Op spitzen. -|RPG Speeltopic I - Speeltopics

[ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Maia O'Pry
Hm, het hele schema kan dus omgaan. Dan is er nog een kans dat ik dus echt niet met Daniel hoef te dansen. Daar heb ik een dubbel gevoel bij. Stel dat Daniel de hoofdrol krijgt, verdorie. Ik wil de rol van de witte zwaan! Daar train ik al maanden voor, ik ga voor die rol. Sorry Ellie, maar die laat ik niet aan me voorbij schieten voor jou naïviteit.
'Geen probleem, mevrouw Milenka, dan ga ik wel met Ellie!' Dat dacht ik niet. Milenka kijkt hem boos aan, omdat hij door haar heen praat. Ik grijns en steek plagend mijn tong naar Daniel uit. Je verdiende loon, eikel.
Milenka stuurt ons naar de barre en ik begin met de oefeningen, maar het gaat niet zoals ik wil. Ik kan me niet concentreren en dat irriteert me alleen maar meer. Ik bijt op het puntje van mijn tong, maar het gaat niet meer. Ik ben volledig uit mijn concentratie. Gefrustreerd haal ik de barre los.
'Dit werkt niet. Get it together, Maia,' dwing ik mezelf, maar als ik per ongeluk oogcontact krijg met Daniel, versnelt mijn ademhaling en voor ik ontplof ren ik, compleet teleurgesteld in mezelf, de danszaal uit. Ik kleed me om, trek mijn gewone schoenen weer aan en trek mijn haar los. Daarna zoek ik naar mijn fietssleutel en loop naar buiten. Daar staat een man, maar ik ben zo in gedachten verzonken dat ik hem gewoon voorbij loop.

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 21:23 ]

everything, in time

Jullie kunnen eventueel audities doen en dan krijgt Maia dus geen rol, of de rol van de zwarte zwaan, terwijl ze juist de witte wilde zijn (die dan natuurlijk naar Ellie gaat).

everything, in time

Peeps, ik ga nu. Tot morgen circa middag kan ik niet online komen. Ga gerust verder.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[Wie moet er nu?]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

[ Ik denk Valerio en de lerares! ]

everything, in time

[Denk er aan, hij ziet er uit als ongeveer 18/19, terwijl hij 23 is dus eerder 'jongen'.]

Valerio Javier Middleton

Ik zie haar tot mijn grote verbazing opeens uit het gebouw komen. Ik ren naar haar toe en doe alsof ik tegen haar op knal terwijl ik eigenlijk langs haar wilde lopen.
'O sorry!' zeg ik en kijk haar aan. Dit was het belangrijkst. Deze blik. De meeste meisjes bezweken hierbij, ik hoopte dat zij dat ook zou doen want anders was ik verloren. Ik dring mijn blik tot diep in haar ogen vanonder mijn wenkbrauwen en heb een lichte grijns op mijn gezicht.
'Sorry dat ik tegen je op liep, eh.. Hoe heet je?' Ik steek mijn hand naar haar er uit om haar overeind te helpen. Ze is echt het perfecte plaatje voor mijn idee als moord. Met mijn hoed iets over mijn voorhoofd en simpele maar effectieve blik klop ik wat zand van haar kleren af. 'Echt sorry, ik had het niet gezien. Gaat het goed met je?' Ik doe mijn hoed af, schud mijn haar even door de war en zet mijn hoed weer op.

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

(ik kan alleen weinig typen want dat gaat echt verschrikkelijk op een telefoon)

Bowties were never Cooler

Ja sorry, ik weet nooit hoe ik mensen in de leeftijd 18-25 moet aanduiden. :'D Man/jongen/jongeman!

