{RPG} Wolfblood ~04~ - Speeltopics

Link naar nieuwe rollentopic
Link naar oude rollentopic
Link naar het volgende topic

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerwolven [max 7] ;;
Jongens ;;
1- Tijdelijke Alfa ;; Cooper Henderson. - GleeManiac
2- Memphis Grimmaud - Roane
3- Cyril Nightingale - Eltham
4- Vegangirl
Roedelloos ;; Jack Willows - [qGleeManiac[/q]

Meiden ;;
1- Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
2- Ayla Hope Savage - Vesta
3- Gwenx1D

Hunters [max 12] ;; NODIG!

Jongens ;;
1- Beau James Sykes nessje
2-
3-

Bounty hunter ;; Xander Dodge Outcast - Ninuturu

Meiden ;;
1- Marcy Jarvis - Morrowind
2- Aowynn Rune Savan - Vesta
3- Maia Felice Johnson Jaimes
4-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 19 maart 2013 - 20:50 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Ayla

Memphis is oké, een of ander meisje is bij hem, ze komen weer terug als ze klaar zijn. Veel succes nog met jullie alfa. Ik ben er weer vandoor. Stoor je niet aan mij.
Met mijn nekharen overeind en een waarschuwende grom was ik op de ander wolf afgerend en wierp een zijdelingse blik op Cooper, kijkende of alles goed was met hem Deze sprong snel overeind en blokkeerde weg van de nieuweling, waarop ik iets achter hem ging staan en de wolf nauwlettend in de gaten hield. Wie ben jij? Hoe ken je Memphis? hoorde ik Cooper vragen terwijl ik mijn neus even de lucht in stak, op zoek naar een bekende geur.
Plotseling voel ik Memphis zijn verbinding weer open gaan en richt ik mijn blik op Cooper terwijl Memphis zijn woorden langzaam tot me door drongen. Cooper zal jullie alfa zijn, tot de volgende volle maan. Daarna zien we verder. Jullie zullen naar hem luisteren
Licht geschrokken kijk ik Cooper aan, die op zijn beurt een verbaasde grom laat klinken en ik zijn woorden tot me hoor komen. Betekend dat dat… Memphis mij als alfa heeft benoemt? Echt veel zin om te twijfelen was er niet, Memphis had de woorden nog niet uitgesproken of ik merkte de verandering van rangen op vanwege het schuiven van mijn onderdanigheid. Ik geloof het wel, Coop piepte ik zachtjes en stapte zijn richting in, net op het moment dat hij de mijne inliep.
Het was ergens ineens een hele verwarring, en ik vroeg me af waarom Memphis ineens afstand had gedaan van zijn leiderschap. Ookal was het een tijdelijk iets en betwijfelde ik niet aan het feit dat Cooper een goede alfa zou zijn.
Het gevoel van eerder vanmiddag kreeg een lichte onderdruk, een alfa had geen tijd voor een vriendin. Memphis had het in ieder geval zeker niet. Ik piepte lichtjes vanwege het feit dat het nog verwarrender werd, tegelijkertijd gromde Coop naar de nieuweling waardoor ik direct werd teruggetrokken uit mijn gedachten. Dat kwam misschien later wel, nu moesten we Memphis zoeken.

[Ik vind 'm goed ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Kunnen de laatste post die aan mijn personage gericht waren even herhaald worden? Dan schrijf ik zo snel mogelijk een reactie, heb namelijk dit weekend te veel aan mijn hoofd gehad.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Morrowind schreef:
Marcy Jarvis

