Once Upon A Time | One Direction (Topic 1) - Speeltopics

Vijf meiden uit vijf verschillende landen die elkaar niet kennen en toch veel gemeen hebben.
Allemaal schrijven namelijk ze met een jongen die ze niet kennen of beter gezegd niet persoonlijk. Door de brieven weten ze alles en kennen elkaar door en door. Het lijken geen vreemde, maar eerder alsof ze al jaren de beste vrienden zijn. Tenminste ze dachten dat ze alles wisten. Maar wat als het moment daar is? Wat als het zover is dat ze de onbekende jongens maar ook gelijk elkaar uiteindelijk gaan ontmoeten? Maar nog belangrijker..wat als blijkt dat diegene niet is wie hij zegt dat hij is, maar een van de jongens uit de wereldberoemde band One Direction is?

Begin:
De laatste brieven worden geschreven en verstuurd. In deze brieven staan onder andere de afgesproken locatie, datum en tijd.
Belangrijk is dat elke locatie anders is en later vanaf daar in de richting van dit zomerhuisje gaan

[ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 0:46 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Delilah Destiny Simpson.

Hij nam mijn hand vast en leidde me zo de weg naar het strand. Ik liet het toe dat hij mijn hand vasthad, het was niet dat hij me daardoor zwanger maakte of zo. Nee, in dat fabeltje geloofde ik niet meer. Het waaide aardig hard op het strand, maar de zon zorgde voor de nodige warmte. Het 2e was met opviel was dat we hier zo goed als alleen stonden. Verbetering, we stonden alleen. Hij liet mijn hand los en liep een stukje vooruit, terwijl ik gewoon rustig bleef staan. Mijn losse topje en mijn haren waaiden door de wind terwijl ik Harry afwachtend bleef aankijken.
"Ik weet dat je het vervelend gaat vinden, maar hoe kom je aan die plekken ?". Liegen, waarheid, liegen, waarheid, liegen waarheid. Of waarachtig zijn ? Ik beet op mijn lip, duidelijk in tweestrijd met mezelf terwijl mijn blik bleef rusten op de starende Harry voor me.
"Ik ben omvergereden ?". Het kwam er meer uit als een vraag dan een daadwerkelijk antwoord. Ik beet op mijn lip en richtte mijn blik op het zand onder mijn voeten. Een zachte zucht verliet mijn mond waarna ik mijn blik zelf op de zee richtte.
"Mijn ouders hebben af en toe de neiging om me te slaan". Waarachtig zijn dus. Zeggen dat het maar af en toe was terwijl ik elke dag in doodsangsten naar huis ging. Zou moeten werken toch ?

Harry Edward Styles.

Ik trok mijn wenkbrauwen op en wilde protesteren, maar toen ik hoorde wat er werkelijk speelde keek ik haar eventjes verbouwereerd aan. Wauw, ze had echt iets van Jade weg...
"Het spijt me." mompelde ik, waarna ik haar eventjes aankeek en zuchtte.
Af en toe? Ik geloofde het eerlijk gezegd niet. Ik had veel verhalen van Jade gehoord en geloof me, die plekken kreeg je echt niet van 'af en toe.'
"Weet je zeker dat het maar soms is?" vroeg ik uiteindelijk, waarna ik haar doordringend aankeek. "Luister Delilah, als je het niet wilt zeggen hoeft dat niet. Maar ik ken... een meisje. Ze lijkt ongeveer hetzelfde zoals jij te hebben en het verbaast me niks als je aldoor geslagen wordt."
Nee, ik ging geen namen noemen. Jade wilde het niet, anders had ze niet erover lopen liegen. Delilah hoefde ook van mij niks te zeggen of te bekennen, maar het was belangrijk voor haar om te weten dat ik meer wist dan ze dacht.

Reading a good book is like taking a journey.

Delilah Destiny Simpson.

Ik keek op en bleef voor een paar seconden lang gewoon in zijn groene ogen kijken. Ik wendde mijn blik af en zakte neer in het zand. Mijn haren werden naar links gedwongen door de wind die van mijn rechterkant kwam. Ik beet op mijn lip waarna ik over ze likte en haalde uiteindelijk mijn schouders op.
"Als je het echt wil weten" mompelde ik zachtjes. Ik haalde een paar keer rustig adem, "Elke dag ben ik bang om thuis te komen. Ik hoop dat ze nog op café zitten en pas uren later thuiskomen dan mij, maar meestal is dat niet het geval. Of toch niet meer. Ik mag niets van lawaai maken, moet laten blijken dat ik er niet ben, doe ik dat wel, dan tja, heb ik een probleempje. Je wilt niet eens weten wat er gebeurd als ik eens te laat kom na school". Ik keek naar de golven die de tekeningen wegspoelden van de kleine kindjes die ondertussen met hun ouders hier op het strand waren gekomen. Ik liet een vreugdeloos lachje horen, "Het beste van alles is nog wel dat ik de kans heb om daar weg te gaan, maar ik het gewoon niet wil, bang om alleen over te blijven als mijn broer een vriendin heeft gevonden". Ik haalde een hand door mijn haren en nam een handjevol zand. "Het is best grappig weet je, hoe mensen weten dat er iets mis is bij mij thuis, dat ze zien dat er weldegelijk iets mis is, maar gewoon te bang zijn om iets te doen, als mijn ouders te weten komen dat ik geprobeerd heb om hulp te zoeken, ik wil niet eens weten wat er dan zou kunnen gebeuren. Ik ben hier dankzij een leugen, nu is het alleen nog afwachten wanneer ze het door zullen hebben dat ik niet bij mijn vriendin logeer".

Jade Maysilee Bright
Harry stopte met kietelen en ik werd bijna bang van hem niet dat hij het kon merken hij keek de heletijd naar Delilah. Ze leek me onwijs aardig met een leuk karakter maar ze maakte me misschien een beetje jaloers. Ik wist dat Harry best wel een player was een casanova, maar toch. Als ze weglopen kijk ik om me heen. Ik kende niemand en hij liet me nu al alleen. Ik durfde niet te blijven dus ging ik het zwembad uit en even naar boven. Ik keek naar mezelf in de spiegel. Ik beet op mijn lip waarna ik mijn mobiel hoorde. Ik schrok me kapot. Ik schuifelde erheen en beantwoorde hem. 'Ja.' Mompel ik. 
'Jade waar ben je godverdomme.' Hoor ik mijn vader schreeuwen. Ik krimp in elkaar. 'Bij een vriend.' Zeg ik nog zachter. 'Jij hebt geen vrienden.' Zgt hij gelijk waardoor ik een brok wegslik. 'Wel en ik ben op vakantie en ik ben van plan niet terug te komen. Ik ben binnenkort 18 en dan hoef ik niet meer bij jou te wonen.' Zeg ik met een rechte rug tegen de telefoon. 'Jij komt nu terug naad huis slet of ik kom je halen.' Auw een mentale klap in mijn gezicht lekker. Ik tril even en adem in en uit. 'Nee.' Zeg ik luid en duidelijk. 
wat zeg je?' Vraagt mijn vader. 'Nee ik kom niet meer naar huis. Nooit meer.' Zeg ik waarna ik ophang. Een seconde erna gaat mijn telefoon weer, mar ik neem hem niet op en blokkeer mijn vader. Ik doe mijn bikini uit hang hem buiten op net als mijn broekje terwijl ik mezelf bedek en loop de badkamer binnen en doe de douche aan. Ik hield van douchen. Ik ga onder de warme straal en woel door mijn haren. Heerlijk. Ik zing verschillende liedjes en laat alle frustratie eruit. Ik zing zielige maar ook krachtige nummers waarna ik uit de douche stap om me aan te kleden. Volgens mij had ik een tijdje onder die douche gestaan. Ik doe mijn haren in een vlecht over mijn schouder pak een Bh en een onderbroekje die ik gauw aandoe. Straks kwam Harry binnen. Dit vond ik al erg laat staan als ik naakt was. Ik pakte een Setje
en doe het aan. Ik pak mijn witte rugzakje en doe mijn handschoenen aan en pak mijn longboard die ik naar beneden breng terwijl ik naar de keuken loop en in de koelkast keek. Niet behalve drinken drank brood chips koekjes en snoepgoed. Ik zucht en loop naar buiten waarna ik gelijk op mijn board spring en me afzet om boodschappen te halen. Dat was niet super ver weg. 
Ik zie de supermarkt al en loop naar binnen. Pak rib. Lamsbout  biefstuk gehakt en nog een aantal vleeswaren ook gewoon op brood zoals rosbief. Het gehakt leg ik uiteindelijk terug. Ik rij door naar de groente. Dat haatte ik dus ik pakte sla sloeg gauw de spruiten over en pakte ook wat fruit. Iedereen hield van fruitsalade. Ik pak ook nog wat sauzen en ingeblikte mandarijntjes terwijl ik naar de krab ga. Zelf gemaakte krabcoctail o daar hield ik van. Nog aardappels en patat en ik was klaar. Ik liep naar de kassa om te betalen. Ik bedaalde contant aangzien binnen niet zo slim was in verband met mijn vader. Ik prop alles in mijn rugzak en rij terug. Even later kom ik aan. Best wel bekaf en loop ik naar binnen de keuken in om alles op te ruimen. 

I'm finally back, Finally after a Year break

Zayn Jawaad Malik
Harry was weg met Delilah en ik ging naast Serena zitten die een kleurtje voor haar nagels uitzocht. "ik zou dezen doen." ik kreeg naar een potje nagellak met een babyblauwe kleur erin. "of deze, of deze, of deze." ik wees willekeurig wat potjes aan, omdat ik toch geen vertand had van nagellak. "zal ik het bij je doen?" zei ik grijnzend terwijl ik het potje al open maakten. Ik keek Serena even lachend aan waarna ik potje weer dichtdraaiden en het terug zetten. Ze zou me waarschijnlijk nooit aan haar heiligen nagels laten zitten.

[ik schrijf zo met Louis, eerst douchen, mijn mama zuurt.]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Edward Styles.

Ik luisterde naar Delilah's verhaal en ging naast haar zitten terwijl ik me stil hield. Haar verhaal deed me pijn op de een of andere manier, maar vooral omdat ik nu twee mensen kende die ongeveer hetzelfde probleem hadden. Dat was toch niet meer normaal?! Ik gromde van frustratie en keek Delilah uiteindelijk aan.
"Als je hulp durft aan te nemen, dan kun je altijd bij mij aankloppen." zei ik eerlijk, waarna ik mezelf achterover liet vallen in het zand. "Ik begrijp het Delilah, ik begrijp hoe je je voelt. Ik heb het zelf nooit meegemaakt, maar mijn beste vriendin weet er alles vanaf."
Ik beet even aarzelend op mijn lip. "Jade wordt namelijk ook geslagen. Ze zwijgt erover aangezien ze het niet fijn vind als iedereen het te weten komt... Maar ik vond dat jij het mocht weten. Jij weet hoe ze zich moet voelen en misschien kunnen jullie er eens samen over praten."
Het kon werken... Ze konden elkaar misschien helpen. Ik zou ze natuurlijk ook willen helpen, al moest ik er zelf een aantal blauwe plekken, bloedneuzen en littekens voor riskeren.

Reading a good book is like taking a journey.

Serena Yasmina González.

Ik keek Zayn even aan en bekeek kritisch de kleurtjes die hij koos, waarna ik een oranje en een zachte rode kleur uit zijn handen griste. Interessante keuze, ook al wist ik dat hij het gewoon willekeurig had gepakt.
Ik pakte een make-up sponsje en begon rustig te werken aan mijn linkerhand, aangezien ik zelf links was en ik het ergste gehad wilde hebben. Ik luisterde even naar Zayn en grinnikte.
"Je mag er één proberen, wel mijn rechterhand. Dan kan ik het eraf halen en opnieuw doen als je het hebt verkloot." zei ik grijnzend, waarna ik hem een sponsje gaf. "En eerst de oranje erop smeren, dan pas de rood. En dan simpelweg op de nagel deppen." zei ik, waarna ik verder ging met mijn werkje en af en toe een topcoat op een nagel deed. Ik zou de randjes later nog wel met een wattenstaafje bijwerken.
"En dan mag ik vanavond je haar stylen."

Reading a good book is like taking a journey.

Delilah Destiny Simpson.

Was het erg dat ik die zag aankomen ? Nee, natuurlijk niet. Ik werd zelf geslagen, ik wist heus wel hoe je eruit zag als je in elkaar werd geslagen. Ik hield mijn blik gericht op de zee, maar keek uiteindelijk toch naar Harry zijn gezicht. Hij lag neer in het zand, iets waar ik hekel aan had zonder handdoek aangezien al dat zand dan in je haar zat. Voor even bleef ik hem aankijken waarna ik op mijn lip beet en mijn hoofd schudde.
"Ik wil wel weet je, maar ik wil niet dat anderen hetzelfde krijgen als ik krijg, ik ben het gewend, weet hoe ik nu moet leven, het gaat wel". Slecht excuus om Harry gewoon weg te houden bij mijn ouders ? Misschien, geen idee, maar ik wou niet nog eens alle haat krijgen van fans omdat ik ervoor gezorgd had dat Harry Styles in elkaar werd geslagen. Ik trok mijn topje uit, aangezien ik een bruin kleurtje wou krijgen, en ging uiteindelijk ook liggen, hoe erg ik het zand in mijn haar ook haatte.
"Ik heb al die jaren al overleefd aan 1 gedachte, Het kon altijd erger". Ik bleef dat tegen mezelf zeggen, maar verder nadenken over dat deed ik niet. Kon het echt erger ? Wat was erger, zonder huis leven of elke dag doodsbang naar huis gaan om daarna in elkaar geslagen te worden ? Gepest worden of scheef bekeken worden door anderen omdat ze weten in wat voor familie je leeft waardoor je direct een label krijgt voor later ? Zeg jij het maar.

Harry Edward Styles.

"Delilah, het gaat niet." zei ik zacht, waarna ik mijn hoofd naar haar toedraaide en eventjes zuchtte. "Noem me koppig, maar ik ga jou en Jade hierbij helpen. Dat hoeft niet meteen nu te gebeuren, we hebben vakantie. Maar als de vakantie voorbij is rust ik niet voordat jullie allebei eindelijk weer een gelukkig leventje kunnen leiden."
Ja, ik ging daar voor zorgen. Hoe? Geen flauw idee... Het ging me lukken hoor! Ooit. Ik gaf de moed niet meteen op.
"Vertel me dan eens, wat is erger?" vroeg ik na een tijd nadenken. Ik wist namelijk niets en ik was benieuwd naar wat Delilah dan 'erg' noemde. Dit was toch allemaal al erg genoeg? Ik vond van wel namelijk. Dit hele gedoe was al te afschuwelijk voor woorden... Je bloedeigen dochter slaan, hoe zwak kon je zijn zeg? Als je al geweldsuitbarstingen had zorg er dan minstens voor dat je kind er niet bij is! Of breng je kind desnoods naar familie waar het wel gelukkig kan opgroeien... Ik kon hier gewoon snel kwaad om worden.

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Jawaad Malik
Het verbrasten me dat ik er een mocht proberen maar ik had kunnen weten dat er wat achter zat. "Een nagel lakken tegenover mijn helle haar Stylen is geen eerlijke deal, Gonzalez." Grijnsde ik terwijl ik keek hoe ze haar nagels deed. Nou, zo moeilijk kon het toch niet zijn. Toen haar linker hand klaar was pakten ik het sponsje en deed precies wat ze gezegd had. Eerst orangje, dan rood en dan deppen. Toen ik klaar was en ik het resultaat zag was ik best trots op mezelf. "Ik denk dat ik nagelspecialisten moet worden inplaats van wereldberoemde zanger uit een boyband." Grinnikte ik.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Delilah Destiny Simpson.

Ik trok mijn wenkbrauwen op, dit was een makkelijke geworden. "Haat van de fans omdat ik ervoor gezorgd heb dat je in elkaar bent geslagen" antwoordde ik direct. Ik keek hem aan met een blik van, zie je wel dat ik gelijk heb, en glimlachte lichtjes. Zachtjes plantte ik mijn vinger in zijn zij, "Hej, ik ben hier wel naartoe gekomen om plezier te hebben, niet om depressief te worden door te denken aan mijn ouders". Ik kon niet tegen te serieuze gesprekken. Dan veranderde ik ofwel van onderwerp, of ik draaide er een sarcastische opmerking tussen. Ik verschoot me dood toen gehijg mijn oor vulde. Oh, jullie kleine pervs. Het was Harry niet ! Het was een hond die mij doodsbang maakte. Ik schoot opzij en keek met grote ogen naar de rat die net in mijn oor had staan kwijlen.
"Zie maar dat u hem niet kwijt raakt tussen al dat zand" zei ik vriendelijk tegen de eigenaars van het hondje. Blijkbaar vonden ze het niet echt leuk, maar dat kon mij niet schelen.
"Mijn excuses, ik heb je persoonlijke ruimte ingekomen" zei ik serieus tegen de jongen waar ik nu wel heel dichtbij lag door die stomme rat. Ik schoof terug door naar de plaats waar ik eerst lag. Oh nee hé ! Zand in mijn broekje.

Selena Yasmina González.

Ik haalde mijn schouders op en grinnikte. "Je haar is zo opnieuw gefikst. Een hele nagel opnieuw doen kost me wat meer werk. Schoonmaken, opnieuw lakken, laten drogen..."
Ik bleef geduldig zitten en wachtte tot Zayn klaar was, erg verrast over het resultaat. "Hm... Niet slecht, Zaynie." zei ik plagend, waarna ik al mijn nagels afmaakte en het uiteindelijk resultaat bekeek. Zeker niet slecht, nee. Ik was tevreden.
Ik lachte om Zayn's opmerking. "Nou, je hebt mij al als wekelijkse klant." zei ik grinnikend, waarna ik met mijn handen wapperden zodat alles sneller droogde.
"Maar ik mag je haar toch wel stylen, Zaynie?" vroeg ik met een mierzoet stemmetje. "Een keertje maar! Ik doe er alles voor om dat eens te mogen doen! En ik zweer je dat ik het niet ga verkloten."

Reading a good book is like taking a journey.

Harry Edward Styles.

"Wie zegt dat ik in elkaar geslagen ga worden?" vroeg ik meteen, waarna ik naar Delilah luisterde en uiteindelijk knikte. "Nee, nee. Ik snap het. Ik hou er al over op."
Ik schoot in de lach toen ik het lelijke beest op Delilah af zag komen wat je blijkbaar een hond moest noemen. Lelijk ding... Katten waren mooier. En sierlijker... Ik lachte nog harder om Delilah's reactie op de eigenaren van het mormel en veegde snel de tranen weg uit mijn ooghoeken toen ze het beest had teruggegeven.
"Arme schat, gaat het nog een beetje?" vroeg ik plagend, waarna ik Delilah een pesterige blik toewierp en daarna weer begon te lachen. Typisch iets voor dit meisje... Dit moest haar gewoon gebeuren. "Zeg eens eerlijk? Heb je liever een lelijk mormel naast me of mij?"

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Jawaad Malik
Twijfelt keek ik Serena aan. Het was niet dat ik haar niet vertrouwden met mijn haar, maar ik liet normaal niemand aan mij haar zitten behalve mezelf en Mebel, het meisje wat het moest doen voor concerten, interviews en fotoshoots. "Oke, een keertje." Zei ik uiteindelijk, waar ik nog geen seconde geleden spijt van had. Aan de andere kant. Er kon niet er veel misgaan en ik zou e echt niet dood van gaan. Ik sloeg mijn rechter been over het bedje heen en schoof naar achter naar de rugleuning. "Maar niet nu. Want nu gaan we bruin worden." Grinnikte ik terwijl ik Serena naar me toe trok. Alsof ik bruin moest worden. Een tintje had ik al van mezelf en Serena die zag dagelijks zon in Spanje.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Serena Yasmina González.

Ik glimlachte en knikte tevreden. Zo, deed me dit maar eens na. Ik mocht wel lekker Zayn's haar stylen. Dat deden niet veel mensen hoor...
"Bruin worden?!" vroeg ik verbaasd, maar ik liet me toch naar Zayn toetrekken en ik legde mijn hoofd op zijn borstkas. De zon brandde en de rode bikini stak mooi af bij mijn huid, maar dat wist ik allang. Dat kreeg je nou eenmaal als je drie dagdelen in de zon loopt in Spanje, Warm genoeg om bruine benen te krijgen. Ik werd al snel bruin, en veel bruiner dan dit wilde ik ook weer niet worden...
Toch sloot ik mijn ogen en genoot van de warmte die op me afkwam. En Zayn's lichaamswarmte hielp daar ook bij mee. Ik zuchtte zachtjes en keek snel hoe ik zat. Tussen Zayn's benen in en mijn hoofd op zijn borstkas. Ik lag wel lekker zo, eerlijk gezegd. Ik sloeg mijn haren over één van mijn schouders heen zodat die niet in Zayn's gezicht konden komen. Dat leek me namelijk vrij vervelend.
"Vertel eens, Zaynie... Vindt je me irritanter als met mailen?"

Reading a good book is like taking a journey.