[RPG] Kruistocht in Spijkerbroek | 2 | - Speeltopics

Een vriendengroep gaat met school op bezoek naar een wetenschappelijk centrum. Als ze zich vervelen door het gezeur van hun leerkracht, besluiten ze zelf even op onderzoek te gaan. Ze sluipen weg en neuzen rond. Plots stuiten ze op een tijdmachine. Voor de grap beginnen ze op knoppen te drukken en drukt een jongen 1-2-1-2 in. Op dat moment stond de rest van de groep toevallig in de machine en voor hij het goed en wel beseft, waren ze weg. Terug naar 1212. Daar komen de jongeren terecht in een Kinderkruistocht. Ze moeten zich aanpassen en samenwerken om terug naar huis te geraken. Maar... wat als er geen weg terug is?

Vriendengroep:
Meisjes:
– 1,1 - Rachel Ariana Gilles - LostMagic |stiefzus Thomas|
– 1;4 - Hazel Aaron Hawthorne - Tolkien
– 1;7 - Aislynn Mitchell - Seaver
– 1,14 - Eden Celeste Lightwood - Gamgee
-

Jongens:
– 1;7 - Ace Keegan Ross - Seaver
– 1;4 -Jack Frederick Frayn Hayes - Tolkien
– 1,7 - Thomas Finnegan Puckett - Ollivander |Stiefbroer Rachel|
– 1,13 - Logan Garcia - WillNotLearn
– 1;15 - James Johnsen - Shelob

Kinderen uit kruistocht: (hebben geen achternaam)
Meisjes:
- 1,4 - Yarah - Firebolt |zus Norabel|
- 1;2 - Norabel - Brookie |zus Yarah|
- 1,3 - Yuniper - Jaimes
- 1;4 - Katarina - Boira
-

Jongens:
- 1,1 - Benjamin - LostMagic
- 1,14 - William - Gamgee
- 1,19 - James - WillNotLearn
-
-

Rijke lieden:
Volwassenen
- 1,20 - Philip Robbert Boleyn - Ceremonials
Kinderen
- 1,4 - Amilia Megan Moore - LexLover

Profeet: -1,19- Albert - Ollivander


Regels
- OOC tussen () [] {}
- Geen oneliners
- 16+ is toegestaan
- Ik alleen maak de topics aan, als ik weg ben, vraag ik het wel iemand
- Het RPG start als ze plotseling in 1212 zijn.
- max 1 meisje per speler

Praattopic
RollenTopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2013 - 20:49 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

WillNotLearn schreef:
(...)

.. Hij is 8.. Maargoed.. Ik kijk even of ik een reden kan verzinnen waardoor hij naar hem toe zou gaan.

Oh... Seriously?

Didn't know that. Sorry.

En Jack heeft een appel vast, trouwens. Misschien zou hij daarom kunnen komen?

---

help

Gamgee schreef:
[Don't really know what to do with Eden]

Follow Jack or stay with Supertommie. (:

---

help

(Mijn topics)

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

Tolkien schreef:
(...)

Follow Jack or stay with Supertommie. (:

[Jack volgen wordt het waarschijnlijk sowieso niet haha.
Eden gaat pas weer met hem praten als hij normaal kan doen

Oja, het is trouwens denk ik handiger als James' hoofdwond niet zo ernstig is, anders gaat hij namelijk dood, aangezien ze niet echt iets hebben waarmee ze het kunnen hechten.]

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 18:02 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James Johnsen

Rachel en Jack beginnen te bekvechten en Thomas hurkt bij me neer en stelt vragen. Ik heb geen idee wat hij zegt dus mompel ik wat onverstaanbaars. Jack en Rachel lopen weg en ik kreun weer zacht van de pijn. Ik word heel duizelig, duizeliger dan ik al was, en de wereld lijkt te draaien. Ik probeer beter adem te halen, maar het lukt niet echt. Langzaam wordt het zwart voor mijn ogen en val ik flauw.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[ehm jawel , in die tijd konden ze al wonden hechten hoor, en tegen het ontsteken bestonden er kruiden]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Tolkien schreef:
(...)

Oh... Seriously?

Didn't know that. Sorry.

