• Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie ;)

    Huisregels
    Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
    Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
    Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
    Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
    Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
    Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
    Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

    Regels:
    - Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
    - Geen mensen buitensluiten of afkraken
    - Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
    - Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
    - Maximaal 2 personages per persoon
    - Niemand behalve ik opent hier topics voor
    - Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
    - Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
    - 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
    - OOC tussen haakjes [({})]

    Rollen:
    Jongens
    -James Julian Mathers BigFatLiar
    -Damian Nathaniël Wright ShatterMe
    -Murno Parker Hunter Seaver

    Meisjes
    -Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
    -Leah Isabella McGeorge pebble
    -Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
    -Rosely Moore Ruexx
    -Amy-Louisa Flora Campbell Squib
    -Hailey Mary King Squib
    -Ness Allison Candler nessje
    -Cat Summers xJules001
    -Nereah "Reah" Aserianachtkat


    De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):



    Zitkamer:



    Kamerindeling
    Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
    Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
    Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
    Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

    Het begin
    Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

    Nu ergens
    Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc :)

    Het praat topic

    [ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]


    Dont say why me, say try me

    [waneer reageert er weer eens iemand?]


    Dont say why me, say try me

    Leah Isabella McGeorge.
    'Ik vind de top 40 overschat.Ik bedoel, hoe speciaal kan het nou zijn. Wat heeft de muziek in de top 40 wel dat mijn favoriete gerne niet heeft. Behalve een heleboel mensen die er elke dag en nacht naar luisteren dan,' merkte hij op. Ik knikte. 'Dat klopt, maar af en toe zitten er best leuke liedjes tussen,' antwoordde ik. 'Maar muziek is muziek en ik ga het hier heel hard nodig hebben. Ik kan eigenlijk niet goed zonder muziek slapen, al helemaal niet in een vreemd huis,' gaf hij eerlijk toe en haalde zijn schouders op. 'Ik denk soms wel dat ik slaapproblemen heb, maar ach.' Ik likte over mijn onderlip en keek naar hem. 'Dat denk ik ook wel eens, ik kan bijna nooit goed slapen. Ik lig sowieso nog twee uur in mijn bed te woelen, op zijn minst. En dan wordt ik ook nog altijd drie keer per nacht wakker. En dan hoef ik het nog niet te hebben over de nachtmerries,' sprak ik zacht en keek naar de stoep. Toen verscheen er een glimlach op mijn gezicht. 'Maar een voordeel van hier zitten is dan dat ik niet alleen door het enorme huis dwaal 's nachts.' Ik grinnikte zacht, hoewel het humorloos gegrinnik was. Het begon al wat te schemeren, dus ik tikte even Munro's arm aan. 'Kom, even doorrennen, dan kunnen we een film gaan kijken.' Ik lachte vrolijk naar hem en zette toen een sprint in, waardoor ik een voorsprong op hem kreeg.


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Som1 still alive?


    Dont say why me, say try me

    (I'm alive.... Maar ik had niet meer gezien dat pebble gereageerd had)


    We've lived in the shadows for far too long.

    Iemand van plan om nog stukjes te schrijven? en willen jullie naders even uitschrijven zodat ik eventueel nieuwe mensen kan regelen?


    Dont say why me, say try me

    Ik wil wel verder schrijven maar k wacht gewoon op de andere en je kan de mensen een berichtje sturen ofzo?


    Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

    ik wil best verder maar niemand reageerde meer


    Remember to be ridiculous.

    als morgen niet iedereen heeft gereageerd stuur ik iedereen een berichtje en als ik daar geen andwoord op krijg ga ik er vanuit dat ze vervangen willel/moeten worden en dan zoek ik wel weer wat mensen
    voor nu iedereen die wil, feel free 2 post


    Dont say why me, say try me

    sorry, ik schrijf me uit, want ik heb het nogal druk^^


    Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

    -Murno Parker Hunter
    Ik lachte even. Het had wel iets om de hele nacht alleen rond te dwalen, maar misschien was het wel leuker om samen met iemand anders te kunnen praten. Ze begon te spinten, helaas had ik absoluut geen zin om zo hard te rennen. Die kleine afstandjes waren veel minder moeilijk dan zo een lange afstand in een keer. Ik zichtte even diep en deed een poging om haar bij te houden. " weet je, we kunnen ook lopen vanaf hier." Zei ik. Ze zou waarschijnlijk gewoon door willen rennen, zij zou niet opgeven. Ik stopte langzaam met rennen en zakte iets door mijn knieën.

    (Sorry, niet zo lang.... Ik kan nu niet verder schrijven, maar wil ook niet uitgeschreven worden..)

    [ bericht aangepast op 9 feb 2013 - 10:53 ]


    We've lived in the shadows for far too long.

    Maakt niet uit seaver ik ben allang blij dat je reageert


    Dont say why me, say try me

    -Damian Nathaniël Wright

    Wanneer ik besefte dat ik zo dom was geweest om van het pad af te lopen en daardoor verdwaald was, ging ik zitten tegen een boom. Dat deed deugd. Ik had geen idee hoelang ik al had gelopen, maar ik was blij dat ik het gedaan had. Ik was zo onbeleefd geweest om niet voor te stellen aan tafel. Ik was er gewoon niet voor om mezelf voor te stellen in een hele groep. Daarbij zouden er nog wel een paar geweest zijn die zich niet hadden voorgesteld. Ik had niet echt opgelet. Ik blijf rustig luisteren naar mijn Ipod terwijl ik mijn hartslag op een normaal tempo probeer te laten gaan. Ik miste thuis nu al en de vrijheid die ik er had. Waarom hadden ze me toch naar hier gestuurd? Ze konden liefde niet forceren, wanneer hebben ze dat nu eindelijk is door? Waarschijnlijk pas als ik een vriendinnetje krijg.


    Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

    Leah Isabella McGeorge.
    Ik hoorde hoe Munro even lachte en wanneer ik weg sprintte en achterom keek, zag ik hoe hij een poging deed me bij te houden.
    'Weet je, we kunnen ook lopen vanaf hier,' zei hij, waarna ik zacht grinnikte en afremde. 'Ook goed,' antwoordde ik vrolijk. Ik zag hoe hij langzaam stopte met renen en wat door zijn knieën zakte. Als basketballer was hij waarschijnlijk gewent kleine afstandjes te rennen, in plaats van een langere afstand. Ook ik stopte met rennen en liep naar hem toe. 'Al moe?' lachte ik zachtjes, hoewel het niet moeilijk was om nu al moe te zijn als je nooit deed aan lange afstanden rennen. Met mijn hand klopte ik zachtjes op zijn schouder. Toen verdween het vrolijke gevoel en werd ik weer herinnert aan het feit dat ik niets waard was, mijn beste vriendin dood en ik moest het straks ook nog gaan vertellen, great. Ik zuchtte zacht en haalde een hand door mijn bij elkaar gebonden haar.


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Murno Parker Hunter
    Ze remde lngzaam af en kwam mijn kant op gelopen. "Al moe?"Vroeg ze zacht lachend. "Tuurlijk ben ik moe. Ik ben gewend aan steeds een klein stukje te rennen." Zei ik een beetje buitenadem. Ik wist niet wat het was, maar het leek soms wel alsof ze ergens verdrietig van werd. Gewoon de blik in haar ogen en het was al vaker gebeurd, volgens mij was dit de derde of vierde keer. Of ik kon gewoon niet tellen. Tuurlijk kon ik tellen ik was heel slim, maar zei was gewoon heel gesloten en dat ws niet moeilijk te merken. "Dus als we terug lopen, een bak popcorn pakken en een film uitzoeken dan ben ik blij." Zei ik met een kleine glimlach. Ik wist nog niet welke film ik wilde zien, maar er zou vast wel een leuke zijn. Waarschijnlijk zou het geen horror worden, maar dat maakte nie zo heel veel uit, het ging meer om het idee van een film kijken met iemand volgens mij.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Leah Isabella McGeorge.
    'Tuurlijk ben ik moe. Ik ben gewend aan steeds een klein stukje rennen,' zei hij, een beetje buiten adem. Ik knikte begrijpend. 'Dus als we terug lopen, een bak popcorn pakken en een film uitzoeken dan ben ik blij,' zei hij met een kleine glimlach. Ik knikte en forceerde een glimlach terug. 'Is prima,' probeerde ik vrolijk te klinken. 'Wat voor soort film gaan we kijken?' Op mijn gemak maakte ik aanstalten om rustig richting het huis te lopen. 'Kies jij maar, maar het liefst geen horror,' grijnsde ik richting hem.


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel