{RPG} Wolfblood ~04~ - Speeltopics

Link naar nieuwe rollentopic
Link naar oude rollentopic
Link naar het volgende topic

Een klein groepje tieners heeft een groot geheim, niemand mag hier achter komen want als dat gebeurd kunnen er erge dingen gebeuren.
Ze moeten zo onopvallend mogelijk blijven voor hun medestudenten.
Wat hun geheim is vraag je? Ze zijn wolven, die bij volle maan zichzelf niet kunnen beheersen. Ze veranderen in hun werkelijke vorm en moeten er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden. Van de alfa krijgen ze allerlei opdrachten. Sommige zijn gevaarlijk, sommige beangstigend.

Voor deze groep tienerwolven is ook een groot gevaar. De Hunters. Zij zijn tieners die undercover zijn om de tienerwolven te vangen en te onderzoeken.
Ze voeren pijnlijke proeven uit om erachter te komen hoe het mogelijk is dat zij bij volle maan in wolven kunnen veranderen. En of ze er iets tegen kunnen doen. De Hunters zetten alles op alles om de tienerwolven tegen te houden, voordat ze uitzaaien en een groter gevaar voor de mens worden dan ze al zijn.

---

De tienerwolven [max 7] ;;
Jongens ;;
1- Tijdelijke Alfa ;; Cooper Henderson. - GleeManiac
2- Memphis Grimmaud - Roane
3- Cyril Nightingale - Eltham
4- Vegangirl
Roedelloos ;; Jack Willows - [qGleeManiac[/q]

Meiden ;;
1- Scarlet Morningstar - Jackxdaniels
2- Ayla Hope Savage - Vesta
3- Gwenx1D

Hunters [max 12] ;; NODIG!

Jongens ;;
1- Beau James Sykes nessje
2-
3-

Bounty hunter ;; Xander Dodge Outcast - Ninuturu

Meiden ;;
1- Marcy Jarvis - Morrowind
2- Aowynn Rune Savan - Vesta
3- Maia Felice Johnson Jaimes
4-

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals; Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, waarnemingen etc.
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen tienerwolven en Hunters ontstaan, maar niet alleen maar die koppels.
~Reserveringen blijven twee dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Lol hebben, dat is de grootste regel hier!
~De tienerwolven kunnen veranderen in wolven wanneer ze willen, maar als het volle maan is zijn ze blijvend wolf tot de eerste zonnestralen de aarde verlichten.
~Houd rekening met andere, wacht tot vrijwel meer dan de helft gereageerd heeft voordat jij reageert. Het is zo voor mensen die minder vaak online zijn makkelijk om er weer in te geraken.

[ bericht aangepast op 19 maart 2013 - 20:50 ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[lol offfopic lol, anyway, Bhtje ook komen? [Bounty Hunter?] hij bestaat eigenlijk al langer maar ik was een tijdje gestopt, dus komen naar de meeting of weg blijven? Mij maakt het niet uit ^^]

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 23:15 ]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Beau James Sykes
Langzaam maar vastbesloten verlaat ik het graf van mijn zusje. Ik stap in de auto en blijf even zitten. Zodra ik de auto start borrelt de haat weer op. Wolfen? Binnenkort niet meer... Ik rij weg en probeer mijn gedachtes bij de weg te houden, toch dwalen ze af. Waarom zo moordlustig? Er zijn toch ook herten waar ze op kunnen jachen... Dan heeft niemand er problemen mee, maar nee. Ze hebben mijn zusje gekozen, en daar gaan ze voor boeten! Ik pak mijn mobiel om het sms-je over te lezen terwijl het licht rood is. Snel schieten mijn ogen over de regels waarna ik het toestel op de bijrijders stoel gooi. Ik druk het gaspedaal in en rij verder. Ondertussen bekijk ik de mensen, iedereen kan een wolf zijn. Ze laten het alleen niet merken, maar dat maakt niet uit. Ik rij de straat in en bekijk de locatie waar ik moet zijn. Let's go! Ik stap de auto uit en doe het portier op slot. Ik doe mijn cap goed en stap de straat op. De kille lucht geeft me een rilling die ik negeer. Ik loop naar de deur en kijk om me heen. Mijn groene ogen verkenen alles wat er in de straat is. Ik zie een meisje met bruin haar voor de deur staan. Ik stap op haar af en glimlach. "Hi, ik ben Beau." Stel ik me voor. Ik strijk een plukje haar uit mijn ogen en ineens besef ik dat mijn mobiel nog in de auto ligt. "Sorry, ben zo terug!" Ik ren terug naar de auto en haal mijn mobiel eruit. Ik stop hem in mijn zak en loop terug naar de deur. "Ben je ook nieuw?" Vraag ik dan terwijl ik tegen de deurpost ga leunen.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 17:57 ]

