You cant hurry love ||RPG|| ~BRL - Speeltopics

Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie

Huisregels
Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

Regels:
- Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
- Geen mensen buitensluiten of afkraken
- Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
- Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
- Maximaal 2 personages per persoon
- Niemand behalve ik opent hier topics voor
- Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
- Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
- 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
- OOC tussen haakjes [({})]

Rollen:
Jongens
-James Julian Mathers BigFatLiar
-Damian Nathaniël Wright ShatterMe
-Murno Parker Hunter Seaver

Meisjes
-Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
-Leah Isabella McGeorge pebble
-Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
-Rosely Moore Ruexx
-Amy-Louisa Flora Campbell Squib
-Hailey Mary King Squib
-Ness Allison Candler nessje
-Cat Summers xJules001
-Nereah "Reah" Aserianachtkat

De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):

Zitkamer:

Kamerindeling
Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

Het begin
Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

Nu ergens
Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc

Het praat topic

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]

---

Dont say why me, say try me

Seaver schreef:
Murno Parker Hunter
Ik lachte even toen ze zei dat ze dn niet de enige was. Het was inderdaad wel fijn om te weten dat je niet de enige ging zijn die altijd klaagde dat hij of zij honger had. "Ik ben aardig." Zei ik zo arrogant mogelijk en zuchte er even achteraan. Soms had ik het idee dat ik een arrogant rot kind was, maar oke. "Nee, voor aardige mensen doe je aardige dingen, dus ja." Zei ik simpel en haalde mijn schouders een beetje op. Ik vond Leah ook heel aardig dus het klopte wel.Ik glimlchte even terug. Het was raar om nu toch een stukje omlaag te moeten kijken, angezien ik normaal omging met mensen van mijn lengte, maar ik stoorde mij er niet aan, zoals de meeste jongens van het team wel deden. Ik hoorde dagelijks geklaag over dat eeuwige naar beneden moeten kijken en het irriteerde mij vooral. "Oke, wat zijn jullie hobbies?" Vroeg ik enhousiast toen we weer bij Hailey stonden.

Leah Isabella McGeorge.
Ik hoorde hoe Munro even lachte na mijn opluchting. 'Ik ben aardig,' zei hij arrogant en zuchtte even. Een hoog, schattig gegiechel, een geluid wat ik al heel lang niet meer had gemaakt, rolde over mijn lippen. Voor ik wat kon zeggen praatte hij al verder. 'Nee, voor aardige mensen doe je aardige dingen, dus ja,' zei hij simpel en haalde zijn schouders een beetje op. Oké, hij vond me dus aardig. Het maakte me blij dat er tenminste iemand was die anders over me dacht dan de meeste mensen, die me alleen als een zondebok zagen. Er vormde wat tranen in mijn ogen, maar ik knipperde ze vlug weg voordat iemand het zou zien. Aan zijn houding was te zien dat hij het niet gewent was zo ver omlaag te kijken, hij ging dus niet met mensen om die zo klein waren als ik. Zou hij het een afknapper vinden? Mijn lengte? 'Oké, wat zijn jullie hobby's?' vroeg hij enthousiast toen we ons weer bij Hailey voegden. Ik dacht even na. 'Ik hou ervan om te zingen en te tekenen, en daarbij vind ik het ook leuk om films te kijken, piano te spelen en hard te lopen,' zei ik toen. Het waren er een hoop, maar je vond al gauw dingen die je leuk vond om alleen te doen als je geen vrienden meer had. De enige die ik had was Amelie, en zij is afgelopen zomer overleden. Een trieste zucht verliet mijn mond voor ik het door had en weer had ik het moeilijk. Proberend de tranen binnen te houden beet ik op mijn lip, ik wilde sterk zijn en niet als een zwakkeling over komen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Amy-Louisa Flora Campbell
Ik grijnsde. 'Ik heb honger,' zei ik grijnzend. 'Dus op naar beneden dan maar.'
Ik liep de kamer uit en rende richting de trap, er vanuit gaande dat Nereah achter me aan zou komen. Ik wist binnen slechts enkele stappen - sprongen was ook een geschikt woord overigens - beneden aan te komen. Ik wist het, je kon ook langzaam en rustig van de trap aflopen maar het ontbrak mij daarvoor aan het geduld.