Gestommel weerklonk vanuit de keuken. Het rammelen van kastjes, kraken van plastic, … Alles drong mijn oren binnen, maar zoals beloofd bleef ik strak voor me uitstaren.
Mijn hoofd begon te jeuken. Ik moest gewoon één keer kunnen kijken, één keertje maar. Dwingend sloeg ik me met mijn goede hand tegen mijn wang. Niks kijken. Ik had het hem beloofd en ik hield altijd mijn beloftes.
"Je moet echt vertrouwen in me hebben, Marcy!" Ik hoorde hoe hij lachte, wat me opeens een heel stuk vrolijker maakte. "Dus blijf maar lekker zitten en ontspan."
Ik had de neiging me om te draaien, toch bleef ik braafjes zitten. De heerlijke geur van Italiaans eten drong mijn neusgaten binnen. Ik rook enkel dat het Italiaans was, niet wat het was.
"Komt voor elkaar! Ik vertrouw je volledig!" Het klonk in ieder geval niet alsof hij de boel aan het afbreken was.
Langzaamaan begon ik ongeduldig te worden, niet alleen omdat ik de drang om me om te draaien moest weerstaan, maar ook omdat ik die stomme draak van een Alduin niet dood kreeg.
Het klinken van glazen en borden weerklonk. Dat was een goed teken toch? Voor mij gaf het althans hoop; het zou niet lang meer duren.
Het rook fantastisch, ik moest het hem nageven.
"Als u mij toestaat." Riley stond in de woonkamer, als een echte gentleman om me naar de keuken te begeleiden. "Je verrassing is klaar."
Hij had er uitgebreid zijn tijd voor genomen, dus het zou waarschijnlijk wel de moeite zijn.
Zo elegant - voor zo ver dat mogelijk was in mijn staat - als een echte dame stond ik op, terwijl ik mijn arm in de zijne haakte en de playstation liet zijn voor wat hij was.
"Het ruikt echt fantastisch, Riles," complimenteerde ik hem. Waar had ik dit aan verdiend? Ik voelde me echt in mijn nopjes. Hoewel ik zijn verassing nog niet gezien had, was dit het liefste wat iemand ooit voor me gedaan had en waarschijnlijk zou ik hem straks uitgebreid bedanken.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Cyril Nightingale
Het spijt me knul. Je trof me op een slechte dag. Ik weet dat je intenties goed waren en om eerlijk te zijn kunnen we wel iemand gebruiken met medeleven en discretie. Je zult het goed doen in de roedel. Dan kon hij me nog niet, dacht ik kwaad voor mezelf. Je weet niet over wie je het hebt. Ik hoor hier niet en ik ga ook weer weg. Ik zal jullie niet meer tot last zijn. dacht ik naar Memphis. Daarna hoorde ik hem zijn alfa overgeven aan ene Cooper. Waar was ik nu weer in beland. Wie ben jij? En hoe ken je Memphis? hoorde ik de wolf vragen waar hij tegenaan was gelopen. Er kwam een andere wolf bij die me de weg versperde met een waarschuwende grom. Naar haar hoefde ik niet te luisteren, ik hoefde naar niemand te luisteren. Nee hoor, bedankjes hoeven niet hoor, ik ben net alleen jullie alfa achternagezeten en hem zonder dat ik wist wat er aan de hand was, gewoon gevolgd zonder te weten waar ik in terecht kwam. Mijn lijn stond alleen open naar de twee wolven die voor me stonden. Ik gromde even met de waarschuwing dat ze me niet moesten storen op dit moment. Ik voelde me chagrijnig, kwaad en chaotisch. Waarom snapte niemand dat ze me nu met rust moesten laten. Ik zette dreigend een paar stappen naar voren. Als jullie slim zijn laten jullie mij er nu langs. Dus als jullie het niet erg vinden ben ik nu weer weg! Nog een paar stappen zette ik in hun richting en ontblote mijn tanden om te laten zien dat ik het meende. Maak jullie geen zorgen over Memphis. Hij is oké, dat verzeker ik jullie. Maar laat me er nu langs! Ik had er een hekel aan als mensen niet begrepen dat dit het beste was. Ik begon langzaam maar zeker erg gefrustreerd te raken. Als ze me nog langer hier zouden houden, zou dit slecht af gaan lopen, voor wie? Geen idee. Waarschijnlijk voor mij.

[hopelijk kan iedereen er wat mee]

---

Do it scared, but do it anyway.

