maar de groteren niet. Die kunnen wel voor zichzelf zorgen. Mensen zoals Katarina en Yarah. Als ik naar de jongen kijk, zie ik dat hij een tas bij zich heeft. Mijn blik gaat er nieuwsgierig heen. 'Hoe is die stof bewerkt?' vraag ik aan hem. 'Ik heb nog nooit zulk soort materiaal gezien en al helemaal niet op die manier bewerkt.' Ik ben nieuwsgierig aangelegd en ik steek mijn hand uit om met mijn vingers langs de stof te gaan. Ik ben redelijk onbeschoft, door zomaar zijn tas aan te raken, maar dat maakt me niets uit. Hij begint dan zijn verhaal en ik kijk hem aan. Ver hier vandaan? 'Waar vandaan dan precies?' vraag ik aan hem. Het klinkt namelijk nogal vaag. 'En wat is een fik?' Voor zo ver ik weet, is er niet echt een zee dichtbij, maar dat kan ook aan mijn kennis liggen, die is heel erg incompleet. 'En hoe konden jullie weten dat er een kinderkruistocht passeerde als je eerst een tijd op een boot hebt gezeten en geen dorp ben tegengekomen, aangezien jullie die nog zoeken?' Ja, ik ben écht nieuwsgierig aangelegd. 'En God zal zeker dichtbij jullie staan, als jullie in Hem geloven.' Ze zien er niet echt uit alsof ze in hem geloven. Hun houding, blikken, hun woordkeuze. Ja, vooral de woordkeuze vind ik vrij apart. Het meisje lijkt haar ongemakkelijk te voelen door mijn aanwezigheid. Ik bekijk het meisje nu, uitgebreid, en ze komt engelachtig op mij over. Met lange blonde haren en haar ogen, ja, die zijn erg mooi. Een soort blauw dat ik niet beschrijven kan. Ze kijkt dan achterom en lijkt weg te willen. Ik kom te weten dat de jongen Jack heet en ze wil teruggaan. 'Maar ik dacht dat jullie juist bij de kruistocht wilde aansluiten?' zeg ik met mijn hoofd een tikkeltje scheef.

[Weet je, Cheryl, je hebt nooit meer Will afgemaakt :')]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Gamgee schreef:
Eden Celeste Lightwood
Voordat het kleine jongetje, James, de kans krijgt om antwoord te geven komt er een meisje aangelopen. Net als bij het jongetje is haar leeftijd lastig te schatten, doordat ze best lang is gok ik erop dat ze rond de zeventien jaar is. Er zit een zwarte veeg op haar wang en ik voel me wat ongemakkelijk worden door haar blik. 'James, ik heb soep voor je,' zegt ze tegen het jongetje. 'Gezegend door God, dat zal je goed doen.' Nadat ze over zijn hoofd heeft geaaid kijkt ze naar Jack en mij. 'Wie zijn jullie? Hoe komen jullie hier?' Jack neemt gelijk het woord. 'We komen uit... uit... Ergens ver hier vandaan. Van over de zee en een paar dagen geleden zijn we hierheen gekomen omdat... Ons... Dorp... in de fik werd-' Jack kucht. '-in brand werd gestoken. Door struikrovers. We wisten niet waarom. Een stuk of tien van ons zijn gevlucht en zijn weten op een schip te geraken. Alleen merkten ze ons op en hebben ze ons te vroeg aan land gezet, waardoor we... ehm... moesten wandelen naar het dichtstbijzijnde dorp, hier verderop. Toen hoorden we van een kinderkruistocht die passeerde en hebben we besloten om ons bij jullie te voegen. Misschien dat... God ons naderbij zal staan en ons zal helpen als we meegaan met deze kruistocht.' Ik zucht iets opgelucht. Ik had Jack er wel gewoon voor aangezien om het meisje doodleuk te vertellen dat we niet uit deze tijd komen.
Ik kijk even achterom en zie de rest van de groep nog niet. Kort bijt ik op mijn volle onderlip. 'Jack,' begin ik aarzelend. 'Misschien kunnen we beter even teruggaan, kijken waar de rest blijft. Het lijkt me niet heel erg handig om elkaar kwijt te raken hier en we zullen moeten gaan overleggen wat we gaan doen.'

Jack Frederick Frayn Hayes || Vriendengroep
Het meisje keek nieuwsgierig naar Jacks Converse tas. "Hoe is die stof bewerkt?" Eigenlijk was het leer, maar dat deed er niet echt toe... "Ik heb nog nooit zulk soort materiaal gezien en al helemaal niet op die manier bewerkt."
"Het is een speciale techniek," antwoordde Jack. Hij was even de kluts kwijt geweest en het had even geduurd eer hij had geantwoord. "Van over zee."
"Waar vandaan, precies?" vroeg het meisje. Jack vroeg zich af of het Verenigd Koninkrijk al het Verenigd Koninkrijk heette in deze tijd, of ze überhaupt al de Britse eilanden heetten. Jack besloot een gokje te wagen. Hij wilde niet dat hij het veranderen van het verleden op zijn geweten had. Het leek hem in dit geval beter om op safe en onwetendheid te spelen. Het meisje raakte even de tas aan. Jack trok zich automatisch een stukje terug.
"De Britse eilanden?" Het was eerder een vraag dan een antwoord.
"En wat is een fik?"
"Een brand."
"En hoe konden jullie weten dat er een kinderkruistocht passeerde als je eerst een tijd op een boot hebt gezeten en geen dorp bent tegengekomen aangezien jullie die nog zoeken?" Onwillekeurig moest Jack even geamuseerd glimlachen om dit nieuwsgierige meisje. "En God zal zeker dichtbij jullie staan, als jullie in Hem geloven." Volgens Jack dacht het meisje dat ze heidenen waren of zo, de manier waarop ze naar hen keek.
Eden leek nogal ongemakkelijk in bijzijn van dit meisje.
"Jack," begon ze aarzelend. "Misschien kunnen we beter even teruggaan, kijken waar de rest blijft. Het lijkt me niet heel erg handig om elkaar kwijt te raken hier en we zullen moeten gaan overleggen wat we gaan doen."
Jack keek Eden even twijfelachtig aan.
"Ja... Ja, dat is misschien het beste idee." Er kwam plotseling een idee in Jacks hoofd op en hij trok Eden abrupt mee terug naar de struiken, buiten gehoorafstand van het meisje. "Als we geluk hebben staan de coördinaten en het tijdstip nog steeds in de geschiedenis, als Sean niet nog op meer knoppen heeft gedrukt en het ding heeft doen exploderen of zo. Dan hoop ik dat ze niet zo idioot zijn om ons gewoon onze gang te laten gaan en hulp sturen of zo..."

