Andrei / Lilith, wezen.
Het is duidelijk dat James ongeduldig is, maar ik vind het nog knap dat hij me niet dwingt om snel een keuze te maken. Hij grijnst dan ook tevreden als ik eindelijk heb ingestemd. Ik kijk naar hem, terwijl hij knikt op mijn woorden, waardoor ik al begreep dat hij het eigenlijk al wist. “Mooi, prima keuze.” Mompelt hij. “Maar dan zal je Xavier eerst moeten neutraliseren, zodat het niet erger kan worden. Het kan nogal lang duren.” Vertelt hij me dan en slaat opnieuw zijn armen over elkaar heen, vijandig, maar opgelucht dat het al op begint te schieten. Ik wil hem zeggen dat ik hem niet nog steeds niet vertrouw, maar daarentegen laat ik hem eerst uitpraten, voordat ik ook maar iets daarvan laat blijken.
“Wie het langst in de poel kan blijven zitten.” Afwachtend keek hij mij aan. Dat water is het koudste wat er is, waardoor een mens dan ook direct aan onderkoelde zal sterven, als het giftige water het alleen al niet is. Bij wezens doet het echter niet veel, tenzij we er echt lang in blijven zitten, wat ik nu wel van onze situatie verwacht. We zijn best gewaagd aan elkaar en ik weet dat hij, net zoals ik, het niet zo snel zal opgeven – zeker niet als het om een prooi gaat. Ik probeer hem te doorgronden, maar snap uiteindelijk dat het me toch niet zal lukken, omdat hij het meent. Hopelijk voor hem heeft hij dan ook geen achterbakse plannen om te winnen en wanneer hij er een ander plan aan nahoudt, wanneer ik Xavier heb geholpen, zal hij dat te weten komen ook. Ik kan hem dan ook direct laten sterven, dan heeft James één prooi minder en heeft hij gemerkt dat hij niet met me kan spotten.
“Prima.” Stem ik dan in, ietwat knarsetandend omdat ik hem eigenlijk nog steeds niet vertrouw, iets waaraan hij het wel kan merken. Hierna begeef ik me weer naar de boom, herhaal hetzelfde ritueel en gooi Erin weer over mijn schouder, alsof ze één of andere hooi baal is. “Naar het kamp dan maar.” Grijns ik nogal sadistisch, maar vooral vermakelijk. Dan begeef ik me op mijn snelheid naar de open plek, hoewel ik zeker weet dat James er eerder zal zijn. Wanneer ik bij de machine aan kom, negeer ik de mensen die er zijn en zet Erin neer, dit keer zonder iets te doen, terwijl ik haar wel aan kijk. “Ik heb jou straks nog nodig, blijf staan.” Waarschuw ik haar eisend en erg hard. Ik zal haar heus wel weer terug vinden als ze wegloopt, ik ben niet voor niets een wezen. Sowieso zal ik haar dan niet vergeven en haar straffen, zodat ze weet het niet meer te doen.
Dan loop ik naar James toe, pak zijn arm beet en haal een mes tevoorschijn, waarna ik een snee in zijn arm maak en het bloed opvang met één van de flesjes die ik bij me heb. Je weet maar nooit wat er allemaal gebeurd of waar je het voor nodig hebt, dit blijkt maar weer. In het flesje zat nog een ander goedje, maar ik zal maar niet vertellen wat dat is, want dan wil hij het al helemaal niet meer. Het bloed had ik persé van James nodig, aangezien Xavier praktisch gezien nog van hem was. In elk geval zal mijn bloed niet werken, want dan zou hij direct dood gaan. Op een nonchalant tempo loop ik naar Xavier toe en mompel wat woorden terwijl ik het flesje tegen zijn lippen aan zet. Natuurlijk draait hij een paar keer met zijn hoofd weg toen ik dit deed, terwijl hij een vies gezicht trekt. Mensen zijn zo kieskeurig. Waarom heeft James hem gekozen? Wat voor voldoening krijgt hij hiervan? Ik snap het niet… maar ik weet wel dat ik er op alle mogelijke manier achter zal komen, te beginnen met de weddenschap.
Het is duidelijk dat ik geïrriteerd raak en dit keer drinkt hij het gelukkig wel op, hoewel ik niet weet of hij dit in de gaten had, waarna ik humeurig weer op sta en naar James kijk. “Nou, je lieflijke prooi is beter hoor. Hij zal alleen wel nog een hoofdpijn hebben en wat klam aan voelen, maar hij sterft in elk geval niet meer.” Murmel ik wel wat, ondanks dat het niet echt tevreden genoemd kan worden. In mijn geval was hij ook mijn voedsel geweest. Ik snap niet waarom hij überhaupt nog leeft als hij James zijn prooi is, eveneens voor die chick. Ik had opgemerkt dat er bloed naast hem lag, klaarblijkelijk van hem - wat betekend dat hij inderdaad niet meer lang had. Nog even en hij was er geweest..
[ bericht aangepast op 28 dec 2012 - 19:24 ]
Quiet the mind, and the soul will speak.
3 minutes