Aotearoa schreef:
Cyril Nightingale
Katherine zei niets toen ik alles had uitgelegd. Het bleef een lange tijd stil, terwijl ik duizelig op de grond bleef liggen. Uiteindelijk vroeg ze of het al wat beter ging. Helaas duurde zoiets bij mij altijd lang. Ze snauwde nog iets naar iemand en verontschuldigde zich daarna.
'Ik ook niet,' zei ik zacht toen ze zei dat ze niet van starende mensen hield. 'Maar ik ben niks anders gewend en volgens mij vond jij me aan het begin ook aardig interessant om naar te kijken.' Ze was ondertussen langs me komen zitten. Langzaam begon de duizeligheid weg te trekken en voorzichtig ging ik op de grond zitten. Zo bleef ik nog een tijdje zitten om vervolgens weer op het bankje te gaan zitten.
'Het gaat weer,' zei ik. Katherine kwam weer langs me zitten en zo hebben we een hele middag gepraat over van alles en nog wat. Meisjes zijn daar heel goed in, zo te merken. Tegen etenstijd zijn we een frietje gaan halen bij de plaatselijke frietkraam. Hoe langer ik bleef, langzaam nam de rusteloosheid weer toe. Nu kon ik er niks meer aan doen. Ik voelde mijn mobiel trillen. Herinnering voor vanavond. Snel keek ik op mijn horloge.
'Shit, is het al zo laat?' Vloekte ik hardop zonder nog op Katherine te letten en stond op. Toen ik omkeek of ik niets had laten liggen, zag ik haar zitten.
'Sorry ik moet weg, ik ben al te laat.' Zei ik snel en greep mijn leren jas van het bankje om weg te gaan.
'Sorry!' En ik begon te rennen. Ik had geen idee wat de kortste weg was of hoe ik daar überhaupt moest komen. Het duurde dan ook even voordat ik het gevonden had. Nu nog de achtertuin. Ik zag een zwarte wolf uit de tuin rennen. Iets in me zei dat ik hem achterna moest. Zonder na te denken over enige consequenties veranderde ik snel van richting en veranderde al rennend in een grote grijze wolf. Wacht! dacht ik in een hoop dat de zwarte wolf me zou horen. Op de een of andere manier voelde ik dat hij de alfa is, of was. Een zacht gejankt kwam uit mijn mond onder het rennen, gewoon om te laten horen dat ik onder hem stond. Ik had nog energie genoeg dus rende op volle snelheid achter hem aan om hem in te halen. In wolvenvorm voelde ik me altijd beter en dan had ik iets minder last van de ADHD. Ik was dan nog steeds wel hyperactief, impulsief en agressief, maar ik kon me al beter inleven in andere wolven en ik kon beter met andere communiceren. Ik had geen idee waar we naartoe gingen, maar ik moest hem in halen. Het duurde even, maar uiteindelijk rende ik langs de wolf. Wacht! Wat is er? Waarom is er geen meeting? Ik kon er slecht tegen als ineens alles was veranderd dus hij kreeg meteen een stroom vragen over hem heen in de hoop hem te kunnen stoppen.

---

Do it scared, but do it anyway.

/

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 21:12 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Aghra schreef:
[Oh je moet trouwens op Coop reageren met Cyril ^^]

[wie ik? of Gipsy?]

---

Do it scared, but do it anyway.

Cooper

"Nee hoor, bedankjes hoeven niet hoor, ik ben net alleen jullie alfa achternagezeten en hem zonder dat ik wist wat er aan de hand was, gewoon gevolgd zonder te weten waar ik in terecht kwam." Om eerlijk te zijn bevalt zijn toon me niet zo. Een lichte grom komt uit mijn keel en ik kijk de jongen aan. Ik blijf staan waar ik sta wanneer hij een aantal dreigende passen naar me toe zet.
"Als jullie slim zijn laten jullie mij er nu langs. Dus als jullie het niet erg vinden ben ik nu weer weg!" Hij zet nog een pas dichter en ontbloot zijn tanden, ik doe hetzelfde naar hem terug. "Maak jullie geen zorgen over Memphis. Hij is oké, dat verzeker ik jullie. Maar laat me er nu langs!" mijn ogen vernauwen iets en ik blijf mijn tanden ontbloot houden.
"Je toon bevalt me niet zo," grom ik en ik kijk hem aan. Ik zet ook een stap in zijn richting en onze snuiten raken elkaar op een aantal millimeters na, net niet. Ik pomp mijn lichaam iets op, om dreigender over te komen. "Vertel me waar Memphis is, en vertel me wie je bent," zeg ik en ik kijk hem recht aan. "Dan pas laat ik je erdoor," Ik houd mijn lichaam wel wat beschermend voor Ayla, omdat ik eigenlijk best wel bang ben dat deze jongen een van ons iets aan zou doen. Hij komt naar mijn mening wat dreigend over en even voelde ik me minder toen hij zo op me af stapte, maar ik hielt me groot en sterk en nu ben ik aan de beurt. Ik ben tenslotte nu de Alfa en moet door blijven gaan tot het end. Tot ik het niet meer aan kan, of er zelfs dood bij neer val.

[ bericht aangepast op 28 jan 2013 - 21:26 ]

---

Ich liebe dich 27.12.23

Cyril Nightingale
De wolf kwam ook wat in mijn richting. Ik was niet bang voor hem, eigenlijk dacht ik helemaal niet na bij mijn acties of wat de gevolgen zouden zijn. Als wolf zijnde kon ik misschien wel beter praatte al was alles nu gewoon helemaal weg. Het kon me allemaal niks meer schelen wie wat deed of zei, ze hadden niet naar mijn waarschuwingen geluisterd dus zouden ze de consequenties ondergaan. Je toon bevalt me niet zo. dacht de wolf waarschijnlijk was dat Cooper, de nieuwe alfa, anders had hij niet zo gedaan. Heel af en toe zag ik lichte twijfeling in zijn ogen, alsof hij niet goed wist wat hij moest doen nu hij alfa was. Mijn gedachten waren nu helemaal een chaos, ze probeerde de situatie zo snel mogelijk te doorzien en te gebruiken. Het was maar goed dat niemand mijn gedachten hoorde, die zouden volkomen gek worden.
Vertel me waar Memphis is, en vertel me wie je bent. Dan pas laat ik je erdoor. Hij dacht dat hij me kon commanderen, dat hij mijn alfa was, maar hij had een ding over het hoofd gezien. Ik luisterde niet meer naar een alfa. Ik was toen ik heel klein was uit de clan gezet en sindsdien had ik geen alfa. Het was de bedoeling dat ik me vandaag bij de clan van Memphis zou voegen, maar dat was niet doorgegaan. Slechte keuze. Ik heb Memphis beloofd niks te zeggen en daarbij neem ik geen bevelen van jou, Cooper. het was voor het eerst dat ik zijn naam gebruikte. Hij was mijn alfa niet en dat zou ook niet snel gebeuren. Door die woorden naar Cooper te sturen leken ze mijn lichaam kracht bij te zetten. Ik was nog niet moe door de achtervolging. Een nieuwe lading energie stroomde mijn lichaam in terwijl ik de woorden dacht. Op uithoudingsvermogen zou ik elk gevecht winnen, zelfs als ik daarvoor twee nachten moest door houden, maar op techniek zou ik het finaal verliezen, als ik vocht was het puur op instinkt en ging ik er gewoon met brute kracht in. Opgeven zou ik niet, zelfs niet als ik er dood bij neer zou vallen. Technisch was iedere wolf beter en die zouden waarschijnlijk in wen gevecht winnen, behalve als ik moest rennen. Ik had energie, snelheid en uithoudingsvermogen, daar kon niemand tegen op, tenminste niemand zonder ADHD. Jij bent mijn alfa niet! deze woorden maakte mijn kop helemaal gek, ik moest weg. Ik moest mijn energie kwijt. Een waarschuwend gegrom kwam uit mijn bek. Dit was de laatste waarschuwing, daarna zouden ze zien waarom ze niet met mij moesten spotten. Ik stond bijna letterlijk te stuiteren van de energie en ik keek Cooper recht aan. Mijn tanden waren ontbloot en ik hapte gevaarlijk in zijn richting. Het was nog niet raak, maar met mij moest je niet gaan spelen, dan kon je klappen verwachten.

---

Do it scared, but do it anyway.

(Ik wacht nu even op Ayla )

---

Ich liebe dich 27.12.23

Ayla

Nee hoor, bedankjes hoeven niet hoor, ik ben net alleen jullie alfa achternagezeten en hem zonder dat ik wist wat er aan de hand was, gewoon gevolgd zonder te weten waar ik in terecht kwam.
Ik snoof licht bij het horen van zijn grom en trok me vrij weinig aan van de waarschuwing die er in lag, op dit moment wilde zowel Cooper als ik alleen maar weten waar Memphis was. Mijn nekharen trokken weer overeind bij het horen van de dreigende grom van de jongen en ik zag Cooper er vrij direct op reageren. Maak julllie geen zorgen over Memphis. Hij is oké, dat verzeker ik jullie. Maar laat me er nu langs!
Ik gromde terwijl Cooper weer op hem reageerde en ik zijn houding vrij direct zag veranderen. Mijn hoofd zakte automatisch iets als teken van onderdanigheid, maar ik bleef de nieuweling dreigend aankijken terwijl ik af en toe een waarschuwende grom uit mijn keel liet rollen. Vertel me waar Memphis is, en vertel me wie je bent. Dan pas laat ik je er door. Ietwat beschermend ging Coop iets voor me staan, maar wel zo dat mocht er iets gebeuren ik naar voren kon schieten.
Doe niet zo lastig en vertel ons waar hij is, een kleine moeite gromde ik en voelde de irritatie omhoog komen, waarop mijn staart licht heen en weer zwiepte als teken dat mijn geduld zo op kon raken.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Memphis