---

help

Eden Celeste Lightwood
Het meisje zegt tegen het jongetje dat ze het wel redt, en dat hij de soep best mag aannemen. Hierna kijkt ze naar Jack's tas. 'Hoe is die stof bewerkt? Ik heb nog nooit zulk soort materiaal gezien en al helemaal niet op die manier bewerkt.' Haar hand steekt ze uit en laat ze over de stof heen glijden. Jack trekt zijn tas iets terug. 'Het is een speciale techniek,van over zee,' antwoordt hij.
'Waar vandaan, precies?'
'De Britse eilanden?'
'En wat is een fik?'
'Een brand.'
'En hoe konden jullie weten dat er een kinderkruistocht passeerde als je eerst een tijd op een boot hebt gezeten en geen dorp bent tegengekomen aangezien jullie die nog zoeken?' Haar vragen beginnen me zenuwachtig te maken, ook al is Jack degene die ze beantwoordt. Hij lijkt het aan zijn glimlach te zien echter wel amuserend te vinden. Ergens steekt het, dat dit meisje het zo gemakkelijk een glimlach op zijn gezicht weet te krijgen door simpelweg dingen aan hem te vragen, terwijl ik daar de hele dag al moeite voor doe, zonder ook maar enig succes. Mijn mondhoeken beginnen iets naar beneden te hangen.
'En God zal zeker dichtbij jullie staan, als jullie in Hem geloven.'
Het meisje bekijkt me nu uitgebreid en ik voel me steeds ongemakkelijker te voelen, daarom zeg ik tegen Jack dat ik denk dat het beter is als we teruggaan, zodat we met de rest kunnen overleggen wat we gaan doen. Hij kijkt me twijfelachtig aan en ik ben bang dat hij hier straks niet weg wilt. 'Ja... Ja, dat is misschien het beste idee.' Plots trekt hij me de bosjes in. 'Als we geluk hebben staan de coördinaten en het tijdstip nog steeds in de geschiedenis, als Sean niet nog op meer knoppen heeft gedrukt en het ding heeft doen exploderen of zo. Dan hoop ik dat ze niet zo idioot zijn om ons gewoon onze gang te laten gaan en hulp sturen of zo...' Ik kijk Jack iets paniekerig aan. 'M-maar straks heeft hij wel nog meer knopjes ingedrukt, of is de machine echt geëxplodeerd, dan komen we hier nooit meer weg!' Onzeker bijt ik op mijn lip. 'Ik wil hier niet voor de rest van mijn leven vastzitten, Jackie,' zeg ik zacht.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|Mag ik een samenvatting, aangezien ik al een paar dagen niet echt actief ben.
Gisteren claimde mijn moeder mijn computer op en Q gaat écht kei traag op m'n tablet -diespiksplinternieuwissindsgisterenenmetwieikdolblijben- |

---

kindness is never a burden.

LostMagic schreef:
(...)

Rachel Ariana Gilles
'Rachel Ariana Gilles.' antwoord ik. Ik weet niet precies hoe ik op haar eerste vraag moet antwoorden. 'Maar je kan me Rachel of Ari noemen.' zeg ik en glimlach ik even. 'En ik denk dat we er bijna zijn.' Ik duw een struik weg en zie James liggen op de grond. 'Dat is James.' zeg ik zachtjes. Ik loop naar hem toe en kniel naast hem neer. Hij is niet meer bij bewustzijn waardoor ik nog wat bezorgder word. Ik haal voorzichtig mijn trui van zijn hoofd en kijk haar aan. 'Kan je hem helpen?'

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

[*waarmee

Eh, er is niet echt iets gebeurd, zover ik weet.
Katherina helpt Rachel met grote James en Yuniper en kleine James staan bij Eden en Jack]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ik probeer na mijn Latijn te posten Cheryl, promise/

---

help

Gamgee schreef:
[*waarmee

Eh, er is niet echt iets gebeurd, zover ik weet.
Katherina helpt Rachel met grote James en Yuniper en kleine James staan bij Eden en Jack]

|Verbeter je mij alweer?
-Bad Dobby! Bad, bad Dobby!-

Okay! (; |

---

kindness is never a burden.

@Lostmagic, ik heb het gelezen hoor, maar soms heb ik gewoon geen tijd om te antwoorden (:

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."