Once Upon A Time | One Direction (Topic 1) - Speeltopics

Vijf meiden uit vijf verschillende landen die elkaar niet kennen en toch veel gemeen hebben.
Allemaal schrijven namelijk ze met een jongen die ze niet kennen of beter gezegd niet persoonlijk. Door de brieven weten ze alles en kennen elkaar door en door. Het lijken geen vreemde, maar eerder alsof ze al jaren de beste vrienden zijn. Tenminste ze dachten dat ze alles wisten. Maar wat als het moment daar is? Wat als het zover is dat ze de onbekende jongens maar ook gelijk elkaar uiteindelijk gaan ontmoeten? Maar nog belangrijker..wat als blijkt dat diegene niet is wie hij zegt dat hij is, maar een van de jongens uit de wereldberoemde band One Direction is?

Begin:
De laatste brieven worden geschreven en verstuurd. In deze brieven staan onder andere de afgesproken locatie, datum en tijd.
Belangrijk is dat elke locatie anders is en later vanaf daar in de richting van dit zomerhuisje gaan

[ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 0:46 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Delilah Destiny Simpson.

"Ja, lach maar Styles, jij hebt geen rattenkwijl in je oor zitten" zei ik met een grote, neppe glimlach. Ik schudde lachend mijn hoofd waarna ik even met mijn ogen rolde, "Goh, dat is toch echt een moeilijke keuze hoor, jij of dat ding daar". Ik keek bedenkelijk voor me uit, "Dan ben ik toch geneigd om jou te zeggen, persoonlijk vind ik poedels leuker dan ratten". Tijd om weg te lopen Lilah. Ik schoof langzaam van hem weg om uiteindelijk recht te staan.
Zijn dreigende blik was op mijn gericht waarna ik in het rond keek.
"Oopsie ?" probeerde ik mezelf nog uit de situatie te redden. Ja wat ? Ik was een flapuit, laat me met rust ! Ik keek hem onschuldig aan, "Maar je bent wel een hele leuke en schattige en lieve poedel ?". Ik klapte rap mijn mond dicht voordat ik begon over de poedel van mijn oma. Jup, die had ze moeten laten inslapen. Haha, ja, dat bedoelde ik dus, daarom zei ik dus maar niets over haar poedel. Lag het aan mij of klonk dit gehele poedel gedoe best wel dubbelzinnig ? Nee het lag aan mij.

Harry Edward Styles.

Een poedel... Ik haatte het om zo genoemd te worden. Ik had ook gevoelens hoor! En die benaming deed pijn, ja.
"Heel grappig." mompelde ik uiteindelijk, waarna ik eventjes voor me uitkeek. Mijn ego was erg ingedeukt nu... Arme ik. Zelfmedelijden had ik inderdaad, geen commentaar.
Ik moest toch uiteindelijk heel zacht grinniken om haar redding, waardoor ik haar weer snel aankeek. "Beter. En waag het om me nog één keer poedel te noemen. En anders denk je maar eens aan mij met steil haar, dan weet je genoeg."
Normaal werkte dat... Maar Delilah was niet normaal. Ik ook niet hoor, dat gaf ik toe. Wat was normaal eigenlijk? Bestond dat wel? Niks of niemand was eigenlijk normaal...

Reading a good book is like taking a journey.

Delilah Destiny Simpson.

Hm, hij ging me niet martelen. Goddank. Ik ging terug naast hem zitten en keek hem schuldig aan. Ahw, ik had hem gekwetst. Nu voelde ik me dus vreselijk. Stomme rat ook. Zo'n beesten gaven me alleen maar problemen ! Trouwens, Harry met stijl haar ? Nee, gewoon nee, dat was als een clown met kleine schoenen. Oké, dat klonk raar, ander voorbeeld. Dat was als een school zonder leerkrachten. De droom van iedere student eigenlijk. Het clown voorbeeld was leuker. Ik keek hem vanonder mijn wimpers aan en spreidde mijn armen.
"Hug ?". Ja wat ? Als ik nu geen knuffel kreeg dan ging ik me nog schuldig voelen voor de rest van de vakantie ! Zo'n goed karakter had ik dan weer. Wauw, I give to many F's. Ja, zelfs in mijn gedachten bleef ik beleefd. Vloeken paste niet zo bij mij. Of nou ja, ik had het afgeleerd.

Harry Edward Styles.

Ik knikte onschuldig en trok Delilah weer naast me om haar vervolgens een knuffel te geven. Zo, dat was ook weer van de wereld verholpen... Ik beet zachtjes op mijn lip en legde mijn hoofd even op haar schouder. Haar haren roken nog naar chloor, maar ik kon nog een lichte shampoogeur ruiken. Ik glimlachte zwakjes en liet haar weer los.
"Dank je." zei ik tevreden, waarna ik haar speels aankeek. "Blijven we hier zitten of wil je terug naar de anderen?"
Mij maakte het niets uit. Delilah was een leuk meisje om plezier mee te maken, dat zeker. Ik wist dat we nog een goede band konden krijgen... Niall had geluk met zo'n schrijfvriendin.
Nu niet denken dat ik niet blij was met Jade! Jade was geweldig en mijn beste vriendin! Daar kwam niemand tussen, zelfs Delilah niet.

Reading a good book is like taking a journey.

[Ik ga slapen Ik ben morgen thuis rond kwart voor 4, maar ik moet naar de kapper maar ik weet niet wanneer ;p]

Delilah Destiny Simpson.

Ik genoot even van de knuffel. Ik wist dat vele meisjes nu een moord zouden plegen, letterlijk, om hier in mijn plaats te zitten. Het was vreemd weet je. Ik had totaal niet het gevoel alsof Harry wereldberoemd was. Hij leek zo normaal en begaan met de anderen. Van een diva kon je niet spreken. Ik haalde lichtjes mijn schouders op terwijl ik hem met een twinkeling in mijn donkerblauwe ogen aankeek, "Ik vind het hier best leuk om eerlijk te zijn, maar als ik nog 1 hond tegenkom die staat te kwijlen in mijn oor, dan zijn we hier klaar". Ik knikte even serieus om mijn uitspraak te versterken en stond toen op om naar de zee te lopen. Oké, ik hield totaal niet van zout water, maar tja, ik had verkoeling nodig. Wat wou je anders met Harry Styles naast je ? Wauw, ik dacht verkeerde dingen.
"Als je iemand hoort roepen om geen enkele reden, dan is het waarschijnlijk ik" zei ik waarna ik een scheef glimlachje kreeg om mijn lippen. Ik verschoot enorm rap van de stomste dingen die ik voelde aan mijn voeten, true story.

(Sleep well! <3)

Harry Edward Styles.

Ik grinnikte zacht om haar opmerking en knikte begrijpend, waarna ik zag dat Delilah opstond en ik toekeek hoe ze naar het water liep. Ik glimlachte om haar woorden en ging weer in het zand liggen terwijl ik toekeek. Ik wilde haar gewoon even met rust laten, ik vond dat ze wel even genoeg had gehad van mijn ego... Ze verdiende eventjes wat rust, later kwam ik wel weer op haar terug. Ik zuchtte zachtjes en bekeek Delilah nog eens. Zoals ik al zei, een prachtig meisje om te zien. Vooral haar karakter was aangenaam.
Nee! Ik was nog steeds niet verliefd... Om mij verliefd te krijgen moest je wel heel wat moeite doen, zeg. Ik flirtte liever als dat ik vastgeplakt zat aan een relatie. Ugh...

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Jawaad Malik
Ik was redelijk verbaast over de vraag van Serena en streelde door haar haar heen. "Ja, je bent echt niet uit te staan in het echt, hadden we maar nooit afgesproken." Grinnikte ik sarcastisch. Ik trok mijn been iets op en kriebelde met mijn tenen langs haar been. "Nee, eigenlijk vind ik je hellemaal niet irritant." Zei ik eerlijk. Ze was eigenlijk precies hetzelfde als bij het mailen. Iets wat ik wel prettig vond. "En ik? Heb je al spijt dat je gekomen ben?" Grijnsde ik.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Serena Yasmina González.

Ik luisterde naar de sarcastische ondertoon in zijn stem en grinnikte even. Ik keek even naar mijn been en trok die uiteindelijk een stukje dichter naar me toe. Ik had echt iets tegen die kriebels... In mijn zij begon ik te lachen, maar verder was het pure irritatie.
Ik glimlachte om zijn woorden en nestelde me nog ietsjes dichter tegen hem aan.
Ik schudde lachend mijn hoofd. "Nee, ik heb totaal geen spijt tot nu toe. Je bent verschrikkelijk lief en er valt tenminste met je te lachen." zei ik grinnikend. Alles beter dan iemand die totaal geen humor had... Ugh.

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Jawaad Malik
"Nee, ik heb totaal geen spijt tot nu toe. Je bent verschrikkelijk lief en er valt tenminste met je te lachen." zei ze grinnikend. Ik sloeg opgelucht mijn armen om haar middel en legden mijn kin op haar hoofd. ''Daar ben ik blij om.'' glimlachten ik en sloot mijn ogen even om van de warmte op mijn gezicht te genieten. ik hield van de zon en het warmen weer. hellemaal nu Serena zo tegen me aanlach, gaf het een rustgevend gevoel.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Serena Yasmina González.

Ik glimlachte tevreden en pakte met mijn handen die van Zayn was, waarna ik zachtjes grinnikte en tegen Zayn aanleunde. "Alsof ik een reden zou hebben om je irritant te vinden." zei ik grijnzend, waarna ik mijn ogen dichtdeed en rustig in Zayn's armen bleef liggen. Het voelde op de een of andere manier vertrouwd... Zayn was ook te vertrouwen. Ik kende hem al lang. Via mail dan, maar dit was ongeveer hetzelfde.
"Lig je lekker?" vroeg ik zacht, terwijl ik mijn benen een stukje optrok en nu precies lag zoals ik het wilde. Zayn lag net zo comfortabel als een zacht bed, met een kussen.

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Jawaad Malik
"Lig je lekker." Vroeg Serena terwijl ze haar benen optrok om beter te Liggen. "Hmm" mompelde ik goedkeuren en streelden met mijn duim langs haar zei.
Mijn buik begon te knorren en ik zuchten geïrriteerd. Ik kreeg enorme honger maar ik lag veelsten lekker. "Zullen we zo gaan eten?" Vroeg ik uiteindelijk toch maar.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Serena Yasmina González,

Ik grijnsde en kroop een stukje weg van zijn duim. Nee, ik kon echt niet tegen strelingen in mijn zij... Echt niet! Ik lachte zachtjes om zijn zucht en prikte hem plagend in zijn buik, waarna ik rechtop ging zitten en uiteindelijk opstond.
"Ga jij koken dan? Of wordt het een zak chips?" vroeg ik grinnikend, waarna ik mijn handen voor mijn borst kruiste en eventjes rilde. Het was wel even wennen aan een lagere temperatuur dan Spanje.

Reading a good book is like taking a journey.

Delilah Destiny Simpson.

Net toen ik dacht dat niets me kon overkomen en dat ik eens rustig kon pootjebaden zonder ook maar enige vorm van bedreiging werd me het tegendeel bewezen. Ik begon te gillen en liep het water uit waarna ik de krab opnam en hem ver weg gooide. "Zal je leren" zei ik hem nog na met een bitchy blik. Ik draaide me terug om naar de zee waarna ik iemand hoorde roepen dat ik moest oppassen. Wel ja, ik hoorde het, maar te laat. Een frisbee werd tegen me aan gegooid waardoor een 2e gil mijn lippen verliet.
"Asshole" siste ik waarna ik de frisbee terug zijn kant in gooide, misschien iets harder dan nodig was. Wat kon ik zeggen ? Ik had wel een paar keer frisbee gespeeld vroeger.

Harry Edward Styles.

Ik keek toe hoe Delilah nogal wat doorstond. Eerst een krab en dan een frisbee... Autsj. Ik stond grijnzend op en sloop naar haar toe, waarna ik haar schouders vastpakte en haar plagend een duwtje naar voren gaf.
Nee, ik zou ervoor zorgen dat ze niet kletsnat terugkwam... Ik was niet zo dom om haar gewoon in het zoute water te laten vallen. Ik hield haar net op tijd tegen en trok een onschuldig gezicht.
"Het strand is niet echt een van je geliefdste plekken, of wel soms?" vroeg ik plagend, waarna ik haar eventjes afwachtend aankeek en zachtjes lachte. Het zag er heel grappig uit hoe Delilah een paar acties had gehad die minder waren. En eerlijk gezegd had ik zie wel zien aankomen. Ze was gewoon zo'n type ervoor...

Reading a good book is like taking a journey.

Delilah Destiny Simpson.

Ik keek de jongen nog even boos aan waarna hij wegliep. Ja, blikken zeiden meer dan woorden soms. Ik wou net tevreden weer terug naar het water lopen wanneer ik me doodverschoot door 2 handen op mijn schouders. Hij duwde me wat naar voren, maar hield me tegen voordat ik in het water viel. Harry dus. "Het strand is niet echt een van je geliefdste plekken, of wel soms ?" vroeg hij op een plagende toon. Ik keek opzij waardoor ik zag dat zijn groene ogen echt op geamuseerd stonden waarna ik met licht getuite lippen mijn hoofd schudde.
"Nee hoor, ik word gewoon altijd geterroriseerd door alles en iedereen". Mijn mondhoeken krulden lichtjes omhoog waarna ik hem vrolijk aankeek. Het was waar hoor, ik hield van het strand, ik werd gewoon altijd gepest door alles en iedereen.