Ik weet niet goed hoe ik er me bij moet voelen wanneer Scarlet zelf in de kast van mijn ouders gaat neuzen en me een hemd van mijn vader toe gooit. Terwijl ik toekijk hoe ze vervolgens een broek voor zichzelf neemt, weet ik niet hoe me te gedragen. Ik heb het gevoel dat ik haar nu als een indringer zou moeten beschouwen, maar dat is niet zo. Het is meer een weten dat ik zo zou moeten denken, dat dat mijn instinct zou moeten zijn maar het gevoel zelf is volledig afwezig. Ik weet niet of het komt omdat ik, nu ik afstand gedaan heb van mijn leiderspositie, minder territoriaal zou zijn als dat überhaupt al zo is, of dat het ergens anders aan gelegen is. Mijn gedachten neigen naar de twee optie maar ik heb geen flauw idee wat het dan wel zou kunnen zijn.
"Weet je wat raar is? Ik heb het gevoel dat ik hier al eerder ben geweest."
Ik kijk naar Scar, maar ik ben te moe om verbaasd te zijn. En in de loop van de jaren heb ik geleerd dat op de dood na heel weinig dingen onmogelijk zijn. Het huis staat al lang leeg, misschien heeft ze hier een keer een nacht doorgebracht toen ze op de dool was. Ik haal mijn schouders even op, niet wetend wat ik moet zeggen. De haren in mijn nek gaan overeind staan wanneer ik sirenes hoor en ik laat mijn hand tegen de muur rusten om mezelf steun te bieden. Ik heb geen zin om nog een keer te imploderen zoals net.
"Grimm, ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga zien waarom ik politiesirenes hoor. Ik heb zo'n raar vermoede dat er iemand aan mijn auto is geweest. Kom je alsjeblieft mee? Ik denk dat je nog van pas kunt komen. Mijn gevoel zegt dat tenminste. We praten later wel als je ergens nog over wou praten."
Het duurt even voor alle woorden tot me doordringen maar uiteindelijk weet ik mijn hoofd weer op te tillen. Net wanneer ik wil knikken, instemmen om mee te gaan, merk ik op dat Scarlet al verdwenen is. Ik zie nog net Scarlet door het raam verdwijnen en vraag me in gedachten af wat er mis is met de deur, maar besluit er niet op in te gaan.
Dik tegen mijn zin en de klachten van mijn lichaam in, zet ik het op een rennen, achter haar aan. Zo snel als mijn benen me willen dragen blijf ik lopen. Hoewel Scarlet slechts een kleine voorsprong had en ik doorgaans de snelste van de roedel ben, lukt het me nu niet haar in te halen. Ik zie hoe ze even halt houdt en begint te schreeuwen als een halve gare,
"Ik maak dat stuk schroot kapot! De teef dat ze is! Wie denkt ze godverdomme niet dat ze is? Ze zal niet lang meer leven!"
Maar nog voor ik bij haar ben, heeft ze het alweer op een rennen gezet. Ik schud even mijn hoofd en terwijl ik opnieuw achter haar aan loop begint het tot me door te dringen dat ze het over iemand heeft. Pas een aantal minuten later valt het me ook nog eens in dat het niet uit maakt over wie ze het heeft, maar dat ik -alfa of niet- niemand van mijn roedel achter tralies wil hebben voor moord.
Onder hevig protest van mijn spieren, trek ik een sprintje om haar in te halen. Helaas werkt mijn lichaam niet mee vandaag en voor ik kan stoppen, loop ik haar in volle vaart omver.
Hijgend blijf ik op haar liggen, zowel omdat ik haar ongeveer heb waar ik haar hebben wil en omdat ik te moe ben om meteen op te staan. Scarlet kennende weet ik dat ze zo meteen hevig verzet in zal zetten dus ik grijp haar alvast bij de polsen beet.
"Scar, je bent toch niet van plan een meisje in elkaar te slaan? Kies iemand van je eigen kaliber en verkoop mij liever een mep," fluister ik in haar oor.
Lichamelijk is Scar natuurlijk helemaal niet zo sterk als ik ben, maar ze weet hoe ze zichzelf moet verdedigen en kennis kan even hard aankomen als spieren. Daarbij lijkt ze qua temperament ook redelijk op mij en om eerlijk te zijn zou ik nu liever gekweld worden door een pijnlijke kaak, of oog in plaats van door mijn gedachten. Al moet ik toegeven dat die laatste langzaam plaats maken voor een verontrustende leegte.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Scarlet

