You cant hurry love ||RPG|| ~BRL - Speeltopics

Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie

Huisregels
Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

Regels:
- Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
- Geen mensen buitensluiten of afkraken
- Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
- Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
- Maximaal 2 personages per persoon
- Niemand behalve ik opent hier topics voor
- Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
- Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
- 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
- OOC tussen haakjes [({})]

Rollen:
Jongens
-James Julian Mathers BigFatLiar
-Damian Nathaniël Wright ShatterMe
-Murno Parker Hunter Seaver

Meisjes
-Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
-Leah Isabella McGeorge pebble
-Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
-Rosely Moore Ruexx
-Amy-Louisa Flora Campbell Squib
-Hailey Mary King Squib
-Ness Allison Candler nessje
-Cat Summers xJules001
-Nereah "Reah" Aserianachtkat

De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):

Zitkamer:

Kamerindeling
Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

Het begin
Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

Nu ergens
Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc

Het praat topic

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]

---

Dont say why me, say try me

Rosely Moore
Volgens mij kan dit nog leuk worden, denk ik bij mezelf. Okey toch een heel klein beetje bedankt, ma. Wie had ooit gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden? Ik in elk geval niet. Terwijl ik nog steeds een beetje na lach door de ontmoeting met Melody en James, bedenk ik dat het misschien wel eens tijd wordt om te gaan eten. Maar eerst moeten de spullen van mij en Abbey nog op onze kamer gedumpt worden. Ik hoop echt dat we dezelfde kamer hebben. Het is trouwens wel heel aardig dat ze me helpt sjouwen met mijn tas. Dan zie ik ineens mijn naam op één van de deuren staan. 'Volgens mij is dit mijn kamer.' zeg ik tegen Abbey. Helaas zie ik haar naam er niet op staan, dus heeft ze waarschijnlijk een andere kamer. Voorzichtig open ik de deur. Het is een mooie ruime kamer waar drie bedden in staan. Op één bed ligt al een tas. Snel dump ik al mijn tassen op het bed en loop de kamer weer uit om op zoek te gaan naar Abbey's kamer. 'Weet jij trouwens of we ook ergens kunnen eten ofzo?' vraag ik aan haar. 'Ik begin nu echt honger te krijgen.'

[@chocolover13 haha maakt niet uit ^^]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Leah Isabella McGeorge.
Ik schrok even toen het meisje me knuffelde, ik was niet gewent dat mensen dat deden, behalve mijn ouders. En al helemaal niet mensen van mijn leeftijd, die keken me alleen maar aan alsof ik een stuk vuil was. 'Ik ga heel graag mee iets drinken,' zei ze tegen Munro toen ze me weer los liet. Verbaast keek ik haar even aan, maar herstelde me weer snel. 'Ik ben Hailey,' stelde ze zich nog aan me voor. Ik knikte en glimlachte, het was makkelijker haar te leren kennen als ik haar naam wist. 'Oké,' zei ik toen. 'Lopen jullie even mee naar mijn kamer? Dan kan ik daar mijn spullen neerleggen.' Ik stapte van de laatste trede van de trap af, zodat ik nu echt boven stond. Gelijk was ik een stuk groter, hoewel ik nog altijd veel kleiner was dan Munro.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Murno Parker Hunter
Ik knikte glimlachend en keek hoe Leah nog een laatste stap omhoog deed. Ze ws klein vergeleken met mij, maar het was ergens ook wel schattig. "Tuurlijk, dan kan ik je koffer daar neerzetten." Ik tilde de koffer weer op en liep richting de deuren. Ik keek even naar de cijfers en papiertjes voorop en kwam tot de conclusie dat mijn kamer niet al te ver van de trap verwijderd was, gelukkig dan hoefde ik nergens langs als ik 's nacht naar beneden sloop.Ik sloop meestal naar beneden aangezien ik serieuze slaapproblemen had. Gelukkig hielp een kopje thee of warme melk meestal wel , soms een warme douche, maar oke.Ik deed de deur van kamer twee open en zette de koffer neer. Ik verbaasde mij nog steeds over hoeveel meiden meenamen. Ik had één zielig koffertje en als dit gezeik langer zou duren dan twee weken zouden mijn ouders wel extra spullen sturen ofzo. Ik noemde deze hele gebeurtenis nog steeds gezeik, al vond ik de vier meiden die ik ontmoet had heel aardig. "Ik heb dorst en honger. Ik heb altijd honger." Mompelde ik ndat ik de kamer weer uit liep.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Abdel "Abbey" Felicia Thompson
'Weet jij trouwens of we ook ergens kunnen eten ofzo?' vraagt Rose aan mij. 'Ik begin nu echt honger te krijgen.' Ohja dat is waar ook, valt mij in: 'Jij was wat later dat weet je nog helemaal niet. Ieder avond is iedereen verplicht van 6.00 tot 7.00 bij het avond eten te zijn en de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt.' Even denk ik na wat was er nog meer? 'Ohja niet naar buiten na 11.30, elke vrijdag feestjheee van 8.00 tot later of zoiets en dat je elke dinsdag ochtend naar de stad kunt en dan brieven enzo kunt schrijven zul je wel al weten, haha ik weet het ook niet allemaal. Maar daar is volgens mij me kamer. Ik dump ff me spulletjes en dan snel naar onder, het is al bijna tijd.' En snel ren ik na me kamer k heb niet eens echt tijd om rond te kijken. 'Kom we gaan snel naar onder.' zeg ik tegen Rose. Wel jammer dat Rose niet bij mij op de kamer is denk ik bij mezelf.