En Jack heeft een appel vast, trouwens. Misschien zou hij daarom kunnen komen?

x'D Jesh.
This is him:

James
Aangezien hij stierf van de honger, de soep en het stukje brood waren niet genoeg geweest stond James op. Duizelig door het gebrek aan eten en keek om zich heen, het merendeel van de kinderen lag of zat en zelf besloot hij bij het kamp weg te lopen, in de hoop dat er eten lag een eindje verderop of dat hij in ieder geval iets eetbaars kon vinden in het bos. Hij bleef stilstaan toen hem een gedaante opviel, een eindje van het kamp vandaan, met een appel in zijn hand. Eten! ging er als eerste door hem heen voordat zijn oog viel op de rare kleren die hij aanhad.

---

Don't be like the rest of them, darling

Yarah

Norabel klimt vrolijk op mijn rug en ik sta op. Ik stop het overige brood in mijn zak en begin te lopen met de groep mee. Ik wist dat we beter vooraan konden lopen zodat we niet de hele tijd hoefden in te halen, dus ik loop wat naar voren. 'Ga anders nog maar even slapen.' Zeg ik tegen Noor. 'Ik maak je wel wakker als we er zijn.' Ik dwing mijn voeten om stappen te zetten en denk ondertussen aan het Heilige land achter de Zee. Daar zouden we veilig zijn.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

LostMagic schreef:
[ehm jawel , in die tijd konden ze al wonden hechten hoor, en tegen het ontsteken bestonden er kruiden]

[De rijke mensen ja, ik denk niet dat ze zoiets met een kinderkruistocht bij zich hebben, maar goed]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[jawel, botten naald en een gewoon draadje. dat gebruikten ze ook voor kleren te herstellen en elk kind leert wel iets van kruiden als ze klein waren, gewoon om te weten wat giftig is en niet]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

I have to eat. I'll post when I have. (:

En Cheryl; Jack is al wat afgekoeld.

---

help

WillNotLearn schreef:
(...)

x'D Jesh.
This is him:

James
Aangezien hij stierf van de honger, de soep en het stukje brood waren niet genoeg geweest stond James op. Duizelig door het gebrek aan eten en keek om zich heen, het merendeel van de kinderen lag of zat en zelf besloot hij bij het kamp weg te lopen, in de hoop dat er eten lag een eindje verderop of dat hij in ieder geval iets eetbaars kon vinden in het bos. Hij bleef stilstaan toen hem een gedaante opviel, een eindje van het kamp vandaan, met een appel in zijn hand. Eten! ging er als eerste door hem heen voordat zijn oog viel op de rare kleren die hij aanhad.

Jack Frederick Frayn Hayes || Vriendengroep
Er kwam plotseling een jongetje uit het kamp gewandeld. Hij had grote, diepe ogen en een vuil gezichtje waaruit Jack kon opmaken dat hij waarschijnlijk tot de armere groep kinderen behoorde.
Zijn kleine lijfje zag er net zoals dat van de anderen nogal uitgemergeld uit en Jack kon niet anders dan blijven denken aan al die geschiedenislessen die hij had bijgewoond, waar hij gewoon had gedacht: 'Wat gebeurd is, is gebeurd. Daar kan niemand nog iets aan doen.' Maar wat als dat nu plotseling wel bleek te kunnen? Jack probeerde die idiote vragen van zich af te zetten. Hij deed te sentimenteel naar zijn gedacht.
"Hallo," mompelde Jack zachtjes terwijl hij neerhurkte voor het jongetje. "Heb je honger?" Jack, die nu toch niet echt meer honger had, haalde zijn klapmes uit zijn broekzak en sneed een stukje van de appel af. Hij rijkte het de jongen aan.
Het mes was van zijn moeder geweest; een jachtmes. Het heft was handgemaakt en er was een prachtige kop van een adelaar in uitgesneden. Het was één van de weinige dingen die Jack nog van haar had en hij vond het nog steeds een geweldig ding. De scherpere hoeken en groeven die met zoveel perfectie uit het hout waren gesneden, waren weliswaar wat afgemat door het vele vasthouden, maar Jack wist dat het veel waarde had. Waarde voor hem, maar ook waarde in geld. Het was een zeldzaam jachtmes, aangezien het veel en veel te duur was om nu nog al die heften met de hand te maken. Als Jack het zich goed kon herinneren was het eerst een simpel houten ding geweest en toen Jacks moeder naar India ging, had één van de handwerkers daar het versierd als dankbetoog voor de hulp die ze hen geschonken had.