Opeens word ik omver gerend waardoor ik net op tijd mijn handen op de grond kon zetten om de val te verzachten. Ik voelde ook nog extra gewicht op mij en ik begin te grommen. Voordat ik diegene van me af kan slagen pakt die mijn polsen vast. Nog een grom verlaat mijn mond. Ik was nu zo goed als dierlijk geworden. Het was een wonder dat ik nog niet veranderd was.
"Scar, je bent toch niet van plan een meisje in elkaar te slaan? Kies iemand van je eigen kaliber en verkoop mij liever een mep," fluistert een bekende stem in mijn oor.
Memphis. Hij wilt me tegen houden voordat ik Ro iets aan doe. Hij gaat pech hebben. Ik liet me nu zeker niet doen. Ik begon verzet te bieden. Ik dacht niet meer na met wat ik deed. Het eerste wat in mijn hoofd op kwam mislukte. Het was proberen mijn armen los te krijgen, maar dat lukte me nooit als ik niet slim en sluw speelde. Ik bleef gewoon stil liggen en draaide mijn hoofd een beetje om zodat ik hem kon zien en gokken waar ik hem kon raken. Een verontschuldigend glimlachje speelde rond mijn lippen om hem te laten denken dat ik opgaf. Ik draaide mijn hoofd weer terug naar de grond en dacht na over hoeveel kracht ik moest gebruiken om hem even te laten verzwakken. Toen gaf ik hem een harde kopstoot met mijn achterhoofd aangezien hij zo dichtbij was geweest en worp hem dan van me af. Een bitter lachje verlaat mijn mond als ik bedenk dat ik geen idee had hoe het me gelukt was en het kon me ook weinig spelen. Ik kroop toen op hem en buig me na voor terwijl ik mijn hoofd naar zijn oor breng.
"Jij wilt dat ik jou sla in de plaats van Ro? Vriend, jij kunt beter hopen dat ik haar pak dan de vieze politiemannen die graag naar zo'n zielig onschuldig klein meisjes als haar kijken en geloof me ik zou er niet van versteld staan als ze zelf meer durven doen dan kijken. Ze is niet hard genoeg voor de bak," fluister ik en ik beet toen in zijn oor om mijn woorden kracht bij te zetten. Toen sloeg ik op zijn neus voordat ik opstond en mijn kleren afklopte en geen blik meer worp op zijn gezicht. Kan mij het nu schelen als hij een bloed neus heeft of een gebroken neus. "Die was omdat je me op de grond duwde en het zelf vroeg. Als je meer wilt of lieve kleine onschuldig Rotje te beschermen tegen mij kom maar vast achter me aan. Als je geluk hebt slaag ik haar een keer met de vlakke hand en ga ik in haar plek in de gevangenis zitten voor een paar uurtjes of een dag 'wegens geweld op het politiekantoor'. En anders... ja, dan weet je haar wel te vinden. Niemand komt aan mijn auto." grom ik naar hem voordat ik verder begon te wandelen. Ik wist dat mijn woorden niet waar waren, ik zou Ro nooit vermoorden, maar ik liet nu alleen maar blijken dat je niet met me moest spotten. Het ergste kon zijn dat ik haar hard met vlakke hand in haar gezicht sla, hangt van haar reactie af of ik het daarbij laat.
Ik begon echt te hardlopen en het interesseerde me niet dat mijn lichaam tegen werkte. Het politiekantoor was heel dichtbij. Toen ik het bereikt had stampte ik letterlijk de deur in. Ik liep naar de infobalie en trok de politieman met zijn vest op de balie.
"Aurora Mornigrose, ik weet dat ze hier is dus geef me de sleutel of ik schop weer een scene zoals die van paar weken geleden." gromde ik. Ik was hier bekend. Ik zat hier wel minstens 1 keer per week. Het was normaal dat sommige zich geïntimideerd voelde door mij. Iedereen kende hier mijn dossier van binnen en vanbuiten. Ik was de onruststoker, het probleemkind van de stad. Er waren natuurlijk meer van zo'n kinderen als mij, maar die zaten hier minder vaak dan ik.
"Oke, Scarlet," zegt hij met een stem die trilde van frustratie en een beetje angst door het gegrom dat uit mijn mond was gekomen dat meer dierlijke dan menselijk was.Ik zag zijn hand bibberen terwijl hij de sleutel van haar cel pakte en mij gaf. Ik liet hem los zodat hij op de balie viel en trok de sleutel uit zij hand.
"Hou trouwens een jonge man tegen met zwart haar en misschien een verminkt gezicht die Memphis heet. Ik moet met het meisje praten en als hij komt mag hij haar meenemen als ik klaar ben. Niemand anders begrepen?" Hij kinikt. "Goed, we begrijpen elkaar hier. Ik ga straks vrijwillig in mijn eigen cel zitten. Het is zowat mijn thuis geworden." zeg ik terwijl ik weg wandelde.
Meerdere agenten deinsde achter uit als ik deed alsof ik hun zou aanvallen. Dit vind ik zo grappig en leuk aan mijn imago. Je weet nooit wat ik doe. Toen ik bij de cel was en ik haar als een zielig hoopje zag zitten terwijl ze snikte. Er was geen enkel greintje medelijden meer in me. Het interesseerde me nog minder dat ik er nu belachelijk uit zag met het hemd van Memphis en de veel te grote mannen broek die dreigde elk moment af te vallen. Ik deed de cel deur open en sloot hem weer voordat ik mijn broek op trok. Ik liep naar haar toe en trok haar met haar haar hard omhoog voordat ik haar met een hand met de keel vastpakte. Ik ging haar niet stikken en daarom kneep ik ook niet. Na haar een bitter glimlachje te hebben gegeven sloeg ik haar hard met de vlakke hand op haar wang. De klets kon je waarschijnlijk horen tot in de inkomhal. Ik sloeg net niet hard genoeg om haar iets erg op te laten lopen. Ik duwde haar dan hard van mij weg tegen de muur en balde dan mijn handen tot vuisten terwijl ik haar mijn haat en razernij liet zien op mijn gezicht wegens haar. Het was groot, maar niet zo groot wegens de rest van de wereld. Dan moet ze nog meer van die stunten uithalen.
"En waar dacht je waar je mee bezig was?" siste ik naar haar. "Dacht je nu echt dat ik het je godverdomme zou vergeven als je hier als een hoopje niks zat te blijten? Dan heb je het goed mis, moppie. Weet je hoe dom je waard door met mijn auto weg te rijden? Je weet niet hoeveel betekenis die auto voor me is. Jij betaalt me nieuwe banden en een nieuw ruit. Het interesseert me niet hoe je het doet, maar je doet het!" schreeuwde ik toen terwijl ik een dreigende stap naar voorzette. "Had je misschien enig idee dat ik jou mee wou nemen als ik zou vluchten en je later zo terug brengen als je over die verrekte eikel heen bent? Dat kan je nu wel vergeten." Nu zweeg ik wachtend op haar antwoord en luisterend of Memphis hier al was. Dan zou hij er toch niet door komen. Ik ben de enigste die dit kan flikken in een politiebureau aangezien ik een meisje ben. Als hij iets erg doet zou hij eerder in de grote gevang zitten waar ze het leuk vonden om je in de kont te nemen. Geloof het of niet, daar wil ik zelf niet heen. Ik ga liever naar de hel, maar daar leek ik in te wonen of misschien was het wel drama stad waar ik in leefde.

[Ik vind het echt geen goed stuk...Maar fantasie is op voor de moment en ik wou gewoon dat Shooter weer kon schrijven als ze dat wou.]

[ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 19:38 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[waard = was. Ben je van West-Vlaanderen? :p]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Gancanagh schreef:
[waard = was. Ben je van West-Vlaanderen? :p]

[Ghahahah, nee van Vlaams-Brabant, maar ik spreek zo'n beetje van alles door elkaar soms. Geen idee hoe het komt.(;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..