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[Nee, je hebt er genoeg. (: Het zijn er meer dan 8 dus. (;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[You know, mijn personage staat ook voor de deur te wachten, maar je verwerkt haar niet in je post..]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

(Nee is lang genoeg hoor. Je hoeft natuurlijk niet zulke lange stukken als Elise (Gancanagh) te schrijven ^^ Zolang je een beethe deze lengte aanhoud of in ieder geval minstens 8 regels schrijft vind ik het goed (; )

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Jaimes schreef:
[You know, mijn personage staat ook voor de deur te wachten, maar je verwerkt haar niet in je post..]

{Nu je het zegt, zal meteen aanpassen. Sorry!}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

nessje schreef:
(...)

{Nu je het zegt, zal meteen aanpassen. Sorry!}

[Haha, het geeft niets hoor, maar het leek me handig om te melden :'D]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Aowynn

Sorry voor het late antwoord, ik kom. Een flauwe glimlach verschijnt even op mijn gezicht terwijl ik mijn mobiel terug in mijn broekzak duw en een dikke map uit mijn bureaula haal. Met een bedenkelijk blik kijk ik even een keer rond en strompel dan vervolgens de trap af naar beneden.
Eenmaal beneden aangekomen was mijn vader nog steeds niet terug en ik voelde de scherpe steek weer even door mijn hart heen gaan. Dit soort dingen zouden nooit veranderen. Op de keuken tafel leg ik een briefje voor hem , waarop ik vermeld in het tuinhuis te zitten met een paar vrienden.
Terwijl ik al wachtende op rest een vlugge blik door de map heen werp hoor ik na een tijdje zacht geklopt op de achterdeur en zie ik Marcy’s hoofd om het hoekje verschijnen.
‘Hey… Sorry, dat ik zo laat ben.’ Een kleine glimlach verschijnt even, maar verdwijnt vervolgens als ik zie dat Marcy er zelf ook niet al te best aan toe is. ‘Geeft niks, de twee nieuwe kunnen ook elk moment komen,’ reageer ik en duw mezelf overeind van de stoel, waarna ik de map dichtklap. ‘Hoe gaat het met je?’ vraag ik haar vervolgens, doelend op de schade die ze heeft opgelopen tijdens de vollemaans nacht en hinkte licht naar de koelkast toe om wat frisdrank te pakken.
Ik was vrij zakelijk als het aankwam op meetings voor de groep, maar Marcy kon ik al enige tijd en ze was de enige die was gebleven, in tegenstelling tot sommige ouden van de groep. Het waren allemaal slappe excuses geweest om te vertrekken; de wolven waren te sterk, de roedel was te groot. Sommige waren zelfs vertrokken zonder ook maar iets te zeggen. Mijn gezicht vertrok weer, diep van binnen hoopte ik van harte dat het niet lag aan mijn leiderschap. Ik was meegaand en al mijn mede hunters hadden iets in te brengen, nooit zou ik iets doen zonder het eerst met hun te bespreken. Ookal dacht mijn lieve ome Ray daar anders over. Volgens hem was mijn wil wet en hadden mede hunters daar niks in tegen te brengen, maar ondanks mijn botte, harde houding zat ik van binnen niet zo in elkaar. De enigste eis die ik stelde was dat geen enkel lid iets deed zonder overleg.
Even richtte ik mijn blik weer op Marcy en glimlachte licht. Daarbij gekomen was ze inmiddels een van de weinige die ik volledig vertrouwde, zelfs ondanks haar roekeloze gedag soms. Nog voor ik verder iets kon zeggen hoorde ik weer geklop op de deur, waarop ik de fles frisdank op het aanrecht zetten en richting de gang liep om de voordeur te openen.
‘Jullie moeten Maia en Beau zijn,’ zei ik na een korte begroeting, en liet mijn ogen onderzoekend of het tweetal heen glijden. ‘Ik ben Aowynn en dit is Marcy,’ vervolgde ik en deed een stap opzij zodat de twee naar binnen konden lopen en keek even Marcy’s richting in. ‘Als jullie het niet erg vinden lopen we meteen via de achterdeur naar buiten. De meeting wordt achter gehouden,’ voegde ik er vervolgens nog aan toe terwijl ik mijn blik weer op de twee had gericht.


[Morrowind, ik heb kleine aanpassing gedaan en Marcy via de achterdeur binnen laten komen ipv het tuinhuis, hopelijk vind je dat niet erg ^^ ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Could you please react with Ayla too? ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aghra schreef:
[Could you please react with Ayla too? ]

[ik reageer wel, moment]

[Ik wil wel reageren met Ayla, maar moet Aotearoa niet eerst met Cyril reageren? ]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

[Oooh domme ik, natuurlijk! hahah ]

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Geeft niet (: ]

Marcy Jarvis
"Geeft niks, de twee nieuwe kunnen ook elk moment komen." Aowynn was in een map aan het bladeren en klapte hem dicht. "Hoe gaat het met je?"
Twee nieuwe? Ik had enkel iets gehoord over één nieuwe, maar waarschijnlijk was ik weer eens niet goed aan het opletten, of zo. "Het is te doen," antwoordde ik op haar vraag. "Lopen gaat niet zo handig, maar alles hangt er nog een. Hoe gaat het met jou?" Ik keek haar aan, ze zag er zelf ook niet al te 'heel' uit na gisteren.
Aowynn hinkte naar de koelkast om er wat te drinken uit te halen, vervolgens keek ze me aan en glimlachte ze licht. Ik glimlachte terug en strompelde verder naar binnen. "Nog een wolf gepakt?" vroeg ik erachteraan. Een licht geklopt verstoorde ons gesprek. Aowynn zette de fles frisdrank op het aanrecht en opende de deur in de gang. Een jongen en meisje, ik schatte ze ongeveer van onze leeftijd, stonden in de deuropening. Ze zagen er beiden redelijk vriendelijk uit en ik hoopte maar dat schijn niet zou bedriegen. Ik had al veel mensen tevergeefs vertrouwd en sinds de dood van mijn grootmoeder vertrouwde ik bijna geen mensen meer, behalve Aowynn en de voormalige rest van de groep. Maar de rest vertrouwde ik vooral omdat ik niet anders kon in dit vak en met Aowynn kon ik het ook nog wel vinden, ook al irriteerde ze zich soms aan mij en andersom. Maar dat hoorde er nu eenmaal bij.
"Jullie moeten Maia en Beau zijn," hoorde ik vanuit de gang. Nieuwsgierig strompelde ik richting de gang en leunde ik nonchalant tegen de muur aan terwijl ik het tweetal bekeek. ‘Ik ben Aowynn en dit is Marcy,’ vervolgde ze. Ze deed een pas opzij en keek in mijn richting. "Als jullie het niet erg vinden lopen we meteen via de achterdeur naar buiten. De meeting wordt achter gehouden." Ze draaide zich weer richting de twee nieuwe, die ik glimlachend begroette met een klein knikje.

[ bericht aangepast op 5 feb 2013 - 22:19 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Cyril Nightingale
En wat nu als ik niet eens weet waar hij precies is? gromde ik in zijn richting. Ze wisten niet eens waar ik vandaan kwam, de afgelopen dagen had ik weet ik het hoeveel reacties gekregen op mijn accent. Ik was niet van hier en dat zou ik ook nooit worden. Een boze grom volgde en niet veel later lag ik op mijn rug met de wolf bovenop me.
Waarschijnlijk is hij allang weer weg samen met dat meisje dat hem leek te kennen en ze konden het volgens mij goed met elkaar vinden. Ik weet niet eens waar dat is, ik heb Memphis blind gevolgd! Langzaam begon ik te trillen van woede, mijn instinct nam het over en ik werd gewoon woest. Ik had het gevoel dat alle woede van de laatste tijd er in één keer uit kwam. Met veel kracht duwde ik Cooper van me af. Ik sprintte op hem af en vloog boven op hem. Met veel geweld van beide kanten rolde we grommend en jankend over de grond, maar na een tijdje wist ik hem plat op zijn buik te krijgen met mij boven op hem. Mijn nagels drukte in zijn rug en met opengesperde kaken hing mijn kop vlak boven zijn nek. Mijn tanden prikte in zijn vacht, ik had geen flauw idee wat ik allemaal deed, maar het leven van Cooper hing aan een zijden draadje. Je moest mij niet kwaad krijgen, dan veranderde ik zonder dat ik het door had in een moordlustig iemand. Iets leek me te doen veranderen, ik knipperde even met mijn ogen en besefte waar ik mee bezig was. Ik zag de wolf onder mij en wist dat het bijna te laat was geweest. Zonder nog iets te zeggen sprintte ik van hem vandaan. Geen blik gunde ik de andere wolf noch Cooper meer en ik verdween in de nacht. Een paar straten voor mijn huis stopte ik met rennen en veranderde snel weer in een mens. Ik had alles nog bij me gelukkig. Niemand zou me herkennen, als ze me al achterna waren gekomen, niemand zou het opvallen dat ik een wolf was, zelfs andere wolven niet. Nu pas merkte ik wat het gevecht voor schade had achter gelaten. Mijn arm deed pijn en ik had het gevoel dat ik onder de schrammen en blauwe plekken zat, dat was iets voor thuis. Zo snel als ik kon ging ik naar huis en sloop naar binnen. Niemand merkte dat ik binnen kwam en ik vertrok naar mijn kamer.

(Sorry Aghra ik heb het gevecht zelf een beetje verzonnen anders kwamen we nooit verder en kreeg je geen post. Ik zou zeggen dat Cooper niet veel heeft opgelopen, net als Cyril. Als ik het moet aanpassen zeg het maar.)

Xander Dodge Outcast
Ik smijt mijn tas neer op de grond, ik was net terug van de zwarte markt en had er een aantal leuke dingetjes aan overgehouden, zoals een halsband die schokken geeft als je op de knop drukt en mee rekt met het dier, dus ook met de wolf als die in een mens verandert of andersom. Ook was hij alleen af haalbaar door een sleuteltje, er zit ook een opsporings chip in en een geval waardoor ze tegen de gene kon praten die hem om had zonder dat de andere het konden horen.
Ja, ik zou gelijk een val gaan zetten in het bos, ik pakte het geval uit de tas en stopte hem in mijn rugzak waar ook andere handige dingetjes in zitten die ik altijd bij me draag. Ik stap de deur weer uit en loop het bos in, ja dat was makkelijk, een huisje naast het bos, ik zorg dat ik diep genoeg ben in het bos zodat er geen stomme honden in konden rennen. In een bramen struik hang ik de halsband op aan een ander touwtje die zorgt dat hij niet op de grond ligt, maar blijft hangen. Met een druk op de knop verandert het ding ook nog eens in camouflage stand en is hij zelfs voor mij al bijna niet meer zichtbaar.
Tevreden sta ik op en loop ik weer terug naar het huisje, ik had trek in iets van vlees, het was ook al een tijdje geleden dat ik voor het laatst had gegeten.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira