You cant hurry love ||RPG|| ~BRL - Speeltopics

Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie

Huisregels
Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

Regels:
- Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
- Geen mensen buitensluiten of afkraken
- Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
- Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
- Maximaal 2 personages per persoon
- Niemand behalve ik opent hier topics voor
- Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
- Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
- 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
- OOC tussen haakjes [({})]

Rollen:
Jongens
-James Julian Mathers BigFatLiar
-Damian Nathaniël Wright ShatterMe
-Murno Parker Hunter Seaver

Meisjes
-Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
-Leah Isabella McGeorge pebble
-Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
-Rosely Moore Ruexx
-Amy-Louisa Flora Campbell Squib
-Hailey Mary King Squib
-Ness Allison Candler nessje
-Cat Summers xJules001
-Nereah "Reah" Aserianachtkat

De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):

Zitkamer:

Kamerindeling
Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

Het begin
Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

Nu ergens
Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc

Het praat topic

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]

---

Dont say why me, say try me

Damian Nathaniël Wright

'Aan de ene kant heb ik er wel zin in. Aan de andere kant totaal niet. Ik vind het wel leuk om nieuwe mensen te leren kennen maar ik ben bang dat ze me stom, raar of dom vinden. Heb jij er zin in?' vraagt ze.
'Ik weet niet. Langs een kant heb ik er wel zin in zoals jij om mensen te ontmoeten, maar de andere kant ben ik wel kwaad op mijn ouders omdat ze me zelf niet laten beslissen me wat ik doe.' zeg ik. 'Waarom heb je bang dat ze je dom of raar vinden?'
Ik was wel nieuwsgierig waarom ze dat dacht, maar ik wou ook niet dat als ze er geen zin in heeft om het te vertellen dat ze het dan toch maar vertelt. Ik was niet iemand die iemand ergens toe dwong als diegene het niet wou, maar ik snapte nu niet wat er mis was met haar. Ze was toch een mooi meisje en er was niks mis met haar. Ik glimlach bemoedigend naar haar nadat ik mijn ogen weer even over haar gezicht heb laten lijden.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Brookie heeft zich uigeschreven voor nu wil ik haar rol wel op me nemen maar als een van jullie die nog maar 1 rol heeft zind om voor abdel te spelen heeft of iemand kent die het zou willen doen zeg het maar. Ik ga even kijken of ze er al was dan houden we haar rol karakter etc gewoon maar anders maak ik wel een nieuwe ]

---

Dont say why me, say try me

Cat Summers
Hij vroeg me de reden waarom ik bang was dat mensen mij raar of dom zouden vinden. Zou ik het hem kunnen vertellen? Kon ik hem vertrouwen? Hij glimlachte bemoedigend naar me. 'Nou, uhhm..' stamelde ik. 'Ik ben dus doof. Ik hoor niks' fluisterde ik hopend dat hij het toch niet gehoord had. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Waarom had ik dit nu tegen hem verteld. -door zijn lieve glimlach, sukkel- zei een stemmetje achter in mijn hoofd. Het was waar. Tegen zijn bemoedigende glimlach kon ik niet liegen.

[wat jammer dat ze zich heeft uitgeschreven:(]

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

Damian Nathaniël Wright

'Nou, uhhm..' stamelt ze. 'Ik ben dus doof. Ik hoor niks.' Ik had haar toch gehoord, maar ik probeerde niet verbaast te kijken. Ik zucht zachtjes en aaide geruststellend haar haar. Het voelde niet verkeerd aan.
'Het maakt niet uit. Ik vind het niet erg en als ze je ermee pesten zal ik je wel verdedigen.' zeg ik dan zachtjes en probeer duidelijk te articuleren voor haar zodat ze me zeker kon verstaan. Ik meende wat ik zei. Als iemand haar daarmee zou durven pesten zou ik haar verdedigen en zorgen dat die mensen ophouden. Ik was al geen voorstander van pesters. Ik hoopte maar voor de ander meisjes dat ze geen pesters waren of ze konden er zeker van zijn dat ik kut tegen hun zou doen. Ik bleef haar haar strelen, want ik leek er gefascineerd door te zijn. Ik wachtte eigenlijk totdat ze mijn hand zou wegslaan, maar dat deed ze niet.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[you see, ik ben dus toch niet de enigste met dyslexie!]

Nereah "Reah" Aseria

Aangezien er niemand open deed, liep ik zelf maar naar binnen. In de woonkamer zaten een paar mensen, maar ik besloot eerst naar boven te gaan. Op één van de deuren van de kamers zag ik mijn naam staan samen met ene Rosely Moore en Hailey Mary King. Op de hoop dat ze een beetje aardig waren, stapte ik de kamer in. De kamer was groot, maar ik zag niemand. Snel zette ik mijn spullen op één van de bedden, en snelde naar beneden. Met mijn paardrijd broek nog aan, plofte ik op de bank naast een jongen.

[srry, heb geen inspi. Wie wil er praten met Nereah??]

---

Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig. En als je me niet gelooft stap je maar uit.

Cat Summers
Hij probeerde niet verbaasd te kijken maar doordat ik doof was had ik geleerd de emoties van mensen goed te lezen dus merkte ik toch dat het hem verbaasde. Hij deed iets wat ik totaal niet verwachtte. De meeste mensen die ik vertelde dat ik doof was lachte verontschuldigend en liepen daarna weg. Hij tilde zijn hand op en begon geruststellend mijn haar te strelen. 'Het maakt niet uit. Ik vind het niet erg en als ze je ermee pesten zal ik je wel verdedigen.' Zei hij, duidelijker gearticulerend dan dat hij daarvoor had gedaan. Zijn woorden verbaasde me. Ik had van alles verwacht maar dit niet. Hij bleef mijn haar strelen. Ik dacht er geen seconde aan zijn hand weg te slaan. Ik vond het stiekem wel fijn dat hij dat deed. 'Dankjewel' fluisterde ik en tranen stonden in mijn ogen. Nog nooit had een vreemde zo gereageerd. Verwoed probeerde ik mijn tranen weg te knipperen. Hij mocht me niet zien huilen. Ik wilde niet zwak overkomen. Toch gleed er een traan over mijn wang. 'Sorry' verontschuldigde ik me terwijl ik de traan wegveegde. 'Dankjewel' fluisterde ik er zacht achteraan. 'Je bent bijzonder. Nog nooit heeft iemand zo mooi gereageerd zoals jij net deed. Ik ben veel mensen kwijt geraakt toen ik doof werd. En veel mensen liepen bij me weg nadat ze het ontdekte'. Weer gleed er een traan over mijn wang.

[ bericht aangepast op 12 jan 2013 - 23:32 ]

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

Damian Nathaniël Wright

'Sorry.' verontschuldigde ze terwijl ze een traan wegveegde.'Dankjewel. Je bent bijzonder. Nog nooit heeft iemand zo mooi gereageerd zoals jij net deed. Ik ben veel mensen kwijt geraakt toen ik doof werd. En veel mensen liepen bij me weg nadat ze het ontdekte'.
'Hey, niet wenen.' Zeg ik zachtjes terwijl ik met de hand die haar haar eerst streelde haar traan wegveegde. 'Ik zie niet graag iemand wenen en als die andere mensen zo reageren zijn ze je helemaal niet waard. Zo een aardig en mooi meisje moet voor te zien beter behandeld worden dan ze nu doen.' Ik begin terug haar haar te strelen als ik er zeker van ben dat er geen tranen meer over haar wangen stroomde.
Het was waar ik zag mensen echt niet graag wenen. Ik voelde me dan altijd schuldig, precies alsof ik degene was die iets misdaan heb. Soms snapte ik mensen echt niet. Ze deden lelijk tegen dit meisje omdat ze doof was en daar kon ik dan niet tegen. Ik kreeg zelf de behoefde om haar in mijn armen te nemen en te zeggen dat alles goed kwam, maar ik deed het niet. Ik denk dat het dan te veel van het goeden zou kunnen zijn dan.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Cat Summers
'Hey, niet wenen.' Zeg hij zachtjes terwijl hij een traan van mijn wang veegde. 'Ik zie niet graag iemand wenen en als die andere mensen zo reageren zijn ze je helemaal niet waard. Zo een aardig en mooi meisje moet voor te zien beter behandeld worden dan ze nu doen.' Vervolgde hij. Had ik het goed begrepen. Noemde hij me nou aardig en mooi? onwillekeurig verscheen er een glimlach over mijn gezicht. Hij begint weer terug mijn haren te strelen. Waarom vind ik het zo fijn als hij dat doet? Waarom zou hij dat uberhaubt doen? Ik snapte het allemaal niet meer. 'Dankjewel' zei ik nogmaals en opeens uit het niets gaf ik hem een knuffel. Snel liet ik los. Wat deed ik nu weer. Ik knuffelde nooit mensen en zeker geen bijna vreemde..

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

[Ik zou de rol van brookie heeeeeeeeeel graag willen overnemen:$ Maar ik heb dit wel nog niet zo lang. Als je het goed vind dat ik de rol overneem heb ik wel 2 vraagjes, cominuseren jullie behalve hier nog ergens met elkaar? & hoe vaak moet ik ongeveer wat schrijven?]

chocolover13 schreef:
[Ik zou de rol van brookie heeeeeeeeeel graag willen overnemen:$ Maar ik heb dit wel nog niet zo lang. Als je het goed vind dat ik de rol overneem heb ik wel 2 vraagjes, cominuseren jullie behalve hier nog ergens met elkaar? & hoe vaak moet ik ongeveer wat schrijven?]

(Of je mee mag doen kan ik natuurlijk niet beantwoorden (Al denk ik van wel). Maar de twe vragen zijn niet zo heel moeilijk om te beatwoorden.
1. Dat verschilt denk ik. Mensen die elkaar kennen Gbén natuurlijk, maar het is niet alsof er nog een topic is waarin wij ook allemaal praten of dat we allemaal ook nog apart van dit topic contact hebben met elkaar.
2. Op zich Zo vaak als je wilt, maar natuurlijk niet te weinig. Een RPG gaat erom dat je natuurlijk met iemand anders zijn personage praat, daarom is het voor de ander niet leuk als jij maar één keer in de drie dagen reageerd aangezien de andere persoon dan in principe niets kan doen met zijn/haar personage gedurende die drie dagen. Ook is het handig als je vrij veel online bent aangezien je normaal veel zou missen als je te lang weg bent..)

---

We've lived in the shadows for far too long.

Rosaly Moore
Fijn. De eerste dag meteen al te laat, denk ik bij mezelf. Waarom moesten mijn ouders dit nou ook gaan regelen? Ik heb hier echt totaal geen zin in. Alsof ik zelf geen vriendje zou kunnen vinden. Maar goed, ik ben hier nou toch. Omdat ik nog steeds kwaad ben op mijn ouders ram ik keihard op de bel. Na een poos wachten, gaat de deur nog steeds niet open. Dus besluit ik de deur maar gewoon te openen. Als ik het huis binnenstap, houd ik even mijn adem in. Het is hier zo mooi. Even kijk ik bewonderend rond. Dan besluit ik op zoek te gaan naar mensen. Volgens mij hoor ik uit die kamer stemmen wegkomen. Zou dat de woonkamer zijn? Voorzichtig loop ik de kamer in. Het is inderdaad de woonkamer. Ik loop naar het midden van de kamer en laat al mijn tassen, ja ik heb nogal veel spullen mee, op de grond ploffen. 'Hi, ik ben Rosaly. Maar noem me maar Rose. Enneh ik ben te laat, maar dat hadden jullie vast wel door.' zeg ik tegen iedereen in de kamer met een luide stem.

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

[Thanxx voor het antwoord Seaver, ik wacht wel op het antwoord van BigFatLiar. Ik ga ff ontbijten en dan nog eens goed kijken waar Abdel "Abbey" Felicia Thompson precies uithangt.]

Damian Nathaniël Wright

'Dankjewel' zegt ze en ze gaf me opeens een knuffel. Ik grinnik zachtjes als ze me even snel losliet als ze me had geknuffeld. Ik schonk haar een echt gemeende glimlach.
'Het is niks. Je moet me er niet voor bedanken.' Zeg ik dan nog steeds met diezelfde glimlach op mijn gezicht. Ik keek naar het broodje waar ze precies geen hap meet van had gegeten. Had ik haar eetlust misschien verpest? 'Heb je geen honger?' Vraag ik dan uiteindelijk terwijl ik naar het broodje vragend keek. Ik had het niet zo op meisjes die zichzelf uithongerde om mager te blijven. Ik hoopte dus dat zij niet zo'n meisje was. Altijd als ik mensen hun eten zie weggooien moest ik aan de kinderen denken die helemaal niet konden eten. Ik vond het daarom ook zonde als je eten hebt het zomaar wegsmijd terwijl er mensen sterven van de hongersnood. Soms had ik ook schrik voor mijn lijn, maar ik at altijd alles op wat op mijn bord ligt. Misschien had ik Cat gewoon te hard afgelijd met door haar haar te strelen. Dat zal het wel geweest zijn, hoop ik.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Nereah "Reah" Aseria

Ik liep naar boven terwijl ik een deur met een harde klap hoorde dichtgaan. Nietsvermoedend liep ik naar boven. In mijn eigen kamer was niemand had ik net al gezien, dus ging ik naar een andere kamer. Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers stond erop. Ik keek naar mijn paardrijd broek, en hoopte dat hij niet zo vies was. Gelukkig, zo slecht zag hij er niet uit. Ik deed mijn hand op de deurknop, en deed hem open. De kamer was precies het zelfde als die iemand die net zo gestoord is als ik. Ben ik dus toch niet de enigste. Ik liep verder naar binnen, en zei: `Amy, Melody of Cat?´ Het was niet gemeen of sarcastisch bedoeld, dus glimlachte ik erbij.

|sorry dat het zo lang duurde, maar mijn pc doet vaag, en op m'n BB kan ik geen reacties in topic's zetten|

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 13:46 ]

---

Ik ben niet gek, ik ben een vliegtuig. En als je me niet gelooft stap je maar uit.

nachtkat schreef:
Nereah "Reah" Aseria

Ik liep naar boven terwijl ik een deur met een harde klap hoorde dichtgaan. Nietsvermoedend liep ik naar boven. In mijn eigen kamer was niemand had ik net al gezien, dus ging ik naar een andere kamer. Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers stond erop. Ik keek naar mijn paardrijd broek, en hoopte dat hij niet zo vies was. Gelukkig, zo slecht zag hij er niet uit. Ik deed mijn hand op de deurknop, en deed hem open. De kamer was precies het zelfde als die iemand die net zo gestoord is als ik. Ben ik dus toch niet de enigste. Ik liep verder naar binnen, en zei: `Amy, Melody of Cat?´ Het was niet gemeen of sarcastisch bedoeld, dus glimlachte ik erbij.

|sorry dat het zo lang duurde, maar mijn pc doet vaag, en op m'n BB kan ik geen reacties in topic's zetten:(|

[Hailey is wel in hun eigen kamer]

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 13:30 ]

---

Remember to be ridiculous.