Maia O'Pry
Ik mompel onverstaanbaar in mezelf. Stomme Daniel. Stomme Ellie, verraadster. Ze passen niet eens bij elkaar. Wacht maar, mijn ouders gaan dit ook niet goedkeuren. Maar de manier waarop ze dansten was zo mooi samen. Oh, het is zo moeilijk om zo'n gevoel weer te geven en zij deden dat gewoon. Daar ben ik vreselijk jaloers op. Met een betere danspartner zou ik dat ook kunnen, bah. En dan te bedenken da- Au!
Ja tuurlijk, denk ik terwijl ik op de grond zit, dit kan er ook nog wel bij.
'Sorry,' zegt de jongen. 'Verdomme,' vloek ik. 'Kijk dan ook uit waar je l-' Midden in mijn zin kijk ik op en stop gelijk met praten. Wauw. 'H-het geeft niet,' stamel ik nu. Hij steekt zijn hand uit en ineens verlegen neem ik hem aan terwijl ik me door hem overeind laat helpen.
'Sorry dat ik tegen je aanliep, eh.. Hoe heet je?' 'Maia,' antwoord ik direct. 'Maia O'Pry.' Net als hij klop ik het zand van mijn kleren. Wat een vreselijk moment is dit. Net als ik met een chagrijnig hoofd naar buiten loop, kom ik een knappe jongen tegen. Anti-climax dit.
'Echt sorry, ik had het niet gezien. Gaat het goed met je?' Ik knik en kijk als gehypnotiseerd naar de krullen die onder de hoed vandaan komen. Dan schud ik licht mijn hoofd om mezelf weer terug op aarde te krijgen.
'Ja, ja het gaat prima. Het is al goed, ik had jou ook niet gezien en had ook moeten uitkijken. En jouw naam is..?' vraag ik nieuwsgierig. Wat? Hij weet de mijne toch ook!

everything, in time

Sylvesti schreef:
(ik kan alleen weinig typen want dat gaat echt verschrikkelijk op een telefoon)

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Milenka Popova
Ik zag hoe de meesten relaxten en opgingen in de muziek. Fijn. Dan zou het straks weer goed gaan. Alleen Maia kan zich niet concentreren. Niet veel later rent ze de zaal uit. Ik loop naar de sterio en zet hem uit. "Dat wil ik dus niet zien gebeuren. Zodra je de zaal of het podium op komt heb je je emoties onder controle. Met dit soort gedrag als dat van Maia kom je niet verder. Dat geldt voor jullie allemaal. Degenen die zich hier niet in kunnen vinden kunnen gaan. " Maia zou bij mij nog een kans krijgen, maar ze zou de rol moeten dansen die overbleef na vandaag. Ik draaide weer naar de sterio en zette het zwanenmeer op. "We beginnen met een stukje zwarte zwaan. Deze rol vinden de meesten het zwaarst. Ik wil dat zowel de jongens als de meisjes voor elke rol hard hun best doen. Je weet namelijk niet welke rol echt bij je past tot je ze allemaal hebt gedanst." Ik ging voor de groep klaarstaan om de korte routine voor te doen.

Bowties were never Cooler

Daniel Cameron Vartanian ||

'Dat wil ik dus niet zien gebeuren. Zodra je de zaal of het podium op komt heb je je emoties onder controle. Met dit soort gedrag als dat van Maia kom je niet verder. Dat geldt voor jullie allemaal. Degenen die zich hier niet in kunnen vinden kunnen gaan. We beginnen met een stukje zwarte zwaan. Deze rol vinden de meesten het zwaarst. Ik wil dat zowel de jongens als de meisjes voor elke rol hard hun best doen. Je weet namelijk niet welke rol echt bij je past tot je ze allemaal hebt gedanst.'
Langzaam schuifel ik naar achteren - om vervolgens achteraan in de groep een kleine ruimte voor mezelf te creëren waarin ik de danspassen van de aankomende rol na zou kunnen doen. Geconcentreerd blijf ik mijn blik op Milenka houden, die langzaam begint de passen voor te doen zodat wij weten welke richting we op moeten. Niemand weet echter dat ik de afgelopen Kerstvakantie mijn huiswerk netjes heb gedaan en zo alle pasjes van de grootste rollen van het Zwanenmeer al compleet onder de knie heb. Persoonlijk voel ik mezelf het beste bij Prins Siegfried, als botst zijn karakter behoorlijk met het mijne en lijk in in de verste verte niet op een prins.
Nog voordat Milenka de routine van de danspasjes heeft voltooid aan de groep begin ik langzaam bij het begin, hoor dat de muziek opnieuw start en voer mijn tempo op wanneer ik in het juiste ritme kom te zitten. Al snel voel ik dat mijn gedachten totaal in beslag worden genomen door het dansen, dat er geen enkele zorg of last van buitenaf binnen dringt en de waas langzaam van mijn ogen glijdt en de oude, vertrouwde glimlach rondom mijn lippen komt te liggen. Echter, wanneer ik aantal minuten bezig ben kom ik haperend tot stilstand en kijk naar mijn spiegelbeeld in een van de immense spiegels in de zaal. Dit is niet mijn rol, schiet er even door mijn gedachten, waardoor onmiddellijk de zorgen en gedachten terug in mijn hoofd glijden. Wie ben ík eigenlijk, flitst er dan kort achterna, waardoor een een gebroken, pijnlijke uitdrukking in mijn ogen komt te liggen en ik mezelf verslagen op een van de banken aan de zijkant van de danszaal laat zakken en mijn hoofd in mijn handen verberg.

•

Ellie O'Pry
'Dat wil ik dus niet zien gebeuren. Zodra je de zaal of het podium op komt heb je je emoties onder controle. Met dit soort gedrag als dat van Maia kom je niet verder. Dat geldt voor jullie allemaal. Degenen die zich hier niet in kunnen vinden kunnen gaan. We beginnen met een stukje zwarte zwaan. Deze rol vinden de meesten het zwaarst. Ik wil dat zowel de jongens als de meisjes voor elke rol hard hun best doen. Je weet namelijk niet welke rol echt bij je past tot je ze allemaal hebt gedanst.' Even wil ik achter Maia aan gaan. Mijn haat voor Daniël komt weer opborrelen, alleen 24x zo sterk. Hij, die schoft, heeft de band tussen mij en mijn zus gebroken. Terwijl ik mevrouw nauwgezet volg bij elke pas die ze uitvoert, zie ik Daniël vanuit mijn ooghoeken net dezelfde routine dansen als mevrouw. Wanneer Milenka klaar is. Begint hij, hij heeft de toestemming daar net blijkbaar al ontvangen. Mijn bewondering voor hem is samen met het gevoel van de dans weggeglipt. Toch ontgaat het scala aan emoties voordat hij met zijn hoofd in zijn handen op een bankje zit me niet. WAT? Kapt hij ermee? Dit mag en kan ik niet laten gebeuren. Ook al wilt Maia niet met hem dansen, hij is veruit de beste danser van de groep jongens. Maia moet met hem dansen. Als Daniël op dezelfde manier met haar kan dansen als ik met hem, komt het allemaal goed. Voor hem was ik, zelfs daarnet, alleen een danspartner. Ik doe een stap of vijf in zijn richting en neem zijn handen beet. Als ik de muziek opnieuw heb opgelegd sta ik met me rug naar hem toegekeerd en doe hem elke stap voor, hij hoeft alleen maar mijn passen te volgen. Als hij dat wilt, ten minste! De pasjes gaan mijn echter ook niet slecht af. Zo zijn er toch nog voordelen aan verbonden, aan uren en uren en uren naar Het Zwanenmeer kijken. Ik kijk om, maar hij zit nog steeds ineengedoken op de bank. 'Daniël! Alsjeblieft!' Hij mag niet opgeven, dat laat ik niet gebeuren, nu niet, nooit niet. Hij moet zich sterk houden. Voor mij, voor Maia. 'Voor mij?' fluister ik er nog achteraan.

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 7:49 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Daniel Cameron Vartanian ||

Mijn handen worden voor enkele ogenblikken beetgenomen wanneer ik als het hoopje ellende dat ik ben plaats heb genomen op de bank. Voor een enkel ogenblik denk ik dat Milenka naar me toe is gekomen om me nieuwe moed in te spreken, me eraan te herinneren dat ik mijn emoties onder controle moet houden en er niet aan toe moet geven. Pas wanneer ik de welbekende stem van Ellie zachtjes hoor fluisteren hef ik mijn hoofd pas op en zie hoor een aantal passen van me verwijderd staan, afgezonderd van de groep die nog steeds met dezelfde routine bezig zijn.
'Daniel! Alsjeblieft!' fluistert ze met een toon in haar stem die ik niet kan thuisbrengen. 'Voor mij?' laat ze er dan nog zachter achteraan volgen. De holle blik in mijn ogen verzacht voor een moment maar schiet direct terug wanneer ik mijn spiegelbeeld zie. Alleen met haar dansen, Vartanian, schiet er als een razende door mijn gedachten.
Vervolgens kom ik met de souplesse van een ware danser overeind van de bank en raap mezelf bij elkaar, dit was mijn echte leven, niet het rotte bestaan wat ik hiernaast leidt en daar moest ik me ook naar gedragen. Voor een moment kijk ik schuldbewust naar Milenka, waarna ik mijn blik terug naar Ellie laat glijden. 'Voor óns,' fluister ik dan net zo zacht terug, waarbij ik niet alleen doel naar de dansgroep. Mijn handen belanden weer op haar heupen waardoor ik haar met een soepele draai heb omgedraai naar Milenka en de spiegels en kijk haar via een spiegelbeeld aan terwijl ik langzaam de muziek binnen voel komen en opnieuw de routine begin uit te voeren. Automatisch glijden de harde trekken van mijn gezicht en voor een moment ben ik Ellie dankbaarder dan ooit waardoor ik haar iets schenk wat niet veel mensen ooit zullen zien; mijn dansglimlach, waarbij er twee kuiltjes in mijn wangen staan en ik voor een moment alles buiten de danszaal vergeet.

•

Ellie O'Pry
Zijn blik verandert als hij me aankijkt. Vervolgens staat hij recht en legt zijn handen weer op mijn heupen. 'Voor ons,' fluistert hij er weer achteraan. Ik krimp ineen, dit voelt als regelrecht verraad aan Maia. Haatte ik Daniel niet? Haatte ik hem niet omdat zijn leven een puinhoop is en dat hij verslaafd is en me liet vallen? Haat ik hem niet omdat hij ervoor zorgt dat Maia nu een andere rol krijgt dan de witte zwaan. De witte zwaan, die ìk nu hoogstwaarschijnlijk ga dansen. Mijn voeten volgen de zijne feilloos en hij glimlacht. Op dit moment twijfel ik. Ik ben gewoon zijn danspartner, niet? Het versmacht me, een raregolf van miiselijkheid steigt naar mijn hoofd. Hoewel de muziek nog draait, verdwijnt hij uit mijn hoofd. Ik sluit mijn ogen en voel nog net, voordat ik het bewustzijn verlies, hoe Daniel's sterke handen me onbewust vasthouden. 'Daniel, help,' breng ik kleintjes uit.

[ bericht aangepast op 27 dec 2012 - 11:15 ]

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Milenka Popova
Ik zie in de spiegel hoe Daniel mij al direct bijna perfect volgt met de pasjes. Die had geoefent, dat wist ik zeker. Fijn om toch te zien dat hij hier echt heel veel moeite in stak. Ik wist wel hoe graag hij dit wilde, maar soms liep zijn drugs en alcohol gebruik nog wel de spuigaten uit. Toen ik klaar was draaide ik me om en knikte naar Daniel die direct begon te dansen. Maar ongeveer halverwege stortte ook hij in en ging aan de kant zitten. Ellie volgde hem. Net toen ik ze wilde terugfluiten kwamen ze al terug. Daniel begon opnieuw... Samen met Ellie. Het ging echt goed. In mijn hoofd had ik Daniel gezien als Van RothBart en Ellie als Odile, maar daar begon ik nu aan te twijfelen. Als ze zo goed samen dansten werden zij mijn eerste keuzes voor Odette en Siegfried. Toch moest ik objectief blijven. Ik keek ook naar de rest van de groep. Die dansten ook allemaal heel goed, al had ik niet anders verwacht. Ik zette na nog een routine de muziek uit. "Nu gaan we over tot de routine die eigenlijk ieder meisje begeert: De Witte Zwaan." Ik zette de volgende routine op en ging klaarstaan. Dit jaar was ik de witte zwaan, maar ook dat mocht ik niet mee laten tellen bij mijn keuzes. Ik wilde perse objectief blijven, hoe moeilijk dat ook was. Ik sloot mijn ogen een seconde en begon toen te dansen.

Bowties were never Cooler