Hailey Mary King
Even nadat ze vertrokken waren voegden Leah en Murno zich weer bij. 'Wat zijn jullie hobby's?' vroeg Murno vrolijk.
Leah begon met het opsommen van haar hobby's en ik glimlachte. Na een paar seconden stilte zuchtte ze en ze beet op haar lip. Ik wist dat er iets mis moest zijn maar ik was niet goed in troosten, ik was wel goed in mensen die van streek waren knuffelen alleen daar had ze de vorig keer niet zo geweldig op gereageerd en vandaar dat ik besloot dat ik zou wachten tot ze hier vanzelf over begon, normaal was ik trouwens niet zo'n denker. 'Ehm, met mijn hond spelen, shoppen, zwemmen, kapsels en maké-up uit proberen, vrijmarkten afstruinen met mijn vriendinnen en ik verzamel kniekousen.'

---

Remember to be ridiculous.

Murno Parker Hunter
Ik knikte even. Dat klonken nog als best leuken hobbies. Helaas hadden we niet zoveel hobbies gemeen, of beter gezegd geeneen, maar nieuwe dingen proberen was altijd leuk en daarbij als we allemaal precies hetzelfde zouden zijn zou dat ook vreselijk zijn. Denk er gewoon eens overna, dat zou saai zijn en waarschijnlijk zou het na een tijdje ook irritant worden. En trouwens ik en Leah vonden het beidde leuk om films te kijken en Hailey had een hond, net als mij. Ik had mijn honden het liefst meegenomen, maar mijn ouders waren bang dat één van de meiden allergies was voor honden. Ik bedoel ze hadden heus wel over hun allergiën verteld toch? Ik besefte mij toen dat ik vrij veel hobbies had als je het vergeleek met andere. "Mijn hobbies zijn gitaar spelen, films kijken, basketballen, freerunnen, karten, gamen, schrijven, eten is onderhand ook een hobby. Ik heb veel hobbies. Laten we het daarop houden." zei ik zacht lachend. Ik had nog wel meer hobbies, maar ik wilde niet overkomen als de jongen met duizend hobbies. En ik deed veel met mijn vrienden zoals picknicken, voetballen of zwemmen. soms gingen we ook naar een pretpark maar ach. "Maar ik kan altijd proberen om te gaan hardlopen of naar een vrijmarkt. Ik haatte de kerstmarkt alleen altijd." Dat laatste zei ik half mompelend, omdat het eigenlijk meer een note voor mezelf was dan iets wat ik echt tegen haar zei. "Ik heb ook twee honden. Roxie en Neville. sint-bernards, ze zijn heel lief." Zei ik nog even reagerend op het feit dat Hailey graag met haar hond speelde.

(Wanneer is het avondeten trouwens?)

---

We've lived in the shadows for far too long.

[over 30 mins dan schrijf ik een stukje en laat ik het starten, iedereen die niet in de eetzaal is is maar "te laat"]