---

help

James
Ik keek naar de jongen toen hij zachtjes Hallo mompelde en toen neerhurkte, 'Heb je honger?' Vroeg hij vervolgens en ik knikte. De jongen haalde iets uit zijn zak en toen ik wist wat het was zette ik een stap achteruit maar toen hij een stukje van de appel ermee afsneed pakte ik het wel aan, vooral omdat ik honger was niet omdat ik hem vertrouwde. Hij zag er schoon uit, zonder modder, en met erg rare kleren waarbij ik me afvroeg waar ze vandaan kwamen, ik nam een hap van het stukje van de appel dat hij me gegeven had en hielt hem in de gaten met mijn grote donkerbruine bruine ogen.

{Lol, sorry dat ik steeds verander van POV. x'D Soms vind ik 3de persoon prettiger soms niet)

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 19:28 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Ik ga even wachten op Cheryl, denk ik. (:

Tenzij Cheryl wilt dat ik eerst post. idk. xd

---

help

Eden Celeste Lightwood
Thomas lacht, plaatst zijn vingers onder mijn kin en drukt een kus op mijn lippen. 'Daar heb ik geen problemen mee,' glimlacht hij. Voordat ik nog iets kan zeggen komen Rachel en James uit de bosjes, de laatste zit onder het bloed en iets fronsend, maar ook bezorgd kijk ik hun kant op. Jack maakt weer eens een ironische opmerking en Rachel vraagt angstig of iemand wil helpen. Hierop laat Thomas mijn hand los en loop hij naar het tweetal toe. Jack zegt dat de hoofdwond niet zo ernstig is en dat je er niet dood kan van bloeden tenzij er iets met zijn schedel gebeurd is. Ik wil zeggen dat Jack gelijk heeft, maar dan scheldt Rachel Jack uit voor klootzak en meldt ze dat ze hulp gaat zoeken. Jack reageert er luchtig en nonchalant op, maar ik weet haast zeker dat die opmerking wel ergens hard aan moet komen.
Terwijl we verder lopen twijfel ik of ik naar Jack toe zal gaan, omdat ik bang ben dat hij er in zijn eentje vandoor gaat, of dat ik naar Thomas zal gaan om te helpen met James, ook al hoeft hij volgens mij niet echt geholpen te worden. Als ik Jack tussen de struiken door zie kruipen ga ik snel achter hem aan. Mijn mond valt ietsjes open als ik een groot kamp zie en al snel dringt het tot me door dat dit een kinderkruistocht moet zijn, te zien aan de hoeveelheid kleine kinderen en de banieren, waarop christelijke tekens staan. Dan valt mijn blik op Jack, die aan de rand van het kamp staat. Opgelucht dat hij nog niet het kamp echt ingelopen is, omdat ik hem dan waarschijnlijk niet meer had kunnen vinden, loop ik naar hem toe. Als ik dichterbij kom zie ik dat er een klein jongetje naar Jack kijkt. Op een afstandje blijf ik staan. Er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht als ik zie dat Jack met een mes een stukje van zijn appel afsnijdt, en die aan het jongetje geeft.
Nu loop ik wel naar Jack toe en als ik bij ze sta glimlach ik vriendelijk naar het jongetje, die verbazend wekend mooie, grote bruine ogen heeft. Zijn leeftijd is lastig te schatten doordat hij erg mager is. Jack geef ik een lichte knuffel, al ben ik wel bang dat hij me weg zal duwen. 'Niet zomaar weggaan, straks raak ik je nog kwijt,' fluister ik, zodat alleen Jack het hoort, en het kleine jongetje niet. Hierna laat ik Jack los. 'Je hebt gelijk trouwens, zijn wond zal vast niet zo ernstig zijn,' glimlach ik dan iets. 'En je bent geen klootzak, Rachel meent dat heus niet.' Dan hurk ik, zodat ik op gelijke hoogte ben als het jongetje en hopelijk niet intimiderend overkom. 'Wat is je naam?' vraag ik aan hem.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered