Op spitzen. -|RPG Speeltopic I - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Daniel Cameron Vartanian ||

De oude, vertrouwde glimlach die de kuiltjes in mijn wangen veroorzaakt glijdt niet meer van mijn gezicht wanneer ik samen met Ellie de danspasjes van de routine nogmaals begin uit te voeren. Iedere keer opnieuw verbaas ik me erover hoe gemakkelijk het gaat wanneer ik de muziek toegang geef tot mijn gedachten en lichaam en de bewegingen die er zo simpel uit voort voeien. Het feit dat ik op dit moment niet met Maia - mijn voorgaande vaste danspartner - aan het dansen ben breekt niks af aan mijn prestaties, een goede danser kan met iedereen dansen is me vanaf het begin verteld, wat ik op dit moment maar al te goed laat zien - terwijl Ellie onder mijn handen de routine eveneens perfect uitvoert.
Wanneer ik opnieuw probeer om in de spiegel Ellie's blik op te vangen om haar bemoedigend toe te knikken merk ik plotseling dat haar bewegingen haperend gaan en uiteindelijk stilvallen. Automatisch klem ik mijn handen sterker rond haar heupen en merk dat ik meer kracht moet zetten om haar overeind te houden. 'Daniel, help,' klinkt er dan zachtjes uit het tengere lichaam in mijn armen, waardoor ik direct stop met mijn dansbewegingen en Ellie dicht tegen mijn lichaam aantrek, zodat ik nog net kan voelen hoe ze in mijn handen het bewustzijn verliest.
'Milenka!' brult mijn stem boven de muziek uit, terwijl ik mijn armen rond Ellie's lichaam sla en haar zo - zonder enige moeite - in mijn armen omhoog til en naar de banken aan de zijkant van de zaal schiet. Voorzichtig leg ik Ellie dan neer op een van de banken, met haar hoofd op de handdoek die ik in het begin van de les had neergelegd. Ik kan mezelf op dit moment wel voor mijn kop slaan dat ik niet gewoon water heb meegenomen wat ik op dit moment over haar gezicht zou kunnen gieten om haar wakker te krijgen. In plaats daarvan ga ik op zoek naar een andere oplossing, maar kom uiteindelijk uit bij het zachtjes wrijven van haar wang met mijn duim. 'Ellie, hé kleintje, wakker worden, slapen moet je s'nachts doen,' mompel ik dan zachtjes, terwijl ik de trilling in mijn stem niet kan verbergen en mijn ogen angstig en wild heen en weer schieten.

•

Ugh wachten is vreselijk. Ik wil ook weer RPG'en!

everything, in time

Op wie wacht je?

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[Ik ben ff pb aan Anguish aan het sturen daarna reageer ik Sorry dat het zo lang duurde]

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Ik kan nu even niet online komen, vanmiddag ben ik er hopelijk weer!][En nu kan ik even niets doen met Ellie.]

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 11:56 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Milenka Popova
Ik draai me abrupt om als ik Daniel mijn naam hoor gillen. Ik zie hoe hij Ellie's slappe lichaam in zijn armen houd. Snel zet ik de muziek uit en pak mijn flesje water. "Take 5 iedereen." zeg ik tegen de rest van de groep terwijl ik naar Daniel en Ellie snel. "Wat gebeurde er?'' vroeg ik aan Daniel terwijl ik de handdoek op Ellie's voorhoofd voorzichtig nat maak met het water uit mijn flesje. Ik wist niet of het zou helpen, maar ik had wel altijd geleerd nooit een grote plas water in iemand's gezicht te gooien. Ellie had dit nog nooit gedaan. Als ze over 5 minuten niet bij zou zijn zou ik de ambulance bellen. Dit was namelijk wel een van de redenen waarom je niet mee kon dansen.

Bowties were never Cooler

Daniel Cameron Vartanian ||

Tot mijn grote opluchting hoor ik binnen de kortste keren de muziek wegvallen en de snelle voetstappen van Milenka die onze kant op komen snellen. De snelle handelingen die ze uitvoert, waarbij ze een natgemaakte handdoek over Ellie's voorhoofd legt, zorgen ervoor dat ik mijn ademhaling weer onder controle krijg en me kan focussen op de geluiden en gebeurtenissen die er rondom me aan de gang zijn. Echter, ik blijf - haast obsessief - met mijn duim over Ellie's hand glijden, in de hoop dat er ervan wakker wordt en ze me weer aankijkt, in plaats van slap op de bank te liggen en doen alsof ze slaapt.
'Wat gebeurde er?' hoor ik Milenka dan vragen, waardoor ik even mijn hoofd heen en weer schud om mijn gedachten en herinneringen terug op een rijtje te krijgen. Flitsende ga ik verschillende keren terug in de tijd, maar geen enkele keer komt er een reden naar voren waarom Ellie het bewustzijn heeft verloren. 'Ik weet het niet,' fluister ik dan zachtjes - op de een of andere manier bang om Ellie te storen, 'we waren aan het dansen, en ineens zakte ze in elkaar in mijn handen,' fluister ik er dan nog zachter achteraan, alsof het op de een of andere manier mijn eigen schuld was dat dit was gebeurd, al zou ik niet weten hoe.
'Kan ik iets doen?' vraag ik dan haperend terwijl ik mijn blik op Milenka richt. Voor geen goud zou ik het laten gebeuren dat er iets mis gaat met de leden van de dansgroep, in het speciaal Ellie, zoals ze daar ligt op de bank, klein en breekbaar - ik zou het mezelf nooit vergeven als ik niet alles doe wat in mijn macht ligt om haar te kunnen helpen.

•

Ellie O'Pry
Mijn geest wil naar buiten, handelingen uitvoeren en schreeuwen. Maar mijn lichaam protesteert, doet eigenlijk niet. Ik ben me alleen bewust van de snijdende pijn die door mijn pols gaat, op de plek waar je de hartslag kan controleren. Ook de voorzichtige aanraking van warme, bezwete handen over mijn kaak merk ik. Plots ben ik ook mijn grip daarop kwijt. De pijn blijft. Ik wil terug, terug naar Daniel. Voor mijn ogen is het zwart, alleen de scherpe beelden van herrineringen komen te pas en te onpas bovendrijven. Een zacht geluidje ontsnapt uit mijn keel. Ik zie mezelf, Maia, zelfs Daniel en Callie komen langs.De brandende pijn neemt toe en ik knijp mijn ogen steviger toe, omdat het niet lukt ze te openen.

Wanneer het toch lukt, kom ik met een ruk rectop en snak naar adme, waarna ik begin te schreeuwen tot ook mijn longen in brand staan.

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 13:35 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

(Sorry dat ik zo weinig gereageerd heb gister. Wat heb ik allemaal gemist?)

Happy Birthday my Potter!

Valerio Javier Middleton
Ik zie hoe ik haar heb betoverd met mijn blik en uiterlijk. Ook merk ik dat ze heel erg knap is.
'Valerio.' zeg ik en gllimlach. 'Valerio Middleton, maar noem me maar gewoon Val. Gelukkig dat alles goed met je is. Straks had ik je nog verwond.' Ik kijk om me heen over de grond om te kijken of ze niets heeft laten vallen. Nogal verlegen sta ik daar tegenover haar. 'Ehm... Dit is toch een ballet zaal?' vraag ik en knik naar het gebouw. 'O wacht, nu zie ik het bord. Sorry, soms ben ik nogal dom. Doe je al lang aan ballet? Ze zeggen dat hoe langer je danst, hoe knapper je wordt.' zeg ik met een lichte knipoog. 'Dus moet je wel al héél erg lang dansen.' Ik weet dat mijn flirten werkt. Dat ik haar zo in mijn zak heb zitten en ze me volgt als een puppy. Een puppy. Waarom vergelijk ik haar met een puppy? Puppy's zijn lief, schattig. Zij ook. Ik wis die gedachten uit mijn hoofd. Blijf er bij Val. Blijf. Er. Bij. Je bent nog nooit verleid door je slachtoffer en dat gaat ook deze keer niet gebeuren.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Maia O'Pry
'Valerio,' antwoordt hij wanneer ik vraag wat zijn naam dan is. Ik denk dat hij deels Italiaans is, althans, daar doet zijn naam me aan denken. 'Valerio Middleton, maar noem me maar gewoon Val.' Val it is, wat hij wil. 'Gelukkig dat alles goed met je is. Straks had ik je nog verwond.' Ik glimlach. 'Gelukkig is dat niet gebeurd, nee.' Dat had ik er echt niet bij kunnen hebben, dan zou ik helemaal niet meer kunnen dansen.
'Ehm.. Dit is toch de balletzaal? O wacht, nu zie ik het bord. Sorry, soms ben ik nogal dom.' Ik grinnik verlegen en knik als hij vraagt of ik al lang aan ballet doe. 'Ze zeggen dat hoe langer je danst, hoe knapper je wordt.' Hij knipoogt hierbij en zorgt er zo voor dat mijn wangen een rode gloed krijgen. Ik vervloek mezelf hiervoor, ik ken die vent niet en ik heb geen tijd voor gladde praatjes. 'Dus moet je wel al héél erg lang dansen.' 'Echt waar?' vraag ik ietwat onzeker. 'Dat heb ik mensen nog nooit horen zeggen. Ik dans vanaf mijn vierde, nu al dertien jaar lang dus.' Ik mocht willen dat het waar is wat hij zei, dan zou ik met mijn dertien jaar vast een schoonheid zijn.
'Maar, kan ik je helpen of zo?' mijn stem klinkt nu weer iets meer afstandelijk. Dit komt vooral omdat ik me weer herinner dat ik de danszaal ben uitgelopen, dat past totaal niet bij mij. In die dertien jaar heb ik mijn emoties altijd onder controle weten te houden, behalve die keer dat Daniel Ellie liet vallen. Ugh, ik moet niet aan die twee denken!
'Als je mevrouw Popova moet hebben, ik ga daar niet meer naar binnen dus dan zul je het zelf uit moeten zoeken. Sorry, ik moet nu weg.' Ik loop langs hem heen om mijn fiets van het slot af te halen.

everything, in time

(Is er nog iets wat ik met mijn personage kan doen?)

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 13:31 ]

Happy Birthday my Potter!

Wat mij betreft wel, het rotte is alleen dat ik al een klein plannetje heb uitgestippeld met Flitwick (ik ben haar naam vergeten D; ) dus ze gaan je toch zo verlaten.
Misschien kun je beter wat met Daniel/Milenka/Ellie doen, óf je vraagt of Flitwick haar jongen in het spel kan laten komen, dan heb je nog iemand om mee te RPG'en

everything, in time

(Ik kan hem ook wel weghalen als je wilt?)

Happy Birthday my Potter!

Ja maar dat vind ik ook weer zo sneu, want ik begrijp wel dat jij niet goed weet waar je heen moet. Iedereen zit al zo op elkaar 'geplakt'.

everything, in time