[Gelukkig dat je het niet erg vond Ruexx maar ik moet idd wat meer oppassen en BigFatLiar wat leuk ik zit pas een jaartje of wat langer op toneel maar ik vind t echt leukkkieee ]

Leah Isabelle McGeorge.
'Tuurlijk, dan kan ik je koffer daar neerzetten.' Hij tilde mijn koffer weer op en liep richting de deuren. Ik achtervolgde hem, niet zeker of Hailey ons zou volgen. We zouden anders zo terug zijn. Ik zat in kamer twee, de middelste kamer, naast die van de jongens. Naast die van de jongens zat de trap, dus ik kon gelukkig 's nachts ongehoord over de gang lopen of naar beneden. Op anderen sliep ik altijd veel slechter dan thuis, wat betekende dat ik 's nachts nog wel eens rond kan dwalen. Daarbij heb ik altijd honger midden in de nacht. We kwamen bij mijn kamer aan en liepen daar naar binnen, waanra ik zag dat het bed bij de muur nog vrij was. Ik liet er meteen mijn tas op vallen en pakte mijn koffer van Munro over, die ik naast mijn tas op het bed legde. 'Ik heb dorst en honger. Ik heb altijd honger,' mompelde hij, nadat hij de kamer weer uitgelopen was en ik naast hem kwam lopen. Ik schoot in de lach. 'Mooi, dan ben ik niet de enige!' zei ik. 'Nog dank je wel dat je mijn spullen droeg. Dat heb ik misschien al vaker gezegd, maar ik vind het echt heel aardig van je.' Glimlachend keek ik hem aan.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Murno Parker Hunter
Ik lachte even toen ze zei dat ze dn niet de enige was. Het was inderdaad wel fijn om te weten dat je niet de enige ging zijn die altijd klaagde dat hij of zij honger had. "Ik ben aardig." Zei ik zo arrogant mogelijk en zuchte er even achteraan. Soms had ik het idee dat ik een arrogant rot kind was, maar oke. "Nee, voor aardige mensen doe je aardige dingen, dus ja." Zei ik simpel en haalde mijn schouders een beetje op. Ik vond Leah ook heel aardig dus het klopte wel.Ik glimlchte even terug. Het was raar om nu toch een stukje omlaag te moeten kijken, angezien ik normaal omging met mensen van mijn lengte, maar ik stoorde mij er niet aan, zoals de meeste jongens van het team wel deden. Ik hoorde dagelijks geklaag over dat eeuwige naar beneden moeten kijken en het irriteerde mij vooral. "Oke, wat zijn jullie hobbies?" Vroeg ik enhousiast toen we weer bij Hailey stonden.

---

We've lived in the shadows for far too long.

[hehe choco ik zit er al op sinds ik 6-7 was haha ik ben nu 13, bijna 14
ik heb ook dans les we hebben 1 nieuwe leeraar, altijd al moesten we buikspier oefeningen doen, maar ik had het nooit voor mogelijk gehouden dat je seieus buik-spierpijn kon krijgen
ness je bent lief als je reageerd]

---

Dont say why me, say try me

[Haha, ik ben 12 bijna 13 en whaha beterschap met je buikspierpijn boh k heb idee nieuw forum, welke hobbies heb je allemaal gehad okee srry dat ik deze onzin hier schrijf maja en trouwens toen ik klein was deed ik altijd met zo'n meisje wat 2jaar ouder was als mij altijd zo'n kleine tonneelstukjes bedenken en opvoeren voor allemaal zon kennissen van me ouders ]

[kdenk dat ik morgen een praat topic maak daar zal ik dan uitgebrijd op je dingen reageren maar nu is het misschien vervelend voor de anderen ]

---

Dont say why me, say try me

Cat Summers
Hij vroeg of ik van hem af wilde. Even schrok ik. Dadelijk had hij helemaal een verkeerde indruk van mij. Toen pas zag ik de geamuseerde blik in zijn ogen en stompte ik hem vriendschappelijk en lachend tegen zijn bovenarm. 'Tuurlijk niet gekkie' Lachte ik. Ik was blij dat ik hem had leren kennen. Mijn verhaal tegen hem vertellen was tegen alle verwachtingen in bijzonder fijn. 'dus' begon ik. 'zijn er nog dingen over jou die ik moet weten' vroeg ik lachend maar toch ook serieus. Ik wilde dat hij wist dat hij ook dingen met mij kon delen.

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

|een praattopic? niet slecht: heb nu steeds mijn mailbox vol, en nou vind ik dat niet zo erg, maar andere miss wel;)|

Nereah "Reah" Aseria

'Ik ben dus niet de enige die geen zin heeft om hier opzoek te gaan naar een vriendje.' Zei Amy antwoordend op mij.
`Nee, ik zal blij zijn als ik hier weg kan...´ Ik keek op mijn horloge. `Zeg, zullen we zo naar benden toe gaan? We moeten zo eten.´

|zit op school, en thuis kan ik niet zo veel, vandaar dit korte stukje (en de fouten)|

---

Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig. En als je me niet gelooft stap je maar uit.

[Het praat topic]

---

Dont say why me, say try me

Rosely Moore
Ohh, er zijn dus huisregels, denk ik bij mezelf. Fijn, dat hadden mijn ouders ook wel kunnen vertellen voor ze me hierheen stuurden. En het enige contact met mijn vriendinnen gaat dus via een brief. Een BRIEF! Ik haat schrijven, maar het kan dus niet anders. Al zie ik elke vrijdag een feest wel zitten. Het is alleen jammer dat mijn vriendinnen er niet bij zullen zijn. Al wordt het met Abbey vast ook leuk en natuurlijk de anderen die ik nog niet ontmoet heb. 'Kom we gaan snel naar onder.' Abbey's stem wekt me uit mijn gedachten. 'Ehh ja, goed idee.' zeg ik nog steeds een beetje verward. In mijn hoofd ben ik nog steeds bij mijn vriendinnen. Terwijl ik de trap al af begin te lopen vraag ik aan Abbey: 'Is dit eigenlijk een idee van je ouders of heb je hier zelf voor gekozen?'

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Damien Nathaniël Wright

'Tuurlijk niet gekkie' ik grijns breed terwijl ik haar tegen mijn arm voelde lachen. Ik was echt blij dat ik Cat had ontmoet ik voelde me echt op mijn gemak bij haar. 'Dus zijn er nog dingen over jou die ik moet weten.' Ik schrok even van haar vraag en zuchtte zachtjes. Ja er was wel iets dat redelijk belangrijk was om nu te vertellen. Ik begon haar haar terug te strelen en keek haar recht in de ogen aan.
'Ik ben een gevoelige jongen.' Mompel ik maar probeer toch duidelijk te articuleren. Ik sprak er niet graag over het feit dat ik gevoelig was, dat maakte me precies kwetsbaar. 'Daarom sport ik vaak en ik kan redelijk snel woeden uitbarstingen krijgen. Door dat ik zo gevoelig ben kom ik sneller voor de zwakkere op en misbruiken ze dat ook vaak.' Ik zucht en wou mijn hoofd in haar haar begraven, maar ik deed het niet. Ik wou haar niet ongemakkelijk laten voelen en het kon zijn dat één van de andere jongens haar al geclaimd had. Het is niet dat ik niet voor haar wil gaan, maar ik wou de andere jongens ook een kans geven. Ik had dit ook gezegd om duidelijk te maken dat ze niet met mijn voeten moet spelen, want dat kan vaak slecht aflopen.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Cat Summers
Damien keek me recht in mijn ogen. Hij had zulke prachtige ogen! Doordat ik in zijn ogen had gekeken had ik het eerste deel niet verstaan. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Hij vertelde iets belangrijks tegen me en dan had ik geen idee wat hij zei. Snel vlogen mijn ogen naar zijn mond in de hoop dat ik door de rest van zijn zin het eerste gedeelte zou kunnen invullen. En inderdaad, ik had geluk. 'Daarom sport ik vaak en ik kan redelijk snel woeden uitbarstingen krijgen.' zei hij eerst. Hier kon ik natuurlijk niks mee. Behalve dan dat ik wist dat hij snel woede uitbarstingen kon krijgen. Maar nog wist ik niet wat hij het eerst had gezegd. Ik zou me zo schuldig voelen als ik het nog een keer moest vragen. 'Door dat ik zo gevoelig ben kom ik sneller voor de zwakkere op en misbruiken ze dat ook vaak.' Nu wist ik dus waar hij het over had. Hij was een gevoelig persoon. Steeds meer leerde ik hem kennen en door alles wat ik te weten kwam begon ik hem steeds leuker te vinden. Ik mocht hem niet leuk gaan vinden. Het kon gewoon niet. Hij zou toch nooit iets in mij zien. Ik was doof. Wat moest een jongen van 16 nou met een doof meisje. 'Ik zou nooit misbruik van je maken' fluisterde ik zachtjes. 'Dat beloof ik'

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.