---

Dont say why me, say try me

Leah Isabella McGeorge.
Hailey en ook Munro noemden hun hobby's op. Ik moest toegeven dat ze leuke hobby's hadden, maar geen een was echt vergelijkbaar met die van mij, behalve dat Munro en ik allebei van films kijken hielden. 'Maar ik kan altijd proberen om te gaan hardlopen of naar een vrijmarkt. Ik haatte de kerstmarkt alleen altijd.' Dat laatste zei hij half mompelend, meer tegen zichzelf dan tegen haar. 'Ik heb ook twee honden. Roxie en Neville. Sint-Bernards, ze zijn heel lief,' zei hij nog. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. 'Ah, wat lief! Ik hou ook van honden, net zoveel als ik van katten hou. We hadden thuis eerst ook een Sint-Bernard, hij heette Snoop, maar hij is twee jaar geleden overleden,' vertelde ik. 'Het was echt een schat.' Ik was blij dat geen van de twee opgemerkt had dat ik bijna huilde net, of dat ze er in ieder geval niets over hadden gezegd. 'Ik ga het liefst 's avonds hardlopen, maar ik weet niet of dat nu mag. Volgens mij mogen we het huis niet uit. Anders kan je wel een keer mee?' vroeg ik hem. Met hardlopen kon ik al mijn frustraties eruit gooien, die ik nogal veel had. 'Maar volgens mij begint het avondeten zo, zullen we naar de eetzaal gaan?' Ik keek op de klok die in de gang hing en zag we nog maar een paar minuten hadden om er naartoe te gaan, dus ik pakte Munro en Hailey bij hun pols en trok hen mee naar de eetzaal.

[Sorry voor het meetrekken! (: ]

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 21:46 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Damien Nathaniël Wright

'Heb je nu dan wel tijd voor een vriendin? Of is dit allemaal maar een idee van je ouders geweest en ben je helemaal niet van plan om hier een vriendin te krijgen? Ik snap het trouwens wel hoor dat mensen het erg vinden dat ik doof ben. Ik ben niet zo goed met communiceren dan andere mensen.'
'Ik moet nu wel tijd maken hé. Daarbij als ik het meisje leuk vind zou ik heus wel tijd maken voor haar.' ik haal mijn schouders op. 'Je moet me gewoon leren om een beetje gebarentaal te spreken en dat kunnen we anders communiceren. Daarbij denk ik dat iedereen onderweg naar hier is nu.' zeg ik dan en kijk op de klok in de eetzaal.
Ik deed teken dat we al konden gaan zitten zodat we goede plaatsen hadden. Voor mij was het om eerlijk gezegd om snel weg te geraken als het me allemaal hier te veel word. Ik zucht zachtjes en nam plaats aan de hoek aan de tafel het dichtste bij de deur. Ik weet niet waarom, maar ik was nog niet helemaal voorbereid om de andere meisjes te ontmoeten. Stel je voor dat er Barbies tussen zitten. Dan loop ik echt weg en dan maakt het niet uit wat mijn ouders willen. Ik ging dan gewoon naar huis te voet.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

BigFatLiar schreef:
[over 30 mins dan schrijf ik een stukje en laat ik het starten, iedereen die niet in de eetzaal is is maar "te laat"]

{OMG! Het spijt me dat ik nog niet heb gereageerd, ik heb dat berichtje net pas gelezen- -' Kun je me vergeven? Ik ga meteen schrijven.}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Ness Allison Candler
Grijnzend zie ik dat Melody helemaal rood kleurt, ik kan een klein lachje dan ook niet onderdrukken. "Wa wat? Wij? Waarom lijkt iedereen dat te denken?" Ik haal mijn schouder op. "Het ligt gewoon voor de hand, hoe jullie je gedragen, ik dacht het eigenlijk meteen." Ik glimlach nu ook naar James. "Jullie stralen het gewoon uit, maar is het niet dan?" Ik kijk weer terug naar Mel. "Wij heben helemaal nog niks." Zegt James dan. "Aha, nog niks. Het word wel wat, let maar op." Melody reageert niet op James, maar ook niet op mijn opmerking. "Dus als je intresse hebt, hij is vrij om te gaan en staan waar hij wil." Ik grijns. "Nu nog wel, maar straks niet meer." Vrolijk ga ik weer zitten en zie de borden met eten al verschijnen. "Weten jullie eigenlijk wat we allemaal te eten krijgen?" Ik draai mijn hoofd om ze beide aan te kunnen kijken. "En is dit iedereen? Niet meer mensen?" Ik wijs naar de meiden en jongens die hier zijn. "Ik had toch echt meer verwacht."

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Melody Sarah McNeckle
Ness maakte nog wat op merkingen over nog niet, maar ik besloot er maar niet op in te gaan. James reageerde op Ness haar vraag over wat het eten zou zijn. 'Het kan mij niet schelen, als het maar lekker is', had hij gezegt. De laatste mensen, teminste ik dacht dat het de laatste waren aangezien de rest nog ongeveer 1 minuut had, gingen zitten. Ness vroeg of dit ze echt allemaal waren. 'Tel ze, zou ik zeggen. Als het goed is zijn het er 12' andwoorde ik. Opeens ging de deur naar de keuken open, er kwamen ongeveer 10 bediendes uit met allemaal schalen voor eten. Stuk voor stuk werden ze op de tafel gezet en toen ze weg liepen en je dacht dat ze nu toch echt wel alles hadden, kwamen ze terug met meer! 'Over dat lekkere gedeelte zou ik je maar geen zorgen maken', merkte ik op. O wat werden we verwent! Kip, biefstuk, vis, fruit, sla, aardappelen, patat, noem maar op! Alles wat je je kon bedenken en alsof dat niet genoeg was, Pudding, ijs, vla taart, cake.... Dit is alles wat ik kon wensen aan eten. 'Vinden jullie het goed als ik begin met het toetje in plaats van met het normaale eten?' Vroeg james. 'Van mij mag je, maar laat wat ijs over wil je', andwoorde ik. Het scheelde niet veel of ik begon te kwijlen. Toen ik het eten, naar mijn zin, lang genoeg verbaasd en overdonderd had bekeken schepte ik mijn bort vol met kipsate en pindasaus. Ik had ook wel salade ofzo willen nemen, maar dit eerst.

[Je bent vergeven Ness hier is het dan het eten. ik weet het we worden overdreven verwend in dit huis Aan tafel is het de bedoeling dat je met de andere mensen die je nog niet hebt gesproken in gesprek komt hea!]

---

Dont say why me, say try me

Murno Parker Hunter
Ik glimlachte even en knikte. "We mogen 's avonds lat niet meer naar buiten, maar ik denk dat we na het eten nog wel even naar buiten mogen." Zei ik met een kleine glimlach. Dat kon ook op mijn lijstje van dingen die ik vanavond moest doen. Mijn ouders bellen voor mijn hond, proberen mijn basketbal training hier voort te zetten en gaan hardlopen. Drie dingen maar, moest lukken toch. Ik was nog een beetje aan het nadenken toen Leah ons meetrok richting de eetzaal. voor zo een klein meisje was ze nog best wel sterk. We liepen richting de eetzaal en daar aangekomen was het eten al bijna begonnen. Ik liep nog snel met Leah en Hailey de eetzaal binnen en keek met open mond naar het eten. Zoveel lekker eten helemaal voor ons. Ik rende nog net niet naar de tafel en schepte alles op wat ik zag en wat lekker leek. Ik draaide mij op een stukje kip in mijn mond propend en slikte het snel door. "Het spijt mij zo. Ik heb de hele dag niks gegeten terwijl ik normaal de hele dag door zoveel eten." Verontschuldigde ik mij voor ik verder ging met eten naar binnen werken. Het was echt lekker en het smaakte alleen maar beter doordat ik zo een honger had. Ik slikte en zuchtte diep, de ergste honger was gestild. Ik veegde mijn hand af an een servetje en pakte netjes een vork en mes. Nu kon ik wel wat beleefder en netter eten. Er stond een bruinharig meisje in de kamer, haar had ik nog niet eerder gezien. "He, ik ben Munro. waarschijnlijk de leukste van de drie." Zei ik even met een nep glimlach. "Ik hoop dat je iedereen hier aardig vindt. Eet smakkelijk iedereen." Zei ik nog voordat ik verder ging met eten.

(Geeft niet hoor^^)

---

We've lived in the shadows for far too long.

Ness Allison Candler
"Ik zei het, jullie reageren het zelfde. Beide luchtig." Ik kijk verlekkerd naar de tafel. "Vinden jullie het goed als ik begin met het toetje in plaats van met het normale eten?" Ik kijk bedenkelijk. "Alleen als ik ook mee mag doen!" Ik pak een bord en doe er ijs op, en vla naast. Slagroom erbij en ik begin te eten. Hierna begin ik wel met gewoon eten, no problem. Ik ben toch altijd hongerig. Er komt een groepje binnen en de jongen stelt zich voor als Munro. "Hi, ik ben Ness." Glimlach ik waarna ik ook naar de andere zwaai. Ik kijk weer naar het eten en zoek het lekkerste voor straks. Ik eet van mijn ijs en bakje vla en het is al veel te snel op. Aangezien er honderden borden liggen pak ik een nieuwe en kijk naar het eten. Ik kies voor kip met patat en een stukje vis. Tenslotte doe ik er ook nog salade bij en ga weer zitten. "Als we elke dag zo verwend worden, gaan we allemaal overgewicht het huis uit." Grijns ik waarna ik een hap van mijn salade neem. Ik kijk naar de mensen. "Zullen we een spelletje doen? Gewoon even voorstellen op een leuke manier." Stel ik voor waarna ik ze vrolijk aankijk. Ik eet de vis en de salade op. “Ik begin wel!” Ik sta op en kijk ze aan. “Ik ben Ness Candler. Mijn hobby’s zijn zingen, gitaar spelen, voetballen, rondhangen en uitgaan. Al kunnen die laatste twee nu niet echt vaak meer… Ik hou van eten, dus dit is mooi meegenomen. Voor de rest heb ik een tattoo op mijn heup en een navelpiercing. Who’s next?” Ik kijk vragend rond in de hoop dat er meer mensen willen.

[ bericht aangepast op 16 jan 2013 - 22:54 ]

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Cat Summers
Ik moet nu wel tijd maken hé. Daarbij als ik het meisje leuk vind zou ik heus wel tijd maken voor haar.' hij haalde zijn schouders op. 'Je moet me gewoon leren om een beetje gebarentaal te spreken en dan kunnen we anders communiceren. Daarbij denk ik dat iedereen onderweg naar hier is nu.' Zei Damien. Ik knikte. 'Ik zal het je proberen te leren' glimlachte ik. Enkele seconde bleef ik staan nadenken. Uit mijn ooghoek zag ik dat bediendes eten op tafel begonnen te zetten en Damien liep naar een stoel aan de hoek van de tafel. Ik ging snel naast hem zitten. Ik had ondanks mijn broodje nog best wel honger en het eten zag er echt overheerlijk uit. Langzaam schepte ik wat eten op. Uit mijn ooghoek zag ik Ness opstaan en gelijk flitste mijn ogen naar haar. Ze begon over zichzelf te vertellen. Ze leek me best een aardig meisje. Ik kon niet heel haar verhaal volgen maar ze had een aardige uitstraling. Toen ze eenmaal zat richtte ik me weer op mijn bord waarvan ik om de paar seconde opkeek om te kijken of er iemand tegen me praatte. Het zou een grote domper zijn als mensen tegen me begonnen te praten, ik het niet hoorde en het vervolgens leek of ik ze negeerde. Nee, dat zou absoluut geen goede indruk maken.

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

Melody Sarah McNeckle
Ness bedacht om een voorstel rondje te doen en begon zelf. Toen ze klaar was besloot ik om nu te gaan, ik zat immers naast haar en dan konden we gewoon rond gaan. 'Ik ben Melody, maar noem me maar mel, of mello, of gewoon Melody, maar de meeste mensen zijn daar te lui voor. Ik ben verzot op alles van Disney, ben meestal erg druk en hyper en ik ben verzot op ijs. Vooral chocolade ijs! Ik ken hier eigenlijk bijna niemand echt ik heb alleen met James en Ness gesproken. Nauja ook met twee andere meisjes, maar dat was een beetje een.... vreemde ondmoeting'. Ik kuchte zachtjes achter het laatste stukje. 'Dat was het wel, denk ik. Als je meer wil weten, moet je het maar vragen', zei ik nog voor ik ging zitten.

James Julian Mathers
O, ja nu was het mijn beurt. Ik veegde met mijn hand langs mijn mond om eventueele ijsrestanten te verwijderen. tss James toch leer eten met manieren! Snel stond ik op. 'Ik ben James, zoals je kan zien een van de weinige jongens hier. Denk niet dat wij elkaar zo goed kennen hoor dat is niet zo. Ik hoop dat dit huis is gevuld met een beetje aardige mensen, maar de gene die ik tot nu toe echt heb ondmoet zijn wel aardig. Netzo als Mel heb ik ook die...vreemde ondmoeting gehad. Laten we het maar op houden dat dat gewoon er heel verkeerd uitzag en het niet was wat jullie dachten dames'. Dat laatste zei ik meer richting de 2 meisjes die ons hadden zien staan en dachten dat we stonden te zoenen. 'Oja, vertrouw nooit op mijn richtings gevoel, of op die van mel. Eem van de weinige dingen die ik vandaag heb geleerd.... En als jullie een zwembad vinden, neem alsjeblieft onze achtergebleven spullen mee, want het leven zonder geld en mobieltjes is hard mensen. Ik zeg het je!' Ik ging weer zitten.

---

Dont say why me, say try me

Murno Parker Hunter
Ness, zo heette dat meisje dus, dacht dat het leuk was om onszelf voor te stellen. na haar melodie en james vond ik dat ik aan de beurt was. Ik stond op en haalde diep adem. Ik dacht dat het wel handig zou zijn voor de mensen hier om mij even voor te stellen. Daarbij vond ik het altijd leuk om mezelf voor te stellen. Meeste mensen vertelden alleen al drie leugens als ze zichzelf voorstelde, en dan bedoel ik ook details en dingen zoals verleden, wat een heel interessant feit was aangezien meeste mensen in deze gevallen maar z'n vijf minuten vertelde. Het liet wel duidelijk zien dat zo een beetje iedereen loog over zijn verleden en soms ook over zijn toekomst. "Oke, ik ben Munro, ik heb een tweede naam, maar die vertel ik echt nooit. Mijn hobby's zijn basketbal, schrijven, film kijken, freerunnen, mijn honden roxie en Neville verzorgen," ik dacht even ja of ik nog mee moest vertellen. "Ik hou ook erg van lezenden gitaar spelen. Ik eet ongeveer. Vier keer zoveel als een normaal mens. Ik kan soms nogal bot overkomen. Ik vind het niet geweldig om mijn emoties te delen, denk dat dat een deel is van het jongen zijn. En als als verder nog iets wil weten dan vraag je dat maar." Eindigde ik vrolijk en gong weer zitten. Zo kende ze mij toch al ietsjes beter. Er waren vast nog wel meer dingen die ik moest vertellen, maar dat zou dan later komen. Dit was het belangrijkste dacht ik.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Cat Summers

Al veel mensen aan de tafel hadden zich voorgesteld. Ik vond niet dat ik achter kon blijven. Zachtjes zuchtte ik terwijl ik opstond. 'Mijn naam ik Cat Summers' Zei ik en ik hoopte maar dat ik hard genoeg praatte. Alle hoofden draaide mijn kant op dus ik waarschijnlijk wel. Ik voelde me zo ongemakkelijk. 'Ik hou van Kickboksen en Judo. Verder vind ik het leuk om hard te lopen en ook wel om te shoppen. En uuhm...' stamelde ik. Ik wist echt niet wat ik nog meer moest vertellen. Ik ging ze mooi niet vertellen dat ik doof was. Dan zou niemand me ooit aanspreken of misschien zouden ze me dan wel gaan pesten. Nee, dat weetje over mezelf hield ik nog lekker even voor me. 'Dat was het geloof ik wel' vervolgde ik dus maar. Met een rood hoofd ging ik zitten.

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.