[RPG] Kruistocht in Spijkerbroek | 2 | - Speeltopics

Een vriendengroep gaat met school op bezoek naar een wetenschappelijk centrum. Als ze zich vervelen door het gezeur van hun leerkracht, besluiten ze zelf even op onderzoek te gaan. Ze sluipen weg en neuzen rond. Plots stuiten ze op een tijdmachine. Voor de grap beginnen ze op knoppen te drukken en drukt een jongen 1-2-1-2 in. Op dat moment stond de rest van de groep toevallig in de machine en voor hij het goed en wel beseft, waren ze weg. Terug naar 1212. Daar komen de jongeren terecht in een Kinderkruistocht. Ze moeten zich aanpassen en samenwerken om terug naar huis te geraken. Maar... wat als er geen weg terug is?

Vriendengroep:
Meisjes:
– 1,1 - Rachel Ariana Gilles - LostMagic |stiefzus Thomas|
– 1;4 - Hazel Aaron Hawthorne - Tolkien
– 1;7 - Aislynn Mitchell - Seaver
– 1,14 - Eden Celeste Lightwood - Gamgee
-

Jongens:
– 1;7 - Ace Keegan Ross - Seaver
– 1;4 -Jack Frederick Frayn Hayes - Tolkien
– 1,7 - Thomas Finnegan Puckett - Ollivander |Stiefbroer Rachel|
– 1,13 - Logan Garcia - WillNotLearn
– 1;15 - James Johnsen - Shelob

Kinderen uit kruistocht: (hebben geen achternaam)
Meisjes:
- 1,4 - Yarah - Firebolt |zus Norabel|
- 1;2 - Norabel - Brookie |zus Yarah|
- 1,3 - Yuniper - Jaimes
- 1;4 - Katarina - Boira
-

Jongens:
- 1,1 - Benjamin - LostMagic
- 1,14 - William - Gamgee
- 1,19 - James - WillNotLearn
-
-

Rijke lieden:
Volwassenen
- 1,20 - Philip Robbert Boleyn - Ceremonials
Kinderen
- 1,4 - Amilia Megan Moore - LexLover

Profeet: -1,19- Albert - Ollivander


Regels
- OOC tussen () [] {}
- Geen oneliners
- 16+ is toegestaan
- Ik alleen maak de topics aan, als ik weg ben, vraag ik het wel iemand
- Het RPG start als ze plotseling in 1212 zijn.
- max 1 meisje per speler

Praattopic
RollenTopic

[ bericht aangepast op 7 feb 2013 - 20:49 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

sorry hoor ...

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

[Alsjeblieft zeg, er hebben mij al zo vaak mensen in de steek gelaten tijdens RPG. En zo moeilijk is het toch niet om je reactie een beetje aan te passen? (:]

---

help

Ik moet lostmagic wel ergens een punt geven boira. Ze wachtte namelijk al een tijdje en is gewoon erg ongeduldig.(

---

kindness is never a burden.

Tolkien schreef:
[Alsjeblieft zeg, er hebben mij al zo vaak mensen in de steek gelaten tijdens RPG. En zo moeilijk is het toch niet om je reactie een beetje aan te passen? (:]

Hallo, ik schrijf één dagje niet. Ze moet gewoon geduld hebben, ik vind haar erg ongeduldig. Het is toch normaal om even te wachten, zeker aangezien dit haar RPG is. Ik verwacht dan wel dat je een beetje vriendelijk en rustig blijft. Maar oké, prima. Dan weet ik in het vervolg hoe het er hier aan toegaat. Jammer, in mijn ogen. En daarbij, mijn reactie aanpassen is niet moeilijk, het enige moeilijk is dat haar personage dingen weet, die haar helemaal niet vertelt zijn.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

over welke dingen heb je het?

[en ik heb toch niets verkeerd gezegd? Ik zei enkel dat het belangrijk was dat ik die brief poste aangezien ik hem anders zou vergeten zijn aangezien mijn geheugen zo kort is op dat vlak]

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 19:48 ]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Goed, LostMagic is blijkbaar niet de beste rpg'er maar later we het alsjeblieft gezellig houden. (;

---

kindness is never a burden.

LostMagic schreef:
over welke dingen heb je het?

[en ik heb toch niets verkeerd gezegd? Ik zei enkel dat het belangrijk was dat ik die brief poste aangezien ik hem anders zou vergeten zijn aangezien mijn geheugen zo kort is op dat vlak]

Over namen, bijvoorbeeld, Katarina heeft zich nooit voorgesteld, maar goed. Die brief had je btw ook kunnen opschrijven. Ik zal wel weer een reactie op jouw post schrijven maar niet vandaag.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[ow sorry was ik vergeten, dat ze haar naam niet wist, zal dat even aanpassen]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Thomas Finnegan Puckett • Vriendengroep.
Thomas glimlachte naar James toen hij zei dat hij wel zelf naar het kamp zou lopen en gaf de jongen een klopje op zijn schouder. "Kom op, mate. Toon dat je een man bent." Vervolgens keek Thomas naar het meisje achter Rachel, terwijl die laatste ergens naartoe ging. Thomas was niet geboeid genoeg om te kijken wat ze net van plan was. "Bedankt voor je komst, maar ik vrees dat je hulp niet meer nodig is." Hij glimlachte naar haar en stak zijn hand uit,"Mijn naam is Thomas." Maar Thomas onverdeelde aandacht verplaatste zich meteen naar Rachel die zijn naam stotterde. "Wat nou?" zuchtte hij geërgerd. Hij zag dat Rachel een doosje van ijzer vast had en een briefje. Tom fronste en vroeg zich af vanwaar het kwam. Hij griste het briefje uit Rachels handen en staarde er enkele minuten naar, waarna hij het zwijgend terug aan Rachel gaf en de flesjes in zijn rugzak stak. "De flesjes houden we en we volgen de commando's op. We hebben 36 dagen de tijd om Rome te bereiken, dat moet lukken. Waar is de rest? Kun je lopen, James?" vroeg Thomas aan één stuk door, maar wachtte niet op diens antwoord. Hij beende door het bos, op zoek naar de anderen. "Eden! Jack! Hazel! Julia! Logan! Ace! Aislynn!" Thomas duwde een aantal struiken opzij en zag toen Jack en Eden staan. In de bosjes. Elkaar knuffelend. Een steek gin door Thomas hart heen terwijl hij daar maar aan de grond genageld stond. Even kuchte hij zachtjes. "Fijn om te zien dat jullie het gezellig gemaakt hebben, ondertussen." mompelde hij eerder geïrriteerd.

|Geen zin om Albert's zinnen te herhalen. :x |

---

kindness is never a burden.

{Sorry, ik zal na school reageren met Logan en Kleine James oke? (: Moest gister naar de opendag van mijn school om te helpen dood saai..}

---

Don't be like the rest of them, darling

James Johnsen

Ik val bijna om als Thomas me een klopje geeft. 'Kom op, mate. Toon dat je een man bent.' Ik knik en spreek mezelf bemoedigend toe. Ik kan het wel! Thomas leest het briefje en ik probeer te lopen, het lukt aardig. 'De flesjes houden we en we volgen de commando's op. We hebben 36 dagen de tijd om Rome te bereiken, dat moet lukken. Waar is de rest? Kun je lopen, James?' Ik kijk hun verbaast aan. 'Huh? Waar zijn we dan? En ja, ik kan lopen.' Zeg ik, maar Thomas is al weg. Ik kijk Rachel aan. 'Wat staat er op het briefje?' Vraag ik zacht.

---

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[@Shelob: ga even wachten op Boira nu voor ik reageer]

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Eden Celeste Lightwood
Als ik wat paniekerig word over of we hier ooit nog wegkomen en daarna onzeker op mijn onderlip bijt slaakt Jack een diepe zucht en rolt hij met zijn ogen, wat me nou niet bepaald beter laat voelen. Mijn nachtblauwe ogen richt ik op de grond terwijl ik zachtjes zeg dat ik hier niet voor de rest van mijn leven vast wil zitten. 'Maak je maar niet druk,' zegt Jack, iets zachter als net. 'Dat ding is met één miljoen computers verbonden. Het zal heus wel iemand opgevallen zijn...' Plots trekt hij me, ietwat ruw, in een knuffel. Ik glimlach iets, maar durf hem eigenlijk niet terug te knuffelen, bang dat hij me dan weer wegduwt. Uiteindelijk sla ik mijn armen toch nog wel hem heen, al gaat het wel met enige aarzeling.
'Het s-' Jack kapt zijn zin af en ik kijk hem vragend aan. 'Het spijt me van daarnet, trouwens...' Ik haal mijn schouders lichtjes op. 'Geeft niet, Jackie,' mompel ik, ook al geeft het wel degelijk.
Dan klinkt er een zacht gekuch. 'Fijn om te zien dat jullie het gezellig gemaakt hebben, ondertussen,' mompelt iemand geïrriteerd. Snel laat ik Jack los en kijk ik richting Thomas, iets schuldbewust. Niet omdat Jack en ik net knuffelden, maar meer omdat ik een paar weken geleden met Jack heb gezoend. Het was dan wel in een dronkenbui, dat maakt het nog niet goed, en ik moet het Thomas nog steeds vertellen. Ik ben alleen bang dat ik hem kwijt zal raken. Ik tover een glimlach op mijn gezicht en loop naar Thomas toe. 'Het is niks, dat weet je zelf toch ook wel, liefje?'
'Yuniper, James? Wat gebeurt er? Waarom zijn jullie niet bij de rest van de groep? En wie waren die mensen?' hoor ik een stem ineens zeggen. Ik draai weg van Thomas en kijk richting het geluid. De jongen, of beter gezegd jongeman, die het zei is duidelijk ouder als de rest. Een stuk ouder. Hij is al zeker in de twintig, en hij ziet er beter gevoed uit als de rest, waaruit ik de conclusie trek dat hij belangrijker is en dat hij wellicht één van de leiders is.
Na een korte twijfeling stap ik op hem af. 'Eh, goedendag. Mijn naam is Eden, en dat zijn Jack en Thomas.' Kort gebaar ik naar Jack en Thomas. 'Wij en onze vrienden zijn hier door enkele ongelukkige gebeurtenissen hier terecht gekomen. We hebben echter geen idee waar we zijn, zou u misschien zo vriendelijk willen zijn omdat aan ons te vertellen?' vraag ik. 'En wij zouden ons graag bij de kruistocht willen voegen, als u daar geen problemen mee heeft.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

|| Serieus, ik heb het echt zo druk de laatste tijd Maar ik ga zo eventjes schrijven! ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Jack Frederick Frayn Hayes || Vriendengroep
Plotseling klonk er gekucht van wat verderop. Eden liet Jack snel los en de jongen zelf deed subtiel een stapje opzij.
"Fijn om te zien dat jullie het gezellig gemaakt hebben, ondertussen," mompelde Thomas geïrriteerd. Eden keek Thomas even schuldbewust aan. Jack wist waar ze aan dacht, maar hij had zo'n beetje in stilzwijgen beloofd om niets te zeggen.
"Wat een vertrouwen, zeg," mompelde Jack stilletjes, zodat Thomas het niet echt kon horen.
"Het is niks, dat weet je zelf toch ook wel, liefje?" zei Eden met een glimlach.
"Yuniper? James?" klonk er van achter hen. "Wat gebeurt er? Waarom zijn jullie niet bij de rest van de groep? En wie waren die mensen?" Dat waren een hele hoop vragen achter elkaar... Eden draaide zich om naar het geluid, Jack volgde. Er stond een jongeman die er duidelijk rijker uitzag dan het meisje en de kleine jongen. Jack wist meteen met welk soort volk hij te kampen had, maar hij had geen zin om iets te zeggen dus veel verkeerds zou er ook niet kunnen gebeuren.
"Eh, goedendag. Mijn naam is Eden, en dat zijn Jack en Thomas." Eden gebaarde even richting de twee jongens. "Wij en onze vrienden zijn hier door enkele ongelukkige gebeurtenissen hier terechtgekomen. We hebben echter geen idee waar we zijn, zou u misschien zo vriendelijk willen zijn om dat aan ons te vertellen?" vroeg ze. "En wij zouden ons graag bij de kruistocht willen voegen, als u daar geen problemen mee hebt," voegde ze er meteen nog aan toe. Het bleef even ongemakkelijk stil.
Die stilte werd al snel verstoord door het deuntje van Jacks gsm begon te spelen - Radioactive van Imagine Dragons. De jongen schrok zich haast dood en haalde het ijzeren geval onhandig uit zijn tas.
"Ik ehm... Ga even. Iets doen," zei hij een beetje paniekerig, terwijl hij het alarm af zette.

---

help