• Vijf jongeren [2 jongens en 3 meisjes] dansen hun hele leven al. Sinds 5 jaar geleden zijn ze samen een dansgroep, onder leiding van hun docent.
    Drie weken geleden is een van de leden vermoordt. De dader is bekend, niet gevat. Vooral uit op het leven van de anderen.
    Ze leven naar elkaar toe en hebben last van het enorme verdriet dat op hun schouders rust. De docent probeert hen erdoor te helpen, wat moeilijker lijkt dat gedacht.
    Wat als de dader van de moord op de dag van de jaarlijkse voorstelling andere plannen heeft dan een gezellige show?
    Valt de groep uiteen of houden de noten van hun lied hen bij elkaar?


    Rollen:

    Meisjes:
    - # Elizabeth 'Ellie' Esmée O'Pry ~ Clock
    - # Calliope ‘Callie’ McDroozy ~ Rider


    Jongens:
    - # Jonathan Hojem McBright ~ Sinistra
    - # Daniel Cameron Vartanian ~ Shooter


    Docent:
    - # Milenka Popova ~ Sylvesti

    Slachtoffer:
    - # Maia O'Pry ~ Anguish


    Moordenaar:
    - # Valerio Javier Middleton ~ Sinistra

    Regels:
    # Minimum 4 regels.
    Er wordt oop gelet op extra enters!Meer mag natuurlijk!
    # 16+ mag.
    Daaronder wordt alles verstaan. Hou het wel netjes.
    # Géén eendags rpg.
    Je hoeft niet ervaren te zijn. Doe toch je best.
    # Sluit niemand uit etc.
    Praat met meerdere personen!
    # LET OP SPELLING EN ANDER DINGEN.
    Leestekens, woorden en andere.
    # Eén personage per account.

    Invullen!

    Rol:
    Volledige naam: [Tweede naam hoef niet persé.]
    Leeftijd: [Tussen 13-17 leerlingen. De rest maakt niet uit.]
    Innerlijk:
    Uiterlijk: [foto+beschrijving]
    Extra:

    BEGIN:
    Over dertig minuten begint de eerste dansles na de kerstvakantie. De leerlingen hebben wel gedanst, maar de docente komt nu weer lesgeven. Op dit moment is iedereen gewoon nog thuis en maakt zich klaar om te vertrekken. Flitwick, Orlando [ben zijn naam vergeten. Dat gaat nog vaker gebeuren...], is plannen aan het maken. Over circa een maand gaat de moord plaatsvinden. Nu verloopt alles echter nog rustig.

    [ bericht aangepast op 5 jan 2013 - 8:26 ]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [Wie reageert er nu?]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    || Ik doe wel. ||


    Milenka Popova
    Ik knik naar Maia als ze iets wil zeggen. Ik luister naar haar. "Dat snap ik, Maia, maar we zullen eerst moeten kijken hoe het allemaal loopt. Het hele schema kan namelijk nog omgaan." Ik zie Ellie erbij komen staan. Ik glimlach even bij haar. "Luister. Het stuk dit jaar is het zwanenmeer, dat weten jullie allemaal. Nu wil ik eigenlijk audities houden voor de rollen. Omdat we niet met veel zijn blijven vooral de grote rollen over, dus iedereen krijgt een even belangrijke rol, maar zeker bij dit stuk moet de rol bij je passen. Daarom zullen we vandaag van alle rollen een stukje oefenen en dan kan ik zien wie waarvoor het best geschikt is. Het is namelijk niet goed als een meisje dat duidelijk een witte zwaan is, de zwarte te laten dansen. Ballet is namelijk niet alleen techniek, maar ook gevoel, en dat is bij niks zo belangrijk als het zwanenmeer. Zeker omdat dit jaar het Nationaal Ballet het ook dans en daarvoor hoeven jullie niet onder te doen als jullie echt hard je best doen." Bij die laatste zin keek ik expres naar Daniel. Hij moest echt van de drank en de drugs afblijven als dit een topniveau stuk zou worden. Ik keek toen de klas een keer rond. "Nog vragen?" Daniel leek vrij boos, maar dat maakte me niks uit. Hij moest zich bij elkaar houden, net als Ellie, maar op een andere manier. Dit wereldje was hard, keihard en je emoties ongecontroleert de boventoon laten voeren hielp je niet hoger te komen.


    Bowties were never Cooler

    Daniel Cameron Vartanian ||

    'U heeft gelijk, maar ik wil bij deze graag een andere danspartner. Ik weiger verder te dansen met ... hem.'
    Mijn knokkels slaan wit uit wanneer ik mijn vingers diepen in de palmen van mijn handen duw en mijn kaken lijken elkaar te verbrijzelen wanneer ik ze hard op elkaar laat klemmen. Vanuit mijn ooghoeken merk ik dat Ellie voorzichtig de danszaal binnen komt gelopen - alleen al vanuit het perspectief waaruit ik naar haar kijk zie ik dat ze er klein, gebroken en vernederd uit ziet, waardoor de harde trekken van mijn gezicht alleen maar meer uit lijken te komen.
    'Geen probleem, mevrouw Milenka, dan ga ik wel met Ellie,' snauw ik dan door de gehele zaal met een agressieve ondertoon waardoor alle geluiden even stil vallen. De agressiviteit wilde ik er graag uithalen maar op dit moment stonden mijn emoties dat niet toe, Maia had me nooit moeten confronteren met mijn andere leven op het moment dat ik hier in de danszaal stond. Deze plek was de enige waar ik mezelf kon vrij laten, waarin ik me thuis voelde en waarin ik niet hoefde te denken aan alle zorgen die ik me op mijn nek had gehaald in mijn andere leven.
    Ongeduldig begin ik met mijn rechtervoet op de houten dansvloer te tikken, afwachtend tot me zouden beginnen met dansen. Ondertussen zweer ik op mijn motor dat - als het niet snel begint, ik de boel dadelijk in zijn totaal afbreek. Bij de blik die Milenka op me werpt wanneer ze aangeeft dat iedereen zijn uiterste best moet doen om op een zo hoog mogelijk niveau te gaan dansen laat ik mijn voet stilvallen en de woede gedeeltelijk wegebben. Zij weet als geen ander hoe graag ik dit doe, hoe ik mezelf kan verliezen in het dansen. Op een dag na de training ben ik letterlijk en figuurlijk ingestort en heb haar alles verteld over wat ik voel en hoe ik met mijn levens om moet gaan om alles te redden.
    Mijn handen ontspannen zich langzaam en een gedeelte van de harde trekken van mijn gezicht glijden ook naar de achtergrond, terwijl ik mijn hoofd lichtjes heen en weer laat bewegen, ten teken dat ik mezelf zal gedragen en me voor de volle honderd procent zal inzetten.


    Ik zal even een post maken van de moordenaar. Ik kijk hp dus reageer sloom


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Ik kan ook een post maken dat nu Maia boos wegloopt omdat ze er geen zin meer in heeft, als het dat makkelijker maakt voor je?


    everything, in time

    Milenka Popova
    Ik keek Daniel afkeurend aan. Hij wist dat ik niet wilde dat mensen door me heen praatte. Ook lokte dit gedrag uit bij de anderen, wat ik niet wilde hebben. "Daniel, je hebt duidelijk niet geluisterd. Pas aan het eind van de dag weet iedereen met wie hij of zij danst. Nu wil ik graag dat iedereen aan de barre komt staan en 10 pliés, 10 relevés en 10 tendus." Ik liep naar de audioset en zette een rustig muziekje op. Dit was gewoon even relaxen van al dit geruzie en gedrijg voor we aan de routines zouden beginnen. De spanningen in de groep liepen me nu veels te hoog op en we moesten nog beginnen.

    ( sorry voor het korte stuk. Zit op mijn mobiel)

    [ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 20:56 ]


    Bowties were never Cooler

    [Maia gaat dansen om die rol te krijgen, niet?]

    Ellie O'Pry
    Ik knik, ik ga mijn rol bemachtigen. De zenuwachtigheid giert door mijn lijf en ik vergeet de wereld om me heen. De muziek wentelt al om en om in mijn hoofd en ik kan niet wachten om te beginnen. Mijn voeten bewegen al stilletjes over de grond. Daniel's reactie was idioot. Ik wil even graag met hem dansen als hij met mij wil dansen. Maia zal daar echter een stokje voor steken, wij kunnen enkel hopen dat Mevrouw ons tesamen indeeld. Ik doe de oefeningen van mevrouw, en doe mijn uiterste best. De tranen drogen op op mijn gezicht. Heeft Maia gelijk? Is Daniel echt zo als we denken?

    [ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 20:59 ]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    Valerio Javier Middleton
    Met genoegen bekijk ik mijn net nieuw gekochte mes. Hij glanst zachtjes en ik voel me rustig en zelfverzekerd. Vandaag ga ik mijn volgende slachtoffer ontmoeten. Ik heb haar zien lopen en voelde het. Het werd haar. Ik voelde hoe mijn ademhaling versnelde en min hart sneller klopte. Dit werd mijn favoriete begin. De charmante, lieve introductie. Zou ik nog heel even... Nee, ik moest hier blijven. Ik kon niet gaan rondlopen door de stad en nog een slachtoffer zoeken. Ik trok mijn korte hoed iets dieper over mijn ogen en keek naar de uitgang van de danszaal. Wachtend op haar.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Ehm... de audities zijn nog helemaal niet begonnen. o.o


    everything, in time

    [De moord vindt pas over een maand plaats...
    En ik heb het aangepast!]


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [ Ja de moord, maar wij bouwen wat op. (cat) Het is niet zomaar even: bam, dood. ]


    everything, in time

    En nu??


    Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

    [Nou, als Maia naar buiten komt gaat ze Valerio ontmoeten?]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Daniel Cameron Vartanian ||

    Zonder verder naar iemand om te kijken zoek ik mijn eigen plaats aan de barre en begin aan de danspassen die Milenka ons heeft opgegeven als opwarming van onze spieren. Vanaf het moment dat de muziek opnieuw door de ruimte klinkt verdwijnen de laatste diepe groeven van mijn gezicht die de woede en onmacht aangeven die ik op dit moment van binnen voel. Alle dansstappen gaan automatisch, worden niet tegen gehouden door de gigantische kater die zich nog ergens in mijn achterhoofd bevind maar lijken juist sterker en beter te worden door de lichte invloed van de alcohol die zich nog in mijn lichaam bevind. Enigszins bedroefd blijf ik doodsstil staan wanneer de danspassen zijn afgelopen, wetend dat ik nog lang niet genoeg heb gedanst om alle gevoelens en woede binnen in me onder controle te houden.
    Zonder opnieuw te wachten voordat Milenka iets heeft gezegd of gevraagd wend ik me naar haar toe en kijk haar dan smekend aan. 'Mag ik eerst auditerren?' fluister ik dan zacht, met de bedoeling dat alleen zij het te horen krijgt.